 |
| D1_TheOne / pixabay |
Υποναύαρχος ε.α
Η απογοήτευση, απλώνεται σαν ίωση.
Νιώθω τέτοιο μπέρδεμα, τόση αγανάκτηση, τέτοια απογοήτευση, που δεν μπορώ να βρω την κατάλληλη «παρομοίωση εισαγωγής», στο σχόλιο μου.
Ας το ξεκινήσω λοιπόν έτσι.
Όταν είσαι επικεφαλής, Κυβερνήτης ή Αρχηγός σε μια ομάδα, πρέπει να ξέρεις ότι ΚΑΘΕ σου λέξη, κάθε σου ενέργεια, κάθε σου απόφαση, έχει και συνέπειες, εκπέμπει και μηνύματα, δημιουργεί δεδομένα, δίνει τόνο, εμπνέει και επηρεάζει το ηθικό του πληρώματος σου, του κόσμου που ελέγχεις και διοικείς. Γι’ αυτό, κάθε σου κίνηση, κάθε σου κουβέντα και ενέργεια, πρέπει να είναι ΣΩΣΤΑ σταθμισμένη, να έχεις κάνει δηλαδή, μια σωστή ΕΚΤΙΜΗΣΗ καταστάσεως, με τα πλεονεκτήματα-μειονεκτήματα των επιλογών σου, αλλά και των πιθανοτήτων επιτυχίας-αποτυχίας των σχεδίων σου.
Η διαχείριση του θέματος των Σκοπίων, από την Κυβέρνηση, είναι εξ αρχής αλλοπρόσαλλη, ύποπτη και επικίνδυνη. Το θέμα ήταν «παγωμένο» εδώ και 25 χρόνια και ξαφνικά η Κυβέρνηση το άνοιξε μόνη της. (Μόνη της;)
Το άνοιξε μόνη της, αλλά δυστυχώς αποφάσισε και να το διαχειριστεί ΜΟΝΗ της χωρίς να λογαριάζει τον «ξενοδόχο» της. Δεν ενημέρωσε ΚΑΝΕΝΑ, για το, τι θέλει να κάνει, πως σκοπεύει να το κάνει και γιατί σκοπεύει να το κάνει.
Το αποτέλεσμα γνωστό: ΔΙΧΑΣΕ το λαό μας και δημιούργησε κομφούζιο στους ΠΑΝΤΕΣ, από την ίδια την Κυβέρνηση και μέσα στα ίδια τα συγκυβερνώντα κόμματα (όπου εκεί χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα του), μέχρι και στην Αντιπολίτευση (που την έχει πιάσει σύγκρυο σπασιλίας και εγκεφαλική ναυτία, μποντζάρωντας δεξιά-αριστερά στη φουρτούνα, που τους βρήκε).
Η «εχθρογνωσία», είναι το πρώτο μέλημα της Σχεδίασης Επιχειρήσεων, σε μια Αντιπαράθεση (πόλεμο ή και διαπραγμάτευση). Και εδώ, στην περίπτωση μας, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έκανε μια σωστή μελέτη εχθρογνωσίας των Σκοπιανών. Έχουν ή δεν έχουν δηλαδή τη θέληση και τη δυνατότητα, να πάνε ρεαλιστικά σε μια επίλυση των διαφορών μας; Έρχονται σε διαπραγμάτευση ενσυνείδητα ή προσχηματικά, απλά και μόνο για να μας εκθέσουν και να πουν στο διεθνή παράγοντα: «Να, εμείς είμαστε έτοιμοι και διατεθειμένοι για υποχωρήσεις και συμβιβασμό, αλλά οι Έλληνες δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους, διότι ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ»!
Να σημειώσω μάλιστα, ότι μετά το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών στα Σκόπια, αυτοί αποφάσισαν να μη προβούν σε δηλώσεις. Επόμενο, σωστό και πολύ λογικό εκ μέρους των Σκοπιανών, αφού σου λέει ότι «όσο οι Έλληνες τρώγονται μεταξύ τους, εμείς εδώ δε χρειάζεται να κουνιόμαστε καν, είμαστε ασφαλείς, κερδίζουμε και τις εντυπώσεις και επιτυγχάνουμε τους στόχους μας χωρίς γρατζουνιά».
ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ ΑΝΑΠΟΔΑ!
