 |
| StockSnap / pixabay |
Ακόμα και άνθρωποι που δεν είναι ιδιαίτερα κοντά με αυτό που λέμε θρησκευτικότητα, πίστη, παραδέχονται ότι πολλές φορές βρίσκουν καταφύγιο στην προσευχή. Η προσευχή είναι ένα φαινόμενο διαχρονικό, πανανθρώπινο που συναντάται σε όλους τους λαούς και πολιτισμούς, είναι η προσωπική προσπάθεια του ανθρώπου να επικοινωνήσει και να έρθει σε επαφή με ένα ανώτερο από εκείνον ον.
Γιατί ο άνθρωπος καταφεύγει στην προσευχή; Τι επιδιώκει μέσω αυτής; Ο άνθρωπος προσεύχεται επειδή εκείνη τη στιγμή αφήνεται στην εύνοια και την προστασία ενός ανώτερου , από εκείνον, όντος και επιθυμεί να του μιλήσει για τα προβλήματα και τις αγωνίες του. Η ευεργετική επίδραση της προσευχής στην καταπράυνση του ανθρώπινου πόνου έχει διαπιστωθεί πολλές φορές, και αυτό οφείλεται στην πίστη πως ένα παντοδύναμο ον μπορεί να μας λυτρώσει, να μας βοηθήσει , να απαλύνει τον πόνο μας.
Η προσευχή κατέχει σπουδαία θέση σε όλα τα θρησκεύματα που εμφανίστηκαν μέσα στον ρου της ανθρωπότητας. Αν μιλήσουμε συγκεκριμένα για το Χριστιανικό δόγμα ανήκει στα μεγαλύτερα γνωρίσματα του πιστού με το οποίο μπορεί να μετακινήσει ακόμα και βουνά, όπως διαβάζουμε στις Γραφές. Η προσευχή δρα ευεργετικά στον άνθρωπο, διότι μέσω της επίκλησης σε μία ανώτερη δύναμη ενισχύεται μέσα του η πεποίθηση ότι αυτό που αντιμετωπίζει μπορεί να ξεπεραστεί πιο εύκολα και ανώδυνα. Επιπροσθέτως, κατέχει αξιοσημείωτη θέση σε κάθε πιστεύω και χαρακτηρίζεται ως το σπουδαιότερο αγαθό που έχει στη διάθεσή του ο ίδιος ο πιστός.
Η μεγάλη ευεργεσία της προσευχής έχει αποδειχθεί περίτρανα και από πολλές επιστημονικές έρευνες. Μία έρευνα που διεξήχθη παλαιότερα σε εκατό καρκινοπαθείς , διαπίστωσε πως οι πενήντα που προσεύχονταν είχαν μεγαλύτερη αισιοδοξία για την έκβαση της υγείας τους αλλά και μεγαλύτερη θετική εξέλιξη από εκείνους που δεν προσεύχονταν καθόλου. Η προσευχή επίσης έχει αποδειχθεί ότι δρα προστατευτικά απέναντι σε σοβαρές ασθένειες , όπως ο καρκίνος, αλλά και η αντοχή απέναντι σε ιώσεις και λοιμώξεις.
Αν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε επιστημονικά τη θετική επίδραση της προσευχής στον οργανισμό, τότε θα μιλήσουμε για την έκκριση των ενδορφινών στον εγκέφαλο του ανθρώπου που προσεύχεται. Οι ενδορφίνες , γνωστές ως η ορμόνη της χαράς, είναι υπεύθυνες για το αίσθημα της προστασίας και της ευφορίας που νοιώθουμε και ενεργοποιούνται σε καταστάσεις όπως η αγκαλιά, η άθληση, η κοινωνική αλληλεπίδραση και η προσευχή. Ο άνθρωπος που προσεύχεται απελευθερώνεται ουσιαστικά από το αίσθημα του άγχους και της απελπισίας και αφήνει τη μέριμνά του σε ένα ανώτερο ον που μπορεί να βρει τη λύση εκεί που φαντάζει αδιέξοδο. Έτσι, ο άνθρωπος χαλυβδώνει μέσα του την πίστη ότι όλα μπορούν να ξεπεραστούν, επειδή δε στηρίζεται αποκλειστικά στη δική του δύναμη.
Ο πιστός μέσω της προσευχής, εμπιστεύεται χωρίς ενδοιασμούς ένα ανώτερο ον και του μιλάει για όλα αυτά που τον βασανίζουν ή και τον ευχαριστούν.
Η προσευχή δεν είναι απαραίτητο να ασκείται αποκλειστικά από πιστούς. Ακόμα και άνθρωποι που εμφανίζονται ως άθρησκοι μπορούν να επικοινωνήσουν με το θείο μέσω της προσευχής , να επιχειρήσουν την προσωπική τους ένωση με κάτι ανώτερο και να αισθανθούν την αγαλλίαση που εκείνη προσφέρει. Η προσευχή δε σχετίζεται με θρησκευτικούς φανατισμούς αλλά είναι μία πράξη που προϋποθέτει ελευθερία και διάθεσης επικοινωνίας. Είναι μία πράξη που μπορεί να δράσει θεραπευτικά απλά και μόνο στη σκέψη όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα.
