Οι εξελίξεις που πυροδότησε η Τουρκική εισβολή στη Συρία, δείχνουν μη αναστρέψιμες. Είναι άλλο πράγμα οι πόθοι των αφελών και των προφητολάγνων, και εντελώς διαφορετικό οι αμείλικτοι κανόνες στο γεωστρατηγικό σχεδιασμό. Ας είμαστε ξεκάθαροι λοιπόν...
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κανένας Αμερικανός δεν πρόκειται να ανακόψει τη δολοφονική επιδρομή του τουρκοπαράφρονα, διότι κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με το άνοιγμα του ασκού του Αιόλου που θα δρομολογήσει την πλήρη αποσύνθεση της Ατλαντικής Συμμαχίας και κάτι τέτοιο ουδείς θα το ήθελε, και πάντως σίγουρα δεν θα το ήθελαν οι ίδιοι οι Αμερικανοί...
Κανένας Ρώσος δεν πρόκειται να ανακόψει την επέλαση του μακελάρη τουρκοπαράφρονα, διότι κανένας Ασαντ δεν πρόκειται να του ζητήσει αυτή τη στιγμή να εισβάλλει στο Συριακό έδαφος για επιχειρήσεις ανακοπής της τουρκικής επιθετικότητας, οπότε το τυπικό πρόσχημα καλά κρατεί...
Προφανώς γίνεται αντιληπτό, πως κανένας Ρώσος δε θα αποτολμούσε εν μέσω γεωστρατηγικών ανακατατάξεων, να δώσει ένα βίαιο τέλος στην έτσι κι αλλιώς λυκοφιλική και περιορισμένης διάρκειας Ρωσσοτουρκική συμμαχία...
Οπως επίσης κανένας Ρώσος δε θα αποτολμούσε μια επέμβαση για την αποκατάσταση του Δικαίου, η οποία θα ισοδυναμούσε με γενικευμένη Ρωσονατοϊκή σύρραξη...
Τέλος, κανένα Ισραήλ δε θα αποτολμούσε αυτή τη στιγμή να τεθεί σε τροχιά στρατιωτικής σύγκρουσης με την Τουρκία, γνωρίζοντας ότι...
αυτό θα ενεργοποιούσε αντανακλαστικά και στην Ρωσία και στο Ιράν με διαστάσεις απρόβλεπτες...
Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι. Σε αυτό το μακελειό, οι Κούρδοι έχουν εγκαταλειφθεί απελπιστικά μόνοι, κι αυτό το στοιχείο ισοδυναμεί για τους ίδιους αλλά και για ολόκληρη τη μέση Ανατολή, με ευχή αλλά ταυτόχρονα και με κατάρα...
Κατάρα γιατί η μανία του τουρκοπαράφρονα, θα τον οδηγήσει σε παραπέρα κλιμάκωση των πολεμικών επιχειρήσεων, πολύ πιο πέρα από το Αφρίν, μιας και το όνειρο της ανατροπής των δεδομένων της Λωζάνης, δείχνει να είναι για τον ίδιο περισσότερο κοντά όσο ποτέ άλλοτε, όσο μπορεί και επενδύει στην ανοχή των υπόλοιπων, κι αυτή η πιθανή εξέλιξη του είναι όσο τίποτε άλλο αναγκαία...
Ευχή γιατί η συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας, μόνο σε ένα πράγμα μπορεί να προσανατολίσει για την πλήρη αντίστροφη της κατάστασης. Κι αυτο δεν είναι άλλο από την συντονισμένη αφύπνιση του κουρδικού στοιχείου στο σύνολό του.
Τριάντα εκατομμύρια Κούρδοι σε πολεμική διέγερση, θα μπορούσαν να μεταφέρουν το θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων μέσα στην Τουρκία, από την καρδιά της Κωνσταντινούπολης μέχρι τα σύνορα του Ιράκ. Η μοναδική λύση που απομένει για τους Κούρδους, είναι να μετατρέψουν την ίδια την Τουρκία σε κόλαση.
Αυτό θα είναι ο καταλύτης που θα δρομολογήσει εξελίξεις πραγματικά δραματικές σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, καθιστώντας ακόμη και το διαμελισμό της Τουρκίας, κεντρικό θέμα στην ημερήσια διάταξη των εξελίξεων, φέρνοντας ταυτόχρονα την υπόθεση της κουρδικής κρατικής οντότητας, πιο κοντά παρά ποτέ.
Ποιοι θα ήθελαν πραγματικά το διαμελισμό της Τουρκίας;;; Είναι πιθανή η ολική επαναφορά Γκιουλέν;;;
Πρόκειται για δυο ανεξάρτητα μεταξύ τους ζητήματα, τα οποία στο συγκεκριμένο γεωπολιτικό χρόνο διατηρούν μια εσωτερική δυναμική το καθένα, αλλά ως γνωστό, στη γεωπολιτική η δυναμική δεν παρκάρει, δεν παραμένει αμετάβλητη και ως εκ τούτου δεν είναι διαρκής.
