Τώρα αρχίζει να φαίνεται το δράμα της κυβέρνησης που ως χθες προσπαθούσε να παρουσιάσει ως… «θρίαμβο»!
Πανηγύρισε που έκλεισε την τρίτη αξιολόγηση σε χρόνο ρεκόρ και μάλιστα «χωρίς πρόσθετα μέτρα»! Όμως…
* Όμως την ίδια μέρα αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε όλοι – κι εκείνοι κι εμείς – ΤΙ ακριβώς «έκλεισε», ΠΩΣ ακριβώς το «έκλεισε» και τι την περιμένει…
Όταν η χαριτωμένη υπουργός της, η κα Αχτσιόγλου, κατέθεσε τροπολογία με την οποία ουσιαστικά απαγορεύει τις «απεργίες»!
Γιατί αυτό ήταν μέρος της «συμφωνίας» που είχε κλείσει...
Αλλά λίγες ώρες αργότερα αναγκάστηκε να το πάρει πίσω! Πανικόβλητη! (Η κυβέρνηση – όχι μόνο η καημένη η Αχτσιόγλου…)
Κι έτσι με τροπολογία κατατεθειμένη κοιμήθηκε χθες το βράδυ η κυβέρνηση και χωρίς τροπολογία ξύπνησε σήμερα το πρωί! Όπως «ξύπνησαν» και οι δανειστές βέβαια, κι άρχισαν να βαράνε τα «τέλια». (Και να κατεβάζουν καντήλια…)
Και η ίδια η κυβέρνηση που απέσυρε την τροπολογία, δηλώνει προς τα έξω, ότι θα την… ξανα-καταθέσει! Μέχρι να την αποσύρει ξανά…
Το «πλήγμα» αυτό δεν το δέχεται η κοινωνία.
Οι απλοί άνθρωποι μάλλον αδιαφορούν, ειδικά γι’ αυτό το μέτρο. Περισσότερο ενδιαφέρονται για το πώς γίνεται καμιά επένδυση της προκοπής, να βρουν οι άνεργοι δουλειά. Κι όχι για το πώς θα γίνονται καταχρηστικές απεργίες σε μια κοινωνία τεράστιας ανεργίας.
Το πλήγμα όμως, το δέχεται κατάκαρδα ο «πυρήνας» της κοινωνικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ! Οι συνδικαλιστές, οι συντεχνίες, οι κρατικοδίαιτοι των ΔΕΚΟ.
Και γι’ αυτό οι υπόκωφοι κραδασμοί, που υποχρέωσαν την κυβέρνηση να πάρει πίσω αυτό που μόλις είναι συμφωνήσει (για να κλείσει την γ΄αξιολόγηση).
Και έπεται συνέχεια, βέβαια…
* Κι ύστερα είναι το κομμάτι τις συμφωνίας που αφορά τη ΔΕΗ.
Εδώ να δείτε «γλέντια» - και μπέρδεμα:
Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ γιατί νομίζετε ότι φωνάζουν τώρα, και τι νομίζετε ότι απαιτούν πια;
Να φέρει η κυβέρνηση τη λύση της «μικρής ΔΕΗ» που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου τον Ιούνιο του 2014!
Τότε, βέβαια, οι ίδιοι συνδικαλιστές κατήγγελλαν τη «μικρή ΔΕΗ», ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεσηκώσει τον κόσμο, όταν ήλθε στην διακυβέρνηση την κατάργησε «μετά πολλών επαίνων» -και τώρα έφερε μια άλλη συμφωνία… πολύ χειρότερη!
Και οι συνδικαλιστές τώρα νοσταλγούν και ζητούν να επανέλθει η «μικρή ΔΕΗ» (του Σαμαρά)!
Για να καταλάβετε, δύο μόνο διαφορές:
--Με το νόμο Σαμαρά η ΔΕΗ θα πουλούσε το 30% του ενεργητικού και του παθητικού της. Και θα κρατούσε τον έλεγχο στο υπόλοιπο.
Με το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ η ΔΕΗ θα δώσει το 50% του ενεργητικού της και θα πουλάει στους ανταγωνιστές της ρεύμα κάτω του κόστους!
