 |
| Hans - pixabay |
Όλα ξεκίνησαν πριν λίγες ημέρες οταν διάβασα μια ανάρτηση στο twitter με ενα κομματι απο ένα σχολικό ποίημα που δόθηκε σε παιδί νηπιαγωγείου και είχε γίνει viral. Ελεγε λοιπόν
8ο παιδί
Άσπρη, κόκκινη, γαλάζια,,
πράσινη και κοραλλί,
σαν ουράνιο τόξο να είναι
η σημαία η Ελληνική
Να έχει χρώματα πολλά,
ομορφα και ζωηρά
που ταιριάζουνε ωραία
σαν όμορφη παρέα.
Δεν πίστευα στα μάτια μου και το ανάρτησα στον τοίχο μου του facebook με επιφύλαξη όμως, γράφοντας ελπιζω να είναι τρολιά και άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο γι αυτό. Δεν βρηκα καμμία σχεδόν ανάρτηση παρά μόνο οτι ήταν πιθανόν απο κάποια προετοιμασία για τη σχολική γιορτή της 25ης Μαρτίου σε νηπιαγωγείο στη Δραμα. Την επόμενη μέρα βρήκα στον τοίχο μου μια απάντηση παραπομπή που τα εξηγούσε όλα.
Ηταν λοιπόν απο ενα μεγαλύτερο σχολικό ποίημα-παράσταση που επιμελήθηκαν σε κάποιο νηπιαγωγείο της Δράμας για το πως διάλεξαν τη σημαία τα παιδιά. Μάλιστα η σελίδα του ρ/σ "στο Κόκκινο" της Δράμας μας κατακεραύνωνε γράφοντας ως τίτλο "Δράμα: Πώς ο σκοταδισμός και η ομοφοβία νίκησαν μια παιδική θεατρική παράσταση" . Καλά εντάξει το σκοταδιστές να το δεχτώ επειδή δεν δεχόμαστε τα νεα ήθη και τα έθιμα του ελληνικού πολυπολιτισμού που με το ζόρι μας επιβάλλουν καθημερινά, ομοφοβικοί γιατί;
Ξεκίνησα λοιπόν να διαβάζω το ποιήμα, δεν έχει νόημα να το παραθέσω όλο, παρά μόνο μερικούς στίχους για να καταλάβετε και να σας γράψω την κεντρική ιδέα. Οποιος θέλει να διαβάζει ολόκληρο το σχολικό πόνημα μπορεί να το κάνει στον σύνδεσμο:
https://left.gr/news/drama-pos-o-skotadismos-kai-i-omofovia-nikisan-mia-paidiki-theatriki-parastasi
Κατ' αρχην να σας πω εδω οτι οσο κι αν έψαξα σε αυτό που υποτίθεται οτι είναι ολόκληρο το ποίημα την δεύτερη στροφή δεν την βρήκα , οπότε ψυλλιάζομαι οτι έπεσε η σχετική λογοκρισία στο αρχικό για ακατάλληλες προς δημοσίευση στροφές.
Ομως η κεντρική ιδέα είναι, αν δει κάποιος και τις έγχρωμες σχετικές φωτογραφίες απο την παράσταση (που σημαίνει οτι μάλλον δεν είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει και κάθε φορά το κάνουν και καλύτερο προσθέτοντας στροφές) κάποια παιδιά στη σκηνή τσακώνονται μεταξύ τους για το χρώμα που θα πρέπει να έχει η σημαία και στο τέλος "τα βρίσκουν φιλικά". Το οπτικό κομμάτι είναι παιδιά του νηπιαγωγείου να παρελαύνουν στη σκηνή κρατώντας σημαίες διαφόρων χρωμάτων.
Μαλώνουν για το χρώμα της σημαίας και στο τέλος τα "βρίσκουν φιλικά" κατά πως λέει το ποίημα και στο τέλος διαλέγουν μια σημαία "γαλανή-γαλανή και ωραία"...