Αναμφίβολα, μιλάμε για μία σπουδαία πράξη που απελευθερώνει τον άνθρωπο και τον ευεργετεί.
Γιατί ο άνθρωπος καταφεύγει στην προσευχή; Τι επιδιώκει μέσω αυτής; Ο άνθρωπος προσεύχεται επειδή εκείνη τη στιγμή αφήνεται στην εύνοια και την προστασία ενός ανώτερου , από εκείνον, όντος και επιθυμεί να του μιλήσει για τα προβλήματα και τις αγωνίες του. Η ευεργετική επίδραση της προσευχής στην καταπράυνση του ανθρώπινου πόνου έχει διαπιστωθεί πολλές φορές, και αυτό οφείλεται στην πίστη πως ένα παντοδύναμο ον μπορεί να μας λυτρώσει, να μας βοηθήσει , να απαλύνει τον πόνο μας.
Η προσευχή κατέχει σπουδαία θέση σε όλα τα θρησκεύματα που εμφανίστηκαν μέσα στον ρου της ανθρωπότητας. Αν μιλήσουμε συγκεκριμένα για το Χριστιανικό δόγμα ανήκει στα μεγαλύτερα γνωρίσματα του πιστού με το οποίο μπορεί να μετακινήσει ακόμα και βουνά, όπως διαβάζουμε στις Γραφές. Η προσευχή δρα ευεργετικά στον άνθρωπο, διότι μέσω της επίκλησης σε μία ανώτερη δύναμη ενισχύεται μέσα του η πεποίθηση ότι αυτό που αντιμετωπίζει μπορεί να ξεπεραστεί πιο εύκολα και ανώδυνα. Επιπροσθέτως, κατέχει αξιοσημείωτη θέση σε κάθε πιστεύω και χαρακτηρίζεται ως το σπουδαιότερο αγαθό που έχει στη διάθεσή του ο ίδιος ο πιστός.
Η μεγάλη ευεργεσία της προσευχής έχει αποδειχθεί περίτρανα και από πολλές επιστημονικές έρευνες. Μία έρευνα που διεξήχθη παλαιότερα σε εκατό καρκινοπαθείς , διαπίστωσε πως οι πενήντα που προσεύχονταν είχαν μεγαλύτερη αισιοδοξία για την έκβαση της υγείας τους αλλά και μεγαλύτερη θετική εξέλιξη από εκείνους που δεν προσεύχονταν καθόλου. Η προσευχή επίσης έχει αποδειχθεί ότι δρα προστατευτικά απέναντι σε σοβαρές ασθένειες , όπως ο καρκίνος, αλλά και η αντοχή απέναντι σε ιώσεις και λοιμώξεις.
Αν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε επιστημονικά τη θετική επίδραση της προσευχής στον οργανισμό, τότε θα μιλήσουμε για την έκκριση των ενδορφινών στον εγκέφαλο του ανθρώπου που προσεύχεται. Οι ενδορφίνες , γνωστές ως η ορμόνη της χαράς, είναι υπεύθυνες για το αίσθημα της προστασίας και της ευφορίας που νοιώθουμε και ενεργοποιούνται σε καταστάσεις όπως η αγκαλιά, η άθληση, η κοινωνική αλληλεπίδραση και η προσευχή. Ο άνθρωπος που προσεύχεται απελευθερώνεται ουσιαστικά από το αίσθημα του άγχους και της απελπισίας και αφήνει τη μέριμνά του σε ένα ανώτερο ον που μπορεί να βρει τη λύση εκεί που φαντάζει αδιέξοδο. Έτσι, ο άνθρωπος χαλυβδώνει μέσα του την πίστη ότι όλα μπορούν να ξεπεραστούν, επειδή δε στηρίζεται αποκλειστικά στη δική του δύναμη.
Ο πιστός μέσω της προσευχής, εμπιστεύεται χωρίς ενδοιασμούς ένα ανώτερο ον και του μιλάει για όλα αυτά που τον βασανίζουν ή και τον ευχαριστούν.
Η προσευχή δεν είναι απαραίτητο να ασκείται αποκλειστικά από πιστούς. Ακόμα και άνθρωποι που εμφανίζονται ως άθρησκοι μπορούν να επικοινωνήσουν με το θείο μέσω της προσευχής , να επιχειρήσουν την προσωπική τους ένωση με κάτι ανώτερο και να αισθανθούν την αγαλλίαση που εκείνη προσφέρει. Η προσευχή δε σχετίζεται με θρησκευτικούς φανατισμούς αλλά είναι μία πράξη που προϋποθέτει ελευθερία και διάθεσης επικοινωνίας. Είναι μία πράξη που μπορεί να δράσει θεραπευτικά απλά και μόνο στη σκέψη όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα.
Αναμφίβολα, μιλάμε για μία σπουδαία πράξη που απελευθερώνει τον άνθρωπο και τον ευεργετεί.