Δηλαδή την πάνε για «φούντο» κανονικά…
--Κι ακόμα, με το νόμο Σαμαρά η ΔΕΗ θα έδινε μία μόνο από τις ανταγωνιστικές λιγνιτικές μονάδες (Μελίτη Ι), θα έδινε τις μη ανταγωνιστικές (παλαιάς τεχνολογίας) εξασφαλίζοντας από ιδιώτες επενδύσεις για την αναβάθμισή τους και θα έδινε και ένα ανταγωνιστικό υδροηλεκτρικό (το φράγμα Πουρναρίου) καθώς κι μια μονάδα φυσικού αερίου (στην Κομοτηνή).
Με το νόμο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΕΗ θα δώσει δύο ανταγωνιστικές λιγνιτικές μονάδες (όχι μία μόνο) κι αν δεν βρεθεί αγοραστής για τις υπόλοιπες μη ανταγωνιστικές λιγνιτικές μονάδες (που δεν πρόκειται να βρεθεί!), τότε ανοίγει ο δρόμος για να δοθούν και άλλα υδροηλεκτρικά και μονάδες φυσικού αερίου παντού!
Κι όλα αυτά για τίμημα λιγότερο από το μισό εκείνου που είχε εξασφαλίσει το σχήμα της «μικρής ΔΕΗ» της κυβέρνησης Σαμαρά…
Θα μου ρωτήσετε, βέβαια:
--Γιατί λοιπόν, δεν επιστρέφουν στην «λύση Σαμαρά»;
Για ένα απλό λόγο: Γιατί στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ απαξίωσε πλήρως της ΔΕΗ!
--Ο Σαμαράς όταν την ανέλαβε η τιμή της μετοχής της ήταν 2,5 ευρώ! Δύο χρόνια αργότερα, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά ψήφιζε τη λύση της «μικρής ΔΕΗ», η τιμή της είχε ξεπεράσει τα 12 ευρώ! Σήμερα η τιμή της μετοχής της είναι γύρω στο 1,8 ευρώ!
--Ή για να σας το πω διαφορετικά, όταν ψήφιζε τη μικρή ΔΕΗ ο Σαμαράς, η κεφαλαιοποίησή της ξεπερνούσε τα 3 δισεκατομμύρια! Τώρα έπεσε κάτω από το 600 εκατομμύρια! Να γιατί αυτό που είχε επιτευχθεί τότε, είναι πια ακατόρθωτο σήμερα.
Και κλααααμα οι συνδικαλιστές!
Κι όσο θυμούνται πως ο ΣΥΡΙΖΑ τους έλεγε πως η «μικρή ΔΕΗ» είναι «ξεπούλημα» που πρέπει να το αποτρέψουν - για να έλθει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, να καταργήσει τη «μικρή ΔΕΗ», να προχωρήσει στην πλήρη διάλυσή της μεγαλύτερης δημόσιας επιχείρησης και να νοσταλγούν τώρα αυτό που κατάγγελλαν τότε - το κλάμα τους γίνεται ακόμα πιο γοερό…
Όμως αυτό το πλήγμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για το σύνολο της Οικονομίας! Αφού η κατάρρευση της ΔΕΗ, της μεγαλύτερης και πιο κομβικής επιχείρησης στη χώρα, μπορεί να συμπαρασύρει τα πάντα.
Όμως είναι εξαιρετικά οδυνηρό και για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ, που πλήττεται – και στο σημείο αυτό – ο πιο «σκληρός πυρήνας» της εκλογικής του βάσης.
* Και πάμε τώρα στους πλειστηριασμούς ακινήτων.
Θυμάστε το περιβόητο εκείνο «#κανένα_σπίτι_στα_χέρια_τραπεζίτη»;
Βέβαια και το θυμάστε.
Όμως, τότε - όταν ο ΣΥΡΙΖΑ… τσίριζε το σύνθημα αυτό - ΔΕΝ γινόταν κανένας πλειστηριασμός για οφειλές προς τράπεζες (δηλαδή για «κόκκινα δάνεια»)! Ούτε για οφειλές στο δημόσιο ή στα ασφαλιστικά ταμεία.
