Του Θεόδωρου Κατσανέβα
Είναι δεδομένο πλέον ότι, το τεράστιο ελληνικό χρέος
γιγαντώθηκε μέσα στην ευρωζώνη. Το ευρώ είναι παγίδα χρέους, παράγει
χρέος και κατ’ επέκταση εξάρτηση, κατοχή της εξαρτώμενης χώρας και
απέραντη φτωχοποίηση χωρίς ελπίδα αναστροφής. Αλλά ακόμα και αν γίνει η
απίθανη υπόθεση εργασίας ότι, κάποια στιγμή οι Γερμανοί υπερκυρίαρχοι
αποφάσιζαν να μας χαρίσουν το μεγαλύτερο μέρος ή ακόμα και όλα τα χρέη,
και πάλι μετά από 10-15-20 το πολύ χρόνια, η χώρα μας, όπως και οι άλλες
περιφερειακές οικονομίες, θα έπεφταν σε κατάσταση οικονομικής αδυναμίας
και υπερχρέωσης.
Το ευρώ είναι ένα ένα σκληρό νόμισμα που λειτουργεί
λειτουργεί αρνητικά για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας,η
οποία είναι κατά κύριο λόγο αυτό που αποκαλείται “οικονομία έντασης εργασίας”.Αυτό
σημαίνει ότι, το εργατικό κόστος έχει υψηλή συμμετοχή της τάξης του
60-70% στο συνολικό κόστος παραγωγής. Οι υψηλές ισοτιμίες του ευρώ σε
σχέση με άλλα νομίσματα, βοηθά τις εισαγωγές και δυσχεραίνει τις
εξαγωγές και ειδικότερα τις τουριστικές εισπράξεις που είναι και ο
ισχυρότερος οικονομικός κλάδος της χώρας μας.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε διαφορετική νομισματική ζώνη
απ΄αυτήν της Γερμανίας και των άλλων βορειοκεντρικών χωρών, σύμφωνα και
με τη σχετική θεωρία του Νομπελίστα Robet Mandel, οι οποίες ευνοούνται
από την υψηλή ισοτιμία του ευρώ γιατί παράγουν ολιγοπωλειακά προϊόντων
έντασης κεφαλαίου και υψηλής τεχνολογίας, με μικρή προστιθέμενη αξία
του συντελεστή εργασία.Οι “οικονομίες έντασης κεφαλαίου και τεχνολογίας”,
έχουν υψηλά περιθώρια κέρδους, χωρίς υπερβολική συμπίεση της αμοιβής
εργασίας, η οποία έχει μικρό μερίδιο στο συνολικό κόστος παραγωγής.
Και για να το απλουστεύσουμε
Στο πεδίο του βασικότερου πυλώνα της ελληνικής οικονομίας
του τουρισμού, οι ανταγωνίστριες μας χώρες, η Τουρκία, η Βουλγαρία, η
Ρουμανία, η Αίγυπτος, η Τυνησία, κλπ., πουλάνε το τουριστικό τους προϊόν
πολύ πιο φτηνά, αφού λόγω του υποτιμημένου τους νομίσματος σε σχέση με
το σκληρό ευρώ, το ίδιο δωμάτιο εκεί κοστίζει λιγότερο απ’ ότι εδώ.
Ακόμα και αν οι Έλληνες ξενοδόχοι συμπιέσουν στο χαμηλότερο δυνατό
επίπεδο, το ημερομίσθιο λχ. στα 30 ευρώ, και πάλι στις ανταγωνίστριες
χώρες το ημερομίσθιο θα είναι φτηνότερο λχ. 20 ή και 15 ευρώ.
Ο εργαζόμενος στις χώρες αυτές, μπορεί να αμείβεται με
μικρότερο ημερομίσθιο που έχει όμως ίδια περίπου ανταλλακτική αξία με το
ημερομίσθιο στην Ελλάδα, γιατί εκεί το κόστος ζωής εκεί είναι
χαμηλότερο. Το ίδιο ισχύει και στο γεωργικό τομέα -ένα άλλο ισχυρό τομέα
της ελληνικής οικονομίας-όπου το κόστος εργασίας αποτελεί το μεγαλύτερο
μέρος του συνολικού κόστους παραγωγής, είναι δηλ. προϊόν έντασης
εργασίας.
