Το πρόβλημα των νεοελλήνων εξεταζόμενο εκ των ένδον, είναι πιο πολύπλοκο απ' ό,τι φαίνεται. Κι αυτή η περιπλοκή είχε κάνει τη μεγάλη κυρία της ελληνικής δημοσιογραφίας Ελένη Βλάχου να πει επιγραμματικά: "Ο Ελλην είναι ανεπτυγμένος όταν είναι υπανάπτυκτος και υπανάπτυκτος όταν είναι ανεπτυγμένος".
Ας εμβαθύνουμε στη σωστή αυτή ελλειπτική διαπίστωση. Ποιο είναι το κύριο στοιχείο της ανάπτυξης ενός τόπου; Είναι πρώτα να γίνει οργανωμένο κράτος. Από ποιους όμως;
Από τους σημερινούς "ψευτοσωτήρες", από τα απανθρακώματα παλιών τούβλινων πολιτικών τζακιών, οικονομικά ισχυρών οικογενειών υπολείμματα των κοτσαμπάζηδων με παντελή έλλειψη αισθητικής, των "νεότευκτων" της πολιτικής ελαφρότητας έως και γελοιότητας, οι όποιοι όλοι μαζί συνέβαλαν να οδηγηθεί η χώρα στη διεθνή ανυποληψία και η κοινωνία στην εξαθλίωση;
Για να "βγει" η χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο, για να οργανωθεί δομικά το κράτος με πραγματικές μεταρρυθμίσεις, για να συλληφθεί ο Ελληνισμός ως μια ενότητα που δεν έχει μόνο παρελθόν και παρόν, αλλά και μέλλον, μια "αδυναμία" που διόγκωνε κάθε φορά το πρόσχημα της οικονομικής και πολιτιστικής μας φτώχειας και εμπόδιζε κάθε μακρόπνοη προσπάθεια, χρειάζεται μια ή περισσότερες ηγέτιδες τάξεις, μια πολιτική ellite, χωρίς τα χαρακτηριστικά εντούτοις της πλουτοκρατίας ή της συντηρητικής αντίληψης.
Χρειάζεται να υπάρξει ο μικρός πυρήνας, που θα θεμελιώνει την παράδοση και τη μέθοδο της ανανέωσης. και χρειάζεται η παράδοση αυτή να γίνει κοινό κτήμα του λαού. και η μέθοδος να γίνει αποδεκτή απ' όλους. Στη δεύτερη περίπτωση που είναι σπουδαιότερη, γιατί αυτή κυρίως στερεώνει την πρόοδο, το κυριότερο ρόλο παίζει η παιδεία και ύστερα οι θεσμοί.
Η παιδεία στην Ελλάδα ήταν και εξακολουθεί να είναι ο...μέγας υπανάπτυκτος!