Οι ευχές όσο κι αν είναι εγκάρδιες για τη νέα χρονιά απλώς τροφοδοτούν την κοίτη των ελπίδων, δεν προεξοφλούν τους σταθμούς της πορείας.
Καλές είναι οι ευχές, αλλά όσο στεκόμαστε στις λέξεις που σχηματοποιούν τις έννοιες, τόσο αντιλαμβανόμαστε ότι τίθεται θέμα εκλογής πλέον. Αν θα κάνουμε ουρανό ή περαιτέρω κόλαση τον κόσμον όπου ζούμε, με τον πολιτισμό να είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τη μοίρα που θα διαλέξουμε.
Η εκλογή τούτη είναι σαν μια άφευκτη επιταγή. Πρέπει να διαλέξουμε είτε το ένα είτε το άλλο. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε την ανάγκη της εκλογής αυτής ανάμεσα στην ανάκαμψη και την καταστροφή, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουμε πως η ηθική ήταν ζήτημα ατομικής αγωγής, κι ότι δεν διαμορφώθηκε καμία ανάγκη ηθικής εκλογής για το σύνολο της κοινωνίας.
Το πρόβλημα της εκλογής ωστόσο δεν αντιμετωπίζει ένα εύκολο δίλημμα χωρίς προυποθέσεις και χωρίς συνέπειες. Μπορεί να ρίχνουμε το βάρος της εκλογής στη ζωή μας και οι πράξεις μας, ή μάλλον η αδράνειά μας, να μας συγκομίζουν την απελπισία.
Και μπορεί να αποζητούμε επίμονα την ατομική μας ευημερία και να βουλιάζουμε πιο βαθιά στην εξουθενωτική δυστυχία, που δεν είναι μονάχα δυστυχία υλική, ατομική και κοινωνική μα κάτι βαθύτερο δραματικό: ερημιά και φθορά της ψυχής.
Καθώς δρασκελίσαμε το κατώφλι του 2018, εκτός από τις ευχές και την πρόσκαιρη ευθυμία, ας αναλογιστούμε την αρρυθμία της εξωτερικής ζωής που καθρεφτίζει την εσώτερη ζωή μας, καθώς οι ολίγιστοι γνωρίζουν ότι η αρρυθμία τς εξωτερικής ζωής είναι ένας πιστός κατοπτρισμός της βαθύτερης αρρυθμίας του εσωτερικού μας κόσμου.
Πολλοί θέλουν να κάνουν την εκλογή κι άλλοι τόσοι γνωρίζουν τι πρέπει να εκλέξουν. Ομως, δεν ξέρουν ακόμη πως να αγωνιστούν για την πραγμάτωση των επιθυμιών τους. Το 2018 θα είναι μια ακόμη κρίσιμη χρονιά για τη συνειδητοποίηση της ανάγκης της εκλογής και η ιστορική στιγμή διεκδικεί την παρουσία του πνεύματος και της νόησης.
Η τύχη τούτης της χώρας δεν είναι πια ζήτημα αριθμών και απλώς οικονομικών μεγεθών, με τη συνοδεία επιχρυσωμένων λόγων και γελοίων προσδοκιών. Είναι αυτή καθαυτή η υπόθεση της επιβίωσης της κοινωνίας, που εξαρτάται από τη διάθεση της ρωμαλέας επιβολής της θέλησης του πλήθους επάνω στις αναρχούμενες δυνάμεις που έχουν διαφύγει από τον έλεγχο και την ευθύνη τους.
Ας μην ξεκινήσουμε το 2018 απλώς με κούφιες ευχές και πτωχευμένες ελπίδες έχοντας μπροστά μας μια κοινωνία γεμάτη από την πτωμαίνη της προσδοκίας.