Μια που μπαίνει η γιορτή του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ είπαμε να τιμήσουμε την Χάρη του με μια επίκαιρη σήμερα εμπειρία που ζήσαμε στο ΠΕΡΙΒΟΛΙ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.
Ήταν βαρύς ο περσινός χειμώνας στο ΑΘΩΝΑ, τα χιόνια δεν έλεγαν να φύγουν και οι προσκυνητές λιγοστοί.
Αγαθή συγκυρία βρεθήκαμε στα χιονισμένα Αγιοβάδιστα μονοπάτια του.
Τις μέρες του προσκυνήματος μας εισήλθαμε στην λειτουργική ζωή της Ιεράς Μονής που μας φιλοξενούσε.
Στο σκοτάδι του Όρθρου που το έσπαζε το αχνό φως από τις λιγοστές κανδήλες του Καθολικού της Ιεράς Μονής διακρίναμε δυο ψιλόλιγνες ανθρώπινες φιγούρες νεαρών λαϊκών- προσκυνητών σαν και εμάς.
Επειδή βρισκόταν δίπλα μας μπορέσαμε να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά τους, έφεραν κοντή γενειάδα αλλά μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο ζήλος, η συγκέντρωση και η συμμετοχή τους στην Θεία Λατρεία.
Οι ευλύγιστες στρωτές μετάνοιες τους μας έκαναν να
σκεφτούμε ότι μπορεί να είναι και δόκιμοι μοναχοί .
Στην παρατιθέμενη πρωινή τράπεζα διακρίναμε δύο νεαρούς και σοβαρούς νέους δίχως πολλά λόγια.
Αργότερα στο Αρχονταρίκι και στα κεράσματα έσπασε « ο πάγος της ανωνυμίας» με την συζήτηση.
Η συζήτηση περιεστράφηκε γύρω από πνευματικά θέματα, αλλά όταν κατέληξε στα Εθνικά μας θέματα και προβλήματα αντιληφθήκαμε τις ιδιαίτερες γνώσεις και ευαισθησίες των νεαρών συνομιλητών μας.
Χαριτολογώντας τους είπα ότι δεν περίμενα από εσάς που ομοιάζετε με δόκιμους μοναχούς να έχετε τέτοιου υψηλού επιπέδου εξειδικευμένες γνώσεις.
Ο Αρχοντάρης Ιερομόναχος μας διέκοψε και μας είπε ότι οι συνομιλητές μας δεν ήταν δόκιμοι στο Μοναστήρι αλλά "δόκιμοι" του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού .
Οι δυο νεαροί μας συστήθηκαν πλέον με την ιδιότητα τους.
Ήταν αξιωματικοί στα Ελληνικά Υποβρύχια.
Λογικό ήταν η συζήτηση να ανάψει.
Στις διακριτικές ερωτήσεις μας τι γίνεται με τις τούρκικες διαθέσεις και την αλαζονεία του γείτονα οι απαντήσεις τους ήταν αφοπλιστικές.
Ο τούρκος τρέμει τον ΒΥΘΟ του Αρχιπελάγους ΑΙΓΑΙΟΥ για αυτό και δεν θέλει τόσα χρόνια να μάθει ούτε και με τον μπούσουλα των ηλεκτρονικών οργάνων τα μονοπάτια και τις διαβάσεις του.
Φυσικά μας είπαν και άλλα τα παλληκάρια του Πολεμικού Ναυτικού μας και αισθανθήκαμε ιερό δέος γιατί στα λαμπερά πρόσωπα τους είδαμε τους επάξιους απογόνους των Ελλήνων μπουρλοτιέρηδων.
Η επόμενη ημέρα ξημέρωσε με καταρρακτώδη βροχή στο Περιβόλι της Παναγιά μας.
Αυτό δεν μας πτόησε να πάμε να επισκεφτούμε αγαπητό Γέροντα Ασκητή .
Στην αίθουσα της αναμονής συναντήσαμε τα δυο αυτά παλληκάρια των Ελληνικών υποβρυχίων μας.
Πρώτα δέχτηκε ο Γέροντας τα δυο αυτά νεαρά παιδιά γιατί βιάζονταν να επιστρέψουν στην υπηρεσία τους και μετά εισήλθαμε εμείς.
Γέροντα του είπα ..
Η πατρίδα μας δεν έχει να φοβηθεί τίποτε με τέτοια παλληκάρια
Και ο Γέροντας μας απάντησε
Οι ανθρώπινες Ελληνικές τορπίλες
« φόρτωσαν» και έχουν την άνωθεν
ΕΥΛΟΓΙΑ και ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ της ΚΥΡΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ να υπερασπιστούν την πατρίδα ανα πάσα στιγμή.
