«Νομίζω ότι η έφεση έγινε και επειδή όσον αφορά εμένα που την υπέγραψα,
θα ήθελα να είμαι βέβαιος ότι η χώρα μου δε δίνει άσυλο σε
πραξικοπηματίες. Επομένως, θα ήθελα μία τελική απόφαση για το αν αυτοί
οι άνθρωποι συμμετείχαν σε πραξικόπημα ή όχι» δήλωσε ο υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας στον Αλέξη Παπαχελά και τις Ιστορίες του ΣΚΑΙ.
Αναρωτιέμαι όμως και μετά από όλα όσα έχουμε δει κατά καιρούς με τις βίαιες εξεγέρσεις στα νησιωτικά Αουσβιτς ή συγκεκριμένες περιπτώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας όπως εκείνος ο πατέρας που έδερνε το παιδί του στα ντους κι απεκαλύφθη ότι στη Συρία πολεμούσε με τους τρομοκράτες:
Στις υποτιθέμενες δομές φιλοξενίας, ο υπουργός και οι συνεργάτες του γνωρίζουν ποιους φιλοξενούν; Είναι όλοι πρόσφυγες ενός πολέμου που πλέον τελειώνει με νικήτρια τη Συρία;
Υπάρχει περίπτωση ανάμεσα στις χιλιάδες των στριμωγμένων στα κέντρα αυτά να βρίσκονται και ισλαμιστές με αιματηρό παρελθόν στη Συρία και το Ιράκ; Φυσικά υπάρχει και το ερώτημα που παραμένει, είναι ο προσδιορισμός του αριθμού τους.
Ο κ. Μουζάλας θέλει να είναι βέβαιος για 8 ανθρώπους που κρίθηκαν αθώοι, όταν στον τομέα του έχει χάσει την μπάλα. Όσοι θυμούνται την περίπτωση με τον ξυλοδαρμό του μικρού παιδιού, θα θυμούνται επίσης ότι το τρομοκρατικό παρελθόν του πατέρα του ήρθε στην επιφάνεια με ένα απλό σκάλισμα του κινητού του στο φάκελο των φωτογραφιών.
Διότι η ύπαρξη τζιχαντιστών ανάμεσα στους ανθρώπους που βρίσκονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά, είναι πρώτα από όλα επικίνδυνη για τους ίδιους, ειδικά δε για τους πραγματικούς Σύριους πρόσφυγες που ενδεχομένως συμβιώνουν και με εκείνους από τους οποίους ήθελαν να ξεφύγουν.