[Στο κατωτέρω άρθρο του, ο γνωστός Ιρλανδός δημοσιολόγος προβαίνει σε μιαν ενδιαφέρουσα παρουσίαση/ανάλυση της πρόσφατα εξαγγελθείσας νέας αμερικανικής «εθνικής αμυντικής στρατηγικής», προβάλλοντας ορισμένα ιδιαίτερα αποκαλυπτικά αποσπάσματα της σχετικής έκθεσης και ομιλίας του υπουργού Αμύνης. Από την αναζήτηση των κινήτρων της απουσιάζει ωστόσο το φάσμα «αποδολαριοποίησης» σημαντικού και διευρυνόμενου τμήματος της διεθνούς οικονομίας, που εγείρεται από την Ασία πολύ απειλητικό για την «αδιαφιλονίκητη κυρίαρχη παγκόσμια αμερικανική υπεροχή», στης οποίας την υπεράσπιση τάσσεται ο υπουργός Τζέιμς Μάτις.»]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Η «Εθνική Αμυντική Στρατηγική» που αποκάλυψε ο Αμερικανός υπουργός Αμύνης Τζέιμς Μάτις απεικονίζει την ψυχροπολεμική νοοτροπία που κυριαρχεί στην Ουάσιγκτον, αναπόφευκτη έκφραση του καταστρεπτικού αμερικανικού εθισμού στον μιλιταρισμό.
Ο απόστρατος στρατηγός Τζέιμς Μάτις διακήρυξε την περασμένη εβδομάδα ότι η καταπολέμηση της «μη κρατικής τρομοκρατίας» δεν είναι πλέον ο πρωτεύων στόχος της αμερικανικής εθνικής ασφάλειας. Η νέα προτεραιότητα –είπε- είναι «ο ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων» με την Ρωσία και την Κίνα.
Η Εθνική Αμυντική Στρατηγική του Μάτις ανέπτυσσε θέματα που εξέθετε η επίσημη ομώνυμη έκθεση την οποία υπέγραψε ο Πρόεδρος Τραμπ και δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο. Η νέα αυτή αμερικανική στρατηγική εμφανίζει τις Ρωσία και Κίνα ως «ανταγωνιστές» και υπαρξιακές απειλές για την επιρροή των ΗΠΑ στον κόσμο.
Όπως και με την δημοσίευση της Έκθεσης, η Μόσχα και το Πεκίνο κατήγγειλαν την ομιλία του Μάτις, ότι είναι προσκολλημένη στην νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου και ότι αντιμετωπίζει τα διεθνή προβλήματα με ιμπεριαλιστική αντίληψη. Ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ δήλωσε πως είναι λυπηρό ότι η Ουάσιγκτον «αντί να διεξάγει έναν φυσιολογικό διάλογο, προσπαθεί να αποδείξει την ηγετική της θέση μετερχόμενη τέτοιες συγκρουσιακές αντιλήψεις και στρατηγικές»
Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι το Πεντάγωνο κάνει μιαν εξόρμηση για την απόσπαση ακόμη μεγαλύτερων κονδυλίων για την ήδη υπερδιογκωμένη στρατικοποίηση της αμερικανικής οικονομίας. Διαβάζοντας τον Τζέιμς Μάτις θα νόμιζε κανείς ότι οι αμερικανικές ένοπλες πάσχουν από οικονομική ασιτία, έτσι που να κινδυνεύει η εθνική ασφάλεια.
Και αυτό, αφού η αμερικανική κυβέρνηση ενέκρινε πέρισυ την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών κατά 50 δις, στο ποσό-ρεκόρ των 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Aκόμη και κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ο προϋπολογισμός στρατιωτικών δαπανών των ΗΠΑ δεν πλησίαζε καν τις σημερινές δαπάνες, σύμφωνα με τα συγκριτικά στοιχεία που επικαλείται ο έγκυρος Αμερικανός οικονομολόγος Ντέϊβιντ Στόκμαν.
Ο αμερικανικός στρατιωτικός προϋπολογισμός είναι δεκατέσσερις φορές μεγαλύτερος από της Ρωσίας και τέσσερις φορές μεγαλύτερος της Κίνας.
Σε απλή διατύπωση, για να δικαιολογήσει αυτή την απίστευτη γενναιοδωρία με τα δολάρια των φορολογουμένων, το Πεντάγωνο είναι λογικά υποχρεωμένο συνεχώς να παρουσιάζει τον κόσμο σαν ένα εφιαλτικό περιβάλλον.
