 |
| mkoziol - pixabay |
Του Νίκου Ε. Σκουλά
τ. Υπουργού
Ανησυχώ παρακολουθώντας το Σκοπιανό να μονοπωλεί σχεδόν την επικαιρότητα, τώρα και πολλές μέρες, και όπως φαίνεται, αυτό θα συνεχίσει έτσι έως και το καλοκαίρι. Όχι ότι το αιχμηρό αυτό αγκάθι στα πλευρά της εθνικής μας κυριαρχίας δεν είναι σοβαρό και πρέπει επιτέλους να επιλυθεί, μετά από 26 χρόνια στασιμότητας.
Το να ασχολούμαστε όμως από ελάχιστα έως καθόλου με τα άλλα σοβαρότατα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας (οικονομική δυσπραγία και εξάρτηση από το αβάσταχτο χρέος και τους δανειστές, φτωχοποίηση, υπερφορολόγηση, καταστροφή της μεσαίας τάξης και πλήρης εξαθλίωση των ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων), είναι εντελώς ακατανόητο.
Χωρίς να τολμώ να το παραδεχτώ, μου έχει μπει στο μυαλό μια ίσως παράλογη υποψία: Λέτε να ανεβάζουν το Σκοπιανό σκοπίμως για να παραπλανήσουν εμάς τους πολίτες παρασύροντάς μας να ασχολούμαστε μόνο μ’ αυτό (στο οποίο εξάλλου ελάχιστα έως καθόλου μπορούμε να επιδράσουμε) για να μην τους ενοχλούμε και να μην αναγκασθούν να πάρουν καθαρή θέση τόσο στο Σκοπιανό όσο - και προ παντός – στη δεινή οικονομική μας κατάσταση και να χάσουν ψήφους; Ελπίζω να κάνω λάθος αλλά έλα που μας έχουν κάνει καχύποπτους! Η προπαγάνδα έχει πολλά τερτίπια!
Βεβαίως, η ανάγκη των Σκοπίων να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους διεθνείς οργανισμούς και η εκλογή της νέας, σχετικά μετριοπαθούς, κυβέρνησής τους, παρέχει μια καλή ευκαιρία για διαπραγμάτευση που δεν πρέπει να γίνει βιαστικά για να ξεμπερδεύουμε απλά. Το διακύβευμα δεν είναι μόνο το όνομα αλλά και μια σειρά, εξ ίσου σημαντικά αλυτρωτικής φύσεως θέματα.
Αυτό που παρατηρείται είναι πολιτικά και εθνικά απαράδεχτο ενώ υπάρχει κοινή εθνική γραμμή που αποφασίστηκε ομόφωνα στο Συμβούλιο Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της δημοκρατίας το 1992. Παρά ταύτα, Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση εμπλέκονται σε καθημερινές ανούσιες και διχαστικές αντιπαραθέσεις απευθυνόμενες προφανώς στην κομματική τους πελατεία με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές που οι συνθήκες μάλλον θα επισπεύσουν. Και δυστυχώς, οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις, δεν είναι αθώες.
Εμείς δε οι πολίτες, έχουμε πέσει στην παγίδα να συσπειρωνόμαστε με βάση την κομματική μας εξάρτηση σαν οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων με ανάλογες συμπεριφορές. Όσο για τα ΜΜΕ, ακόμα χειρότερα, ανάλογα με το πώς εκτιμούν τη θέαση ή την κυκλοφορία τους και τις εντολές των εκδοτών.
Ας το συνειδητοποιήσουμε: η εξωτερική πολιτική είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που δεν μπορεί να ασκείται από τα πρωινάδικα στην τηλεόραση ούτε στις τηλεμαχίες από καθ’ ύλην αναρμόδιους πολιτικούς σε αναζήτηση κομματικής πελατείας.
Ειρήσθω εν παρόδω: Ας είμαστε ειλικρινείς, τουλάχιστον με τους εαυτούς μας. Δεν υπάρχει ηθική εκεί που συγκρούονται γεωστρατηγικά συμφέροντα. Διεθνές δίκαιο είναι το δίκιο του ισχυρού. Οι ισχυροί επιβάλλουν το δίκαιο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, στραπατσάροντας τους μικρούς και αδύναμους. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία. (Σας θυμίζω ένα μόνο παράδειγμα: Την καταστροφή της Σμύρνης όταν οι «σύμμαχοι» μας πρόδωσαν εγκαταλείποντάς μας στο έλεος της τουρκικής βαρβαρότητας).
Το γεγονός όμως ότι είμαστε μικροί δεν σημαίνει ότι είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε και αδύναμοι. Στους ισχυρούς, κατατάσσω μια πολύ μικρή χώρα το Ισραήλ. Ανεξάρτητα από το ποιο θεωρούμε ότι είναι το δίκιο τους, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι είναι μικροί αλλά πολύ ισχυροί.
Πως; Κάνοντας αυτό που δεν κάνουμε εμείς. Παρά τις όποιες ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές τους, δουλεύουν άοκνα για να είναι - και είναι - οικονομικά ισχυροί, ενωμένοι και με συνέπεια, με μοναδικό κοινό στόχο την επιβίωση της χώρας τους που βάλλεται από παντού σχεδόν, χωρίς φίλους και συμμάχους.
Εμείς, αντίθετα, παρασυρόμαστε από τα λαϊκίστικα, συνθήματα φανατισμένων, απληροφόρητων ή και ανεγκέφαλων.
Αντίπαλός μας γίνεται όποιος εκφράζει διαφορετική από εμάς άποψη.
Μπροστά στους θανάσιμους κινδύνους που αντιμετωπίζει το έθνος και ο λαός μας, οφείλουμε να αγωνιστούμε για να σταθούμε στα πόδια μας, να γίνουμε οικονομικά αυτόνομοι και ικανοί και πραγματικά ενωμένοι, να υποστηρίξουμε αποτελεσματικά τα εθνικά μας συμφέροντα.
Ας θυμόμαστε τη ρήση του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου: «Υπεράνω των συμφερόντων των κομμάτων και των πολιτών ίσταται πάντοτε το συμφέρον της πατρίδος».