Η παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο της Αθήνας υπήρξε πέρα για πέρα συγκλονιστική.
Καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα, με βαρεία πάθηση κυκλοφορικού, ο 93χρονος μουσικοσυνθέτης μίλησε με την ίδια — καθαρή, απλή και γεμάτη παλμό — φωνή, την ίδια πνευματική διαύγεια και το ίδιο πηγαίο χιούμορ, σαν να μην έχουν περάσει από πάνω του τα τελευταία 30 χρόνια.
Ποιός άλλος θα είχε την οξυδέρκεια να ειρωνευτεί το υβρεολόγιο των κυβερνώντων με την εναρκτήρια φράση:
«Αδέλφια μου, φασίστες, ρατσιστές, τρομοκράτες, εθνικιστές, ναζιστές, αναρχικοί, τραμπούκοι...».
Ποιός άλλος θα χλεύαζε τους κυβερνώντες με λόγια που αγγίζουν το μεδούλι της πολιτικής τους παχυδερμίας;
«...περιφρονώ και μάχομαι τον φασισμό σε όλους του τις μορφές και προπαντός στην πιο πολύ απατηλή και επικίνδυνη μορφή, την αριστερόστροφη, σαν αυτή με τις ομαδούλες των εξτρεμιστών που είναι σκέτοι δειλοί τρομοκράτες».
Ποιός άλλος θα συνόψιζε τη πολιτική πρόκληση των Σκοπίων με τέτοια απλότητα και σαφήνεια;
«Αν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από τη θέση μας για το όνομα, είναι σαν να ανοίγουμε διάπλατα τα σύνορά μας σε αυτούς που μας απειλούν ανοιχτά και ξεδιάντροπα μέσα από το ίδιο τους το Σύνταγμα. Οφείλουμε να επαγρυπνούμε για τη διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας, δεδομένου ότι υπάρχουν ισχυρές διεθνείς δυνάμεις που έχουν στόχο τη σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων».
Πάνω απ’όλα, ο Μίκης υπερέβαλε τον εαυτό του ξεδιπλώνοντας για άλλη μια φορά τα πληθωρικά ηθικά και πνευματικά χαρίσματα που συνθέτουν τον αυθεντικό πατριωτισμό του και φωτίζουν την απαράμιλλη προσφορά του στον πολιτισμό της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Κείμενο της ομιλίας Θεοδωράκη και βίντεο: http://www.freepen.gr/2018/02/blog-post_684.html - http://www.freepen.gr/2018/02/blog-post_296.html