«Αντιμετωπίζουμε αυξημένη παγκόσμια αναταραχή, χαρακτηριζόμενη από την κάμψη μιας διεθνούς τάξεως στηριζόμενης σε εδραιωμένους κανόνες, που δημιουργεί ένα περισσότερο περίπλοκο και ασταθές περιβάλλον ασφάλειας από αυτό που γνωρίζαμε» αναφέρει η έκθεση εθνικής στρατηγικής.
Κατά μιαν ειρωνική συγκυρία, τώρα που η ρωσική επέμβαση στην Συρία συνέβαλε στην συντριβή ενός στρατού τρομοκρατών μισθοφόρων της Δύσης, οι ΗΠΑ μετατοπίζουν την αιτιολόγηση των στρατιωτικών δαπανών τους από την απειλή της τρομοκρατίας στην Ρωσία.
Είναι απόλυτα τεκμηριωμένο ότι η αμερικανική οικονομία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Περισσότερο του μισού των εξουσιοδοτημένων κονδυλίων του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού απορροφάται από τις στρατιωτικές δαπάνες. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια μαζικά επιδοτούμενη από τους φορολογουμένους οικονομία κινούμενη από τον μιλιταρισμό. Και παρά ταύτα ο αμερικανικός καπιταλισμός ισχυρίζεται ότι αποτελεί υπόδειγμα της «ελεύθερης επιχείρησης» και της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας».
Από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το κύριο χαρακτηριστικό της αμερικανικής οικονομίας είναι ο μιλιταρισμός και το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Μπορεί να υποστηριχτεί ότι χωρίς αυτήν την τεράστια ένεση δημοσίου χρήματος, ο λεγόμενος «αμερικανικός καπιταλισμός» θα είχε καταρρεύσει.
Γι΄ αυτό, υπό το ισχύον οικονομικό σύστημα, είναι αναγκαία προϋπόθεση για την αμερικανική οικονομική επιβίωση να παρουσιάζεται ο κόσμος στον Αμερικανό φορολογούμενο σαν συνεχής απειλή για την ασφάλειά του.
Ο εγκατεστημένος στις ΗΠΑ πολιτικός αναλυτής Ράντυ Μάρτιν υποστηρίζει ότι ή «πολεμοκίνητη» αμερικανική οικονομία δεν αποτελεί απειλή μόνο για την διεθνή ασφάλεια από τους ανταγωνισμούς που υποκινεί, αλλά απειλεί επίσης με κατάρρευση και την αμερικανική κοινωνία, με την τεράστια σπατάλη πλουτοπαραγωγικών πηγών.
΄Εχει αξιόπιστα υπολογιστεί ότι οι ΗΠΑ επισώρευσαν στο εθνικό χρέος τους κάπου έξη τρισεκατομμύρια δολάρια από πολέμους και στρατιωτικές δαπάνες μόνο στα τελευταία 17 χρόνια. Αυτό το «πολεμικό χρέος» αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο του συνολικού εθνικού χρέους των ΗΠΑ που ανέρχεται σε 19 τρισεκατομμύρια ( Σημ.Μετφρ: Άνω των 20 τρις, κατά τους Paul Craig Roberts, William Engdahl, David Stockman και άλλους έγκυρους οικονομολόγους), καθιστώντας τις ΗΠΑ το περισσότερο χρεωμένο έθνος στον κόσμο.
Σε σχόλιό του για την παρούσα στήλη, ο Μάρτιν είπε: «Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη να εφαρμόσουν την δική τους Περεστρόικα, όπως έκανε η Σοβιετική ΄Ενωση όταν διαπίστωσε στην δεκαετία του Ι980 ότι το οικονομικό της σύστημα δεν ήταν βιώσιμο.»
Και ο Μάρτιν πρόσθεσε: «Οι ΗΠΑ έχουν επί δεκαετίες εθιστεί στον οικονομικό μιλιταρισμό. Αυτό καταστρέφει την οικονομία μας και απειλεί την διεθνή ασφάλεια με το να επιζητεί συνεχώς εχθρούς και πολέμους. Η πικρή ειρωνεία είναι ότι ο αρχηγός του Πενταγώνου Τζέιμς Μάτις ισχυρίζεται πως θωρακίζει την ασφάλεια της χώρας όταν στην πραγματικότητα είναι το Πεντάγωνο που δημιουργεί την μεγαλύτερη απειλή για την αμερικανική κοινωνία και όχι μυθικοί εχθροί, όπως η Ρωσία και η Κίνα.»
Ένας άλλος αλληλένδετος συντελεστής αυτής της απειλής είναι ότι η προσπάθεια διατήρησης της στρατιωτικής υπεροχής συνεπάγεται την δυσανάλογη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη.
