 |
| geralt - pixabay |
Στην πραγματικότητα δεν είναι μυστικό ότι η Τουρκία με βάση την ιδεολογία του Α Νταβούτογλου και σε συνδυασμό με την πολιτική τεχνολογία πρακτικής εφαρμογής της από τον ταλαντούχο και παμπόνηρο Ερτογάν άρχισε τα τελευταία χρόνια η αποκατάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η πολιτική που χαρακτηρίζεται από διεθνείς αναλυτές ως Νέο- Οθωμανισμός ή Νέο Χαλιφάτο με τους ανάλογους χαρακτηρισμούς ως Σουλτάνο στον Τ Ερτογάν έχει επίσης αποδείξει ότι πρόκειται για μια διασπαστική ιδεολογία στον 21ο αιώνα.
Οι υποστηρικτές μουσουλμάνοι αυτής της ιδεολογίας επαινούν αυτή την πολιτική για να επιστρέψει η Τουρκία στις ρίζες της ( Back to the basics ) με De facto θρησκευτική επίδραση στην διακυβέρνηση της χώρας που θα τροφοδοτήσει τον μεγάλο στόχο για να μετατραπεί σε Μεγάλη Δύναμη. Ωστόσο η πολιτική του Νέο- Οθωμανισμού συνέβαλε άμεσα στη Συρία, στη Λιβύη στην Αίγυπτο και αλλού ως απόδειξη ότι αυτή η πολιτική επέφερε πολλά δεινά παρά βελτίωση και ότι στην πραγματικότητα επέφερε τον θάνατο του Νέο- Οθωμανισμού.
Σημασία όμως έχει ότι η Τουρκία είναι πλέον ένας από τους πλέον σημαντικούς παίχτες που καθορίζουν το μέλλον της Μέσης Ανατολής και αυτό μπορεί να στραφεί είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο.
Προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα. Θα μετατραπεί η Τουρκία στο μεγαλύτερο Χαλιφάτο στον κόσμο με θρησκευτικούς προσανατολισμούς αναπροσαρμόζοντας την διοίκηση της στην μεταμοντέρνα Δυτική πραγματικότητα και τον Νέο- Οθωμανισμό ; Αυτή η προσαρμογή θα είναι πιο επιρρεπής σε ξένη επιρροή και συνεργασία με έντονα τα χαρακτηριστικά που Νεοφιλελευθερισμού. Η Τουρκία πάντως βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι μετεξέλιξης και επανακαθορίζει την Γεωπολιτική της θέση.
Η κινητήρια δύναμη αυτής της εξέλιξης είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα η οποία κρυφά ενσωματώθηκε σχεδόν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας στην Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική και έχει αναλάβει δράση ως μια «επαναστατική» δύναμη και προπομπός του Νέο- Οθωμανισμού. Στην Αίγυπτο ξεσηκώθηκαν πρώτα οι άραβες εναντίον του Μουμπάρακ αλλά η Μουσουλμανική Αδελφότητα έπεισε τους ψηφοφόρους που ανέδειξαν το Μόσρυ σε πρόεδρο της χώρας και άρχισαν τις σφαγές μέχρι που τον ανέτρεψε ο Σίσυ. Οι γενικότερες αποτυχίες αυτής της Αδελφότητας έδειξαν ότι δεν διαθέτει την επάρκεια για να επεκτείνει την Τουρκική επιρροή.
Αμέσως η Τουρκία με την διαπίστωση αυτή αποφάσισε να αλλάξει πορεία δράσης και να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερες πηγές ενέργειας από τις γύρω χώρες για να εδραιωθεί ως ανεξάρτητος παίχτης απαλλαγμένος από την εξάρτηση του ρώσικου φυσικού αερίου και των ρώσικων πόρων αλλά ταυτόχρονα να θέσει τις οικονομίες όλων των γύρω χωρών σε οικονομική εξάρτηση με την δική της αγορά. Πρόκειται για ένα σημαντικό σχέδιο προμηθειών , τροφοδοσίας και αλληλεξάρτησης που πρέπει να το δούμε προσεκτικά. Ταυτόχρονα αρχίζει μια προσπάθεια να ανεξαρτητοποιηθεί στην κατασκευή οπλικών συστημάτων.
Τα δυο ιερά τζαμιά.
Ο Νέο- Οθωμανισμός βρίσκεται στην Ιστορική μνήμη των τούρκων ως Οθωμανισμός – Χαλιφάτο και είναι πολύ δημοφιλής στην τουρκική κοινωνία και αναπολούν αυτό το ένδοξο παρελθόν ενώ έχει οπαδούς σε άλλες αραβικές χώρες στην Μέση Ανατολή στην Βόρεια Αφρική και αλλού. Στη Συρία πχ όπου υπήρχε κατοχή από το Χαλιφάτο για πολλούς αιώνες υπάρχουν -παρά την κοσμικότητα του κράτους- πληθυσμοί που ερμηνεύουν τον Νέο- Οθωμανισμό σε σχέση με την Τουρκία όπως και στα Βαλκάνια στις περιοχές των Σέρβων και άλλων Βαλκανικών χωρών εμφανίζεται αυτό το φαινόμενο στο πλαίσιο σήμερα της εποχής που προέκυψε μετά το Ανατολικό ζήτημα.
Τα πολύ θρησκευόμενα άτομα είναι επίσης πολύ πιστοί στην Ummah – την αναπροσαρμογή της πολιτικής διοίκησης και υλοποίηση της ως προς την τουρκική ηγεσία του Οθωμανισμού- και από αυτούς αναμένει ο Ερτογαν να συλλέξει τους διεθνείς υποστηρικτές του και σήμερα παρακολουθούμε την νέα ρητορική του για «τα σύνορα της καρδιάς του» ενώ σε άλλη περίπτωση είπε ότι η Τουρκία είναι άδικο να ζει σε αυτά τα 800 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα των συνόρων της χώρας του.
Σε αυτές τις χώρες όπου επικράτησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και άφησε έντονα τα σημάδια της υπάρχουν σοβαρές αμφισβητήσεις για τη φύση της τουρκοκρατίας στο πέρασμα των αιώνων και αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στις φιλοδοξίες της Τουρκίας και για αυτό το λόγο προσπαθεί να διαφοροποιήσει την εθνική τους καταγωγή και ταυτότητα ως αποκλειστική ταυτότητα χώρας και να τους συμπεριλάβει χωρίς θρησκευτικούς αποκλεισμούς ως «μουσουλμάνους αδελφούς» Στην Κύπρο λέει τα αδέλφια μας οι τ/κ , όπως και στη Θράκη και το ίδιο κάνει σε άλλες χώρες για όλους τους μουσουλμάνους του κόσμου. Η υποστήριξη του Ερτογάν στην Μουσουλμανική Αδελφότητα αποτελεί το όχημα και αποκτά διαφορετική έννοια , αποτελεί μέρος του ανοίγματος προς την Μέση Ανατολή την Βόρεια Αφρική και αποτελεί σημείο θρησκευτικής σύγκλισης με τους Μουσουλμάνους που δεν είναι τούρκοι. Έστω και αν αυτή η ομάδα δεν είναι ισχυρή στην πλειοψηφία των μουσουλμάνων είναι υπολογίσιμη σε αντικυβερνητικές δράσεις στον συγκεκριμένο διαπεριφερειακό χώρο και παραδίδει στον Ερτογάν το διαβατήριο και τα διαπιστευτήρια για την Τουρκία να βρίσκεται ανάμεσα στους συντηρητικούς μουσουλμάνους.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα φιλοδοξεί να ανατρέψει τα δυο κοσμικά κράτη Ουχαμπι και να επικρατήσει η δική της Ισλαμική διακυβέρνηση και δεν έχει σημασία η άποψη αν θα είναι προς το καλύτερο ή χειρότερο αλλά ότι επιδιώκει να οδηγήσει τις δυο χώρες πρώτα Τουρκία και Σαουδική Αραβία σε αυτό το δρόμο. Εμφανίζεται ως «επαναστατική» οργάνωση και λειτουργεί δομικά στη βάση της αλληλεγγύης των μελών της και επαναλαμβάνει στον 21ο αιώνα την λειτουργία του κουμουνιστικού κόμματος του προηγούμενου αιώνα με την έννοια ότι επιδιώκει να αντικαταστήσει την υφιστάμενη πολιτική τάξη με νέα μια «ενωμένη δημοκρατική ιδεολογία» Κάτω από αυτό το φως πρέπει κάποιος να προσεγγίσει τις κινητοποιήσεις της «Αραβικής Άνοιξης». Στην Αίγυπτο ξεσηκώθηκαν αρχικά οι άραβες και απαιτούσαν κάθαρση από τη διαφθορά της δυναστείας Μουμπάρακ αλλά οι Μουσουλμανική Αδελφότητα «έκλεψε» την εξέγερση τους και έπεισαν τον υπόλοιπο λαό να εκλέξει τον Μόρσυ στην εξουσία που με τους συνεργάτες τους άρχισαν τις σφαγές των Αράβων. Αυτός ήταν ο στόχος της Αδελφότητας να εφαρμόσουν μια γρήγορα διαδοχή πραξικοπηματικά και να θέσει το ιδεολογικό και πολιτικό θεμέλιο προκειμένου στη συνέχεια να δημιουργήσουν ένα δίχτυο δορυφορικών κρατών που θα βρίσκονταν κάτω από την διοίκηση από το κράτος που θα έχει την υψηλότερη επιρροή στον Μουσουλμανικό κόσμο. Αρχικά προσπάθησαν να αναλάβει αυτό το ρόλο το Κατάρ αλλά απέτυχαν λόγω του μεγέθους αυτής της χώρας. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα στη συνέχεια επέλεξε την Τουρκία που είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με την ιδεολογία αυτή και που έχει τεράστια εμπειρία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία για τη διαχείριση του Νέου Χαλιφάτου.
Οι ΗΠΑ συνειδητά επέλεξαν Γεωπολιτικά να αντικαταστήσουν την υπάρχουσα τάξη στη Μέση Ανατολή και να δώσουν στην Τουρκία αυτό το ρόλο που θα ελέγχει το δίχτυο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Πρόκειται για μια επιχείρηση κράτη- πελάτες κάτω από τον έλεγχο του Οθωμανικού Χαλιφάτου παναραβικής συμμαχίας των Σουνιτών που στρέφεται εναντίον των σιιτών του Ιράν και θα ασκεί πίεση στη Σαουδική Αραβία και των Βασιλειών του Κόλπου. Η Σ Αραβία τρομάζει σε αυτή την ιδέα ότι μπορούν να απονεκρώσουν το Βασίλειο και να αναλάβουν και εκεί την εξουσία για αυτό κινείται μία στην υποστήριξη της Τουρκίας μια εναντίον του Άσαντ και μετά υποχωρεί και δεν αναλαμβάνει δράση μαζί με την Τουρκία. Αυτές τις τάσεις ενσωμάτωσης παρατηρούνται σε άλλους οργανισμούς στον κόσμο όπως η ΕΕ και αλλού με διαφορετική ιδεολογία.
Η Ουάσιγκτον ήθελε την Τουρκία να είναι ο ηγέτης σε αυτό το χώρο ως πληρεξούσιος των ΗΠΑ αφού έχει τις αυθεντικές μουσουλμανικές πιστοποιήσεις με τον Ερτογάν σε σύγκριση με τον αμερικανό πρόεδρο και με αυτό τον τρόπο θα κερδίσουν την νομιμότητα ανάμεσα στους πληθυσμούς ως προστάτες της ιδεολογίας τους. Αυτή ήταν η βασική ιδέα αλλά δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα αλλά η Άγκυρα χρησιμοποιεί την Οθωμανική ιδεολογία , και αυτό φαίνεται από όλες τις επισκέψεις Ερτογάν σε αυτές της περιοχές αλλά και την γενικότερη ρητορική του που συνδέεται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Αυτή η ιδεολογία είναι το όχημα με το οποίο θα ασκήσει την επιρροή του στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Ο Ερτογάν πίστεψε πως επικράτησε η «Αραβική Άνοιξη» και άρχισε το 2011 την περιοδεία του ως Ροκ Σταρ στην Μέση Ανατολή και αλλού και έμοιαζε ως η «περιοδεία της Νίκης»
Ωστόσο διαφάνηκε ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα δεν έχει την ίδια ισχύ και εξουσία στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής όσο έχει η Σαουδική Αραβία στην παγκόσμια Ummah. Ο Βασιλιάς της Σ Αραβίας αναγνωρίζεται ως ο επιστάτης πάνω στα δυο ιερά τζαμιά και αυτό του προσδίδει τεράστιο κύρος σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο Η σταθερή υποστήριξη του Βασιλείου στην Uahhambism προσφέρει μεγάλη υποστήριξη στην Ummah καθώς αναγνωρίζεται από τους μουσουλμάνους ως ριζικά συντηρητική ιδεολογία. Όταν όμως συγκεντρώθηκαν οι θρησκευτικοί ηγέτες των σουνιτών στην Τσετσενία πριν ένα χρόνο αυτό το μήνυμα δεν είχε καθολικούς αποδέχτες και φαίνεται ότι η Σ Αραβία διατηρεί την επιρροή της εξαιτίας των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων πετροδολαρίων που μοιράζει για δεκαετίες στις χώρες για προσηλυτισμό.
Η διαφοροποίηση που θέτει η Τουρκία είναι η ιστορική κληρονομιά της διοικητικής πολιτικής Ummah και έχει σχέση με την δήθεν μετριοπαθή ισλαμική διακυβέρνηση όπως υποστηρίζει η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Στον ευρύ ιδεολογικό χώρο μπορεί να φαίνεται η Μουσουλμανική Αδελφότητα λιγότερο ριζοσπαστική από τους Ουαχάμπι και αυτό προσδίδει ένα προβάδισμα της Τουρκίας πάνω από τους Σαουδάραβες. Εξάλλου η Σ Αραβία καταχώρησε την Μουσουλμανική Αδελφότητα στις τρομοκρατικές οργανώσεις γιατί είναι αυτοί που ιδεολογικά επιδιώκουν να αντικαταστήσουν τον Βασιλιά ως τον επιστάτη των δυο ιερών τζαμιών. Αν επεκτείνουμε το σενάριο ο Ερτογάν μπορεί να αποκτήσει την τεράστια εξουσία πάνω από όλους τους θρησκευτικούς ηγέτες της Ummah και να πέσουν στην θρησκευτική αγκαλιά του.
Το στρατηγικό σχέδιο.