Πρόκειται επίσης για δυο ζητήματα, που στο επίπεδο της σκέψης και της πιθανότητας, διατηρούν την αυτοτέλειά τους. Το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο, αλλά και μεταξύ τους δεν αλληλοαποκλείονται αυτοδίκαια.
Η Τουρκία ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη, αποδεικνύεται πολυπρόσωπη, απρόβλεπτη και ιδιαιτέρως ενεργητική, πράγμα που οφείλεται όχι μονάχα στο φιλόδοξο ηγέτη της, αλλά στα ίδια τα δομικά και πολιτισμικά της χαρακτηριστικά και πάνω απ όλα στις ισχυρές εθνοτικές, πολιτισμικές και θρησκευτικές οσμώσεις με το σύνολο του περιβάλλοντα χώρου της.
Ως τέτοια λοιπόν και στο πλαίσιο της ισχυρής σύγκρουσης ανταγωνισμών που βρίσκεται σε εξέλιξη, αυτοί που πριν απ όλα θα ήθελαν μια διαμελισμένη Τουρκία, είναι οι ισχυροί της σύμμαχοι (ΗΠΑ και ΡΩΣΙΑ) αλλά για δικούς της λόγους και η ΚΙΝΑ. Προτιμούν και οι τρεις έναν λιγότερο ισχυρό παίκτη να εμπλέκεται στα πόδια τους. Προτιμούν και οι τρεις τον ευκολότερο έλεγχο γεωπολιτικά κατακερματισμένων και εκφυλισμένων παραγώγων, παρά να επιδίδονται σε ένα διαρκές παιχνίδι προσεταιρισμού με απροσδιόριστη έκβαση.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, η Τουρκία για πρώτη φορά καταδεικνύει στους πάντες πως είναι μια κοινωνία που δεν απογαλακτίζεται από το Οθωμανικό της παρελθόν, και αυτό κανένας σοβαρός στρατηγικός σχεδιασμός δεν μπορεί να το αγνοήσει.
Το βέβαιο πάντως είναι πως η μη ελεγχόμενη αυτή την περίοδο συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία επιχειρεί να θεμελιώσει το ρόλο της ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη με έντονα αναθεωρητική ρητορική, προβληματίζει σοβαρά τον πρωταρχικό της "σύμμαχο" και αυτός βεβαίως είναι οι ΗΠΑ. Η δήλωση της εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ άλλωστε - της κ. Νάουρτ υπήρξε χαρακτηριστική για τη διπλωματική γλώσσα.
Για δικούς τους λόγους επίσης – εντελώς διαφορετικούς – που σχετίζονται με τη δυνατότητα νομής του Αραβικού και του Ισλαμικού κόσμου, μια κατακερματισμένη Τουρκία προφανώς και θα ήθελαν πολλές Αραβικές και ακόμη περισσότερες ισλαμικές χώρες.
Τέλος είναι φανερό πως και το Ισραήλ, μέσα από μια τέτοια εξέλιξη, εδραιώνει την πρωτοκαθεδρία του στη Μέση Ανατολή.
Επομένως είναι πολλές οι δυνάμεις που για δικούς της λόγους η κάθε μια, θα ήθελαν μια κατακερματισμένη Τουρκία, και σίγουρα προτιμούν αυτή την εξέλιξη, παρά την παρουσία μιας ισχυρής περιφερειακής δύναμης που δρα ανεξέλεγκτα και προσβλέπει σε ισχυρό μερίδιο από την αναδιανομή της γεωπολιτικής πίτας.
Σε ότι αφορά τώρα την πιθανότητα ολικής επαναφοράς Γκιουλέν . Όλα δείχνουν πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι διόλου πιθανό ως εξέλιξη. Αυτό που δεν αποκλείεται είναι να υπάρξει - να επιδιωχτεί δηλαδή - πολιτική αλλαγή με πρόσωπο ελεγχόμενο από τον Γκιουλέν, αλλά όχι με τον ίδιο τον Γκιουλέν.
Οι Αμερικανοί προτιμούν μέσω αυτού να μπορούν να μανιπουλάρουν εξελίξεις και πρόσωπα, παρά να καταστήσουν τον ίδιο προσωρινό αναλώσιμο, έξω από την έδρα τους, και με διόλου δεδομένο πως θα έχει προβλέψιμη συμπεριφορά. Σειρά ισλαμικών χωρών πάντως, που θα προτιμούσαν μια τέτοια εξέλιξη, ούτε θα ρωτηθούν ποτέ ούτε μπορούν να επηρεάσουν εξελίξεις σε αυτό το επίπεδο.
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι εξελίξεις αναμένονται να είναι ραγδαίες και συνταρακτικές, με τον Κουρδικό πληθυσμό να πληρώνει βαρύτατο τίμημα.