Μια από της εμβληματικές προσωπικότητες της Ομογένειας, ο πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης Κρις Σπύρου, υπήρξε ο μόνος που είχε διαφωνήσει δημόσια με την «προσωρινή ονομασία» ΠΓΔΜ την οποία η τότε ελληνική κυβέρνηση «δέχτηκε» πραξικοπηματικά, για την είσοδο των Σκοπίων στον ΟΗΕ, στις 22 Ιανουαρίου 1993, μόλις δύο μέρες μετά την ορκομωσία του νέου προέδρου των ΗΠΑ Μπίλ Κλίντον.
Ο Σπύρου, ως κορυφαίο στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος, είχε καταφέρει — μαζί με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο και άλλους Έλληνες ομογενείς — να αποσπάσει προσωπική «δέσμευση» του υποψηφίου προέδρου Κλίντον να μην αναγνωρίσει τα Σκόπια με όνομα που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία».
Με μια αιφνιδιαστική κίνηση όμως, της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με ΥΠΕΞ το Μιχαλάκη Παπακωσταντίνου —συντονισμένη μυστικά με τρείς χώρες της ΕΕ στο Συμβούλιο Ασφαλείας (Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία) — προώθησαν κοινή πρόταση στον ΟΗΕ για την «προσωρινή ονομασία» fYROMacedonia, με την οποία θα γίνονταν δεκτά τα Σκόπια στον διεθνή Οργανισμό.
Στην επιστολή του (διαβάστε εδώ) προς τον μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς, ο Σπύρου διακωμωδεί «τις επίσημες δημόσιες δηλώσεις του Νίμιτς με τις οποίες προτείνει ονομασία που δεν διαφέρει από αυτή που διαπραγματεύεται,» ώστε τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης των δύο πλευρών «να παραμείνουν τα ίδια, δηλαδή απαράδεκτα».
Δεν χρειάζεται πολύ για να καταλάβει ο αναγνώστης πως το δηκτικό περιεχόμενό της επιστολής, απευθύνεται εμμέσως πλην σαφώς στην πολιτικές ηγεσίες (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) του κατοχικού κράτους των Αθηνών, που επείγονται να «κλείσει» η 26χρονη εκκρεμότητα, με τον ίδιο ψοφοδεή ενδοτισμό, με τον οποίο υπακούουν τα τελευταία οκτώ χρόνια στις διαταγές Σόιμπλε-Τόμσεν για την οικονομική γενοκτονία των Ελλήνων.
Αλλά αυτή τη φορά, οι Κουίσλινγκ του καθεστώτος λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο.
Μάλιστα, οι παλαίμαχοι επιστάτες της πολύχρονης λεηλασίας της χώρας, Ευάγγελος Βενιζέλος και Κώστας Σημίτης, με παραπλήσιες παρεμβάσεις τους, κατακεραυνώνουν τον άξιο διάδοχό τους... Αλέξη Τσίπρα, ως υπεύθυνο της αναζωπύρωσης του «εθνικολαϊκισμου».
Λένε δηλαδή οι δύο πρωταγωνιστές των μεγαλύτερων κακουργημάτων της Μεταπολίτευσης, πως ο φερόμενος ως πρωθυπουργός του προτεκτοράτου, «δεν κατάλαβε» ότι δήθεν «δεν υπήρχε αντικείμενο διαπραγμάτευσης πέραν της σύνθετης ονομασίας» αφού όλα τα υπόλοιπα (Σύνταγμα, αλυτρωτισμός, erga omnes κλπ) είναι ήδη «λυμένα» στην Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995.
Με άλλα λόγια, δεν χρειαζόταν νέα «διαπραγμάτευση» αλλά υπογραφή συμφωνητικού μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων στο παρασκήνιο, ώστε ο ελληνικός Λαός να βρεθεί προ τετελεσμένου γεγονότος, όταν θα υπογράφονταν η ληξιαρχική πράξη βάπτισης της (Κάπως) Μακεδονίας!
Αυτά λοιπόν είναι τα «διδάγματα» του Σημίτη των Ιμίων και του Βενιζέλου του PSI, που έπρεπε να είχε εφαρμόσει ο Τσίπρας για να αποτρέψει την πανεθνική εξέγερση εκατομμυρίων «εθνικολαϊκιστών» που δεν εκφράζονται από κανένα κόμμα του κοινοβουλευτικού ή εξωκοινοβουλευτικού Κατοχικού Τόξου.
Ο Σπύρου, ως κορυφαίο στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος, είχε καταφέρει — μαζί με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο και άλλους Έλληνες ομογενείς — να αποσπάσει προσωπική «δέσμευση» του υποψηφίου προέδρου Κλίντον να μην αναγνωρίσει τα Σκόπια με όνομα που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία».
Με μια αιφνιδιαστική κίνηση όμως, της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με ΥΠΕΞ το Μιχαλάκη Παπακωσταντίνου —συντονισμένη μυστικά με τρείς χώρες της ΕΕ στο Συμβούλιο Ασφαλείας (Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία) — προώθησαν κοινή πρόταση στον ΟΗΕ για την «προσωρινή ονομασία» fYROMacedonia, με την οποία θα γίνονταν δεκτά τα Σκόπια στον διεθνή Οργανισμό.
Στην επιστολή του (διαβάστε εδώ) προς τον μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς, ο Σπύρου διακωμωδεί «τις επίσημες δημόσιες δηλώσεις του Νίμιτς με τις οποίες προτείνει ονομασία που δεν διαφέρει από αυτή που διαπραγματεύεται,» ώστε τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης των δύο πλευρών «να παραμείνουν τα ίδια, δηλαδή απαράδεκτα».
Δεν χρειάζεται πολύ για να καταλάβει ο αναγνώστης πως το δηκτικό περιεχόμενό της επιστολής, απευθύνεται εμμέσως πλην σαφώς στην πολιτικές ηγεσίες (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) του κατοχικού κράτους των Αθηνών, που επείγονται να «κλείσει» η 26χρονη εκκρεμότητα, με τον ίδιο ψοφοδεή ενδοτισμό, με τον οποίο υπακούουν τα τελευταία οκτώ χρόνια στις διαταγές Σόιμπλε-Τόμσεν για την οικονομική γενοκτονία των Ελλήνων.
Αλλά αυτή τη φορά, οι Κουίσλινγκ του καθεστώτος λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο.
Μάλιστα, οι παλαίμαχοι επιστάτες της πολύχρονης λεηλασίας της χώρας, Ευάγγελος Βενιζέλος και Κώστας Σημίτης, με παραπλήσιες παρεμβάσεις τους, κατακεραυνώνουν τον άξιο διάδοχό τους... Αλέξη Τσίπρα, ως υπεύθυνο της αναζωπύρωσης του «εθνικολαϊκισμου».
Λένε δηλαδή οι δύο πρωταγωνιστές των μεγαλύτερων κακουργημάτων της Μεταπολίτευσης, πως ο φερόμενος ως πρωθυπουργός του προτεκτοράτου, «δεν κατάλαβε» ότι δήθεν «δεν υπήρχε αντικείμενο διαπραγμάτευσης πέραν της σύνθετης ονομασίας» αφού όλα τα υπόλοιπα (Σύνταγμα, αλυτρωτισμός, erga omnes κλπ) είναι ήδη «λυμένα» στην Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995.
Με άλλα λόγια, δεν χρειαζόταν νέα «διαπραγμάτευση» αλλά υπογραφή συμφωνητικού μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων στο παρασκήνιο, ώστε ο ελληνικός Λαός να βρεθεί προ τετελεσμένου γεγονότος, όταν θα υπογράφονταν η ληξιαρχική πράξη βάπτισης της (Κάπως) Μακεδονίας!
Αυτά λοιπόν είναι τα «διδάγματα» του Σημίτη των Ιμίων και του Βενιζέλου του PSI, που έπρεπε να είχε εφαρμόσει ο Τσίπρας για να αποτρέψει την πανεθνική εξέγερση εκατομμυρίων «εθνικολαϊκιστών» που δεν εκφράζονται από κανένα κόμμα του κοινοβουλευτικού ή εξωκοινοβουλευτικού Κατοχικού Τόξου.