Μέχρι τώρα δεν έχουν εκδηλωθεί τάσεις ανατροπής της τάξης στην Σ Αραβία αλλά αν πετύχουν ένα τέτοιο στόχο σε συνεργασία με άλλες γειτονικές χώρες και με άλλους τρόπους τότε ο Ερτογάν θα μετατραπεί σε ένα νέο- δυτικό χαλίφη της μεταμοντέρνας Νέο- Οθωμανικής διοίκησης στο σταυροδρόμι Ευρασίας και Αφρικής. Αυτό θα προσδώσει στην Τουρκία εντυπωσιακή γεωπολιτική επιρροή στην παγκόσμια σκηνή. Αυτό ακριβώς επιδιώκει και πρέπει να συνεχίσει την μάχη σε αυτή την περιοχή πρώτα. Αυτό το όραμα δεν είναι καθόλου εύκολο να το πετύχει ο Σουλτάνος αλλά όταν πετύχει να ελέγξει οικονομικά και πολιτικά τις 4 κατασκευασμένες χώρες από τη Συμφωνία Σάικς- Πικό Συρία, Ιράκ , Λίβανο, Ιορδανία είναι πιθανόν να θέσει ισχυρές βάσεις να ελέγξει και τις γύρω χώρες του Κόλπου. Είναι όμως πιθανόν η Μουσουλμανική Αδελφότητα και η Τουρκία την οποία χαρακτηρίζει η πολιτική πονηριά να εκμεταλλευτεί το χάος στην περιοχή και να αποσταθεροποιήσει την Σ Αραβία που άρχισε να αντιμετωπίζει εσωτερικά διοικητικά και οικονομικά προβλήματα στο Βασίλειο. Τυχόν αποσταθεροποίηση στη Σ Αραβία θα δώσει την ευκαιρία σε ριζοσπαστικοποιήσεις του πληθυσμό κατά των σιιτών και να αναλάβει ενεργότερο ρόλο στη χώρα.
Το σενάριο αυτής της ιδέα ακούγεται ελκυστικό αλλά για να το πετύχει η Τουρκία πρέπει να έχει σταθερότητα εντός της χώρας , να πείσει τις υπόλοιπες μουσουλμανικές χώρες για την αξιοπιστία της και την συνεργασία με τις γειτονικές χώρες. Οι χώρες αυτές έχουν αποσταθεροποιηθεί σε συνεργασία με τις ΗΠΑ από τη Λιβύη μέχρι τη Συρία αλλά αυτό ήταν το Σχέδιο των ΗΠΑ και του Ισραηλινού Yinοn με στόχο να διασπάσουν και να απομακρύνουν όλους τους μουσουλμάνους κατά μήκος της περιφέρειας του Ισραήλ. Η Γεωπολιτική του Ισραήλ είναι η δημιουργία του Ισραηλινού Κουρδιστάν που θα φτάσει στα καπούλια του Ιράν και να το ελέγχει μέχρι την τελική επίθεση. Ο Ερτογαν έκρινε ότι θα μπορούσε σε αυτή τη περίοδο να χρησιμοποιήσει την Μουσουλμανική Αδελφότητα δίπλα στα σύνορα του και να επεκτείνει την επιρροή του στον Αραβικό κόσμο. Αν το πετύχαινε θα ήταν δυνατή η κατασκευή του αγωγού από το Κατάρ τη Σ Αραβία με τη δημιουργία σουνίτικου κράτους από τα δυτικά του Ιράκ ( Διαμελισμός ) και τα Ανατολικά της Συρίας ( Διαμελισμός) αλλά με αυτό το σχέδιο διαφώνησε ο Άσαντ και άρχισε ο πόλεμος. Η Τουρκία θέλει να καταλάβει τη Ράκκα και να επιβάλει τη δημιουργία σουνίτικου κράτους με άλλες εθνότητες στην περιοχή μέχρι τα σύνορα της αλλά είναι ακόμα άγνωστο αν θα το πετύχει.
Ο πόλεμος στη Συρία αποδείχθηκε ότι είναι αποτυχημένο εγχείρημα για όλους τους ενόχους και ιδιαίτερα για την Τουρκία που πίστεψε έντονα μετά από επιμονή της Δύσης ότι θα επιστρέψει στην Μέση Ανατολή μετά από 100 χρόνια. Ο Τούρκος ακαδημαϊκός Can Erimtan προειδοποίησε στα τέλη του 2013 ότι η Τουρκία όπως εκφράζεται από τη δήλωση πολιτικής του ΑΚΡ Hedef 2023 έχει στόχο να μετατρέψει το έθνος κράτος της Τουρκίας σε Ομοσπονδία μουσουλμανικών εθνοτήτων και ανατολική ομοσπονδία και αυτό συνδέεται με την αναβίωση του Χαλιφάτου. Με την προσέγγιση αυτή η Τουρκία θα μετατραπεί σε σπίτι διαφορετικών μουσουλμάνων με αποκλίνουσα εθνική καταγωγή. Αυτό σημαίνει όμως ότι θα δώσει την ευκαιρία και την ευελιξία στην Τουρκία να αρχίσει να ενσωματώνει εδάφη με την αποκέντρωση του τουρκικού κράτους σε Ομοσπονδία που θα αποτελούν παράρτημα του αλλά θα κατοικούνται από πληθυσμούς με ξεχωριστή εθνική ταυτότητα με απώτερο στόχο να δημιουργήσει το μεταμοντέρνο Χαλιφάτο. Στην πραγματικότητα θα ανοίξει το δρόμο για να γίνουν μέρος της Τουρκίας εδάφη της Συρίας ή του Ιράκ με σουνίτικα θρησκευτικά χαρακτηριστικά ή ακόμα και οι σουνίτες του Κουρδιστάν. Το ίδιο σχέδιο έχει και για τα Βαλκάνια και τη Θράκη. Αν προχωρήσουν στην Ομοσπονδοποίηση του Ιράκ και της Συρίας θα υπάρχουν εσωτερικά σύνορα καθώς τα ενωμένα κράτη δεν σημαίνει ότι είναι και ενιαία κράτη. Ένα κράτος σουνιστάν στη Συρία και το Ιράκ θα καταλήξει να υπάγεται στον έλεγχο της Άγκυρας. Το ίδιο θα προσπαθήσει ο Ερτογάν να επιτύχει και στην Κύπρο αλλά ακόμα έχει προβλήματα με την ΕΕ.
Αν εγκριθούν οι τροποποιήσεις του Συντάγματος θα αντιστρέψει την κληρονομιά του Κ Ατατούρκ καθώς θα αφαιρέσει όλα τα προηγούμενα συστατικά στοιχεία του Συντάγματος. Θα μπορούσε να πουλήσει τους πολίτες της χώρας του την ιδέα την Ομοσπονδίας ως συμβιβασμό με τους Κούρδους αλλά στην πραγματικότητα θα τους ξεγελάσει και θα είναι η ένταξη του σουνανιστάν της Συρίας και του Ιρακινού Κουρδιστάν στο Νέο- Οθωμανικό Χαλιφάτο. Αν επιτύχει τη στενή σύνδεση με την Ιορδανία και τη Σ Αραβία τότε ανοίγει ο δρόμος να μετατραπεί σε παγκόσμια δύναμη που θα εξαναγκάσει τους γείτονες να συνεργαστούν μαζί της αλλά θα αρχίσει ο ανταγωνισμός με όλους τους μεγάλους παίχτες στην περιοχή. Με αυτές τις χώρες ήδη έχει εμπορικές και οικονομικές σχέσεις. Με αυτό τον τρόπο θα κερδίσει τον σεβασμό των υποστηρικτών της Ummah για να θέλουν μετά να είναι μέλος του Νέου Χαλιφάτου. Όμως θα πρέπει πρώτα να αλλάξει το Σύνταγμα και να διατηρήσει μια επίφαση από τον ρεπουπλικανισμό για να ελέγχει την Μουσουλμανική Αδελφότητα και να έχει ανοιχτές τις πόρτες στον Νεοφιλελευθερισμό.