Με μόνο πέντε τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, οι ΗΠΑ καταναλίσκουν σχεδόν 25% του συνόλου των ορυκτών καυσίμων, σύμφωνα με το Ινστιτούτο World Watch. Αυτή η δυσανάλογη αμερικανική κατανάλωση ζωτικών αγαθών είναι αποτέλεσμα του αμερικανικού τρόπου ζωής.
Σ’ αυτό το σημείο ο Μάτις ήταν ίσως πιο ειλικρινής από όσο σχεδίαζε όταν είπε για την εθνική στρατηγική: «Το κόστος της μη εφαρμογής αυτής της στρατηγικής είναι προφανές: Η μη επίτευξη των αμυντικών μας στόχων θα οδηγήσει στην μείωση της παγκόσμιας επιρροής μας, θα διαβρώσει την συνοχή μεταξύ των συμμάχων μας και στην μείωση πρόσβασης στις αγορές, η οποία θα συμβάλει στην κάμψη της ευημερίας και του επιπέδου ζωής.»
΄Εχουμε εδώ μια σκανδαλώδη ομολογία από τον Μάτις. Λέει ότι το «επίπεδο ζωής» της Αμερικής εξασφαλίζεται με μια στρατηγική κυριαρχίας επί όλου του υπόλοιπου κόσμου. Επίσης αποκαλύπτει -αν και ακούσια- ότι αυτό που ενοχλεί τους Αμερικανούς κρατικούς σχεδιαστές είναι η μείωση της δύναμης να ενεργούν αυτεξούσια όπως πριν, λόγω, εν μέρει, της αυξανόμενης ισχύος της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων εθνών σε έναν πολυκεντρικό κόσμο.
Ο Μάτις θρηνολογεί: « Επί δεκαετίες οι ΗΠΑ απολάμβαναν αδιαφιλονίκητη κυρίαρχη υπεροχή σε κάθε τομέα επιχειρήσεων. Μπορούσαμε γενικά να αναπτύξουμε τις δυνάμεις μας όποτε θέλαμε, να τις συγκεντρώσουμε όπου θέλαμε, και να δράσουμε όπως θέλαμε. Σήμερα κάθε τομέας αμφισβητείται –αέρας, ξηρά, θάλασσα, διάστημα και κυβερνοχώρος.»
Ο πολιτικός αναλυτής Ράντυ Μάρτιν λέει ότι ο ιδεολογικός λόγος που αρθρώνει η Ουάσιγκτον «θυμίζει κραυγές παραισθήσεων παρανοϊκού».
«Προκειμένου να δικαιολογήσει τον χρόνιο μιλιταριστικό εθισμό της, η Ουάσιγκτον είναι -λέει- υποχρεωμένη να φαντασιώνεται ένα κόσμο γεμάτο εχθρούς και εκδίκηση. Η οικονομική εξάρτηση των ΗΠΑ από τον μιλιταρισμό είναι σαν την εξάρτηση από τα ναρκωτικά. Πάσχεις για την ετήσια «δόση» στον προϋπολογισμό και στην κατάσταση αυτή δημιουργείς έναν κόσμο από δαιμόνια».
Ας κρίνουμε αυτήν την διάγνωση με μέτρο μιαν άλλη παράγραφο στην έκθεση στρατηγικής του Πενταγώνου: «Στον ανταγωνισμό, εκτός ένοπλης σύγκρουσης, οι αναθεωρητικές δυνάμεις και τα κακοποιά καθεστώτα χρησιμοποιούν διαφθορά, αρπακτικές οικονομικές πρακτικές, προπαγάνδα, πολιτική υπονόμευση, πληρεξουσίους και την απειλή χρήσεως στρατιωτικής δύναμης για την ανατροπή του υφιστάμενου καθεστώτος»!
Υπαινισσόμενο το νόμιμο ρωσικό εμπόριο ενέργειας με την Ευρώπη, το Πεντάγωνο αποφαίνεται: ‘Ορισμένοι είναι ιδιαίτερα επιτήδειοι στην εκμετάλλευση των οικονομικών σχέσεων τους με τους συμμάχους μας.»
Έτσι πράγματι, από την «ρωσική επέμβαση στις προεδρικές εκλογές», μέχρι τον εγκληματικό χαρακτήρα του ρωσικού εξωτερικού εμπορίου, το Πεντάγωνο, τα αμερικανικά ΜΜΕ και η ποικιλία «δεξαμενών σκέψης» παρουσιάζουν όλα τα συμπτώματα του εθισμού στο ναρκωτικό του Ψυχρού Πολέμου, με τις συνακόλουθες παρανοϊκές παραισθήσεις.
Οι ΗΠΑ θα πρέπει να απαλλαγούν από αυτό το πάθος, πριν καταστραφούν και καταστρέψουν τον κόσμο.