Με Πίστη και Ελπίδα
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ήταν βαρύς ο περσινός χειμώνας στο ΑΘΩΝΑ, τα χιόνια δεν έλεγαν να φύγουν και οι προσκυνητές λιγοστοί.
Αγαθή συγκυρία βρεθήκαμε στα χιονισμένα Αγιοβάδιστα μονοπάτια του.
Τις μέρες του προσκυνήματος μας εισήλθαμε στην λειτουργική ζωή της Ιεράς Μονής που μας φιλοξενούσε.
Στο σκοτάδι του Όρθρου που το έσπαζε το αχνό φως από τις λιγοστές κανδήλες του Καθολικού της Ιεράς Μονής διακρίναμε δυο ψιλόλιγνες ανθρώπινες φιγούρες νεαρών λαϊκών- προσκυνητών σαν και εμάς.
Επειδή βρισκόταν δίπλα μας μπορέσαμε να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά τους, έφεραν κοντή γενειάδα αλλά μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο ζήλος, η συγκέντρωση και η συμμετοχή τους στην Θεία Λατρεία.
Οι ευλύγιστες στρωτές μετάνοιες τους μας έκαναν να
σκεφτούμε ότι μπορεί να είναι και δόκιμοι μοναχοί .
Στην παρατιθέμενη πρωινή τράπεζα διακρίναμε δύο νεαρούς και σοβαρούς νέους δίχως πολλά λόγια.
Αργότερα στο Αρχονταρίκι και στα κεράσματα έσπασε « ο πάγος της ανωνυμίας» με την συζήτηση.
Η συζήτηση περιεστράφηκε γύρω από πνευματικά θέματα, αλλά όταν κατέληξε στα Εθνικά μας θέματα και προβλήματα αντιληφθήκαμε τις ιδιαίτερες γνώσεις και ευαισθησίες των νεαρών συνομιλητών μας.
Χαριτολογώντας τους είπα ότι δεν περίμενα από εσάς που ομοιάζετε με δόκιμους μοναχούς να έχετε τέτοιου υψηλού επιπέδου εξειδικευμένες γνώσεις.
Ο Αρχοντάρης Ιερομόναχος μας διέκοψε και μας είπε ότι οι συνομιλητές μας δεν ήταν δόκιμοι στο Μοναστήρι αλλά "δόκιμοι" του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού .
Οι δυο νεαροί μας συστήθηκαν πλέον με την ιδιότητα τους.
Ήταν αξιωματικοί στα Ελληνικά Υποβρύχια.
Λογικό ήταν η συζήτηση να ανάψει.
Στις διακριτικές ερωτήσεις μας τι γίνεται με τις τούρκικες διαθέσεις και την αλαζονεία του γείτονα οι απαντήσεις τους ήταν αφοπλιστικές.
Ο τούρκος τρέμει τον ΒΥΘΟ του Αρχιπελάγους ΑΙΓΑΙΟΥ για αυτό και δεν θέλει τόσα χρόνια να μάθει ούτε και με τον μπούσουλα των ηλεκτρονικών οργάνων τα μονοπάτια και τις διαβάσεις του.
Φυσικά μας είπαν και άλλα τα παλληκάρια του Πολεμικού Ναυτικού μας και αισθανθήκαμε ιερό δέος γιατί στα λαμπερά πρόσωπα τους είδαμε τους επάξιους απογόνους των Ελλήνων μπουρλοτιέρηδων.
Η επόμενη ημέρα ξημέρωσε με καταρρακτώδη βροχή στο Περιβόλι της Παναγιά μας.
Αυτό δεν μας πτόησε να πάμε να επισκεφτούμε αγαπητό Γέροντα Ασκητή .
Στην αίθουσα της αναμονής συναντήσαμε τα δυο αυτά παλληκάρια των Ελληνικών υποβρυχίων μας.
Πρώτα δέχτηκε ο Γέροντας τα δυο αυτά νεαρά παιδιά γιατί βιάζονταν να επιστρέψουν στην υπηρεσία τους και μετά εισήλθαμε εμείς.
Γέροντα του είπα ..
Η πατρίδα μας δεν έχει να φοβηθεί τίποτε με τέτοια παλληκάρια
Και ο Γέροντας μας απάντησε
Οι ανθρώπινες Ελληνικές τορπίλες
« φόρτωσαν» και έχουν την άνωθεν
ΕΥΛΟΓΙΑ και ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ της ΚΥΡΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ να υπερασπιστούν την πατρίδα ανα πάσα στιγμή.
Με Πίστη και Ελπίδα
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας