Η χώρα ξύνει τον πάτο του βαρελιού με τόση δύναμη ώστε στο τέλος θα πετύχει να το τρυπήσει. Φτάσαμε στο σημείο να διώκεται για κακούργημα 88χρονος πολίτης (δεν αναφέρομαι στην παράνομη οπλοκατοχή) επειδή αμύνθηκε μέσα στο σπίτι του απέναντι σε εκείνους που τον είχαν βάλει στο μάτι. Προφανώς ο ηλικιωμένος έπρεπε να εμπνευστεί από το "Μόνος στο σπίτι" ή το "Ράμπο IV".
Του Στρατή Μαζίδη
Αλλά αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα. Είναι νόμιμο να κλέβεις και παράνομο να αμύνεσαι. Όταν το κράτος ξεζουμίζει όσους εργάζονται για να πληρώνει συνταξιούχους από τα 45 τους, τι είναι; Όταν χρωστά σε όποιον μιλά ελληνικά αλλά μοιράζει "μέρισμα" σε όσους κατά κύριο λόγο δούλεψαν λίγο ή έβαλαν ελάχιστα στο σύστημα, τι είναι;
Όταν ποινικοποιεί την άποψη και νομιμοποιεί τη δίωξή της αντί να αφήσει ελεύθερους τους ανθρώπους να δουν, να ακούσουν, να διαβάσουν και να κρίνουν, τι είναι; Όταν παίρνει ένα ΟΧΙ και το κάνει ΝΑΙ, τι είναι; Όταν σου δεσμεύει τα χρήματα στην τράπεζα, τι είναι; Όταν σου βάζει ενοίκιο στο σπίτι σου, τι είναι;
Δυστυχώς η ανομία είναι γενικευμένη. Πρέπει να σταθούμε σε απόσταση και να παρατηρήσουμε τον τόπο μας για να καταλάβουμε ότι όλα όσα χαρακτηρίζουν την κατάσταση στη σημερινή Ελλάδα δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που ονομάζουμε δίκαιο.
Για αυτό φτάσαμε στον πάτο και έχουμε μπροστά μας τα χειρότερα. Τελικά το "ή βουλιάζουμε ή αλλάζουμε" ήταν σωστό, απλά ειπώθηκε από λάθος χείλη. Περιττή η διευκρίνιση ότι επιλέξαμε τη βύθιση στην άβυσσο.
* photo: Free-Photos / pixabay