 |
| φωτο: ΥΕΘΑ |
«Θα συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εξηγήσουμε στην Τουρκία ότι θέλουμε την ειρήνη, αλλά πρέπει να της θυμίσουμε ότι σε πολλές στιγμές της ιστορίας της - και ιδίως τις στιγμές της ιστορίας που έχουν κατά νου, της μεγάλης οθωμανικής αυτοκρατορίας - ηττήθηκε, όπως το 1821 στην Ελλάδα» ανέφερε μεταξύ άλλων ο υπουργός Αμυνας, Πάνος Καμμένος στην Αρμενία.
Του Στρατή Μαζίδη
Φαντάζομαι πρέπει να έμειναν με το στόμα ανοικτό οι Αρμένιοι ακούγοντας το παραπάνω. Διότι αν ηττήθηκε το 1821 η Οθωμανική Αυτοκρατόρια, τότε ποιος στην ευχή μεθόδευσε τη Γενοκτονία των Αρμενίων, όπως επίσης των Ελλήνων και των Ασσύριων στις αρχές του 20ου αιώνα; Για ποιο λόγο «συνωστίστηκε» η προγιαγιά μου στην προκυμαία της Σμύρνης με τέσσερα παιδιά; Γιατί οι αδερφές της έφυγαν το 1955 από την Κωνσταντινούπολη; Τι στην ευχή έπαθε ο αδερφός του προπάππου της γυναίκας μου κι έφυγε άγρια νύχτα από την πίσω πόρτα του σπιτιού του στο Σουλουτσέχ του Πόντου;
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήδη πριν το 1821 ήταν σε πορεία παρακμής. Σε καμία όμως περίπτωση δεν ηττήθηκε το 1821, διότι πολύ απλά, αν είχε ηττηθεί, τότε σήμερα θα είχαμε πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη και η Ελλάδα θα έφτανε μέχρι την Τραπεζούντα, το Ικόνιο και τα Αδανα συνορεύοντας με την Αρμενία και τη Συρία. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ηττήθηκε περίπου 100 χρόνια αργότερα, οπότε και διαλύθηκε.
Το 1821 δεν υπέστη καμία ήττα όπως πιθανολογώ ότι την εννοεί ο Καμμένος. Είδε να ξεκινά ένας σπουδαίος απελευθερωτικός αγώνας με σημαντικές επιτυχίες. Ωστόσο αυτή ήταν τοπικά περιορισμένη στην αχανή τότε αυτοκρατορία. Πιθανότατα είχε τις προϋποθέσεις για κάτι σπουδαιότερο, όμως εμείς οι Ελληνες αρχίσαμε να σφαζόμαστε ως συνήθως μεταξύ μας. Αγωνιστές παραμερίστηκαν, φυλακίστηκαν, άλλοι φαίνεται ότι δολοφονήθηκαν και χωριστήκαμε σε ξενοδουλικά κόμματα χωρίς να έχουμε κράτος.
Μερικά χρόνια αργότερα ήρθε ο Ιμπραήμ και ως διαλυμένους άρχισε να μας εκκαθαρίζει. Το μόνο θετικό ήταν ότι είχαμε καταφέρει να αντέξουμε ως τότε ενώ υπήρχε και ένας Ιωάννης Καποδίστριας που έπεισε τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις για να οδηγηθούμε στη Ναυμαχία του Ναβαρίνο το 1827. Αυτή ήταν η μάχη που μας απελευθέρωσε από τους Τούρκους και μας "σκλάβωσε" στους Δυτικούς το 1830. Το Ναβαρίνο το κάναμε φρεγάτα και τον Καποδίστρια για να τον ευχαριστήσουμε, τον καθαρίσαμε μια Κυριακή πρωί έξω από την εκκλησία.
Αν η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέστη κάποια ήττα στην αχανή εκτασή της, αυτή ήταν από τους ξένους και η Ελλάδα που προέκυψε ήταν μια κουκίδα στο χάρτη. Αυτό που περιγράφει ο αμετροεπής Καμμένος φτάσαμε μια ανάσα να συμβεί 100 χρόνια αργότερα. Στο πρώτο ημίχρονο το 1912 κερδίσαμε. Στο δεύτερο ημίχρονο το 1919-1922 φτάσαμε πολύ κοντά. Τότε όμως μια σειρά σφαλμάτων και ιδίως ξανά η διχόνοιά μας, δε μας επέτρεψαν να ολοκληρώσουμε και να επισφραγίσουμε τη νίκη μας.