Ενώ ο Αντιπρόεδρος Μάϊκ Πενς γελοιοποιούταν και γελοιοποιούσε και την χώρα που υποτίθεται πως εκπροσωπεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αρνούμενος να χαιρετίσει όρθιος τους αθλητές οποιουδήποτε άλλου έθνους εκτός των ΗΠΑ, πίσω στην πατρίδα η Ουάσιγκτον Ποστ έγραφε για τον Πρόεδρο Τραμπ, πως μοιάζει να μην έχει τίποτα κοινό είτε με τον Πενς είτε με το προσωπικό του Λευκού Οίκου.
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Το άρθρο με το ερώτημα «‘Ο ευνοούμενος στρατηγός του Τραμπ: Μπορεί ο Μάτις να χαλιναγωγεί ένα προθόρμητο πρόεδρο και παρά ταύτα να διατηρεί την εμπιστοσύνη του;» παρουσιάζει την εικόνα ενός προέδρου που αντιμάχεται το κόμμα του πολέμου, σε αντίθεση προς μια φρουρά πραιτοριανών αποφασισμένη να εκμηδενίσει την εκλογική δέσμευση του προέδρου να κρατήσει την χώρα έξω από ξένους πολέμους και να βάλει «πρώτα την Αμερική».
«Μολονότι ο Τραμπ έδωσε στους στρατιωτικούς ευρεία ελευθερία δράσεως στο πεδίο της μάχης, παράλληλα έθεσε αιχμηρές ερωτήσεις για την λογική των πολέμων που διεξάγουν οι ΗΠΑ. Πέρυσι, μετά την επίσκεψη μιας αντιπροσωπίας Ιρακινών ηγετών στο Οβάλ Γραφείο, ο Τραμπ αστειευόμενος τους χαρακτήρισε, σύμφωνα με έναν τέως αξιωματούχο, «την ομάδα των πιο τελειοποιημένων λωποδυτών που συνάντησε ποτέ».
Σωστότερα λόγια δεν λέχτηκαν ποτέ, αλλά φυσικά αυτή η διαρροή στοχεύει να εκθέσει τον Τραμπ και να του δημιουργήσει πρόβλημα σχέσεων με αυτούς τους λωποδύτες. Ο (υπουργός Αμύνης) Μάτις έφριξε προφανώς με αυτόν τον σωστό χαρακτηρισμό, δοθέντος ότι ο στρατηγός είναι ακόμη μεγαλύτερος λωποδύτης, αφού κατάφερε το Κογκρέσο να εξουσιοδοτήσει 15,5% περισσότερα από όσα είχε ζητήσει ο Τραμπ για τις στρατιωτικές δαπάνες. Και το άρθρο της Ουάσιγκτον Ποστ συνεχίζει με την απαρίθμηση των αιρετικών θέσεων του Προέδρου:
«Κατ΄ επανάληψη και σε τραχιά γλώσσα, πίεσε τον Μάτις και τον ΜακΜάστερ ( Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, στρατηγός όπως και ο Μάτις) να του εξηγήσουν τι δουλειά έχει ο αμερικανικός στρατός στη Σομαλία. «Δεν μπορούμε απλά να αποσυρθούμε;» τους ρώτησε, σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους.
«Πέρυσι το καλοκαίρι, ο Τραμπ ζύγιζε σχέδια να σταλούν στρατιωτικές ενισχύσεις στο Αφγανιστάν και μελετούσε το αίτημα των στρατιωτικών να εφαρμοσθούν πιο επιθετικά μέτρα εναντίον παραφυάδων του Ισλαμικού Κράτους στην Βόρειο Αφρική. Σε μια συνάντηση με τους κορυφαίους στρατιωτικούς συμβούλους του, ο Πρόεδρος βρέθηκε στριμωγμένος. «Δηλαδή εσείς μου ζητάτε να στείλω στρατό παντού», τους είπε ο Τραμπ, σύμφωνα με αξιωματούχους παρόντες στην αίθουσα συσκέψεων. «Ποια είναι η δικαιολογία;»
Η σιωπή κατάπληξης στην αίθουσα θα πρέπει να κράτησε πάρα πολύ. Στην συνέχεια ο Μάτις, άνοιξε το στόμα του για την συνηθισμένη αερολογία:
«Κύριε, το κάνουμε για να μην έχουμε καμιάν έκρηξη βόμβας στην Τάϊμς-Σκουέρ.»
«Η απάντηση εξόργισε τον Τραμπ, που επέμεινε ότι ο Μάτις θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το ίδιο επιχείρημα για οποιαδήποτε σχεδόν χώρα στον πλανήτη» Και ο Πρόεδρος δεν ήταν ο μόνος με αυτόν τον σκεπτικισμό. «Ο υπουργός Δικαιοσύνης Τζεφ Σέσιονς εξέφρασε τις ίδιες με τον Τραμπ ανησυχίες, ρωτώντας εάν είναι καν δυνατό να επιτευχθεί νίκη σε μέρη όπως το Αφγανιστάν και η Σομαλία.»
Και ιδού το τρομακτικό σημείο, με το οποίο κλείνει το δημοσίευμα της Ουάσιγκτον Ποστ:
« Ο Μάτις ήταν που διατύπωσε το επιχείρημα που θα ανάγκαζε τον Τραμπ, προς το παρόν τουλάχιστον, να συνταχτεί με το status quo, την επικρατούσα κατάσταση, που ίσχυε επί δύο προηγουμένων προέδρων. «Δυστυχώς, Κύριε, δεν έχετε άλλη επιλογή», είπε ο Μάτις στον Τραμπ, ανέφεραν αξιωματούχοι. «Θα είσαστε ένας Πρόεδρος πολεμικής περιόδου».