Με άλλα λόγια ένας εργαζόμενος στη Βουλγαρία που
αμοίβεται με το τοπικό νόμισμα, το λέβα, το ημερομίσθιό του που
αντιστοχεί σε 30 ευρώ έχει αγοραστική αξία αντίστοιχη των 50 ή 60 ευρώ
στην χώρα του.Για το λόγο αυτό, αρκετοί Έλληνες συνταξιούχοι, ιδιάιτερα
από την Βόρεια Ελλάδα, έχουν μετεγκατασταθεί, ή διαμένουν μεγάλο μέρος
του χρόνου τους στην Βουλγαρία, όπου η σύνταξή τους των 500-700 ευρώ
έχει σημαντικά μεγαλύτερη αξία.
Αντίθετα, η κύρια παραγωγή των βορειοκεντρικών
ευρωπαϊκών χωρών προσανατολίζεται σε τεχνολογικά βιομηχανικά προϊόντα
όπου το κόστος εργασίας αποτελεί μικρό μέρος του συνολικού κόστους
παραγωγής. Κατά συνέπεια, έχει μικρότερη σημασία αν το ατομικό
ημερομίσθιο είναι υψηλότερο απ’ ότι στην Ελλάδα. Οι αξονικοί τομογράφοι
που παράγει λχ. η γερμανική Seamens, ανταγωνίζονται προϊόντα υψηλής
τεχνολογίας κυρίως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας με επίσης σκληρά νομίσματα
και με τεράστια περιθώρια κέρδους, αφού η συμμετοχή του σχετικά
ανελαστικού κόστους εργασίας είναι μικρή στο συνολικό κόστος παραγωγής.
Με απλά λόγια το σκληρό ευρώ ευνοεί κυρίως την γερμανία και πλήττει
κυρίως της χώρες της περιφέρειας.
Στο ιστόγραμμα που παρατίθεται εδώφαίνεται καθαρά,
ηανοδική πορεία του εμπορικού πλεονάσματος της Γερμανίας και ειδικότερα
μετά μετά το έτος 2.000, ένα χρόνο δηλ. πριν η Ελλάδα μπει στο ευρώ.
Ιστόγραμμα
Διαχρονική εξέλιξη της πορείας του εμπορικού πλεονάσματος της Γερμανάις από το 1990 μέχρι το 2011.
Η περίπτωση της Κίνας που κταρά χαμηλά την ισοτιμία του νομίσματός της
Η Κίνα, η οποία έχει αναπτυχθεί βιομηχανικά και ακολουθεί
ταχύτατα τις εξελίξεις στη νέα τεχνολογία, πουλά τα προϊόντα της πολύ
φτηνά, κυρίως λόγω του υπερβολικά υποτιμημένου της νομίσματος του γουάν.
Παρ’ όλες τις εκκλήσεις και απειλές από τους δυτικούς για το θέμα αυτό,
ο Ασιατικός κολοσσός, διατηρώντας το νόμισμά του υποτιμημένο, έχει
σωρεύσει συναλλαγματικά αποθέματα της τάξης άνω των 4 τρισ. δολαρίων
σαρώνοντας τις διεθνείς αγορές και καταστρέφοντας τη δική μας μεσαίου
δυναμικού βιομηχανική παραγωγή, λόγω της χαλαρής δασμολογικής πολιτικής
που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμα και στο θέμα αυτό η ΕΕ κάνει
διακρίσεις που ευνοούν το βορρά.Προστατεύει προίόντα που παράγονται στην
Γερμανία και στις άλλες βόρειες χώρες αλλά δεν κάνεοι το ίδιο για την
Ελλάδα.
