 |
| Taken - pixabay |
Πολύς κόσμος υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν άγιοι στις ημέρες μας. Μεγάλο λάθος. Άγιοι πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Εμείς μπορεί να μην τους γνωρίζουμε, τους ξέρει όμως ο Θεός. Άλλωστε άγιος κατά την Αποκάλυψη είναι ο πιστός, αυτός που δοκιμάστηκε και αποδείχθηκε αξιόπιστος.
Ένας τέτοιος άγιος ήταν και ο πατήρ Κωνσταντίνος Σαρρής που όσοι είχαν τη χαρά να τον γνωρίσουν, θα συμφωνήσουν πως η όψη του έμοιαζε με εκείνες τις μορφές που βλέπουμε στις αγιογραφίες των ναών.
Ο π. Κωνσταντίνος ήταν εκείνος που έτρεξε και στήριξε όσο τίποτε επί 20 χρόνια την Στέγη Γερόντων στην Αγία Παρασκευή ενώ ήταν ο εφημέριος του παρεκκλησίου του αγίου Νεκταρίου.
Άνθρωπος όψη αρχοντική, λεβέντικη και φωνή καμπάνα. Ο π. Κωνσταντίνος δεν είχε μόνο οσιακή όψη, είχε και οσιακό βίο. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μπορεί να θυμηθεί κάτι αρνητικό για εκείνον ή μια κακιά στιγμή μαζί του. Έστησε από το μηδέν ένα ίδρυμα που πριν ανακατευθεί η Νομαρχία, διέθετε 140 εθελοντές από όλο το Λεκανοπέδιο.
Ο π. Κωνσταντίνος άλλους τους βάπτισε, άλλους τους πάντρεψε, βάπτισε τα παιδιά τους, αποχαιρέτισε τους γονείς τους και ήταν ένας εξαιρετικός πνευματικός.
Ήταν ένας ήπιος καπετάνιος που ήξερε πως να σε φέρει και να σε χειριστεί για να σε βάλει σιγά σιγά στο λιμάνι του Θεού.
Ξεκινούσε να πάει από το ένα σημείο της πόλης στο άλλο και χρειαζόταν πολλαπλάσιο χρόνο διότι όλοι τον σταματούσαν και είχαν κάτι να του πουν.
Ο π. Κωνσταντίνος ήταν όμως και ένας εξαίρετος οικογενειάρχης. Πατέρας τριών παιδιών, το ένα εκ των οποίων αφιερώθηκε εδώ και χρόνια στο Θεό και σύζυγος μιας αξιοπρεπέστατης και καλοσυνάτης παπαδιάς.
Ωστόσο κάποια στιγμή άρχισαν οι δοκιμασίες. Ήταν περίπου πριν από 10 χρόνια όταν ξεκινούσε ένας ανηφορικός Γολγοθάς. Ο πατέρας σήκωσε και αυτόν τον Σταυρό, διότι είχε σηκώσει και άλλους πιο μπροστά, στωικά, αδιαμαρτύρητα και πάντα επανερχόταν στην Ωραία Πύλη. Από πέρυσι όμως τα πράγματα άρχισαν να επιδεινώνονται σημαντικά. Περιθώρια δεν υπήρχαν. Φαίνεται πως ο Θεός έδινε μάχη μέσα Του, να τον αφήσει εδώ ή να τον πάρει κοντά Του;
Και μας τον πήρε. Θυμάμαι σε κάποια συνάντησή μας του είχα πει «και Πάτερ, όποτε θυμάσαι και μπορείς, την ώρα της προσκομιδής στη Θεία Λειτουργία μνημόνευσε και εμάς» και μου αποκρίνεται:
«Μην ανησυχείς. Κάθε φορά που λειτουργώ κάνω πάντα μια νοερή βόλτα όλη την Αγία Παρασκευή και δεν ξεχνώ κανέναν»
Ο μητροπολίτης, πλέον, Χρυσόστομος Παπαθανασίου στον επικήδειο λόγο του είπε μια ωραία φράση για τον π. Κωνσταντίνο, «θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού» αλλά και ο αρχιμανδρίτης - προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής, Διονύσιος Κατερίνας μίλησε για έναν άνθρωπο που έζησε οσιακά και δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε μια διαφωνία μαζί του στα τελευταία 13 χρόνια που βρίσκεται στην πόλη μας.
Είχα αρκετά χρόνια να κλάψω σε κηδεία. Ακούγοντας όμως τους χαιρετισμούς των πατέρων στο πρόσωπό του, φέρνοντας στο νου τα λάθη μου άκουγε, τις συμβουλές που μου έδινε, τις ευχές που μου διάβαζε πριν από χειρουργεία, το στεφάνι που μου σταύρωσε και τα παιδιά μου που βάπτισε, δεν ήθελα και πολύ. Ούτε μπορούσα να τον δω να φεύγει από το ναό μέσα σε ένα φέρετρο. Χωράει ένας τέτοιος άνθρωπος μέσα σε ένα ξύλινο κουτί; Και μόνο η αγάπη του κόσμου, όλων ημών των πνευματικών παιδιών τους θα έπρεπε να το είχε σπάσει.
Τον τελευταίο καιρό δεν τον είχα δει. Πάντα μέσω τρίτων ή της κόρης του ανταλλάσσαμε τις ευχές και τους χαιρετισμούς.
Προσωπικά δεν ήξερα αν έπρεπε να γράψω κάτι. Και τι να πρωτογράψεις; Πώς να περάσεις μια ιδέα μέσα από ένα και μόνο κείμενο; Έπειτα είμαι ικανός για κάτι τέτοιο; Μάλλον όχι αλλά έμαθα ότι μέχρι το τέλος πάντα μιλούσε και για εμάς και ρώταγε την κόρη του αν έχω γράψει κάτι.
Πάτερ το αίσθημα της παρουσίας σου είναι έντονο. Τις πρώτες 40 ημέρες ο άνθρωπος, λένε οι Πατέρες, γυρνά και βλέπει εκεί που έζησε. Λογικά αύριο θα είσαι μαζί μας στον άγιο Νεκτάριο μέσα στο ιέρο. Θα σου κρατήσουμε τη θέση. Εκεί που εδώ και χρόνια λειτουργεί και διακονεί, η νεώτερη έκδοσή σου, ο π. Κωνσταντίνος Κουνάλης. Μας πήρε ο Θεός τον ένα, για να μας δώσει έναν άλλο.
Εσύ δεν έκρινες ποτέ κανέναν, άρα δε θα κριθείς. Κι αφού "μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται", τότε σίγουρα τον έχεις δει ήδη.
Έπειτα έδωσε ο Θεός φοβερό σημείο την ώρα ακριβώς που έφευγες. Διάβαζε η μεγάλη σου κόρη, η μοναχή στο προσκεφάλι σου στο νοσοκομείο το Απόδειπνο και την ώρα της ευχής στον Ιησού που λέει "Και δος ημίν δέσποτα προς ύπνον απιούσι ανάπαυσιν σώματος τε και ψυχής" πέρασες στην αιωνιότητα.
Ήσουν το στήριγμα μας και πάντα παρών σε ό,τι κι αν σε χρειάζονταν τα πνευματικά παιδιά σου. Φυσικά τώρα σε έχουμε ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη. Να μιλάς στο Θεό για εμάς, να δείξει έλεος, να φωτίζει το δρόμο μας και όταν έρθει η εκείνη στιγμή που θα ολοκληρωθεί το πέρασμά μας από αυτήν τη ζωή να έρθεις να μας προϋπαντήσεις.
Καλή αντάμωση πάτερ μου!