Κανένας τέτοιος πλειστηριασμός δεν είχε γίνει στα χρόνια της κυβέρνησης Σαμαρά από τράπεζα!
(Πλειστηριασμοί γίνονταν πάντα – για χρέη προς τρίτους, μεταξύ ιδιωτών ή - το συνηθέστερο - για κληρονομικά. Για κληρονομικά, μάλιστα, οι πλειστηριασμοί είναι πολύ συχνά «εθελοντικοί», δηλαδή τους επιθυμούν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι. Αλλά πλειστηριασμοί ακινήτων για χρέη προς τράπεζες ή προς το ευρύτερο δημόσιο, ούτε γίνονταν επί κυβέρνησης Σαμαρά, ούτε υπήρχε τρόπος να γίνουν).
Άλλωστε, ο Νόμος Κατσέλη (που ψηφίστηκε το 2010 επί κυβέρνησης ΓΑΠ) απαγόρευε κάθε πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας.
Και πίσω από αυτή τη γενική απαγόρευση, κρύφτηκαν και «στρατηγικοί κακοπληρωτές». Δηλαδή άνθρωποι που επωφελήθηκαν της γενικής προστασίας δανειοληπτών για να αποφύγουν να ξεπληρώσουν τα τεράστια δάνειά τους – τα οποία είχαν διοχετεύσει στο εξωτερικό – και δεν τα ξεπλήρωναν μέσα στην Ελλάδα.
Η κατάσταση αυτή επιβάρυνε τις τράπεζες, τα κόκκινα δάνεια των οποίων αυξάνονταν συνεχώς. Και απαιτούσαν νέα ανακεφαλαίωση, δηλαδή νέα προσθήκη χρέους.
Η κυβέρνηση Σαμαρά αντιμετώπισε το πρόβλημα με τρία πράγματα:
--Πρώτον, φρέναρε την αύξηση των κόκκινων δανείων. Που συνολικά δεν ξεπερνούσαν στα τέλη του 2014 τα 65 δισεκατομμύρια (τα μισά περίπου ήταν στεγαστικά).
--Δεύτερον, πέτυχε τη δεύτερη ανακεφαλαίωση τραπεζών (το Νοέμβριο του 2014) χωρίς το δημόσιο να βάλει δεκάρα, άρα χωρίς να δανειστεί ούτε ένα πρόσθετο ευρώ.
--Τρίτον, συμφώνησε να χαλαρώνει ο Νόμος Κατσέλη για προστασία της πρώτης κατοικίας, όσο προχωράει η ανάπτυξη, με κριτήρια εισοδηματικά και περιουσιακά και δίνοντας την ευκαιρία στους δανειολήπτες να εξυπηρετούν ένα μέρος του δανείου τους οι ίδιοι, για να μην εκπλειστηριαστεί το σπίτι τους… Αυτό το δέχθηκαν και οι ίδιες οι τράπεζες. Και τελικά το δέχθηκαν και οι δανειστές!
Οπότε δεν έγινε κανένα απολύτως πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας επί κυβέρνησης Σαμαρά! Αλλά είχε ανοίξει ο δρόμος για την σταδιακή «ομαλοποίηση» της κατάστασης με την επάνοδο της χώρας στην ανάπτυξη. Που όλοι την προέβλεπαν πολύ ισχυρή στα τέλη του 2014.
Πλην όμως, στο μεταξύ ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ, με σύνθημα να ματαιώσει τους πλειστηριασμούς – που… ΔΕΝ γίνονταν!
Κι αντί γι’ αυτούς, ματαίωσε την Ανάπτυξη! Μας ξανάβαλε σε δύο επί πλέον χρόνια ύφεσης. Έκλεισε και τις τράπεζες. Επέβαλε πιστωτικούς ελέγχους (capital controls).
Στο μεταξύ έφυγαν από το τραπεζικό σύστημα πάνω από 40 δισεκατομμύρια καταθέσεις.
Ενώ τα «κόκκινα δάνεια» που είχε ανακοπεί η αύξησή τους, έκτοτε κυριολεκτικώς εκτοξεύθηκαν! Και σήμερα πλησιάζουν τα 100 δισεκατομμύρια.