Αφού κε Πρωθυπουργέ, θες να ανοίξεις το θέμα, ΓΙΑΤΙ δεν καλείς ή δεν ενημερώνεις τους Πολιτικούς Αρχηγούς, ότι: «ξέρεις, τώρα είναι η ευκαιρία μας ή ξέρεις, πιέζομαι ή το και το και πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε». Να δεις και να σταθμίσεις τα πράγματα, έτσι ώστε μετά ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Δεν καλείς Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, διότι ξέρεις ότι, ο πρώτος που θα διαφωνήσει, είναι ο συγκυβερνήτης και στυλοβάτης, στην εξουσία σου. Έτσι, ξεκινάς μια «μυστική διπλωματία» (μυστικότατη), όπου έξω μεν πάμε καλά, αλλά μέσα, τα κάνεις μπάχαλο, χάνεται ο έλεγχος και η αναγκαία Εθνική ομοψυχία αφού δεν υπάρχει καμιά ενημέρωση, καμιά επίσημη και υπεύθυνη ενημέρωση, για να ξέρει ο κόσμος, ο λαός τι πρέπει να κάνουμε στο Σκοπιανό και γιατί πρέπει να το κάνουμε τώρα.
Όταν όμως χάνεται ο έλεγχος από τον Αρχηγό, τότε τον έλεγχο τον παίρνει ο όχλος και τότε είναι που τα πράγματα γίνονται ανεξέλεγκτα.
Και όταν τα πράγματα γίνουν ανεξέλεγκτα, τότε υπάρχει πραγματικός κίνδυνος καταστροφής και τότε βέβαια, πρέπει να δεις ποιος θα χρεωθεί τον μουτζούρη και τις ευθύνες. Εδώ βρισκόμαστε τώρα.
Αφού λοιπόν, επιλέγεις να μη συγκαλέσεις Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, για να καταγραφούν επισήμως (στην Ιστορία) οι απόψεις ΟΛΩΝ, επιλέγεις εκ των υστέρων και κατόπιν εορτής (και αφού τα πράγματα στο εσωτερικό έχουν γίνει ανεξέλεγκτα), να καλέσεις σε ενημέρωση τους Πολιτικούς Αρχηγούς.
ΓΙΑΤΙ κε Πρωθυπουργέ;
Αφού πλέον, ήδη ξέρεις το αποτέλεσμα και που θα καταλήξει αυτή η κίνηση σου.
Το κάνεις για να τους ενημερώσεις (σε τι άραγε;;) ή απλά για να τους εκθέσεις και τελικά για να πολώσεις περισσότερο την κατάσταση και τη διχόνοια στη Χώρα μας.
Αν ήθελες πράγματι να τους ενημερώσεις και αν είχες πράγματι κάτι ουσιαστικό για να τους πεις, μπορούσες να κάνεις το αυτονόητο και το προβλεπόμενο: Ο ΥΠΕΞ να καλέσει τους αρμόδιους εκπρόσωπους των Κομμάτων, να τους ενημερώσει μετά αυτοί, να επεξεργαστούν νηφάλια το θέμα, στα αρμόδια όργανα των Κομμάτων και ΕΦΟΣΟΝ (εφόσον λέω) θα διαφαίνονταν κάποια σύγκλυση ΤΟΤΕ και μόνο τότε, να καλούσες τους Αρχηγούς, ώστε ΟΛΟΙ να βγουν, περίπου στην ίδια όχθη του προβλήματος και να μη ξεκατινιαζόμαστε επισήμως, στο κορυφαίο επίπεδο και να μη γινόμαστε έτσι διεθνώς ρεζίλι.
Όμως, κε Πρωθυπουργέ, το «διεθνώς ρεζίλι» τόχουμε πια συνηθίσει.
Αυτό που τώρα απασχολεί, είναι ότι με την κατάσταση αυτή, η διάσπαση και ο διχασμός του λαού μας, μπαίνει πλέον σε δυναμικές καταστάσεις. Σε καταστάσεις, που δεν μπορεί κανένας να ελέγξει.
Πρέπει λοιπόν, νά 'ναι κανείς τελείως τρελός, για να πιστεύει ότι υπάρχει πιθανότητα επίλυσης του Σκοπιανού, στην παρούσα συγκυρία και έτσι όπως πλέον εξελίχθηκαν τα πράγματα με υπαιτιότητα της Κυβέρνησης.
Διότι όπως και να το δει κανείς, ο Κυβερνήτης είναι που έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο και αυτός είναι που πάντα έχει την ευθύνη όσο και να κλαψουρίζει ή και να δικαιολογείται αστόχως, μετά.
Και το ερώτημα, παραμένει αναπάντητο: ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Διχάσατε ενσυνείδητα ένα λαό, έναν πολύπαθο λαό, απλά και μόνο, για να δημιουργήσετε εσωκομματικά προβλήματα στους πολιτικούς αντιπάλους σας;
Έτσι όμως, γελοιοποιείστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και χάνετε την εμπιστοσύνη του κόσμου, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!
Όλα αυτά πάντως, δεν έχουν καμιά λογική. Τουλάχιστον, στη δική μου λογική...