Τα κνώδαλα του «αριστερόστροφου» βούρκου, που διαχειρίζεται το καθεστώς της μνημονιακής κατοχής, νόμισαν οτι μπορούν να τα βάλουν με ένα Μίκη Θεοδωράκη ατιμωρητί. Δεν γνώριζαν μήπως, ότι μια «παρενέργεια» της μουσικής ιδιοφυίας στον εγκέφαλο, είναι και η ...«μνήμη ελέφαντα»;
Μια σχεδόν φωτογραφική μνήμη που καταγράφει το κάθετι χωρίς κόπο, μέχρι το τελευταίο μόριο οξυγόνου να εγκαταλείψει τα νευρωνικά κύτταρα στο νεκροτομείο.
Οι παλαιότεροι θυμόμαστε πως, από την εποχή των Λαμπράκηδων, υπήρχε η φήμη του «απόρρητου αρχείου» που κουβαλάει ο Μίκης σαν αόρατη ασπίδα στο μυαλό του.
Προϊόν της λατρείας χιλιάδων τίμιων αγωνιστών της Λευτεριάς, που του εκμυστηρεύτηκαν τα πάθη τους πίσω από το «Παραπέτασμα», στα χέρια μιας αιματοβαμμένης συμμορίας, η οποία τους είχε σύρει εκεί μετά τον Εμφύλιο.
Ήταν το αντάλλαγμα για την παρηγοριά - της ψυχής το βάλσαμο - που έβρισκαν στη μουσική του Θεοδωράκη, σιγοτραγουδισμένη στις εξορίες, τις φυλακές και τα ξερονήσια...
Όπως φάνηκε ακόμα και στην πρόσφατη «αρθρογραφία» του Μίκη στην εφημερίδα Τα Νέα, το «αρχείο» του δεν περιορίζεται σε μερικά σημαδιακά γεγονότα του τρέχοντος μνημονιακού μεσαίωνα, όπως ήταν η «προδοσία» του τελευταίου μεγάλου Συλλαλητηρίου ενάντια στο Μνημόνιο, τον Φεβρουάριο του 2012.
Το παρακάτω άρθρο αγγίζει ένα άλλο μεγάλο μέρος των αναμνήσεων του Μίκη, που αναμόχλευσαν όσοι νομίζουν πως λίγη μπογιά στον τοίχο του σπιτιού του και λίγη λάσπη στο πρόσωπο, θα μπορούσαν να τον φοβίσουν, όπως δεν τον φοβίζει πια, ούτε η αρρώστια, ούτε ο θάνατος!
Ας πρόσεχαν, λοιπόν!