Όταν όμως οι καταθέσεις πέφτουν, ενώ τα «κόκκινα δάνεια» εκτοξεύονται - σε συνθήκες ύφεσης και capital controls - τότε πια γίνεται απαραίτητο (εξ αιτίας της πολιτικής Τσίπρα), εκείνο που είχε αποφευχθεί προηγουμένως (από την κυβέρνηση Σαμαρά).
Οπότε οι δανειστές επέβαλαν πλειστηριασμούς ακινήτων, που από τις αρχές του επόμενου μήνα απελευθερώνονται πλήρως.
Και στο μεταξύ προστέθηκαν και οι πλειστηριασμοί ακινήτων και για χρέη στο δημόσιο. Το οποίο είναι πια ακόμα πιο απεχθές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλόφρων διακηρύσσει πως πλειστηριασμοί θα γίνονται «μόνο για πλούσιους στρατηγικούς κακοπληρωτές»...
Η πραγματικότητα όμως, διαψεύδει τους ισχυρισμούς του, καθώς συνεχώς αποκαλύπτονται περιπτώσεις πλειστηριασμών για μικρά ακίνητα φτωχών ιδιοκτητών. Και οι δανειστές διαψεύδουν επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ, διακηρύσσοντας πως οι πλειστηριασμοί πρέπει να γενικευθούν και να επιταχυνθούν. Και να βγάλουν και σημαντικά ποσά.
Αλλιώς οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα ανακεφαλαίωση το Μάρτιο. Που ποιος νομίζετε πως θα την πληρώσει; Δεν θέλετε να ξέρετε...
Αυτό το πλήγμα με τους πλειστηριασμούς, χτυπάει τους πάντες. Και είναι πιθανό να διαλύσει τα πάντα.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, βγήκε και ο κ. Κοστέλο, της Κομισιόν (από τους «καλούς τροικανούς», υποτίθεται) και δήλωσε πως «καθαρή έξοδος από το μνημόνιο δεν υπάρχει πια»! Και πως η τρίτη αξιολόγηση δεν έκλεισε ακόμα! Από τα 110 προαπαιτούμενα έχει ολοκληρωθεί το ένα τρίτο περίπου.
Μ’ άλλα λόγια, η κυβέρνηση Τσίπρα συμφώνησε με τους δανειστές, αυτά που …είχε ήδη συμφωνήσει! Και τώρα πρέπει να τα εφαρμόσει ως τις 22 Ιανουαρίου.
Με έντονες ανησυχίες (από τους δανειστές), αν μπορεί πράγματι να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα.
Ανησυχίες που μάλιστα η ίδια η κυβέρνηση τις επιβεβαιώνει, αφού το νομοσχέδιο για τις απεργίες, το κατέθεσε, κι ύστερα το απέσυρε κι ύστερα απειλεί να το… ξανά-καταθέσει!
Ό,τι κι αν κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα, τα πλήγματα που καταφέρει (στην κοινωνία) και τα πλήγματα που υφίσταται η ίδια (στο «σκληρό πυρήνα» της δικής της κοινωνικής βάσης) είναι καίρια πια. Και πολλαπλά.
Τα ψέματα τελείωσαν.
Κι ακόμα δεν είδαμε τίποτε.
Η Αριστερά πέφτει είτε όταν εξαγριώνει ολόκληρη την κοινωνία, είτε όταν διαλύεται από μέσα, όταν προκαλεί δηλαδή εσωτερική αποσύνθεση στις γραμμές της.
Τώρα πια ο ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται και τα δύο!
Κι από κοντά, τον κυνηγάνε τα σκάνδαλα του Καμένου. Με τα οποία έχει πλέον, ταυτιστεί και ο ίδιος.
Κάπως έτσι έφτασαν, εκεί που χθες πανηγύριζαν (για το κλείσιμο της αξιολόγησης) σήμερα να δείχνουν πανικόβλητοι (γιατί πρέπει να εφαρμόσουν όσα συμφώνησαν).
