Η αιώνια παραπονεμένη κραυγή των αθώων που πληρώνουν ενοχές άλλων. Κι αντί η γέννηση του Χριστού να αναφλέγει τις ψυχές και να μεταβάλει σε ναούς τις καρδιές των ανθρώπων, ενώ μέσα τους να σελαγίζει το αδαπάνητο πυρ του βιώματος του θείου και ο άσαρκος Λόγος να σαρκούται και να γίνεται φως αγάπης, ζούμε τον παραλογισμό της ματαιοδοξίας τούτες της μέρες. Κι έτσι αγνοούμε την αλήθεια του απρόσιτου που εγκαθιδρύει τον "έσωθεν ουρανόν".
Δεν έφταιγαν τα 14.000 νήπια που έσφαξε ο Ηρώδης, ούτε το νήπιο της Βηθλεέμ που σώθηκε, έφταιγε σε τίποτα. Οι εκτελεστές δεν εκτέλεσαν τα νήπια, αλλά τη διαταγή του Ηρώδη. Ο Ηρώδης υπηρέτησε την εξουσία. Επρεπε να πατάξει κάθε αντιποίηση Αρχής.
Οι περί τον Ηρώδη δεν μπορούσαν να έχουν γνώμη διαφορετική. Το έγκλημα των Χριστουγέννων, τελικά νομιμοποιήθηκε. Οπως και το άλλο έγκλημα του Πάσχα. Δηλαδή ή σε σκοτώνουμε νήπιο, πριν γίνεις επικίνδυνος ή σε σκοτώνουμε ώριμο, γιατί έγινες επικίνδυνος. Σε μια περίοδο που επικρατούσε η Pax Romana, τι το αφύσικο να μιλάς για ειρήνη; Το κήρυγμα των Χριστουγέννων ακριβώς αυτό είναι" "Και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία". Δηλαδή ειρήνη και ευδαιμονία και ελευθερία και δικαιοσύνη.
Αυτά τα "και" είναι που ενοχλούν μέχρι και σήμερα! Αλλιώς θα ήταν παντού ευπρόσδεκτη η ειρήνη. Οι λαοί έχουν μια νηπιακή ηλικία. Δεν εννοούν την ειρήνη χωρίς τα άλλα που την ολοκληρώνουν. Αυτά λοιπόν τα νήπια που δεν καταλαβαίνουν πρέπει να πεθάνουν. Και πεθαίνουν, εν ειρήνη, της πείνας εκατομμύρια κάθε χρόνο.
Τελικά, τόσο ο Ηρώδης όσο και ο Πιλάτος έδωσαν τα συμβολικά μοντέλα, γιατί είχαν την ιστορική ατυχία να συνδέσουν το όνομά τους με τον ΕΝΑ.
Χριστούγεννα για πάντα λοιπόν. Από το όραμα στο έγκλημα και από αυτό πίσω στο όραμα. Ποιος μέτρησε τη διαδρομή από το φονιά στο θύμα; Ούτε το θύμα, ούτε ο φονιάς. Κι όμως η διαδρομή δεν έπαψε να γίνεται. Κι όμως δεν φτάνουμε έτσι στο ξημέρωμα οδοιπορώντας μέσα στη νύχτα. Το κακό μόνο είναι που τώρα, στον καιρό μας, μπορεί να γίνει, είναι το μαζικό έγκλημα ανεξάρτητα από το σημείο διαδρομής, που βρισκόμαστε ως κοινωνία ανθρώπων.
Τώρα βέβαια οι συνθήκες επιτρέπουν και οι γνώσεις πλήθυναν σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα. Ομως, αντί να αποφασίζουν να κινητοποιηθούν αποτελεσματικά, αντιδρούν παθητικά. Γρήγορα από την αγανάκτηση και την οργή στην αδράνεια. Που οδηγεί μια τέτοια κατάσταση; Πουθενά!
Θα αυξάνονται οι "ζωντανοί νεκροί" ανάμεσα μας. Οι Ηρώδες έχουν τη δύναμη. Γι αυτό παραπάνω δεν ξεχώρισα την ειρήνηγ από τη ευδαιμονία, την ελευθερία από τη δικαιοσύνη. Αυτά τα τρία μοιράζουν τη δύναμη στους λαούς και συνθέτουν κοινωνίες με λιγότερο κράτος. Το δυστύχημα είναι ότι και οι επαναστάσεις των λαών ή τα πολιτικά κινήματα καταλήγουν σ' ένα παντοδύναμο κράτος.
Η ειρήνη είναι το μέσον. Η "ευδοκία" είναι ο σκοπός της ανθρωπότητας. Μια ευδοκία με ειρήνη και ελευθερία. και ένας χορτάτος σκλάβος δεν παύει να είναι σκλάβος. Αρα μετράει το ελεύθερος. Και το μήνυμα των Χριστουγέννων αυτό είναι!
Αλλιώς θα παλεύουμε για τα δεσμά μας, στο όνομα της ειρήνης του κόσμου!
Καλά Χριστούγεννα. Κι όσοι είναι "τυχεροί", αυτές τις πνευματοφόρες μέρες, ίσως γίνουν αυτόπτες μάρτυρες της αιώνιας Αλήθειας που εισέρχεται στο χρόνο.Και ίσως η καρδιά τους να βιώσει την άκρα συγκατάθεση του Απρόσιτου, σκήνωμα μέσα στην έως τώρα αγεώργητη γη της ανθρώπινης ψυχής.
Για τους άλλους, που οι οφθαλμοί τους δεν ατενίζουν τον φίλιο Ιησού που είναι ανάμεσα μας, σε κάποιο resort ή με ανταγωνισμό στη κρεατολαγνεία, με εμμονή πάντα στη λογική τεκμηρίωση και ολισθαίνοντες στη ματαιοδοξία του πρόσκαιρου με την όποια μορφή του, τι "Καλά Χριστούγεννα" να ευχηθείς;
Γι αυτούς, ο χώρος του Απόλυτου, του Θείου, του Αιώνιου είναι αφιλόξενος για τη λογική τους....Σε αυτούς, λοιπόν, η ευχή περιορίζεται στην καλή διασκέδαση!..