...Οχι με απάθεια, φοβική αντιμετώπιση των εκβιαστικών πολιτικών διλημμάτων, όχι με προσπάθεια γαλήνης. Η γαλήνη ευνουχίζει την ένταση της θέλησης, χαλαρώνει το πάθος, αποκοιμίζει τα νεύρα. Κι εμείς θέλουμε και τη θέληση και το πάθος και τα νεύρα για να ολοκληρωθούμε μέσα στην ολοκλήρωση της κορυφαίας στιγμής.
Να σκεφτούμε με πληθωρική βουλητικότητα τη μοίρα του τόπου που προσδοκά το ρωμαλέο χέρι για να τη χειραγωγήσει κι όχι τους καραγκιόζηδες της πολιτικής ντεκαντέτσιας με την λιπαρή τους συνείδηση. Γιατί είναι η εποχή που η Ελλάδα θα οδηγήσει τη μοίρα της.
Στην περιπέτεια των λαών έρχεται πάντοτε μια κορυφαία στιγμή όπου τα έθνη, άτομα και ομάδες, αντιμετωπίζουν τη μοίρα τους με συνείδηση βαρύτερη από την πείρα που συγκόμισαν ανάμεσα από τα χρόνια της όποιας δοκιμασίας, όπου το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον γίνονται ένας ζωντανός πηλός που δεν ραγίζει από τις χαρακιές του χθες, του σήμερα και του αύριο. Οπου, τέλος, η Ιστορία γίνεται σάρκες και αίμα, κι από χρονικό ή ανάμνηση γίνεται συνέχεια πράξης.
Και τούτη την ώρα, με τους πολιτικούς να πελαγοδρομούν και να ψεύδονται ασύστολα, υποστηριζόμενοι από ανομολόγητα συμφέροντα, ο καθείς μας οφείλει να αισθάνεται την ευθύνη του όχι απέναντι της ιστορίας που θα έρθει, αλλά απέναντι της ιστορίας που γράφεται από στιγμή σε στιγμή.