Από τους ξέφρενους πανηγυρισμούς στον πλήρη πανικό, μια… Αχτσιόγλου δρόμος.
Πανηγύρισε που έκλεισε την τρίτη αξιολόγηση σε χρόνο ρεκόρ και μάλιστα «χωρίς πρόσθετα μέτρα»! Όμως…
* Όμως την ίδια μέρα αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε όλοι – κι εκείνοι κι εμείς – ΤΙ ακριβώς «έκλεισε», ΠΩΣ ακριβώς το «έκλεισε» και τι την περιμένει…
Όταν η χαριτωμένη υπουργός της, η κα Αχτσιόγλου, κατέθεσε τροπολογία με την οποία ουσιαστικά απαγορεύει τις «απεργίες»!
Γιατί αυτό ήταν μέρος της «συμφωνίας» που είχε κλείσει...
Αλλά λίγες ώρες αργότερα αναγκάστηκε να το πάρει πίσω! Πανικόβλητη! (Η κυβέρνηση – όχι μόνο η καημένη η Αχτσιόγλου…)
Κι έτσι με τροπολογία κατατεθειμένη κοιμήθηκε χθες το βράδυ η κυβέρνηση και χωρίς τροπολογία ξύπνησε σήμερα το πρωί! Όπως «ξύπνησαν» και οι δανειστές βέβαια, κι άρχισαν να βαράνε τα «τέλια». (Και να κατεβάζουν καντήλια…)
Και η ίδια η κυβέρνηση που απέσυρε την τροπολογία, δηλώνει προς τα έξω, ότι θα την… ξανα-καταθέσει! Μέχρι να την αποσύρει ξανά…
Το «πλήγμα» αυτό δεν το δέχεται η κοινωνία.
Οι απλοί άνθρωποι μάλλον αδιαφορούν, ειδικά γι’ αυτό το μέτρο. Περισσότερο ενδιαφέρονται για το πώς γίνεται καμιά επένδυση της προκοπής, να βρουν οι άνεργοι δουλειά. Κι όχι για το πώς θα γίνονται καταχρηστικές απεργίες σε μια κοινωνία τεράστιας ανεργίας.
Το πλήγμα όμως, το δέχεται κατάκαρδα ο «πυρήνας» της κοινωνικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ! Οι συνδικαλιστές, οι συντεχνίες, οι κρατικοδίαιτοι των ΔΕΚΟ.
Και γι’ αυτό οι υπόκωφοι κραδασμοί, που υποχρέωσαν την κυβέρνηση να πάρει πίσω αυτό που μόλις είναι συμφωνήσει (για να κλείσει την γ΄αξιολόγηση).
Και έπεται συνέχεια, βέβαια…
* Κι ύστερα είναι το κομμάτι τις συμφωνίας που αφορά τη ΔΕΗ.
Εδώ να δείτε «γλέντια» - και μπέρδεμα:
Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ γιατί νομίζετε ότι φωνάζουν τώρα, και τι νομίζετε ότι απαιτούν πια;
Να φέρει η κυβέρνηση τη λύση της «μικρής ΔΕΗ» που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου τον Ιούνιο του 2014!
Τότε, βέβαια, οι ίδιοι συνδικαλιστές κατήγγελλαν τη «μικρή ΔΕΗ», ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεσηκώσει τον κόσμο, όταν ήλθε στην διακυβέρνηση την κατάργησε «μετά πολλών επαίνων» -και τώρα έφερε μια άλλη συμφωνία… πολύ χειρότερη!
Και οι συνδικαλιστές τώρα νοσταλγούν και ζητούν να επανέλθει η «μικρή ΔΕΗ» (του Σαμαρά)!
Για να καταλάβετε, δύο μόνο διαφορές:
--Με το νόμο Σαμαρά η ΔΕΗ θα πουλούσε το 30% του ενεργητικού και του παθητικού της. Και θα κρατούσε τον έλεγχο στο υπόλοιπο.
Με το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ η ΔΕΗ θα δώσει το 50% του ενεργητικού της και θα πουλάει στους ανταγωνιστές της ρεύμα κάτω του κόστους!