Τα BIG GAME της ενέργειας.
Για μια στιγμή η Τουρκία έχασε τον Γεωπολιτικό της ρόλο και ο Ερτογάν φόρτωσε τις ευθύνες στον στενό του συνεργάτη Α Νταβούτογλου αλλά η ιδεολογία τους παραμένει η ίδια και τώρα προσπαθεί να ανακτήσει αυτό το ρόλο και να επιτύχει την μεγαλύτερη δυνατή ευελιξία στην εξωτερική του πολιτική για να επιτύχει τον μεγαλύτερο του στόχο. Εκτός από τη ν ιδεολογική του προσέγγιση στην περιοχή με τον Νέο -Οθωμανισμό πρέπει να εξασφαλίσει σταθερή πρόσβαση στην ενέργεια πόροι τους οποίους μέχρι τώρα έχει από τη Ρωσία αλλά θέλει να διαφοροποιήσει τις προμήθειες του καθώς γνωρίζει ότι η εξάρτηση από ένα μόνο προμηθευτή είναι επικίνδυνη πολιτική. Η πολιτική της Ρωσίας μέχρι τώρα αποδείχθηκε αναποτελεσματική να επηρεάσει τις επιλογές του Χαλίφη. Την ίδια πολιτική ακολουθεί και η Κίνα που αγοράζει ενέργεια από πολλούς προμηθευτές για να διατηρήσει τον έλεγχο. Φαίνεται ότι με την ενθάρρυνση των δυτικών δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να σταματήσει την Τουρκία να μπορεί να προμηθευτεί ενέργεια από διάφορες χώρες ακόμα και παράνομα από τη Συρία ή το βόρειο Ιράκ αλλά έχει σαφείς βλέψεις σε άλλες χώρες για την ενεργειακή της ασφάλεια.
Έστω και αν ακόμα η Ρωσία δεν πέτυχε να θέσει την Τουρκία κάτω από την ενεργειακή της εξάρτηση έχει ασφαλή και αξιόπιστη πρόσβαση με τα υφιστάμενα τα προγραμματιζόμενα έργα και ακόμα και η διαφοροποίηση της σε άλλες αγορές δεν σημαίνει απαραίτητα εχθρική ενέργεια προς τη Ρωσία αλλά αντίθετα μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις επιλογές της. Για τους ίδιους γεωστρατηγικούς λόγους που η Ρωσία έχει ανάγκη την διαδρομή τον Βαλκανίων την έχει ανάγκη και η Τουρκία. Αυτή η βάση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για συνεργασία στην επίλυση των 3 σοβαρών προβλημάτων στα Βαλκάνια την Βοσνία την FYROM και το Κοσσυφοπέδιο. Η γεωπολιτική φύση των Βαλκανίων , τα δημογραφικά δεδομένα και οι στρατηγικές επιδιώξεις φέρνουν την Ρωσία την Τουρκία την Γερμανία και τις ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ να παίζουν σημαντικό ρόλο στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Η συνεχής επιδείνωση των σχέσεων την οποία φαίνεται ότι επιδιώκει ο Τ Ερτογαν με τη Γερμανία φαίνεται να θέλει να βοηθήσει τη Ρωσία να συνεργαστούν μαζί και αν αντικαταστήσει το Βερολίνο στα Βαλκάνια. Αν μαζί καταφέρουν να επιλύσουν τα προβλήματα των Βαλκανίων η συνεργασία θα ανοίξει νέα εποχή και δεν θα τεθούν σε κίνδυνο τα ενεργειακά σχέδια των δυο χωρών. Το τουρκικό ρεύμα συμφωνήθηκε για να εξασφαλίσει η Τουρκία πρόσβαση στην ενέργεια αλλά και για να εμβαθύνει την στρατηγική εταιρική σχέση Μόσχας – Άγκυρας. Πως θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ και οι άλλες χώρες της ΕΕ απομένει να δούμε στην πορεία. Αυτά τα έργα εξυπηρετούν τα σχέδια της Ρωσίας αλλά ούτε η Δύση ακόμα δεν είπε ότι θα ήθελε να μην εξυπηρετηθούν τα σχέδια του Ερτογάν. Τα Γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας στα Βαλκάνια είναι όμως αντίθετα με τα Γεωπολιτικά συμφέροντα της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή και είναι πολύ πιθανόν ότι η Ρωσία θα τραβήξει το χαρτί της ενέργειας για τη Τουρκία και αν αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις.
Τα ενεργειακά προγράμματα.
Το παιχνίδι όμως αυτό μπορεί να είναι καθορισμένο από τις χώρες με τις οποίες γειτνιάζει η Τουρκία και να λύσει το ενεργειακό της πρόβλημα . Γύρω και κοντά στις Τουρκία υπάρχουν αρκετά έργα με τα οποία θα μπορούσε δυνητικά να συνδεθεί και να περιορίσει την εξάρτηση της από τις ρώσικες πηγές ενέργειας.
Το πρώτο έργο είναι ο τουρκικός αγωγός που αντικατέστησε τον South Stream εξαιτίας των γεγονότων στην Ουκρανία και έσπρωξαν την Ρωσία σε συνεργασία με τη Τουρκία. Αυτός ο αγωγός θα μεταφέρει στην Τουρκία 16 δις εκ κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και όταν επεκταθεί προς την Ευρώπη θα μεταφέρει άλλα 64 δις κυβ μέτρα γαλάζιου καυσίμου.
(Προσέξτε σε αυτό το έργο η Τουρκία δεν μπορεί να προτάξει το χαρτί της στρατιωτικής ισχύος απέναντι στη Ρωσία αλλά προσπαθεί εναγωνίως να χρησιμοποιήσει την ρώσο – τουρκική συνεννόηση και την επίλυση ου προβλήματος στη Συρία με διπλωματικά μέσα στην Αστάνα και υποχώρησε στις απαιτήσεις της όπως ήταν αρχικά συνεννοημένη με τις ΗΠΑ και αποτελούσε τον αγγελιαφόρο των μηνυμάτων της Ουάσιγκτον. Η Τουρκία του Τ Ερτογάν είχε χάσει την πολιτικής επιρροή και βρέθηκε στην απομόνωση με αμφισβητούμενη την υποστήριξη από τις ΗΠΑ και ο Ερτογάν έπρεπε να επιδείξει επίφαση πολιτικής σοφίας και συμβιβασμού με τον Β Πούτιν για να ανακτήσει την πολιτική επιρροή και να αξιοποιήσει την γεωγραφική της θέση.)
Ο υφιστάμενος αγωγός BTC συνδέει το Αζερμπαϊτζάν την Τουρκία και την Γεωργία και αυτός ο αγωγός αποτελεί την σπονδυλική στήλη πάνω στην οποία θα περάσουν και άλλοι αγωγοί και θα μπορούσε να μετατρέψουν την Τουρκία σε σημαντικό ενεργειακό κόμβο και γέφυρα προς την Ευρώπη. Αυτός ο αγωγός χρησιμεύει και για την προμήθεια του Ισραήλ.
