Η χθεσινή είδηση της επιστολής του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν (διαβάστε εδώ) μούδιασε τα ελληνικά ΜΜΕ. Όσοι μάλιστα βγάλαμε σχετικά κείμενα σημειώναμε το "αν αληθεύει" γιατί ακριβώς δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε.
Η πλειοψηφία που διάβασε την είδηση, διότι παραθέσαμε αποσπάσματα από το πρακτορείο Ανατολή, τη Hurriyetdailynews, τη dailysabah και τη yeniakit, της ήρθε λίγο δύσπεμπτη.
Φυσικά κάποιοι μίλησαν με ακραίες εκφράσεις και άλλοι θέσαμε εύλογα ερωτήματα, όπως αν μπορεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης να επιβραβεύει:
- έναν εκ των υποκινητών του συριακού πολέμου
- το βομβαρδισμό αμάχων
- την εισβολή και κατοχή του τουρκικού στρατού σε μια ακόμη χώρα μετά την ΚΥΠΡΟ!
-
αυτόν που επιθυμεί την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης η οποία έχει
γίνει ήδη κουρελόχαρτο όσον αφορά τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης
- μια χώρα που αμφισβητεί το Αιγαίο και την Ελληνική Κυριαρχία σε σειρά νησιών και νησίδων
-
να μιλά για την ασφάλεια των Κούρδων στη νοτιο-ανατολική Τουρκία όταν η
Αγκυρα με την υποτιθέμενη αντι-τρομοκρατική εκστρατεία έχει εξαφανίσει
ολόκληρες πόλεις από το χάρτη
αλλά και να λέει δημόσια ότι προσεύχεται υπέρ ενός ισλαμικού στρατού που σκοτώνει αμάχους.
Αρκετοί τον δικαιολογούν σημειώνοντας τις συνθήκες που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο, τα υπαρκτά ή μη σκοτεινά σχέδια εκδίωξής του κ.ο.κ.
Μερικοί προχωρούν ακόμη περισσότερο προσβάλλοντας όσους άσκησαν κριτική.
Ορισμένοι έχουμε πάει στο Φανάρι. Προσωπικά έχει τύχει να διασταυρωθώ φεύγοντας με Γκρίζους Λύκους βλέποντας ειδήσεις που στην Ελλάδα είχαν πάψει προ πολλού να απασχολούν.
Υπάρχει όμως και μια πραγματικότητα.
Οι Φαναριώτες ήταν πάντα διπλωμάτες, ενίοτε ζημιώνοντας τον Ελληνισμό.
Εν προκειμένω όμως μιλάμε για τον Οικουμενικό Πατριάρχη που λογοδοτεί στο Θεό, που ποιμαίνει την Ορθοδοξία.
Στο θρόνο του Βαρθολομαίου κάθισε κάποτε ένας Ιωάννης Χρυσόστομος. Όλοι ξέρουν τι τράβηξε επειδή ακριβώς δε συνθηκολογούσε και δε χόρευε όπως πρόσταζε το τότε παλάτι.
Ένας ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΙΕΡΩΜΕΝΟΣ δεν μπορεί να είναι (πάντα) και διπλωμάτης. Δεν μπορεί να ευλογεί τον πόλεμο και μάλιστα δηλώνοντας ότι προσεύχεται υπέρ της νίκης ενός ισλαμικού στρατού που βρίσκεται σε θέση όχι άμυνας αλλά εισβολής σε έναν πόλεμο που η χώρα εν πολλοίς προκάλεσε και όπου οι Χριστιανοί πρόσφατα κάλεσαν σε βοήθεια.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Βαρθολομαίος λοξοδρομεί από τον Ορθόδοξο Δρόμο ξεχνώντας τους ιερούς κανόνες.
Το Πατριαρχείο δεν είναι προξενείο. Και στη θέση του δεν πρόκειται να το κρατήσει ούτε η διπλωματία, ούτε η πολιτική ντρίπλα, ούτε τα σλάλομ ελέω συνθηκών. Άλλος, που ξέρει καλύτερα τα πάντα από όλους, αποφασίζει αν θα το κρατήσει ή θα το αφήσει.
Εμείς μπορούμε με ευπρέπεια να λέμε τη γνώμη μας. Να εκφράζουμε τον προβληματισμό μας ή τη δυσαρέσκειά μας. Δεν τον επιβάλλουμε άλλωστε. Και ο Θεός θα κρίνει.
αλλά και να λέει δημόσια ότι προσεύχεται υπέρ ενός ισλαμικού στρατού που σκοτώνει αμάχους.
Αρκετοί τον δικαιολογούν σημειώνοντας τις συνθήκες που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο, τα υπαρκτά ή μη σκοτεινά σχέδια εκδίωξής του κ.ο.κ.
Μερικοί προχωρούν ακόμη περισσότερο προσβάλλοντας όσους άσκησαν κριτική.
Ορισμένοι έχουμε πάει στο Φανάρι. Προσωπικά έχει τύχει να διασταυρωθώ φεύγοντας με Γκρίζους Λύκους βλέποντας ειδήσεις που στην Ελλάδα είχαν πάψει προ πολλού να απασχολούν.
Υπάρχει όμως και μια πραγματικότητα.
Οι Φαναριώτες ήταν πάντα διπλωμάτες, ενίοτε ζημιώνοντας τον Ελληνισμό.
Εν προκειμένω όμως μιλάμε για τον Οικουμενικό Πατριάρχη που λογοδοτεί στο Θεό, που ποιμαίνει την Ορθοδοξία.
Στο θρόνο του Βαρθολομαίου κάθισε κάποτε ένας Ιωάννης Χρυσόστομος. Όλοι ξέρουν τι τράβηξε επειδή ακριβώς δε συνθηκολογούσε και δε χόρευε όπως πρόσταζε το τότε παλάτι.
Ένας ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΙΕΡΩΜΕΝΟΣ δεν μπορεί να είναι (πάντα) και διπλωμάτης. Δεν μπορεί να ευλογεί τον πόλεμο και μάλιστα δηλώνοντας ότι προσεύχεται υπέρ της νίκης ενός ισλαμικού στρατού που βρίσκεται σε θέση όχι άμυνας αλλά εισβολής σε έναν πόλεμο που η χώρα εν πολλοίς προκάλεσε και όπου οι Χριστιανοί πρόσφατα κάλεσαν σε βοήθεια.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Βαρθολομαίος λοξοδρομεί από τον Ορθόδοξο Δρόμο ξεχνώντας τους ιερούς κανόνες.
Το Πατριαρχείο δεν είναι προξενείο. Και στη θέση του δεν πρόκειται να το κρατήσει ούτε η διπλωματία, ούτε η πολιτική ντρίπλα, ούτε τα σλάλομ ελέω συνθηκών. Άλλος, που ξέρει καλύτερα τα πάντα από όλους, αποφασίζει αν θα το κρατήσει ή θα το αφήσει.
Εμείς μπορούμε με ευπρέπεια να λέμε τη γνώμη μας. Να εκφράζουμε τον προβληματισμό μας ή τη δυσαρέσκειά μας. Δεν τον επιβάλλουμε άλλωστε. Και ο Θεός θα κρίνει.