Άλλη μια επέτειος του θερμού επεισοδίου των Ιμίων. 22 χρόνια μετά κανείς Ελληνας δεν μπορεί όχι να πατήσει, αλλά ούτε καν να πλησιάσει στις, κατά τα λοιπά, ελληνικές βραχονησίδες.
Ακούμε τον "προδότη" Σημίτη, τη σημαία του Πάγκαλου που "θα την πάρει ο αέρας", το διαχρονικό ερώτημα "ποιος και γιατί άφησε τα δεύτερα Ιμια αφύλακτα" αλλά και τη θεωρία της μεγάλης συντριβής των Τούρκων αν εκείνο το βράδυ η χώρα τολμούσε.
Προσωπικά βαρέθηκα κάθε χρόνο να ακούω τα ίδια και τα ίδια. Θα σας γράψω λοιπόν κάτι διαφορετικό και ας θυμώσουμε όλοι μαζί μεταξύ μας και με τους εαυτούς μας.
Λιγότερο από 8 μήνες μετά την ταπείνωση των Ιμίων και κάτι παραπάνω από 1 μήνα από τις δύο δολοφονίες των Σολομού Σολομού και του Τάσου Ισαάκ στην Ελλάδα έγιναν εθνικές εκλογές τις οποίες τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ.
Δεν τις κέρδισε απλά αλλά πέτυχε η ΝΔ να λάβει μικρότερο αριθμό ψήφων και αντίστοιχα ποσοστό σε σχέση με τις εθνικές εκλογές του 1993 παρά το γεγονός ότι είχε πλέον φύγει από τη ζωή ο Ανδρεας μετά από μια δύσκολη για αυτόν κυβερνητική περίοδο γεμάτη φθορά.
Στις Εθνικές Εκλογές του 1996 με εξαίρεση τη Σάμο όπου επικράτησε η ΝΔ με ελάχιστη διαφορά ψήφων (όσο ένα γεμάτο εστιατόριο), το ΠΑΣΟΚ:
α. Νίκησε καθαρά σε Λέσβο - Λήμνο και Χίο
β. Θριάμβευσε στα Δωδεκάνησα. Δώδεκάνησα; Εκεί που βρίσκονται τα Ιμια; Εκεί που μάλλον μας κατέβασαν ένα ελικόπτερο; Τα νησιά που δεν μπορεί να πατήσει κανείς το πόδι του και γινόμαστε ρεζίλι ως όψιμοι δισκοβόλοι;
Μικρός κι ανώριμος εγώ τότε στο Λύκειο μαζί με τους συμμαθητές μου περιμέναμε πως το ΠΑΣΟΚ και ο Σημίτης θα καταποντιστούν, θα τους καταπιεί το φουρτουνιασμένο Αιγαίου. Τι έγινε όμως; Οι "προδότες",οι "αμερικανόδουλοι" και οι "οσφυοκάμπτες" επανεξελέγησαν θριαμβευτικά. Κι εμείς μάθαμε από τότε να μην ελπίζουμε και να μην πιστεύουμε σε τίποτα για αυτόν τον τόπο.