( Η Τουρκία έχει αδελφικές σχέσεις με το Αζερμπαϊτζάν αλλά έχει εχθρό την Αρμενία με την γενοκτονία να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι της και το Ναγκόρνο – Καραμπάχ παγωμένη σύγκρουση. Παρέχει στρατιωτικές συμβουλευτικές υπηρεσίες και εξοπλισμό στο Αζερμπαϊτζάν και δηλώνει προστάτης της Ανεξαρτησίας του. Την ίδια στιγμή είναι ένθερμος υποστηρικτής της ένταξης της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ και αυτά προκαλούν την Ρωσία που στρέφει την προσοχή της για τυχόν προσπάθειες αποσταθεροποίησης του Καυκάσου από την Άγκυρα. Αν συσχετίσει κάποιος όλο αυτό το σκηνικό έχει μπροστά του μια προσπάθεια ενεργειακής αλλά και στρατιωτικής σχέσης για δημιουργία περιφερειακής επιρροής κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας και άλλων χωρών.)
Ο αγωγός ΤΑΝΑΡ ή ΤΑΡ Trans Anatolia βρίσκεται η κατασκευή του σε εξέλιξη και θα μετατραπεί και σε Trans Adriatic αφού θα διασχίσει τη θάλασσα και θα συνδέσει το Αζερμπαϊτζάν με την Ιταλία μέσω Γεωργίας , Τουρκίας, Ελλάδας και Αλβανίας. Αυτό δεν έχει σχέση με τη Ρωσία αλλά είναι αγωγός που αποτελεί μέρος αυτού που ονομάζουν Νότιος Διάδρομος της ΕΕ.
( Οι σχέσεις Τουρκίας –Ελλάδας είναι ήδη τεταμένες και πολύ κακές αλλά είναι πολύ καλές οι σχέσεις της Τουρκίας – με την Αλβανία και αυτό είναι κατανοητό επίσης. Οι εδαφικές διεκδικήσεις της Τουρκίας δεν πρόκειται να ανασταλούν και αυτό το σκηνικό θα συνεχίσει να είναι το ίδιο. Η Ελλάδα ωστόσο - όσο και να μην μας αρέσει – σύμφωνα με σοβαρούς εμπειρογνώμονες αυτή τη στιγμή δεν παρουσιάζει την εικόνα ενός κυριάρχου και ανεξάρτητου κράτους και το πιθανότερο είναι ότι και για τα ενεργειακά θέματα τις αποφάσεις θα λάβουν οι πολιτικοί επόπτες της ΕΕ και των ΗΠΑ και θα την εξαναγκάσουν να διατηρήσει καλή γειτονία , με άγνωστους ακόμα όρους , με την Τουρκία για να μην τεθούν σε κίνδυνο για τα σημαντικά έργα του διαδρόμου το «Νότιου Αγωγού» που θα περάσει μέσα από την Ελλάδα. )
Ο αγωγός Κιρκούκ – Τσειχάν και περνά μέσα από την περιφερειακή κυβέρνηση των κούρδων του Ιράκ και δεν θα σταματήσει στο Τσειχάν αλλά θα συνδεθεί στο μέλλον με τον ΤΑΝΑΡ και στη συνέχεια προς την Ευρώπη ή και την Ιταλία και είναι αυτός στην πραγματικότητα που ονόμαζαν Nabucco από την ομώνυμη άρια του Βέρντι.
( Η Τουρκία είναι πολύ κοντά και στενά συνδεδεμένη με την περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν του βορείου Ιράκ. Παρά τα στερεότυπα της κυρίαρχης ιδεολογίας που μεταφέρουν τα ΜΜΕ και διάφοροι άλλοι περίεργοι ο Μ Μπραζανί απολαμβάνει υψηλού επιπέδου στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία του Τ Ερτογάν και μαζί προσπαθούν αν διαμελίσουν το Ιράκ. Οι σχέσεις των δυο μερών είναι τόσο σημαντικές που ο Μπαρζανί κάλεσε τον τούρκικο στρατό να εκπαιδεύσει τους κούρδους στο βόρειο Ιράκ προκείμενου η Τουρκία να αποφύγει επιθέσεις από τρομοκράτες της περιοχής ή ακόμα και να συγκρουστούν αν χρειαστεί με το Ιράν. Η παρουσία της Τουρκίας στο βόρειο Ιράκ προκάλεσε διπλωματικό επεισόδιο στο τέλος του 2015 και κατά ειρωνικό τρόπο απέδειξε πόσο κοντά είναι το Ερμπίλ με την Άγκυρα. Σε αυτό το παιχνίδι οι Νέο- Οθωμανοί είναι πρόθυμοι να αποστείλουν στρατεύματα αν χρειαστεί για να προστατεύσουν τον αγωγό Κιρκούκ – Τσειχάν και αν παραμείνει ο Μπαρζανί ή ο διάδοχος του δεσμευμένος σε σχέση με την Τουρκία η τελευταία θα υποστηρίξει την Ανεξαρτησία του Κουρδιστάν στην περιοχή και το φυσικό αέριο θα ρέει προς τη χώρα και στην αγορά της Ευρώπης. Αυτό συμφέρει και στη Γερμανία που τώρα δέχεται τις επιθέσεις του Ερτογαν. ..)
Ο αγωγός Nabucco σχεδιάστηκε για τον ίδιο λόγο για να αποκλείσει τη Ρωσία από τα Ευρωπαϊκά σχέδια αλλά αναστάληκε όταν η Ρωσία αποκάλυψε τον αγωγό South Stream. Ο σχεδιασμός προέβλεπε να περάσει από την Τουρκία τη Βουλγαρία τη Ρουμανία και ακόμα παραμένει ως πιθανότητα νοουμένου ότι θα βρουν χώρες να συμμετέχουν και να γεμίσει ο αγωγός. Θα μπορούσαν να μαζέψουν το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν νοούμενου ότι διαθέτει τέτοιες ποσότητες του Ιράκ της περιφερειακής κυβέρνησης του Κουρδιστάν του Ιράν του Τουρκμενιστάν ή ακόμα και του Κατάρ.
( Η Τουρκία δεν χρησιμοποίησε τις στρατιωτική της επιρροή καθώς διαθέτει ήδη στο Κατάρ βάσεις που πρόσφερε πρόθυμα αυτή η χώρα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία είναι στρατιωτικά αδιάφορη αν χρειαστεί να κινηθεί. Άλλωστε οι στρατιωτικές της κινήσεις στο βόρειο Ιράκ στην νοτιανατολική Τουρκία συνδέονται άμεσα με την εξασφάλιση των διαδρομών μελλοντικά και να συνδεθούν οι αγωγοί με τον κύριο αγωγό Nabucco. )
Όμως ο σχεδιαζόμενος αγωγός Ιράν – Τουρκίας με τις ανανεωμένες εντάσεις με τις ΗΠΑ κάνουν το σχέδιο λιγότερο πιθανό όπως και ένα μέρος του Nabucco που σχετίζεται με το Ιράν. Όμως ακόμα και αν ήταν οικονομικά δυνατή η σύνδεση από τον Περσικό Κόλπο στο Ιράν στην Ανατολική Τουρκία και να συνδεθεί με τον ΤΑΝΑΡ αλλά θα υπήρχαν σοβαρά εμπόδια από την δράση του PKK που δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο. Θα μπορούσε να περάσει από το Αζερμπαϊτζάν τη Γεωργία την Μαύρη και να φτάσει στη Ρουμανία και να φτάσει στην Ευρώπη. Σχέδια τα οποία βρίσκονται υπό μελέτη αλλά αυξάνουν το οικονομικό κόστος.
( Οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στα νοτιανατολικά έχουν στόχο εκτός των άλλων να καταστρέψουν το PKK με στόχο την διέλευση του αγωγού από το Ιράν που θα μπορούσε να προωθηθεί προς την Ευρώπη και για αυτό είχε εκφράσει παλαιότερα ενδιαφέρον προς την ΕΕ και το Ιράν. Παρά την συνεργασία στην τριμερή Ρωσίας- Τουρκίας – Ιράν για τη Συρία υπάρχουν πολλές υποψίες ανάμεσα στις δυο χώρες και σε συνδυασμό με την ένταση με τις ΗΠΑ είναι απίθανη η κατασκευή του αγωγού. Η «εκκαθάριση» των κούρδων στην περιοχή για χάριν της εθνικής ενότητας και η επικείμενη πιθανόν ομοσπονδοποίηση να ωθήσει την Νέο Οθωμανική πολιτική επέκτασης σε βάθος χρόνου.)
Η διασύνδεση της Ευρώπης από το Τουρκμενιστάν προς την Τουρκία που ήταν πάντα στόχος της ΕΕ με υποθαλάσσιο αγωγό μέσω του Αζερμπαϊτζάν και του ΤΑΝΑΡ ή και μια χερσαία διαδρομή από το Ιράν διαπιστώθηκε ότι για την ώρα φαίνεται απίθανο να καρποφορήσουν λόγω των ανεπίλυτων διαφορών ανάμεσα στις χώρες στην Κασπία θάλασσα και την ένταση με το Ιράν.
( Αναφορικά με αυτό τον αγωγό η Τουρκία έχει μόνο να αντιμετωπίσει την αστάθεια από το PKK και συνεχίζει την στρατιωτική δράση στην περιοχή. )
Ο αγωγός Κατάρ – Τουρκίας ήταν ένας από τους λόγους που άρχισε ο πόλεμος στην Συρία καθώς υπήρχε μεγάλη πιθανότητα διαμελισμού της χώρας. Αν προκύψει αλλαγή καθεστώτος σταδιακά στη Συρία ή αν επέλθει λύση Ομοσπονδία που θα διαχωρίζει τη χώρα τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κατασκευαστεί μέσω σουνίτικο ομόσπονδου κράτους ανάμεσα στη ανατολική Συρία και το δυτικό Ιράκ με κατεύθυνση την Τουρκία. Αυτός ακριβώς ο αγωγός ήταν ένα μέρος του στόχου της κατασκευής του αγωγού Nabucco και να συνδεθεί με τον ΤΑΝΑΡ και στη συνέχεια να καταλήξει στην Ευρώπη.
( Η προσπάθεια των ΗΠΑ μαζί με άλλες δυτικές χώρες να ανατρέψουν τον Άσαντ ο οποίος ήταν το κύριο εμπόδιο για την κατασκευή αυτού του αγωγού και ένας από τους κύριους λόγους του πολέμου οδήγησε την Τουρκία σε πολιτικό αδιέξοδο με μεγάλο οικονομικό κόστος και απώλειες καθώς ο Ερτογάν πάτησε την «πεπονόφλουδα». Η πολιτική που ακολούθησε αποκάλυψε ότι παθητικά ή και ενεργητικά βοήθησε τους τρομοκράτες να περνούν μέσα από την Τουρκία, να τους εξοπλίζει και να τους εκπαιδεύει για να πολεμήσουν τον Άσαντ. Η επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» έχει στόχο να διαμορφώσει το Σύνταγμα της Συρίας στα μέτρα της Τουρκίας και στη συνέχεια να καταπιεί όλες τις περιοχές των κούρδων στη βόρεια Συρία στο βόρειο Ιράκ με τη βοήθεια του Μπαρζανί και του φιλοτουρκικού κόμματος KDP στο βόρειο Ιράκ αλλά και τις ντόπιες εθνότητες σουνανιστάν ανάμεσα στη Συρία και το Ιράκ. Η στρατιωτική βάση της Τουρκίας δεν έχει μόνο στρατιωτικούς σκοπούς αλλά εξυπηρετεί τις προσπάθειες της για εμβάθυνση των δεσμών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας με τις δύο χώρες. Οι δυο χώρες θα συνδεθούν ναυτικά με αυτή τη βάση και θα δούμε στο μέλλον πολύ πιο στενή συνεργασία ενώ αν αποφασίσουν τελικά να μετατραπεί η Συρία σε Ομοσπονδία θα περάσει και ο αγωγός από Κατάρ προς την Τουρκία. )
Ένα σχέδιο αγωγού που είναι ελάχιστα γνωστό είναι αυτό του Λεβάντα ή αραβικός αγωγός που προέβλεπε στα χαρτιά να ξεκινά από την Αίγυπτο προς την Ιορδανία τη Συρία και να επεκταθεί στην Τουρκία αλλά ο πόλεμος στη Συρία οι διαφορές και οι συγκρούσεις με την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο απέκλεισαν αυτό το σχέδιο. Αν θεωρητικά αποχωρήσει ο Ασαντ και η Αίγυπτος συμβιβαστεί με την Τουρκία τότε είναι πιθανόν να επανέλθει στο προσκήνιο.
( Οι προοπτικές αυτού του αγωγού έχουν όμως πρώτα σχέση με την αποχώρηση του Άσαντ , το Κάιρο να εξομαλύνει τις σχέσεις του με την Άγκυρα και αυτό είναι πιθανόν αφού αναγνωρίζουν και οι δυο χώρες το Ισραήλ και αν καταλήξει σε λύση το κυπριακό μπορούν να συνεργαστούν και στην Ανατολική Μεσόγειο και σε αυτό τον αγωγό νοουμένου ότι θα ξεπεράσουν τα προβλήματα από την ανατροπή του Μόρσι που ήταν ο εκπρόσωπο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Η τελευταία φορά που συνεργάστηκαν στρατιωτικά Αίγυπτος και Τουρκία ήταν στην Ναυμαχία του Ναβαρίνο. Αυτό οι Αιγύπτιοι δεν θέλουν να το θυμούνται. )
Ο αγωγός της Ανατολικής Μεσογείου στον οποίο επίσης η Τουρκία έχει το βλέμμα της στραμμένο και είναι γνωστό ότι προτάθηκε να συνδεθεί από το κοίτασμα Λεβιάθαν στο κοίτασμα Αφροδίτη ( Ακόμα βρίσκονται σε εξέλιξη οι ερευνητικές διαδικασίες και είναι πιθανόν να προκύψουν και άλλα κοιτάσματα ) και οι σκέψεις είναι να περάσει από την Κύπρο προς την Ελλάδα και να συνδεθεί με τον αγωγό ΤΑΡ προς την Ευρώπη ή να συνδεθεί ακόμα και με τον σχέδιο Adriatic Pipeline από την Ελλάδα προς την Ιταλία. Προκειμένου να έχει ένα μερίδιο η Τουρκία σε αυτό το έργο οι αναλυτές αναφέρουν ότι πιέζουν την Λευκωσία για να συμφωνήσει στην Ομοσπονδοποίηση της Κύπρου έτσι που να επιτρέψει τη συμμετοχή της κατεχόμενης περιοχής και να ενεργοποιήσει έμμεσα στην συμμετοχή της Τουρκίας. Αυτό όμως μπορεί να πιέζει και την Τουρκία να αποδεχτεί λύση στο πλαίσιο που θα καθορίσει η ΕΕ που θέλει να έχει επιρροή στην Ανατολική Ευρώπη.
