Μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία για την ισχυρή πιθανότητα η Τουρκία του Ερντογκάν να προκαλέσει θερμό πολεμικό επεισόδιο με την Ελλάδα. Ο αποθρασυμένος όσο και στριμωγμένος από παντού Ερντογκάν, είναι πιθανό να εξάγει τα προβλήματά του με μια θεαματική επιθετική ενέργεια βραχείας διάρκειας ενάντια στην Ελλάδα. Όσο περισσότερο εμείς δείχνουμε να φοβόμαστε μια τέτοια πιθανότητα, τόσο ο ίδιος φουσκώνει και δημιουργεί κατάσταση νικητή χωρίς πόλεμο, ή χωρίς μάχη.
Αυτό είναι κάτι που το συνηθίζει η Τουρκία στην ιστορική της διαδρομή. Κάνει τον παλικαρά χωρίς να ρισκάρει.Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κήρυξε πόλεμο ενάντια στη Γερμανία, μια μέρα πριν από τη λήξη του. Στην Κύπρο εισέβαλε με τις ευλογίες της δύσης και σχεδόν χωρίς αντίσταση. Στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, παρ’ όλες τις απειλές από μέρους της, δέχτηκε την ήττα του σύμμαχού της Αζερμπαϊτζάν από τους Αρμένιους.
Στη Συρία ηττήθηκε.Στο Αφρίν προωθούνται αφού οι Κούρδοι μαχητές το παρέδωσαν περίπου αμαχητί, ύστερα και από άνωθεν εντολές και με το Συριακό στρατό να απέχει. Το «βυθίσατε το Χώρα» του Ανδρέα Παπανδρέου, σε κρυφή συνεννόηση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ήταν αρκετό για να μαζευτεί το πλοιάριο μέσα στα Δαρδανέλια.
Το «σφάξε με Αγά μου να αγιάσω» οδηγεί στην ήττα
Ο Νίκος Κοτζιάς σε μια ανεκδιήγητη δήλωσή του ανέφερε ότι, «αν έχουμε θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, θα ηττηθούμε και ο Ερντογκάν θα μας πάει καβάλα»! Τι θα πει αυτό; Μα τι άλλο από παραλλαγή του «σφάξε με Αγά μου να αγιάσω» Και μάλιστα χωρίς ο «Αγάς» να έχει δυνατότητες σφαγής στην πράξη όπως έχουν τα πράγματα σήμερα.
Αλά ας εξηγηθούμε καλύτερα. Ένα θερμό πολεμικό επεισόδιο με την Τουρκία, αν αντιμετωπιστεί σωστά από μέρους μας, δεν μπορεί να έχει νικητές ή ηττημένους. Εκτός αν ένα μέρος των εμπλεκομένων, δηλ. η δική μας πλευρά, θεωρεί εκ των προτέρων την ήττα ως δεδομένη. «Όποιος στη μάχη πάει για να χάσει, στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει»….
Είναι πιθανό, το θερμό επεισόδιο να επεκταθεί σε μια σύντομη σύγκρουσης διάρκειας 1-2 ημερών. Στο διάστημα αυτό, θα υπάρξει μεγάλη διεθνής κατακραυγή ενάντια στην αναίτια τουρκική επιθετικότητα. Οι μεγάλες δυνάμεις, σε δύση και ανατολή, όπως και ο ΟΗΕ, δεν μπορεί παρά να πάρουν θέση και να βάλουν φραγμό στην πρόκληση Ερντογκάν, ο οποίος δεν προσβλέπει σε βοήθεια από πουθενά διεθνώς.
