 |
| kirkandmimi / pixabay |
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Για τους αρχαίους Έλληνες τα ποτάμια ήταν ιερά. Ο Ιλισσός και η πηγή Καλιρρόη εικονίζονταν στο δυτικό αέτωμα του Παρθενώνα. Στις όχθες του θεωρούνταν ότι διέμεναν οι Μούσες. Σύμφωνα με τις μυθολογικές παραδόσεις στον Κηφισσό έγινε η απαγωγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα.
Ο Ηριδανός περνούσε από τη σημερινή πλατεία Συντάγματος. Τα έργα μπαζώματος του Ιλισσού ξεκίνησαν από το 1930. Το μέλλον της πρωτεύουσας της χώρας θυιάστηκε στο βωμό της ευκολίας και της απουσίας συκεκριμένου αναπτυξιακού σχεδίου που οδήγησε στην υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού στην Αθήνα και αύξησε τη ζήτηση για κατοικίες.
Μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς ένα ποτάμι που παρουσιάζει τριτοκοσμικές εικόνες με τις πρώτες βροχοπτώσεις. Μια κοινή γνώμη που τα ρίχνει στον καιρό ή αρκείται στο να βρίζει την εκάστοτε κυβέρνηση μέχρι να ξεχάσει τους νεκρούς της Μάνδρας. Πόσοι τους θυμούνται; Ρητορικό το ερώτημα.
Ο Δημήτριος Καμπούρογλου είχε πει ότι αν καλυπτόταν ο Ιλισσός, ο πολιτισμός θα μας διαγράψει από τους δέλτους του και αυτή την καταστροφή δεν θα την έχουν προκαλέσει ξένοι άλλα Έλληνες.
Ο πολιτισμός μας έχει ήδη διαγράψει. Δεν είναι τυχαίο ότι ανατρέχουμε μόνιμα στο παρελθόν για να καυχηθούμε. Τουλάχιστον ας σώσουμε τα ρέματα που απόμειναν, θα έχει ευεργετικές συνέπειες για το μικροκλίμα της Αθήνας. Στο χέρι μας είναι...