( Ο αγωγός αυτός είναι ένα φιλόδοξο σχέδιο στο οποίο φαίνεται να επενδύει και η ΕΕ και οι ΗΠΑ που πίεσαν την Τουρκία να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ έστω και αν η Τουρκία δεν έχει άμεση εμπλοκή σε αυτό το σχέδιο. Έχει όμως την ευκαιρία να εμπλακεί μέσω του κράτους πελάτη της στην κατεχόμενη Κύπρο ειδικότερα αν προκύψει ομοσπονδιακή λύση στο κυπριακό και η Τουρκία θα είχε πρόσβαση σε ένα κοίτασμα το Αφροδίτη ή αν ακόμα εντοπιστούν και άλλα κοιτάσματα. Όμως η ΕΕ έχει στόχο να μεταφέρει το μεγαλύτερο μέρος του φυσικού αερίου μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη. Αυτή νέα θέση της Τουρκίας θα τις έδινε την ευκαιρία εκτός από το να εξασφαλίσει ένα κανάλι να επωφεληθεί από αυτό το έργο θα μετατραπεί σε στρατηγικό επιστάτη πάνω από την Κύπρο σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο από ότι βρίσκεται σήμερα. Με αυτό όμως θα έχει τη δυνατότητα μόχλευσης πάνω στην Αθήνα για την συμπλήρωση του αγωγού ΤΑΝΑΡ και η Ελλάδα να δεχτεί πιέσεις για παραχωρήσεις στα νησιά του Αιγαίου ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον. )
Εκτός από πολλές δυνατότητες που παρέχει η Γεωγραφία στην Τουρκία να εξασφαλίσει ενεργειακές πηγές υπάρχουν επίσης τρεις άλλοι προμηθευτές που είναι η Λιβύη η Τανζανία και η Μοζαμβίκη. Η Λιβύη είναι βυθισμένη σ εμφύλιο πόλεμο και ήταν αυτό που πέτυχε η Μουσουλμανική Αδελφότητα με δάκτυλο της Τουρκίας και δεν έχει πιθανότητες σε αυτή τη χώρα όταν αποκατασταθεί η σταθερότητα. Ίσως να πετύχει να εξασφαλίσει τη συμμετοχή εταιρειών όπως προσπαθεί η Δύση και η Ρωσία. Η Μοζαμβίκη και η Τανζανία που είναι πλούσιες σε ενεργειακές πηγές και από τις υπεράκτιες καταθέσεις τους προκύπτει ότι θα αποτελέσουν σημαντικούς παίχτες στην αγορά φυσικού αερίου. Δεν υπάρχει δυνατότητα κατασκευής αγωγών αλλά με άλλους τρόπους η Τουρκία μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτές τις αγορές και για αυτό το λόγο ο Τ Ερτογάν πραγματοποίησε επίσκεψη σε αυτές τις δυο χώρες. Η Τουρκία σε αυτές τις χώρες μπορεί να τραβήξει τον μπαλαντέρ- Χαλιφάτο όπου έχουν πλειοψηφία οι μουσουλμάνοι νοουμένου ότι γνωρίζει πως οι μεγάλες δυνάμεις θα επεκτείνουν το ενδιαφέρον τους προς αυτές τις χώρες.
( Μετά την ανατροπή και την δολοφονία Καντάφι η Τουρκία πίστεψε ότι ανάκτησε την επιρροή της στην Λιβύη αλλά οι νέο- Οθωμανοί αντιπρόσωποι τη απέτυχαν και δεν έχει πλέον ούτε ίχνος επιρροής. Από την λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» μόνο στην Τυνησία διατηρεί την επιρροή της. Είχε ελπίδες η Τουρκία με την υποστήριξη των ΗΠΑ να επιτύχει την διαπεριφερειακή συνεργασία μέσω της Μουσουλμανικής Αδελφότητας αλλά κόστισε η αποτυχία στη Συρία στη Λιβύη στην Αίγυπτο και σε αυτές τις χώρες ματαιώθηκε το γεωπολιτικό παιχνίδι αλλά απομένει η επιρροή της στην Αλγερία και στην βόρεια Αφρική. Ακόμα όπως φαίνεται οι μεγάλες δυνάμεις με τις εταιρείες τους θα σπρώξουν εκτός παιχνιδιού από τα ενεργειακά προγράμματα της Λιβύης. Το σημαντικό εκβιαστικό χαρτί που διαθέτει η Τουρκία είναι οι πιέσεις στην ΕΕ για την τελωνειακή της Ένωση και υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών. Όμως κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι θα υπάρξει αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων με πρώτη τη Γαλλία για να ανακόψει το προβλέψιμο χάος που θα ακολουθήσει αλλά θα λειτουργήσει εναντίον των Νέο – Οθωμανών. Το ίδιο συνέβηκε και με το σενάριο της Λιβύης.
Οι επιδιώξεις της Τουρκίας στη βόρεια Αφρική στην Τανζανία και τη Μοζαμβίκη βρίσκονται στο πλαίσιο της Νέο- Οθωμανικής της πολιτικής και μέχρι πρόσφατα η Τουρκία δεν ήταν παρούσα στην Νοτιοανατολική Αφρική και είναι για αυτήν ελπιδοφόρα πρόσβαση στην ενέργεια. Η στρατιωτική βάση που άνοιξε στην Μογκαντίσου δεν είναι για να αντιμετωπίσει την οργάνωση Αλ Σαμπααμπ αλλά για να ασκήσουν επιρροή κατά μήκος των συνόρων του βορρά και του νότου στην θαλάσσια διαδρομή για να μην έχει εξάρτηση από το ρώσικο φυσικό αέριο και να αγοράζει από αυτές τις δύο χώρες. Ευρύτερα στην υποσαχάρια περιοχή της Αφρικής η Τουρκία άρχισε διπλωματική επίθεση με περισσότερες πρεσβείες , προξενεία , σε όλη την ήπειρο με βελτίωση των πτώσεων σε δεκάδες πόλεις και όλα αυτά αυξάνουν τις δυνατότητες να καρπωθεί τα μελλοντικά μερίσματα. Το ένα τέταρτο στο σύνολο του πληθυσμού του κόσμου είναι μουσουλμάνοι και το 50% του πληθυσμού ζουν στην Αφρική και αυτό ενισχύσει την αφήγηση των Νέο – Οθωμανών. Αυτές οι χώρες που αναφέρθηκαν μπορούν να αποτελέσουν το εφαλτήριο για επέκταση της ισχύος της στην Ήπειρο.
