- Ο ελληνικός λαός επέβαλε στα κόμματα τις απόψεις του με τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια
- Ο λαϊκισμός στα εθνικά θέματα είναι καταστροφικός
- Είναι τεράστιο πολιτικό λάθος η επίκληση της αξιοθαύμαστης πολιτικής Κώστα Καραμανλή
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Από το σκοπιανό πρόβλημα, όπως εξελίχθηκε, μεταξύ άλλων συμπερασμάτων που αναφύονται, είναι κατ’ αρχήν τα αποτελέσματα του λαϊκισμού όταν εξετάζονται εθνικά θέματα όπως αυτό της επίλυσης του λεγόμενου και ως «μακεδονικό», είναι καταστροφικά για την χώρα μας. Ένα δεύτερο συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει, είναι το χαμηλό επίπεδο της πολιτικής κατάστασης, όταν για το τόσο σημαντικό αυτό θέμα, ακούς του κόσμου τις ασχετοσύνες και τις, έτι χειρότερο, ιδεολογικοπολιτικές εξάρσεις, που χειροτερεύουν την ατμόσφαιρα και απογοητεύουν τους πολίτες.
Αξιοθαύμαστος και πετυχημένος ο πολιτικός ελιγμός του Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι, για την ονοματολογία των Σκοπίων, με το μεγαλείο του οιονεί veto. Αν έναν παρόμοιο ελιγμό έκανε το καλοκαίρι του 2009 με τον Ρότσιλντ που τον επισκέφτηκε, θα ήταν ακόμη Πρωθυπουργός και η Ελλάδα σε ανάπτυξη και ευημερία.
Μια απλή σύγκριση της πολιτικής του Κώστα Καραμανλή ως πρωθυπουργού το 2008, με τη σημερινή, το συμπέρασμα είναι καταλυτικό. Και επειδή γίνεται πολλές φορές αναφορά στην τότε πολιτική του Κώστα Καραμανλή, προκύπτει η ανάγκη ανάλυσης και ερμηνείας της πολιτικής αυτής, διότι ή δεν την γνωρίζουν όσοι την επικαλούνται, ή έτι χειρότερο, την εκμεταλλεύονται πολιτικά, ή μάλλον μικροπολιτικά και λαϊκίστικα, διαστρεβλώνοντάς την.
Την πρώτη κίνηση που έκανε τότε ο Κώστας Καραμανλής, ήταν να επιδιώξει την γενική ομοφωνία και ομοψυχία του πολιτικού κόσμου, με το να συνεννοηθεί και να ανταλλάξει θέσεις και απόψεις εκ των προτέρων, με όλους τους τότε αρχηγούς των κομμάτων, για να καταλήξουν σε μια ενιαία και κοινή πολιτική άποψη, με την οποία θα γινόταν οι διαπραγματεύσεις. Οι συνθήκες το 2008, όπως γνωρίζουν πολύ καλά, τουλάχιστον οι πολιτικοί, ήταν πάρα πολύ δύσκολες και οι πιέσεις αφόρητες. Όταν ο τότε «σκληρός», αν όχι κάτι που έχει σχέση με την νοημοσύνη, Πλανητάρχης Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπούς, παραστάθηκε ο ίδιος στην συνεδρίαση του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, για να αποφασιστεί ή όχι η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, έστω και με το προσωρινό τους όνομα FYROM, ώστε να μην τολμήσει κανείς ενώπιών του να πει ΟΧΙ, ο Κώστας Καραμανλής τόλμησε και η απόφαση αυτή έχει μείνει στην ιστορία και πάντοτε σε ισχύ.
Όμως όφειλε να ελιχθεί, διότι δεν θα έπρεπε η αποτυχία διαπραγμάτευσης για το όνομα, κάτι που όλη η υφήλιος λίγο πολύ, το θεωρούσε δευτερεύον ζήτημα, να αποβεί σε βάρος της Ελλάδος από τη διεθνή κοινή γνώμη. Έτσι, ενόψει του σκληροπυρηνικού Πρωθυπουργού των Σκοπίων Γκρουέφσκι, πρότεινε την σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes, γνωρίζοντας καλά ότι αποκλείεται να το δεχθεί, και έτσι η Ελλάδα ωφελήθηκε διπλά. Διαφάνηκε ότι ο ένοχος μη συμφωνίας ήταν τα Σκόπια και εκδόθηκε η ιστορική απόφαση του ΝΑΤΟ, ότι μόνο όταν τα Σκόπια συμφωνήσουν σε κοινή ονομασία με την Ελλάδα, μπορούν θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Η απόφαση αυτή λοιπόν υπερίπταται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από την κυβέρνηση των Σκοπίων. Έτσι τώρα που έφυγε από το πολιτικό πεδίο ο Γκρουέφσκι, η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων, ως διαλλακτικότερη, προσπαθεί να βρεί μια λύση. Για το λόγο τούτο και πολύ σωστά, λέγεται ότι οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για να βρεθεί η πολυπόθητη λύση.