Δηλαδή την πάνε για «φούντο» κανονικά…
--Κι ακόμα, με το νόμο Σαμαρά η ΔΕΗ θα έδινε μία μόνο από τις ανταγωνιστικές λιγνιτικές μονάδες (Μελίτη Ι), θα έδινε τις μη ανταγωνιστικές (παλαιάς τεχνολογίας) εξασφαλίζοντας από ιδιώτες επενδύσεις για την αναβάθμισή τους και θα έδινε και ένα ανταγωνιστικό υδροηλεκτρικό (το φράγμα Πουρναρίου) καθώς κι μια μονάδα φυσικού αερίου (στην Κομοτηνή).
Με το νόμο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΕΗ θα δώσει δύο ανταγωνιστικές λιγνιτικές μονάδες (όχι μία μόνο) κι αν δεν βρεθεί αγοραστής για τις υπόλοιπες μη ανταγωνιστικές λιγνιτικές μονάδες (που δεν πρόκειται να βρεθεί!), τότε ανοίγει ο δρόμος για να δοθούν και άλλα υδροηλεκτρικά και μονάδες φυσικού αερίου παντού!
Κι όλα αυτά για τίμημα λιγότερο από το μισό εκείνου που είχε εξασφαλίσει το σχήμα της «μικρής ΔΕΗ» της κυβέρνησης Σαμαρά…
Θα μου ρωτήσετε, βέβαια:
--Γιατί λοιπόν, δεν επιστρέφουν στην «λύση Σαμαρά»;
Για ένα απλό λόγο: Γιατί στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ απαξίωσε πλήρως της ΔΕΗ!
--Ο Σαμαράς όταν την ανέλαβε η τιμή της μετοχής της ήταν 2,5 ευρώ! Δύο χρόνια αργότερα, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά ψήφιζε τη λύση της «μικρής ΔΕΗ», η τιμή της είχε ξεπεράσει τα 12 ευρώ! Σήμερα η τιμή της μετοχής της είναι γύρω στο 1,8 ευρώ!
--Ή για να σας το πω διαφορετικά, όταν ψήφιζε τη μικρή ΔΕΗ ο Σαμαράς, η κεφαλαιοποίησή της ξεπερνούσε τα 3 δισεκατομμύρια! Τώρα έπεσε κάτω από το 600 εκατομμύρια! Να γιατί αυτό που είχε επιτευχθεί τότε, είναι πια ακατόρθωτο σήμερα.
Και κλααααμα οι συνδικαλιστές!
Κι όσο θυμούνται πως ο ΣΥΡΙΖΑ τους έλεγε πως η «μικρή ΔΕΗ» είναι «ξεπούλημα» που πρέπει να το αποτρέψουν - για να έλθει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, να καταργήσει τη «μικρή ΔΕΗ», να προχωρήσει στην πλήρη διάλυσή της μεγαλύτερης δημόσιας επιχείρησης και να νοσταλγούν τώρα αυτό που κατάγγελλαν τότε - το κλάμα τους γίνεται ακόμα πιο γοερό…
Όμως αυτό το πλήγμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για το σύνολο της Οικονομίας! Αφού η κατάρρευση της ΔΕΗ, της μεγαλύτερης και πιο κομβικής επιχείρησης στη χώρα, μπορεί να συμπαρασύρει τα πάντα.
Όμως είναι εξαιρετικά οδυνηρό και για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ, που πλήττεται – και στο σημείο αυτό – ο πιο «σκληρός πυρήνας» της εκλογικής του βάσης.
* Και πάμε τώρα στους πλειστηριασμούς ακινήτων.
Θυμάστε το περιβόητο εκείνο «#κανένα_σπίτι_στα_χέρια_τραπεζίτη»;
Βέβαια και το θυμάστε.
Όμως, τότε - όταν ο ΣΥΡΙΖΑ… τσίριζε το σύνθημα αυτό - ΔΕΝ γινόταν κανένας πλειστηριασμός για οφειλές προς τράπεζες (δηλαδή για «κόκκινα δάνεια»)! Ούτε για οφειλές στο δημόσιο ή στα ασφαλιστικά ταμεία.
