Εδώ και περίπου ένα μήνα η Ελλάδα κινείται μεταξύ άλλων στο χορό των δύο μεγάλων συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία που έλαβαν χώρα σε Θεσσαλονίκη (500.000) και Αθήνα (1.500.000).
Αναρωτήθηκαν λοιπόν πολλοί απόψε γιατί η κυβέρνηση δεν εργαλειοποιεί το υπερόπλο των συνολικά 2.000.000 φωνών που βροντοφώναξαν σε αυτά στο διπλωματικό παιχνίδι.
Τι καλύτερο για έναν Ελληνα πρωθυπουργό να προσέρχεται σε συνομιλίες με την πλάτη στον ελληνικό τοίχο; Με το να παρουσιάζει αυτές τις ξεκάθαρες εικόνες κάθε φορά που επιχειρούν να τον στριμώξουν; Θυμηθείτε λίγο την ιστορία των Καραμανλή-Παπανδρέου το 1976 με το Χόρα και τον Ανδρέα να πιέζει για βύθιση του τουρκικού πλοίου.
Συνεπώς δεν υπάρχει κάτι καλύτερο, υπό την προϋπόθεση όμως πως ο Ελληνας πρωθυπουργός επιθυμεί να επικρατήσει.
Η ελληνική κυβέρνηση, μολονότι αριστερή και της μάχης του πεζοδρομίου, όχι μόνο δεν ενίσχυσε τα συλλαλητήρια αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να τα αποτρέψει / απαξιώσει:
- αρχικά τα βάπτισε εθνικιστικά για να αποτρέψει τη συμμετοχή
- έκλεισε διόδια και σταθμούς Μετρό
- επιστράτευσε (;) σε ακραίες ομάδες να απειλήσουν
- μετέτρεψε την ΕΛΑΣ σε πρακτορείο ειδήσεων αναφοράς συμβάντων πριν καν συμβούν
- διέσυρε την ΕΡΤ (την ελεύθερη και ανοικτή στην κοινωνία)
- χλεύασε με ειρωνικούς και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς τους συμμετέχοντες σε αυτά
- αφαιρεί μηδενικά από το σύνολο των παρισταμένων
- κλείνει τα μάτια στις εικόνες και διαμηνύει ότι θα συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε
- βαπτίζει φασίστες και γραφικούς όσους έδωσαν το "παρών"
- βαπτίζει φασίστες και γραφικούς όσους έδωσαν το "παρών"
Πώς εξηγείται όλο αυτό;
Με μια μόνο ερμηνεία. Η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να δώσει τη Μακεδονία. Για αυτό πολεμά τη δύναμη των δύο συλλαλητηρίων. Για αυτό δεν ανέχεται τις αντιδράσεις. Επειδή χαλά τις συνεννοήσεις. Πόσο έχει συμφωνήσει, δεν το γνωρίζουμε. Προφανώς κάποιο γενναίο κούρεμα χρέους ώστε να φορέσει ο πρωθυπουργός τη γραβάτα που είχε κάποτε υποσχεθεί γνωρίζοντας, όπως αποδεικνύεται, πολύ καλά τι έλεγε.
Μετά θα έβγαινε ως ήρωας που έλυσε το Σκοπιανό, δίχασε την αντιπολίτευση, κούρεψε το χρέος και έδωσε βαθιές φορολογικές ανάσες.
Στη συνάρτηση όμως δεν είχε υπολογίσει δύο μεταβλήτες:
Η πρώτη ότι η υποτιθέμενη μετριοπαθής νέα σκοπιανή κυβέρνηση, είναι το ίδιο σκληροπυρηνική όσον αφορά την ουσία (όνομα, ταυτότητα)
Η δεύτερη πως οι Ελληνες τελικά δεν ξέχασαν τίποτε κι ας έχουν περάσει όχι 10 αλλά 27 χρόνια αλλά μάλλον εξακολουθούν το "την Ελλάδα θέλουμε κι ας τρώμε πέτρες".
Κι αν δεν μπορούσε να προβλέψει το πρώτο, σίγουρα μετά το καλοκαίρι του 2015 όφειλε να περιμένει το δεύτερο.
Κι αν δεν μπορούσε να προβλέψει το πρώτο, σίγουρα μετά το καλοκαίρι του 2015 όφειλε να περιμένει το δεύτερο.
Και τώρα;
Ο πρωθυπουργός δώσει / δε δώσει τη Μακεδονία, θα λουστεί [και δίκαια] όλη τη ζημιά-φθορά.