Ο παράφρονας σουλτάνος, μόνο αυτό δεν είναι. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από τότε που θέλησε να απαγκιστρώσει την Τουρκία από το δυτικό άρμα στα πλαίσια του να την καταστήσει παγκόσμιο μεγάλο παίκτη, έχει μπει στο στόχαστρο.
Όπως όμως διαπιστώσαμε, και αυτό ας το προσέξουν όσοι ελπίζουν σε κάτι αντίθετο, οι ΗΠΑ δεν προτίθενται να την εγκαταλείψουν διότι αποτελεί ένα πολύ καλό οικόπεδο. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να ξεφορτωθούν τον Ερντογάν, όπως παραλίγο να το πετύχουν το καλοκαίρι του 2016. Δε θέλουν όμως να αφήσουν την Τουρκία ούτε ελεύθερη ούτε στο άρμα του Πούτιν.
Ο γενίτσαρος Ερντογάν τα γνωρίζει όλα αυτά και τα χρησιμοποιεί προς το συμφέρον της πατρίδας του (της όψιμης). Δεν είναι ανόητος. Γνωρίζει ότι ο Πούτιν θέλει να προκαλέσει ρωγμές στο ΝΑΤΟ ανάβοντας το πράσινο φως τόσο το 2016 με την Ασπίδα του Ευφράτη, όσο και τώρα με τον Κλάδο Ελαίας. Ξέρει όμως ότι οι ΗΠΑ θα του κάνουν πολλά χατίρια και στραβά ματιά. Εκμεταλλεύεται λοιπόν την κατάσταση κατέχοντας σε μια ακόμη χώρα παράνομα έδαφος, εκτοπίζοντας και εξολοθρεύοντας τους γηγενείς.
Ο κουρδικός διάδρομος, τον οποίο αρκετοί υποστήριζαν και έβλεπαν να έρχεται, αποτελεί παρελθόν επιβεβαιώνοντας - μέχρι στιγμής - όσα είχαμε προβλέψει από νωρίς.
Ο Ερντογάν είναι ο Βενιζέλος της Τουρκίας. Βλέπει τις χαραμάδες και τις εκμεταλλεύεται. Άρπαξε την Αλ Μπαμπ, πάτησε πόδι στην Αφρίν και ορέγεται την Ιεράπολη. Θα συνεχίσει τα παζάρια του και θα βγαίνει μόνο κερδισμένος.
Φυσικά λαμβάνει και τα ρίσκα του. Οι ΗΠΑ κάνουν υπομονή μαζί του γνωρίζοντας ότι αύριο στη θέση του μπορεί να είναι κάποιος...καλύτερος ενώ ήδη οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αρχίζουν να τον πιέζουν. Κι αν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο, στις μυστικές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Το μόνο βέβαια για τον Ερντογάν είναι πως πρόκειται για αδίστακτο άνθρωπο.