Κανένας τέτοιος πλειστηριασμός δεν είχε γίνει στα χρόνια της κυβέρνησης Σαμαρά από τράπεζα!
(Πλειστηριασμοί γίνονταν πάντα – για χρέη προς τρίτους, μεταξύ ιδιωτών ή - το συνηθέστερο - για κληρονομικά. Για κληρονομικά, μάλιστα, οι πλειστηριασμοί είναι πολύ συχνά «εθελοντικοί», δηλαδή τους επιθυμούν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι. Αλλά πλειστηριασμοί ακινήτων για χρέη προς τράπεζες ή προς το ευρύτερο δημόσιο, ούτε γίνονταν επί κυβέρνησης Σαμαρά, ούτε υπήρχε τρόπος να γίνουν).
Άλλωστε, ο Νόμος Κατσέλη (που ψηφίστηκε το 2010 επί κυβέρνησης ΓΑΠ) απαγόρευε κάθε πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας.
Και πίσω από αυτή τη γενική απαγόρευση, κρύφτηκαν και «στρατηγικοί κακοπληρωτές». Δηλαδή άνθρωποι που επωφελήθηκαν της γενικής προστασίας δανειοληπτών για να αποφύγουν να ξεπληρώσουν τα τεράστια δάνειά τους – τα οποία είχαν διοχετεύσει στο εξωτερικό – και δεν τα ξεπλήρωναν μέσα στην Ελλάδα.
Η κατάσταση αυτή επιβάρυνε τις τράπεζες, τα κόκκινα δάνεια των οποίων αυξάνονταν συνεχώς. Και απαιτούσαν νέα ανακεφαλαίωση, δηλαδή νέα προσθήκη χρέους.
Η κυβέρνηση Σαμαρά αντιμετώπισε το πρόβλημα με τρία πράγματα:
--Πρώτον, φρέναρε την αύξηση των κόκκινων δανείων. Που συνολικά δεν ξεπερνούσαν στα τέλη του 2014 τα 65 δισεκατομμύρια (τα μισά περίπου ήταν στεγαστικά).
--Δεύτερον, πέτυχε τη δεύτερη ανακεφαλαίωση τραπεζών (το Νοέμβριο του 2014) χωρίς το δημόσιο να βάλει δεκάρα, άρα χωρίς να δανειστεί ούτε ένα πρόσθετο ευρώ.
--Τρίτον, συμφώνησε να χαλαρώνει ο Νόμος Κατσέλη για προστασία της πρώτης κατοικίας, όσο προχωράει η ανάπτυξη, με κριτήρια εισοδηματικά και περιουσιακά και δίνοντας την ευκαιρία στους δανειολήπτες να εξυπηρετούν ένα μέρος του δανείου τους οι ίδιοι, για να μην εκπλειστηριαστεί το σπίτι τους… Αυτό το δέχθηκαν και οι ίδιες οι τράπεζες. Και τελικά το δέχθηκαν και οι δανειστές!
Οπότε δεν έγινε κανένα απολύτως πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας επί κυβέρνησης Σαμαρά! Αλλά είχε ανοίξει ο δρόμος για την σταδιακή «ομαλοποίηση» της κατάστασης με την επάνοδο της χώρας στην ανάπτυξη. Που όλοι την προέβλεπαν πολύ ισχυρή στα τέλη του 2014.
Πλην όμως, στο μεταξύ ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ, με σύνθημα να ματαιώσει τους πλειστηριασμούς – που… ΔΕΝ γίνονταν!
Κι αντί γι’ αυτούς, ματαίωσε την Ανάπτυξη! Μας ξανάβαλε σε δύο επί πλέον χρόνια ύφεσης. Έκλεισε και τις τράπεζες. Επέβαλε πιστωτικούς ελέγχους (capital controls).
Στο μεταξύ έφυγαν από το τραπεζικό σύστημα πάνω από 40 δισεκατομμύρια καταθέσεις.
Ενώ τα «κόκκινα δάνεια» που είχε ανακοπεί η αύξησή τους, έκτοτε κυριολεκτικώς εκτοξεύθηκαν! Και σήμερα πλησιάζουν τα 100 δισεκατομμύρια.