Αλήθεια; Για ποιον λόγο; Και σε ποιον ειδικά πόλεμο αναφέρεται ο Μάτις; Στο Αφγανιστάν; ΄Εχουμε, σε μεγάλο βαθμό, τελειώσει με το Ιράκ. Στη Συρία –την τελευταία προσθήκη στην πολεμική τρέλα μας; Δεν μας λένε ποιον πόλεμο, αλλά κατά την γνώμη μου δεν είναι σε κάποιον εξωτερικό πόλεμο που αναφερόταν ο Μάτις, αλλά –ίσως υποσυνείδητα- παρέπεμπε στον πόλεμο εντός των τειχών, συγκεκριμένα αυτόν που διεξάγει η κυβέρνησή του εναντίον του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Γι΄αυτόν διαβάζουμε καθημερινά στα ΜΜΕ: Η απάτη περί ρωσικής επέμβασης στις εκλογές εξακολουθεί να διατυμπανίζεται, παρά τα συσσωρευόμενα στοιχεία για τον χονδροειδέστατα πλαστό χαρακτήρα της. Ο Ρόμπερτ Μίλερ συνεχίζει το ψάξιμο για κάποιο πρόσχημα να ρίξει τον Τραμπ. Τα ΜΜΕ, παλαιοί παρατρεχάμενοι της γραφειοκρατίας ασφάλειας, συνεργάζονται με τις μυστικές υπηρεσίες για να ανατρέψουν τον Τραμπ. Και αν θέλετε το γιατί, ξαναδιαβάστε τις παραγράφους για την απροθυμία του Τραμπ να υιοθετήσει το δολοφονικό πρόγραμμα του Κόμματος του Πολέμου.
Έτσι και τελικά τον φάνε, ποιος θα είναι ο αντικαταστάτης του Τραμπ; Μα ο Μάϊκ Πενς φυσικά, ο ίδιος που κάνει ότι μπορεί για να καταστρέψει τις δυνατότητες για ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο – το ακριβώς αντίθετο με την εκφρασμένη ελπίδα του Τραμπ πως «μπορούμε να κάνουμε μια συμφωνία» με την Βόρειο Κορέα.
Το Κόμμα του Πολέμου δεν μπορεί να ανεχτεί έναν Πρόεδρο που θέτει σε αμφισβήτηση τους πιο θεμελιώδεις κανόνες λειτουργίας της αυτοκρατορίας: « Δηλαδή με θέλετε να στέλνω στρατεύματα παντού;» Φυσικά αυτό θέλουν. ΄Ελα όμως που ο Τραμπ εξελέγη για να εφαρμόσει μιαν άλλη λαϊκή εντολή, να αρχίσει να βάζει πρώτα τα συμφέροντα της Αμερικής. Εκραύγαζε εναντίον της μεταστροφής του καθεστώτος και τώρα, αυτοί που μετέστρεψαν το καθεστώς θέλουν να πραγματοποιήσουν καθεστωτική αλλαγή εναντίον του.
Απλώς δείτε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Τζέϊμς Ράiζεν στο Intercept:H συνωμοτική κλίκα FBI/CIA/NSA πλήρωσε έναν Ρώσο επιτήδειο 100.000 δολάρια προκαταβολή, επί συνόλου ενός εκατομμυρίου, για να βρει ενοχοποιητικά στοιχεία για τον Τραμπ. Δεν είναι αυτό κάτι που υποθέτεις πως μπορεί να συμβεί μόνο σε τόπους όπως το Τατζικιστάν; Ναι, έγινε βέβαια με το πρόσχημα της προσπάθειας ανάκτησης των εργαλείων του κυβερνοπολέμου που μας κλέψανε, αλλά τι αξία έχουνε πια εάν οι Ρώσοι ήδη τα ελέγχουν; Στην πραγματικότητα όλη η επιχείρηση που περιγράφει ο Ράϊζαν στόχευε στην πραγματικότητα να ξεφορτωθούνε τον Τραμπ. Αυτό είναι όλο για το οποίο ενδιαφέρονται και τώρα. Και δεν πρόκειται να σταματήσουν μπροστά σε τίποτα –ακόμη και στην δολοφονία, πιστεύω- προκειμένου να το πετύχουν.
Υπάρχουν πολλά, μα πάρα πολλά λεφτά επενδυμένα στην συνέχεια της ύπαρξης και της επέκτασης της παγκόσμιας αυτοκρατορίας μας, για να αφεθεί ο Τραμπ να χαλάσει την κομπίνα. Πάρα πολλές καριέρες κρέμονται από αυτήν, πολλών το κύρος διακυβεύεται και πάρα πολλοί «σύμμαχοι» εξαρτώνται από την γενναιοδωρία της. Τον πειθαναγκάζουν σε συμμόρφωση, παρά τα «συντηρητικά» ένστικτα του, και συσσωρεύουν «φακέλους» και κινητοποιούν όλες τις δυνάμεις τους για την τελική εξόρμηση στο Οβάλ Γραφείο. Από μια σημαντική άποψη, ο Τραμπ κρατείται όμηρος: Έχουν περιορίσει τις πολιτικές επιλογές του σε κάθε σημαντικό πεδίο του τομέα εθνική ασφάλεια/εξωτερική πολιτική. Ο «βάλτος» για τον οποίο μιλούσε ο Τραμπ προεκλογικά είναι ένα διεθνές μίασμα και βδελυρά πλάσματα του βάλτου διαφόρων εθνικοτήτων έρπουν έξω από τις λάσπες, με δαγκάνες και νύχια να στοχεύουν γραμμή στον λαιμό του Προέδρου.
Το κόμμα του πολέμου παίζει για την συνέχεια. Το ερώτημα είναι: το κάνει και ο Τραμπ; Θα το δούμε.