Να ξεκαθαριστεί επομένως, ότι είναι μεγάλο πολιτικό λάθος, να επικαλείται η κυβέρνηση ή όποιος άλλος, την πρόταση Καραμανλή, διότι δεν συμφωνήθηκε έτσι κι αλλιώς και προπάντων δεν διευκολύνει τη λύση, παρά μόνο ως πρόσχημα για την κυβέρνηση, είτε διότι έχει δεσμευτεί για συγκεκριμένη λύση και επιζητεί άλλοθι και πολιτική κάλυψη, είτε σε συνδυασμό όλων, για να αιτιολογήσει την λανθασμένη πολιτική που έχει ακολουθήσει. Το λάθος, το οποίο ενδέχεται να αποβεί και καταλυτικό, ήταν ότι, με σκοπιμότητα κατά πάσα πιθανότητα, δεν επιδίωξε εκ των προτέρων μια ομόφωνη και ομόψυχη εθνική συναίνεση, όπως όφειλε να πράξει, και προσπαθεί απεγνωσμένα να επιρρίψει ευθύνες στην αντιπολίτευση, κάνοντας περίεργες αναφορές και ερωτήσεις, όπως π.χ. την θέση της αντιπολίτευσης, πριν ακόμη ενημερώσει για την κυβερνητική θέση. Απίστευτα πράγματα! Όμως τελικά ενημέρωσε πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών, τη θέση της κυβέρνησης, παραβαίνοντας την ίδια την αρχική της θέση ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποκαλύψει την τελική της θέση, χάνοντας έτσι την δυνατότητα διαπραγμάτευσης, εκτός και αν «διαπραγματεύεται» συμφωνημένες θέσεις, όνομα, αεροδρόμιο και εθνική οδό, τα υπόλοιπα αργότερα και αναζητεί, εκ των υστέρων, τρόπους και χώρους στήριξης και πολιτικής κάλυψης.
Όμως την τελική θέση την εξέφρασε σύσσωμος ο ελληνικός λαός, με το μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και το έτι μεγαλύτερο της Αθήνας την επόμενη Κυριακή. Πολύ σωστά εξέπληξε όλον τον πολιτικό κόσμο και τα κόμματα ορθά ξανά, προσάρμοσαν τις θέσεις τους αναλόγως και έτσι σώζεται ο όρος Μακεδονία, τουλάχιστον προς το παρόν. Τι σημαίνει σώζεται; Από τη στιγμή που όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως, θέτουν ως πρώτο βήμα την τροποποίηση του Συντάγματος, για να εξαλειφθούν οι λεγόμενοι αλυτρωτισμοί, στη συνέχεια να φύγουν όλα τα ελληνικά αγάλματα, να διορθωθούν τα σχολικά βιβλία, οι ταυτότητες και τα διαβατήρια, ώστε να μην υπάρχει έννοια μακεδονικής εθνότητας, γλώσσας και ταυτότητας και μετά από όλα αυτά να συμφωνηθεί το όνομα, αποκλείεται να επιτευχθούν, τουλάχιστον εγκαίρως. Το καίριο ερώτημα όμως που προκύπτει, είναι αν όλα αυτά συμφωνηθούν και εκλείψει κάθε τι που αναφέρεται στην ελληνική Μακεδονία, τι νόημα έχει πλέον ο όρος Μακεδονία στο όνομα; Το σωστό είναι να επιλέξουν ένα δικό τους όνομα πάνω στο οποίο, με τη βοήθεια και συμπαράσταση όλων μας, να οικοδομήσουν την γνήσια δική του εθνότητα και ταυτότητα. Όσοι ενδιαφέρονται για την ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή, ας πείσουν την κυβέρνηση των Σκοπίων και αυτοί τους πολίτες τους, ότι αυτή είναι η βέλτιστη και πλέον συμφέρουσα γι’ αυτούς λύση.
Νίκος Αναγνωστάτος
e-mail: nanagnostatos@gmail.com
Thiakos.blogspot.com