 |
| geralt - pixabay |
Η Ελλάδα, ίσως με εξαίρεση των Ελευθέριο Βενιζέλο και τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρεου δεν είχε τα τελευταία εκατό χρόνια σημαντικές προσωπικότητες στην πολιτική ιστορία της. Προσωπικότητες που να ξεπερνούν τα σύνορά της. Τόσο σημαντικές ώστε να αλλάξουν τη μοίρα της χώρας.
Η Τουρκία πάλι είχε την ευτυχία μέχρι στιγμής να έχει 2 πολύ μεγάλες προσωπικότητες τον Ατατούρκ και τον Ερντογάν με ίσως τον δεύτερο να καταφέρει να κλέψει τελικά την πρωτιά στην σύγχρονη ιστορία του τουρκικού έθνους. Αν ο πρώτος κατάφερε να μετασχηματίσει τα κατάλοιπα της οθωμανικής αυτοκρατορίας και να την κάνει ενα σύγχρονο κράτος, ο δεύτερος κατάφερε κάτω απο τη μύτη των Αμερικάνων να κλέψει και να μετατρέψει μια χώρα που η ασθενής δημοκρατία της βρισκόταν κάτω απο τον έλεγχο και την ηγεμονία στρατιωτικών ελεγχόμενων απο τη δύση, σε σύγχρονη περιφερειακή στρατιωτική δύναμη.
Μην διαβάζετε τις ανοησίες που γράφουν κάποιοι οτι ο Ερντογάν είναι τρελός, ότι η Τουρκία κινδυνεύει με διάλυση. Τα χρήματα της οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας που πήρε η χώρα μας, τα χρήματα που διαθέσαμε για εξοπλισμούς πήγαν για μίζες και άχρηστο στρατιωτικό υλικό, που σκουριάζει στις αποθήκες, ενώ της Τουρκίας πήγαν για να γιγαντωθεί μέσα απο συμπαραγωγές και έρευνα η τουρκική στρατιωτική βιομηχανία.
Ο Ερντογάν κατάφερε μέχρι στιγμής να γυρίσει προς όφελός του ενα στρατιωτικό πραξικόπημα, μια ύστατη προσπάθεια να γυρίσουν την κατάσταση προς όφελός τους οι Αμερικάνοι, καταφέρνει να κρατάει ακροβατικές ισορροπίες με την "ανισόρροπη" έγω θα την έλεγα, ασύμμετρη συμπεριφορά του απέναντι σε Ε.Ε. Νατο, ΗΠΑ και Ρωσία. Το επόμενο διακύβευμα για την Τουρκία του Ερντογάν είναι η επέκταση των συνόρων. Με μια διαφορά όμως.
Σήμερα στην γεωπολιτική σκακιέρα όλα τα εδάφη δεν έχουν την ίδια αξία. Δεν έχει νόημα για τον Ερντογάν να το παίξει σύγχρονος Ναπολέοντας ή Μεγας Αλέξανδρος και να κάνει εκστρατείες προσάρτησης εδαφών χωρίς σχέδιο. Χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό.
Την ίδια στιγμή που ο δικός μας πρωθυπουργός έχει εναποθέσει το στρατηγικό σχεδιασμό, στα χέρια κάποιου που έλεγε οτι η καριέρα είναι χολέρα, στη γειτονική χώρα εκπονούνται σοβαρά στρατηγικά σχέδια και σενάρια τα αποτελέσματα των οποίων είδαμε και με τον αποκλεισμό των Ιμίων και την de facto προσάρτησή τους στην Τουρκία, αλλά και με τον εξαναγκασμό σε άτακτη φυγή του Ιταλικού γεωτρύπανου.
Η Ε.Ε. είναι πλέον κουτσουρεμένη στρατιωτικά μετά την αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας και προσπαθεί να λύσει τα δικά της εσωτερικά προβλήματα που την ταλανίζουν. Οι Αμερικάνοι όπως και οι Ρώσοι προσπαθούν να μην έρθουν σε ρήξη με την Τουρκία και συνεχίζουν να την στηρίζουν σε στρατιωτικό εξοπλισμό, παγκόσμιο παράδοξο χώρας που εξοπλίζεται ταυτόχρονα με τα πιό σύγχρονα όπλα (πχ f-35 και s400) απο αντίθετες υπερδυνάμεις.
Ο Ερντογάν θεωρώ οτι θα επιχειρήσει στο μέλλον, προσεκτικά μελετημένα, προσαρτήσεις "βραχονησίδων" ή πολύ μικρών νησιών του Αιγαίου, αυτών που θα του επιτρέψουν να βάλει νόμιμα χέρι στα χρυσοφόρα κοιτάσματα πετρελαίου που βρίσκονται στην Ανατολική Μεσόγειο.
Δεν χρειάζεται να κάνει πολέμους με αμφίβολο αποτέλεσμα, που θα μπορούσαν να του στοιχίσουν ακόμα και την εξουσία απο την εσωτερική αμφισβήτηση, αλλά να καταφέρει να πατήσει πόδι σε περιοχές που ετοιμάζονται να γίνουν γεωτρήσεις, να τις σταματήσει και να εξαναγκάσει τις ξένες εταιρείες να έρθουν σε συμφωνία μαζί του.
Το επόμενο διάστημα θεωρώ οτι θα δούμε πάρα πολλά. Τα Ιμια και το ιταλικό γεωτρύπανο ήταν μόνο η "prova generale" των όσων θα ακολουθήσουν.Το διαφημίζει έμμεσα με την πρόσφατη δήλωσή του ο Ερντογάν. Το πρόβλημα είναι πώς μια παραπαίουσα κυβέρνηση, ενός χρεοκοπημένου κράτους που δέχεται ομοβροντία απο ξεγυρισμένες σφαλιάρες ακόμα και απο γειτονικά κρατίδια θα καταφέρει να αντέξει απέναντι στην εξελιγμένη τουρκική διπλωματία που συνοδεύεται απο απίστευτη ιστορικά για τα τελευταία 100 χρόνια, στρατιωτική ισχύ.
Επιπρόσθετο κακό για τη χώρα είναι οτι οι σύμμαχοι μας στο ΝΑΤΟ και οι εταίροι στην Ε.Ε. δεν φαίνονται πρόθυμοι για μια επανάληψη της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Φαίνεται πολύ δύσκολο, τα 200 χρόνια απο την επανάσταση του 1821 να γιορταστούν σε μια Ελλάδα που δε θα είναι ακρωτηριασμένη γεωγραφικά, έχοντας ήδη ακρωτηριαστεί οικονομικά και πολιτικά.
ΥΓ. Δε θα χαρώ καθόλου,να επιβεβαιωθώ για το παραπάνω άρθρο, όμως δεν γράφουμε πάντα αυτά που μας ευχαριστούν αλλά όσα θεωρούμε πιο πιθανόν να συμβούν.
ΥΓ2. Θα μου μείνει απορία όπως φαντάζομαι και σε πολλούς ακόμη, τι ακριβώς συζητήθηκε πίσω απο τις κλειστές πόρτες στη συνάντηση Ερντογάν στην Αθήνα.