 |
| dimitrisvetsikas1969 - pixabay |
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τη μετάβασή της στη Νέα Ρώμη μέχρι την άλωσή της άντεξε περίπου 1100 χρόνια. Από τις άδοξες ελέω είτε προδοσίας είτε ανοησίας ήττες στο Μάντζικερτ (1071) και το Μυριοκέφαλο (1176) άρχισε η πορεία προς το τέλος του 1453.
Η σύγχρονη Ελλάδα μάλλον θα ζήσει πολύ λιγότερα χρόνια αφού η συγγραφή της ιστορίας σταμάτησε στο Β' ΠΠ, όπου κι εκεί έφτασε μέσα σε διχόνοιες και διχασμούς.
Από το 1945 και μετά τρώμε διαρκώς σφαλιάρες. Εθνικά υπερήφανοι αισθανθήκαμε μόνο για το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Άντε και τη Γιουροβίζιον.
Μάθαμε στα δανεικά, αφήσαμε τα ιδανικά. Μεγάλο μέρος του λαού αυτού αναζητούσε το βόλεμα. Έκανε μια βρώμικη συμφωνία με τους πολιτικούς για να διορίζεται και να συνταξιοδοτείται με διάφορα κόλπα για να κάθεται από την πιο παραγωγική ηλικία του.
Αυτό το λες και παρακμή. Η παρακμή όμως οδηγεί συνήθως σε ένα τέλος. Ταυτόχρονα με όλα αυτά ξεριζώνεται η πίστη του λαού αυτού ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια να εκχερσωθεί και η εθνική του ταυτότητα.
Παράλληλα, όπως πριν το 1204 οι αυτοκράτορες τα έπαιρναν από το λαό και τα έδιναν στους ξένους, ομοίως και τώρα ρευστοποιείται η περιουσία του λαού περνώντας τα σύνορα.
Χάσαμε τη Μικρά Ασία μέσα από τα χέρια μας
Χαρίσαμε την Ανατολική Θράκη, την Ιμρο και την Τενεδο
Δεν αντιδράσαμε στο πογκρόμ του 1955 και τις διώξεις του 1964
Εθνάρχες και χουνταίοι άνοιξαν την πόρτα της Κύπρου στην Τουρκία
Δεν ασχοληθήκαμε με τη Βόρεια Ηπειρο
Ετοιμαζόμαστε να χαρίσουμε τη Μακεδονία στους Σλάβους που ήρθαν στην περιοχή τον 6ο αιώνα μ.Χ. όπως και ο ίδιος ο Γκλιγκόροφ δήλωνε.
Οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί και οι Βούλγαροι μπορεί να μην είχαν να φάνε, ενώ εμείς οδηγούσαμε Καγιέν, αλλά δεν σταμάτησαν να προωθούν τις εθνικές τους ιδέες και να διεκδικούν.
Ανίκανοι κι ανήμποροι πια να γράψουμε Ιστορία, παραχωρούμε κι αυτή που κληρονομήσαμε. Όταν το δένδρο δεν ποτίζεται, σταματά να αναπτύσσεται, ξεραίνεται και μοιραία πεθαίνει...