Γιατί όλες αυτές οι αναφορές ; Η Τουρκία εφαρμόζει μια τέλεια επικάλυψη ανάμεσα στην Νέο- Οθωμανική ήπια δύναμη της Γεωπολιτικής της ενέργειας και της στρατιωτικής δύναμης και των στρατιωτικών της συμφερόντων. Αυτό είναι το παγκόσμιο σχέδιο του Ερτογάν το οποίο κρύβει πίσω από συνεχείς διαμαρτυρίες εναντίον όλων των παιχτών και προβάλλει επιμέρους ίσως απαιτήσεις αλλά στην πραγματικότητα θέλει να περάσει από αυτή την λίστα των ενεργειακών απαιτήσεων και μετά να τονίζει την στρατιωτική επιρροή της και να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο σε κάθε μία από αυτές τις εξελίξεις των έργων.
Ρωσία – Τουρκία.
Κάποιοι αναλυτές πιστεύουν ότι η Τουρκία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία στα όρια της Τουρκία είναι το ίδιο νόμισμα εννοιολογικά και ότι ο Νέο- Οθωμανισμός είναι η εσωτερική οργή και αντίφαση στη χώρα αυτή. Στην πραγματικότητα αυτή η φιλοδοξία αντανακλά την ύβρη της νεκρικής ακαμψίας της Αυτοκρατορίας που πέθανε επίσημα το 1923. Ακόμα και όταν η Ρωσία έχασε ένα πόλεμο με τους Οθωμανούς αυτός ο πόλεμος χάθηκε με την επέμβαση των Άγγλων και αργότερα είχαν την υποστήριξη των Αυστρό – Ούγγρων για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους στρατηγικής. Σήμερα , τονίζουν, είναι οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο που στηρίζουν την Τουρκία μέσα στο ΝΑΤΟ από το 1952 , το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τις προμήθειες όπλων και κάνουν τα στραβά μάτια για την κατοχή της Κύπρου και τον ρόλο της στη Συρία και σε άλλες χώρες. Ένας διάσημος βρετανός διπλωμάτης το 1919 όταν η Αυτοκρατορία ήταν σε παρακμή είχε γράψει ότι « Για τους τούρκους δεν είχα και δεν έχω καμία απολύτως συμπάθεια. Η μακρά διαμονή μου στην Τουρκία με έχει πείσει ότι πίσω από τη μάσκα της ραθυμίας κρύβουν περιπτώσεις τις πιο ωμής βαρβαρότητας και αυτή η πεποίθηση δεν μειώνεται καθόλου από τη συμπεριφορά τους στη φρουρά του Κούτ ή τους Αρμένιους εντός των συνόρων τους. Οι τούρκοι δεν έχουν συμβάλει σε τίποτε απολύτως προς την κατεύθυνση της προόδου της ανθρωπότητας. Είναι μια φυλή ληστών της Ανατολίας και η βασική πρόθεση ήταν με τη Συνθήκη Ειρήνης να υποβιβαστεί στην Ανατολία.» Είναι εκπληκτικά αυτά που παραθέτουν οι ρώσοι αναλυτές. Ο αναλυτής συνεχίζει και αναφέρει ότι ο Βενιζέλος διέπραξε το μεγάλο σφάλμα, διαφορετικά ούτε η Κωνσταντινούπολη ούτε η Ανατολική Θράκη θα ανήκε στην Τουρκία. Ο παραδοσιακός φίλος της Ρωσίας , η Ελλάδα πρόδωσε τη Ρωσία και πολέμησε με τους δυτικούς τους Μπολσεβίκους στην Ουκρανία. Ο Πλαστήρας αποδείχθηκε πιόνι της Βρετανίας και το 1920 ο Λένιν συνεργάστηκε με τον οπορτουνιστή Αταττούρκ που εμφανίστηκε εκείνη την εποχή με την προβιά του θαυμαστή του Λένιν. Με τη Συνθήκη του Καρς καθορίστηκαν τα σύνορα της με την ΕΣΣΔ και από τότε η Τουρκία είναι το κλειδί στην αντί- σοβιετική και αργότερα στην αντί- ρωσική πολιτική του αγγλοσαξονικού άξονα. Η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά τη γεωγραφική της σημασία και αποκόμισε το μεγαλύτερο όφελος με την κατάκτηση εδαφών της Κύπρου με την βοήθεια των ΗΠΑ και των άγγλων καθώς με αυτό τον τρόπο ελέγχουν στρατιωτικά την βόρεια Κύπρο αλλά και τη νότια με τις αγγλικές βάσεις και να φιλοδοξεί να επιστρέψει στην Μέση Ανατολή. Η προθυμία της Τουρκίας να τοποθετήσει πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ στο έδαφος της ήταν η απαρχή της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα τονίζει ο αναλυτής. Ακόμα και η «Θρασύδειλη» ενέργεια να καταρρίψουν ρωσικό αεροπλάνο και να δολοφονήσουν τον πιλότο έγινε δυνατή μόνο γιατί η Τουρκία γνώριζε ότι «θα κρυφτεί κάτω από τα φουστάνια του ΝΑΤΟ» Χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Βρετανίας η Τουρκία δεν θα υπήρχε όπως την γνωρίζουμε ή τουλάχιστον θα ήταν πολύ μικρότερη. Για σχεδόν 100 χρόνια η Τουρκία με τους Νέο- Τούρκους και τον Ατατούρκ «βλέπει και ονειρεύεται την Ευρώπη επειδή δεν ξέρουν ποιοι είναι , ποιοι ακριβώς ήταν ή δεν αισθάνονται αρκετά καλλιεργημένοι αφού κατέστρεψαν το Αραβικό αλφάβητο τους για το ρωμαϊκό και αντικαθιστούν ακόμα και τις αραβικές τους λέξεις για να προσεγγίσουν την Ευρώπη ως νομάδες» Ακόμα και ο τούρκικος λαός δεν πιστεύει στην ένταξη στην Ευρώπη αλλά τους «διακατέχει μια ζήλια για τους σοφιστικέ γείτονες τους» Στην πραγματικότητα έχουν στενή σχέση με την Κεντρική Ασία και πολύ λιγότερο κάποια εθνοτικά τμήματα με την Ευρώπη. Κοίταξαν προς την Ευρώπη επειδή αυτό υπέδειξε ο Αατούρκ.
Η Ρωσία γνωρίζει πολύ καλά και την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την σημερινή Τουρκία και γνωρίζει την νοοτροπία στο πολιτικό παζάρι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής της. Αντί να προκαλέσει την κατάρρευση της Τουρκίας προτίμησε να απονευρώσει ένα ισχυρό νευρώνα του ΝΑΤΟ και να φέρει την Τουρκία στη σφαίρα επιρροής της προς το συμφέρον της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή και να της επιβάλει τις δικές της πολιτικές. Όμως σε βάθος χρόνου αν επικρατήσουν αυτά τα σενάρια οι δυτικοί πολύ πιθανόν να στρέψουν την Τουρκία εναντίον της Ρωσίας σε όλες τις μουσουλμανικές περιοχές της χώρας με στόχο να διαλύσουν την Ρώσικη Ομοσπονδία και να αρχίσουν από τον Καύκασο. Αυτό το γνωρίζουν οι ρώσοι πολύ καλά ότι είναι ένα πιθανό σενάριο για να θέσουν υπό τον έλεγχο τους τις ενεργειακές πηγές της Ρωσίας.
Η Τουρκία βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Ιστορίας και δεν επανακαθορίζει μόνο της εσωτερική της δομή ή την γεωπολιτική της θέση. Επιδιώκει να μετατραπεί σε υπερδύναμη και οι μεγάλες δυνάμεις παρακολουθούν τον χορό των Νέο- Οθωμανών σε αναμονή με ανταγωνισμούς.