Για προϊόντα νέας τεχνολογίας όπως λχ. τα πάνελ ηλιακής
ενέργειας, επιβάλλει περιοριστικά εμπόδια άμεσα ή έμμεσα. Ενώ δεν κάνει
το ίδιο για αγροτικά προϊόντα που ενδιαφέρουν τη χώρα μας. Έτσι
εξηγούνται ακόμα και παράλογες καταστάσεις όπως οι εισαγωγές…..σκόρδων
από την Κίνα! Απλούστατα η καλλιέργεια των σκόρδων και των άλλων
αγροτικών προϊόντων που χρειάζεται πολλά εργατικά χέρια, στοιχίζει
πολύ-πολύ λιγότερο στην Κίνα απο ότι στην Ελλάδα.
Η Κίνα βέβαια είναι μια ανεξάρτητη υπερδύναμη που
διαθέτει το δικό της νόμισμα και την πολιτική ισχύ να επιβάλλει τις
ισοτιμίες που επιθυμεί, αδιαφορώντας για τις διεθνείς συμφωνίες που έτσι
και αλιώς έχουν ατονίσει. Το νόμισμα, οι διεθνείς του ισοτιμίες, τα
επιτόκια που καθορίζονται, το μέγεθος της κυκλοφορίας του, η
δημοσιονομική και νομισματική πολιτική, η φορολογία, οι διεθνείς
εμπορικές ρυθμίσεις, έχουν κυρίαρχη σημασία στη λειτουργία του διεθνούς
ανταγωνισμού, του εμπορίου, της διεθνούς της εθνικής οικονομίας.
Η βασική και ουσιαστική σημασία του νομίσματος
Το νόμισμα αποτελεί κεντρικό μοχλό και συνιστώσα της
οικονομίας. «Είναι η οικονομία ηλίθιοι» έχει αναφωνήσει με κυνικό τρόπο ο
περιώνυμος Άλαν Γκρίσπαν ο πρώην Πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας των
ΗΠΑ. Ο οποίος έχει δηλώσει ότι, η ευρωζώνη δεν μπορεί να σταθεί χωρίς να
υπάρξει μια οικονομική, δημοσιονομική και πολιτική ένωση. Και ότι η
Ελλάδα πρέπει να φύγει από το ευρώ για το καλό το δικό της και της
ευρωζώνης. ¨οπ ως το έχουν πρει και πολύ-πολύ άλλοι, οι περισσότεροι
σημαντικοί οικονομολόγοι και οικονομικοί αναλυτές διεθνώς όλων των
πολιτικοοικονοκικών τάσεων.
Είναι αστείο και να συζητάμε ακόμα ότι, το νόμισμα δεν
παίζει κυρίαρχο ή έστω μερικής σημασίας ρόλο. Και είναι απορίας άξιο πως
ορισμένοι οικονομολόγοι ή οικονομολογούντες, υποστηρίζουν αυτή την
παράλογη άποψη. Εδώ, αξίζει να θυμηθούμε το δόγμα Ρότσιλντ : «δώσε σε
εμένα το δικαίωμα να εκδίδω χρήμα και άσε τους άλλους να φτιάχνουν
νόμους». Ή αυτό του Λένιν, « αν θέλεις να καταστρέψεις μια χώρα, μνα
καταστρέψεις το νόμισμά της».
Το ευρώ είναι ένα κακό νόμισμα για την Ελλάδα και για τις
περιφερειακές οικονομίες.Και επειδή το κακό νόμισμα διώχνει το καλό,
αυτό οδηγεί σε αδιέξοδο ολόκληρη την ευρωζώνη αλλά και την παγκόσμια
οικονομία. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, η ευρωζώνη στο σύνολό
της και ειδικότερα η νότια ευρωζώνη, βρίσκεται στον πάτο της παγκόσμιας
οικονομικής ανάπτυξης όπως φαίνεται καθαρά από το πιο κάτω ιστόγραμμα :
Μέσοι όροι ανάπτυξης μεταξύ 2010-2015 σε
1) Ελλάδα,
2) Χώρες GIPSI (Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία),
3) Ευρωζώνη,
4) Ε.Ε-εκτός Ευρωζώνης,
5) Ε.Ε.,
6) Όλες οι χώρες διεθνώς εκτόςευρωζώνης,
7) Όλες οι χώρες διεθνώς.
Πηγή : World Bank