Αποκλείεται πολεμική σύγκρουση μακράς διάρκειας
Η δύση μπορεί να ανέχεται αν δεν ευνοεί την ένταση ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, όπως κάνει και αλλού για να πουλά όπλα και να «βασιλεύει διαιρώντας», αλλά δεν τη συμφέρει μια καταστροφική ολική ρήξη. Αν η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ δεν μπουν στη μέση, τότε, θα χάσουν την αξιοπιστία τους,και πιθανώς να διαλυθούν. Τι λόγο ύπαρξης θα έχει το ΝΑΤΟ αν δύο μέλη του πολεμούν μεταξύ τους; Και γιατί να υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση αν δεν μπορεί να προστατεύσει τα σύνορά της;
Παράλληλα, η Ρωσία με την Κίνα, δεν μπορεί να αδιαφορήσουν σε μια τέτοια κρίση και να μην σπεύσουν να επωφεληθούν. Είναι προφανές ότι, αποκλείεται μια σκληρή πολεμική σύρραξη μακράς διάρκειας μέσα από την οποία η Τουρκία θα μπορούσε ίσως να βγει κερδισμένη λόγω της στρατιωτικής της υπεροπλίας, αν και αυτό ακόμα μπορεί να αμφισβητηθεί.
Σε ένα θερμό επεισόδιο η Τουρκία δεν θα κερδίσει στρατιωτικά και θα χάσει πολιτικά
Άρα το μόνο που είναι πιθανό είναι ένα θερμό επεισόδιο ή και σύντομη σύγκρουση 2-3 ημερών. Στην περίπτωση αυτή, η Τουρκία δεν θα κερδίσει στρατιωτικά και θα ηττηθεί πολιτικά. Η διάρθρωση των συνόρων μας, επίγειων και θαλάσσιων, είναι τέτοια που πουθενά δεν μπορεί να εισβάλλει με επιτυχία. Στον Έβρο, τα περιορισμένης έκτασης σύνορα μας είναι καλά θωρακισμένα και πολύ δύσκολα μπορούν οι στρατιωτικές τους δυνάμεις να διαβούν το μεγάλο ποτάμι και να εισβάλουν στην μητροπολιτική Ελλάδα.
Οι ακρίτες του Έβρου είναι οπλισμένοι και θα πολεμήσουν για την υπεράσπιση της γης τους, της πατρίδας τους, σε αντίθεση με τους Τούρκους στρατιώτες που θα επιτίθενται για να κατακτήσουν σε μια εποχή όπως η σημερινή που δεν ευνοεί παρόμοιες πολεμικές βαρβαρότητες χωρίς άνωθεν έγκριση ή ανοχή.
Το ίδιο ισχύει και για τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου όπου οι ‘Έλληνες στρατευμένοι και οι μάχιμοι πολίτες, σε αντίθεση με τους Τούρκους εισβολείς, θα υπερασπίζονται πάτρια εδάφη και για το λόγο αυτό, είναι φυσικό να διακατέχονται από αυξημένη μαχητικότητα.
Το μόνο νησί που είναι ευάλωτο στρατιωτικά είναι το Καστελόριζο, το οποίο όμως ακόμα και αν το κατακτήσουν οι Τούρκοι στρατιωτικά, είναι αμφίβολο αν μπορούν να το κρατήσουν, γιατί είναι ο γεωγραφικός κρίκος που συνδέει τη θαλάσσια ζώνη μεταφοράς του Ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω του θαλάσσιου τριγώνου των ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ. Η πιθανότητα να μπορέσουν οι Τούρκοι να εισβάλλουν και να κρατήσουν μια ελληνική βραχονησίδα, εξαρτάται από το βαθμό αποφασιστικότητας και ετοιμότητας των δικών μας ενόπλων δυνάμεων που δεν είναι αμελητέες.