Όταν όμως οι καταθέσεις πέφτουν, ενώ τα «κόκκινα δάνεια» εκτοξεύονται - σε συνθήκες ύφεσης και capital controls - τότε πια γίνεται απαραίτητο (εξ αιτίας της πολιτικής Τσίπρα), εκείνο που είχε αποφευχθεί προηγουμένως (από την κυβέρνηση Σαμαρά).
Οπότε οι δανειστές επέβαλαν πλειστηριασμούς ακινήτων, που από τις αρχές του επόμενου μήνα απελευθερώνονται πλήρως.
Και στο μεταξύ προστέθηκαν και οι πλειστηριασμοί ακινήτων και για χρέη στο δημόσιο. Το οποίο είναι πια ακόμα πιο απεχθές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλόφρων διακηρύσσει πως πλειστηριασμοί θα γίνονται «μόνο για πλούσιους στρατηγικούς κακοπληρωτές»...
Η πραγματικότητα όμως, διαψεύδει τους ισχυρισμούς του, καθώς συνεχώς αποκαλύπτονται περιπτώσεις πλειστηριασμών για μικρά ακίνητα φτωχών ιδιοκτητών. Και οι δανειστές διαψεύδουν επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ, διακηρύσσοντας πως οι πλειστηριασμοί πρέπει να γενικευθούν και να επιταχυνθούν. Και να βγάλουν και σημαντικά ποσά.
Αλλιώς οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα ανακεφαλαίωση το Μάρτιο. Που ποιος νομίζετε πως θα την πληρώσει; Δεν θέλετε να ξέρετε...
Αυτό το πλήγμα με τους πλειστηριασμούς, χτυπάει τους πάντες. Και είναι πιθανό να διαλύσει τα πάντα.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, βγήκε και ο κ. Κοστέλο, της Κομισιόν (από τους «καλούς τροικανούς», υποτίθεται) και δήλωσε πως «καθαρή έξοδος από το μνημόνιο δεν υπάρχει πια»! Και πως η τρίτη αξιολόγηση δεν έκλεισε ακόμα! Από τα 110 προαπαιτούμενα έχει ολοκληρωθεί το ένα τρίτο περίπου.
Μ’ άλλα λόγια, η κυβέρνηση Τσίπρα συμφώνησε με τους δανειστές, αυτά που …είχε ήδη συμφωνήσει! Και τώρα πρέπει να τα εφαρμόσει ως τις 22 Ιανουαρίου.
Με έντονες ανησυχίες (από τους δανειστές), αν μπορεί πράγματι να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα.
Ανησυχίες που μάλιστα η ίδια η κυβέρνηση τις επιβεβαιώνει, αφού το νομοσχέδιο για τις απεργίες, το κατέθεσε, κι ύστερα το απέσυρε κι ύστερα απειλεί να το… ξανά-καταθέσει!
Ό,τι κι αν κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα, τα πλήγματα που καταφέρει (στην κοινωνία) και τα πλήγματα που υφίσταται η ίδια (στο «σκληρό πυρήνα» της δικής της κοινωνικής βάσης) είναι καίρια πια. Και πολλαπλά.
Τα ψέματα τελείωσαν.
Κι ακόμα δεν είδαμε τίποτε.
Η Αριστερά πέφτει είτε όταν εξαγριώνει ολόκληρη την κοινωνία, είτε όταν διαλύεται από μέσα, όταν προκαλεί δηλαδή εσωτερική αποσύνθεση στις γραμμές της.
Τώρα πια ο ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται και τα δύο!
Κι από κοντά, τον κυνηγάνε τα σκάνδαλα του Καμένου. Με τα οποία έχει πλέον, ταυτιστεί και ο ίδιος.
Κάπως έτσι έφτασαν, εκεί που χθες πανηγύριζαν (για το κλείσιμο της αξιολόγησης) σήμερα να δείχνουν πανικόβλητοι (γιατί πρέπει να εφαρμόσουν όσα συμφώνησαν).
Από τους ξέφρενους πανηγυρισμούς στον πλήρη πανικό, μια… Αχτσιόγλου δρόμος.