Η ανάρτηση δεν εξηγούσε πως αντί για το κομμάτι που δόθηκε για να μάθουν τα παιδιά στο πρωτότυπο υποτίθεται υπήρχε μόνο η πρώτη στροφή και αντί για 8ο παιδί έγραφε 2η Ελληνοπούλα οπως και για ποιο λόγο ,αφού υποτίθεται το ποίημα ήταν τόσο αθώο ακυρώθηκε τελικά η παράσταση.
(2η Ελληνοπούλα) (Κρατά σημαία με ρίγες διάφορα χρώματα.)
Άσπρη, κόκκινη, γαλάζια
πράσινη και κοραλλί,
σαν ουράνιο τόξο να ‘ναι
η Σημαία η ελληνική.
Επίσης ποιός ο λόγος να κατηγορούν όσους κατάκριναν τις δύο στροφές ως "ομοφοβικούς" εκτός αν παραδέχονται οτι υπήρχαν κρυφά μυνήματα ξένα προς το κεντρικό μύνημα της επετείου της 25ης Μαρτίου.
Η μητέρα που ανέβασε την αρχική εικόνα απο το κειμενάκι που δόθηκε στο παιδί της, την έσβησε και έγραψε μια απολογητική ανάρτηση που ξεκινούσε με το κείμενο
"Νιώθω την τεράστια και βαθειά ανάγκη και ευθύνη να αποκαταστήσω μία κατάσταση που πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις εις βάρος της επαγγελματικής και προσωπικής μου υπόστασης" εγώ κρατάω το "εις βάρος της επαγγελματικής και προσωπικής υπόστασης" και αναρωτιέμαι για πολλά...για πάρα πολλά.
Προσπάθησα 2 φορές να γράψω τη δική μου απάντηση στην αναρτηση του "στο Κόκκινο" και 2 φορές την διέγραψαν μέσα σε δευτερόλεπτα, ενδεικτικό για το πώς κάποιοι αντιλαμβάνονται τις δημοκρατικές διαδικασίες και συνεχίζω να αναρωτιέμαι τόσο για τη σκοπιμότητα του ποιήματος , τις διαφορές του επίσημου απο αυτό που δόθηκε στο παιδάκι, ποιος είναι ακριβώς ο λόγος που παρελαύνουν πάνω στη σκηνή τιμώντας δήθεν την επέτειο της 25ης Μαρτίου, παιδιά κρατώντας διάφορων χρωμάτων πανιά. Τέλος γιατί είμαστε ομοφοβικοί όσοι δεν βλέπουμε την ομορφιά του σχολικού "αριστουργήματος"
Ακόμα και στις πολυπολιτισμικές ΗΠΑ τιμούν την ιστορία τους κάθε 4η Ιουλίου, ενώ εδώ στην καταχρεωμένη , λεηλατημένη και εξαθλιωμένη Ελλάδα της νεο-πολυπολιτισμικότητας ψάχνουμε ανάμεσα σε συνωστισμούς να βρούμε τους νεκρούς μας και "τα βρίσκουμε φιλικά" για τη σημαία μας.
Προσωπικά τι με ενοχλεί; Οτι δεν τιμάει την ιστορική μνήμη μας και τη χώρα μας , μια τέτοια σημαντική ημέρα να τριγυρνάνε τα παιδιά πάνω στην εξέδρα με πολύχρωμες σημαίες σα να είναι φολκλορικό πανηγυράκι απαγγέλοντας άσχετα και κακότεχνα στιχάκια.
Και κατι ακόμα.Μακάρι να είχαμε γείτονες Ελβετούς και Βέλγους και Λουξεμβούργιους, όμως πολύ φοβάμαι οτι αν συνεχίσουμε έτσι, στο τέλος καλό θα είναι να αρχίσουμε να μαθαίνουμε τούρκικα...