Το ναυτικό, η αεροπορία και η μορφολογία των συνόρων
Το ελληνικό ναυτικό έχει εμπειρία και σημαντική ισχύ για να αντιμετωπίσει το τουρκικό. Το ίδιο και η ελληνική αεροπορία, αφού για διάστημα πολεμικών επιχειρήσεων 1-3 ημερών, έχει αυξημένη σημασία η ποιότητα των πιλότων και του εξοπλισμού και λιγότερο η αριθμητική υπεροχή όπου υπερτερεί η Τουρκία. Η αποψιλωμένη από έμπειρους πιλότους τουρκική αεροπορία λόγω των πρόσφατων εκκαθαρίσεων από τον Ερντογκάν,, είναι απίθανο να τολμήσει να βομβαρδίσει ελληνικούς στόχους, γιατί θα υπάρξει παγκόσμια κατακραυγή,
Σε μια τέτοια περίπτωση και οι δικοί τους στόχοι στην αχανή μητροπολιτική τους χώρα, είναι εκτεθειμένοι σε δικά μας αντίποινα. Η ευρεία εδαφική έκταση της Ανατολικής Τουρκίας και ειδικότερα της Ανατολικής Θράκης, σε αντίθεση με τη μορφολογία των νησιών μας και των συνόρων μας στον Έβρο, είναι ανοιχτή σε επιλεγμένα ξαφνικά χτυπήματα από ελληνικές δυνάμεις καταδρομέων. Όμως, είναι πολύ απίθανο να φτάσουμε μέχρις εκεί.
Ο Ερντογκάν μπορεί να έχει το τέλος του Καντάφι και του Σαντάμ
Ένα θερμό επεισόδιο ή ακόμα και μια στρατιωτική σύγκρουση πολύ μικρής χρονικής διάρκειας, με δεδομένο το αναίτιο και άδικο της επίθεσης από μέρους της Τουρκίας του Ερντογκάν, θα αφήσει πολύ περισσότερες πληγές από κέρδη στον προκλητικό γείτονα. Και πολύ πιθανό να σημάνει το τέλος του Σουλτάνου, ο οποίος έχει παντού δημιουργήσει εχθρούς, σε δύση, ανατολή, σε βορρά και νότο, όπως και μέσα στη χώρα του, καλλιεργώντας την εικόνα του θρασύτατου τραμπούκου.
Βρυχάται σαν το ποντίκι με εγωπάθεια, αυταρέσκεια, εριστικότητα, αλλά και φόβο για το προσωπικό του μέλλον. Και δεν έχει άδικο. Στο τέλος του δρόμου είναι πιθανό να οδηγήσει σε διαμελισμό της χώρα του. Και ο ίδιος να έχει την τύχη του Καντάφι και του Σαντάμ.
Αυτό είναι κάτι που το συνηθίζει η Τουρκία στην ιστορική της διαδρομή. Κάνει τον παλικαρά χωρίς να ρισκάρει.Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κήρυξε πόλεμο ενάντια στη Γερμανία, μια μέρα πριν από τη λήξη του. Στην Κύπρο εισέβαλε με τις ευλογίες της δύσης και σχεδόν χωρίς αντίσταση. Στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, παρ’ όλες τις απειλές από μέρους της, δέχτηκε την ήττα του σύμμαχού της Αζερμπαϊτζάν από τους Αρμένιους.
Στη Συρία ηττήθηκε.Στο Αφρίν προωθούνται αφού οι Κούρδοι μαχητές το παρέδωσαν περίπου αμαχητί, ύστερα και από άνωθεν εντολές και με το Συριακό στρατό να απέχει. Το «βυθίσατε το Χώρα» του Ανδρέα Παπανδρέου, σε κρυφή συνεννόηση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ήταν αρκετό για να μαζευτεί το πλοιάριο μέσα στα Δαρδανέλια.
Το «σφάξε με Αγά μου να αγιάσω» οδηγεί στην ήττα
Ο Νίκος Κοτζιάς σε μια ανεκδιήγητη δήλωσή του ανέφερε ότι, «αν έχουμε θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, θα ηττηθούμε και ο Ερντογκάν θα μας πάει καβάλα»! Τι θα πει αυτό; Μα τι άλλο από παραλλαγή του «σφάξε με Αγά μου να αγιάσω» Και μάλιστα χωρίς ο «Αγάς» να έχει δυνατότητες σφαγής στην πράξη όπως έχουν τα πράγματα σήμερα.
Αλά ας εξηγηθούμε καλύτερα. Ένα θερμό πολεμικό επεισόδιο με την Τουρκία, αν αντιμετωπιστεί σωστά από μέρους μας, δεν μπορεί να έχει νικητές ή ηττημένους. Εκτός αν ένα μέρος των εμπλεκομένων, δηλ. η δική μας πλευρά, θεωρεί εκ των προτέρων την ήττα ως δεδομένη. «Όποιος στη μάχη πάει για να χάσει, στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει»….
Είναι πιθανό, το θερμό επεισόδιο να επεκταθεί σε μια σύντομη σύγκρουσης διάρκειας 1-2 ημερών. Στο διάστημα αυτό, θα υπάρξει μεγάλη διεθνής κατακραυγή ενάντια στην αναίτια τουρκική επιθετικότητα. Οι μεγάλες δυνάμεις, σε δύση και ανατολή, όπως και ο ΟΗΕ, δεν μπορεί παρά να πάρουν θέση και να βάλουν φραγμό στην πρόκληση Ερντογκάν, ο οποίος δεν προσβλέπει σε βοήθεια από πουθενά διεθνώς.
Αποκλείεται πολεμική σύγκρουση μακράς διάρκειας
Η δύση μπορεί να ανέχεται αν δεν ευνοεί την ένταση ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, όπως κάνει και αλλού για να πουλά όπλα και να «βασιλεύει διαιρώντας», αλλά δεν τη συμφέρει μια καταστροφική ολική ρήξη. Αν η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ δεν μπουν στη μέση, τότε, θα χάσουν την αξιοπιστία τους,και πιθανώς να διαλυθούν. Τι λόγο ύπαρξης θα έχει το ΝΑΤΟ αν δύο μέλη του πολεμούν μεταξύ τους; Και γιατί να υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση αν δεν μπορεί να προστατεύσει τα σύνορά της;
Παράλληλα, η Ρωσία με την Κίνα, δεν μπορεί να αδιαφορήσουν σε μια τέτοια κρίση και να μην σπεύσουν να επωφεληθούν. Είναι προφανές ότι, αποκλείεται μια σκληρή πολεμική σύρραξη μακράς διάρκειας μέσα από την οποία η Τουρκία θα μπορούσε ίσως να βγει κερδισμένη λόγω της στρατιωτικής της υπεροπλίας, αν και αυτό ακόμα μπορεί να αμφισβητηθεί.
Σε ένα θερμό επεισόδιο η Τουρκία δεν θα κερδίσει στρατιωτικά και θα χάσει πολιτικά
Άρα το μόνο που είναι πιθανό είναι ένα θερμό επεισόδιο ή και σύντομη σύγκρουση 2-3 ημερών. Στην περίπτωση αυτή, η Τουρκία δεν θα κερδίσει στρατιωτικά και θα ηττηθεί πολιτικά. Η διάρθρωση των συνόρων μας, επίγειων και θαλάσσιων, είναι τέτοια που πουθενά δεν μπορεί να εισβάλλει με επιτυχία. Στον Έβρο, τα περιορισμένης έκτασης σύνορα μας είναι καλά θωρακισμένα και πολύ δύσκολα μπορούν οι στρατιωτικές τους δυνάμεις να διαβούν το μεγάλο ποτάμι και να εισβάλουν στην μητροπολιτική Ελλάδα.
Οι ακρίτες του Έβρου είναι οπλισμένοι και θα πολεμήσουν για την υπεράσπιση της γης τους, της πατρίδας τους, σε αντίθεση με τους Τούρκους στρατιώτες που θα επιτίθενται για να κατακτήσουν σε μια εποχή όπως η σημερινή που δεν ευνοεί παρόμοιες πολεμικές βαρβαρότητες χωρίς άνωθεν έγκριση ή ανοχή.
Το ίδιο ισχύει και για τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου όπου οι ‘Έλληνες στρατευμένοι και οι μάχιμοι πολίτες, σε αντίθεση με τους Τούρκους εισβολείς, θα υπερασπίζονται πάτρια εδάφη και για το λόγο αυτό, είναι φυσικό να διακατέχονται από αυξημένη μαχητικότητα.
Το μόνο νησί που είναι ευάλωτο στρατιωτικά είναι το Καστελόριζο, το οποίο όμως ακόμα και αν το κατακτήσουν οι Τούρκοι στρατιωτικά, είναι αμφίβολο αν μπορούν να το κρατήσουν, γιατί είναι ο γεωγραφικός κρίκος που συνδέει τη θαλάσσια ζώνη μεταφοράς του Ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω του θαλάσσιου τριγώνου των ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ. Η πιθανότητα να μπορέσουν οι Τούρκοι να εισβάλλουν και να κρατήσουν μια ελληνική βραχονησίδα, εξαρτάται από το βαθμό αποφασιστικότητας και ετοιμότητας των δικών μας ενόπλων δυνάμεων που δεν είναι αμελητέες.
Το ναυτικό, η αεροπορία και η μορφολογία των συνόρων
Το ελληνικό ναυτικό έχει εμπειρία και σημαντική ισχύ για να αντιμετωπίσει το τουρκικό. Το ίδιο και η ελληνική αεροπορία, αφού για διάστημα πολεμικών επιχειρήσεων 1-3 ημερών, έχει αυξημένη σημασία η ποιότητα των πιλότων και του εξοπλισμού και λιγότερο η αριθμητική υπεροχή όπου υπερτερεί η Τουρκία. Η αποψιλωμένη από έμπειρους πιλότους τουρκική αεροπορία λόγω των πρόσφατων εκκαθαρίσεων από τον Ερντογκάν,, είναι απίθανο να τολμήσει να βομβαρδίσει ελληνικούς στόχους, γιατί θα υπάρξει παγκόσμια κατακραυγή,
Σε μια τέτοια περίπτωση και οι δικοί τους στόχοι στην αχανή μητροπολιτική τους χώρα, είναι εκτεθειμένοι σε δικά μας αντίποινα. Η ευρεία εδαφική έκταση της Ανατολικής Τουρκίας και ειδικότερα της Ανατολικής Θράκης, σε αντίθεση με τη μορφολογία των νησιών μας και των συνόρων μας στον Έβρο, είναι ανοιχτή σε επιλεγμένα ξαφνικά χτυπήματα από ελληνικές δυνάμεις καταδρομέων. Όμως, είναι πολύ απίθανο να φτάσουμε μέχρις εκεί.
Ο Ερντογκάν μπορεί να έχει το τέλος του Καντάφι και του Σαντάμ
Ένα θερμό επεισόδιο ή ακόμα και μια στρατιωτική σύγκρουση πολύ μικρής χρονικής διάρκειας, με δεδομένο το αναίτιο και άδικο της επίθεσης από μέρους της Τουρκίας του Ερντογκάν, θα αφήσει πολύ περισσότερες πληγές από κέρδη στον προκλητικό γείτονα. Και πολύ πιθανό να σημάνει το τέλος του Σουλτάνου, ο οποίος έχει παντού δημιουργήσει εχθρούς, σε δύση, ανατολή, σε βορρά και νότο, όπως και μέσα στη χώρα του, καλλιεργώντας την εικόνα του θρασύτατου τραμπούκου.
Βρυχάται σαν το ποντίκι με εγωπάθεια, αυταρέσκεια, εριστικότητα, αλλά και φόβο για το προσωπικό του μέλλον. Και δεν έχει άδικο. Στο τέλος του δρόμου είναι πιθανό να οδηγήσει σε διαμελισμό της χώρα του. Και ο ίδιος να έχει την τύχη του Καντάφι και του Σαντάμ.