Το πρωτοφανές περιστατικό στις Καστανιές του Έβρου, δεν συνοδεύεται μονάχα από τα πλείστα όσα ερωτήματα ακόμη και για τα πραγματικά περιστατικά που το αφορούν, και που έτσι κι αλλιώς θα αποκαλυφτούν παρά τις φιλότιμες προσπάθειες συγκάλυψης από την πολιτική ηγεσία...
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι ένα περιστατικό που συνιστά στη βάση του, ένα από τα πλέον ακραία ίσως πρόδρομα φαινόμενα για την καταιγίδα που έρχεται, και που ως τέτοιο, θα πρέπει επιτέλους να αφυπνίσει συνειδήσεις και να περιθωριοποιήσει πάραυτα κάθε λογής ιδεοληπτικές διαστροφές αλλά και αυταπάτες, στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζονται οι αναβαθμισμένες επιχειρησιακά τουρκικές προκλήσεις.
Η χθεσινή εξέλιξη, επιβεβαίωσε με τρόπο δραματικό, όλα εκείνα για τα οποία έχουμε σπεύσει να προειδοποιήσουμε τις προηγούμενες ημέρες.
Το πρώτο πράγμα που επιβεβαίωσε, είναι πως η Τουρκική εξωτερική πολιτική, είναι αποφασισμένη να απαντήσει στην απατηλή ρητορική περί «Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης», με καλά σχεδιασμένες επιχειρησιακές δράσεις, που επιδιώκουν να αποδομήσουν και...
το τελευταίο ίχνος σταθερότητας, στέλνοντας στο Καιάδα πριν απ όλα τις αυταπάτες των αφελών.
Το δεύτερο πράγμα που φρόντισε να υπενθυμίσει, είναι πως η Τουρκική εξωτερική πολιτική, δεν αρκείται στη φραστική απαξίωση της ανέξοδης μεγαλοστομίας των κκ Κοτζιά και Καμμένου, αλλά ενεργοποιεί με τρόπο αποφασιστικό, ατζέντα πολέμου, σε όλο το εύρος των συνόρων της ΚΑΙ με την Ελλάδα ΚΑΙ με την Κύπρο.
Το τρίτο πράγμα που επισημοποίησε, είναι την πολιτική γύμνια του Ελληνικού πολιτικού προσωπικού, το οποίο επιμένει να κοιτά αμήχανα την Τουρκική εξωτερική πολιτική να σηκώνει το γάντι που το ίδιο της πέταξε, και τώρα με την αποσβολωμένη στάση του, καταρρακώνει ανεπανόρθωτα το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων, την αξιοπρέπεια της χώρας, και το ηθικό του Ελληνικού λαού.
Αυτό που συνέβη στις Καστανιές του Έβρου, ήταν μια καταδρομικού χαρακτήρα ενέργεια σχεδιασμένη και επιδιωκόμενη από τα Τουρκικά επιτελεία, πιθανότητα με τη ενεργό ανάμειξη ακόμη και των Τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.
Αυτή η καταδρομικού χαρακτήρα ενέργεια, παρά τις φερόμενες ως ομολογίες των Ελλήνων στρατιωτικών, δεν αποκλείεται να έλαβε χώρα ακόμη ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ του Ελληνικού εδάφους, και αυτό περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, ενώ συνιστά πρώτης τάξεως αποθράσυνση των αδίστακτων εισβολέων.
Η ίδια τέλος η διαχείριση που επέλεξαν οι Τούρκοι να ακολουθηθεί μετά την απαγωγή των Ελλήνων στρατιωτικών, παραπέμπει σε διαχείριση που ακολουθείται εν καιρώ πολέμου, αν και το περιστατικό έλαβε χώρα εν καιρώ ειρήνης, και αυτό είναι στην επιεικέστερη των περιπτώσεων, αποκαλυπτικό για τις πραγματικές προθέσεις του Σουλτανάτου.
Δεν ξέρουμε ποια πρόκειται να είναι η τύχη των Ελλήνων στρατιωτικών, όπως προφανέστατα δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιες κατηγορίες εν τέλει θα τους απαγγελθούν, μέχρι να τελεσφορήσει οριστικά, το πρώτο στάδιο αυτής της θλιβερής διαδικασίας.
Το βέβαιο είναι πως τα δύο αυτά παιδιά μας, θα αποτελέσουν τα μοιραία πρόσωπα που με την προσωπική τους περιπέτεια αλλά και την προσωπική τους ταπείνωση, θα αποτελέσουν το πρόσχημα, για μία νέα σελίδα ντροπής, που έχει ήδη ξεκινήσει να γράφεται στη χώρα.
Ξέρουμε επίσης ότι υπάρχουν και αναπάντητα ερωτηματικά, και είναι προφανές ότι θα τα θέσουμε, αφού όπως όλα δείχνουν προδιαγράφονται δυσάρεστες εξελίξεις.
Όλες τις προηγούμενες ημέρες, καλλιεργείται η εντύπωση (και διαρρέουν σχετικές προς τούτο πληροφορίες) πως «έχουν γνώση οι φύλακες» και ότι γενικώς τα μέτρα που έχουν ληφθεί είναι αυξημένα για την αποτροπή πιθανών απροόπτων από θερμοκέφαλους της απέναντι πλευράς.
Τι ακριβώς συνέβη στις Καστανιές με την τύχη αυτών των μέτρων;;; Υπήρξαν;;; Και αν ναι τότε με ποιο τρόπο κατάφερε να τα ακυρώσει η Τουρκική καταδρομική ενέργεια που οδήγησε στην απαγωγή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών;;;
Τι κατάλαβαν τα παρακείμενα φυλάκια από το ίδιο το περιστατικό ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η απαγωγή των Ελλήνων στρατιωτικών;;; Τίποτε δεν κατάλαβαν;;; Τίποτε δεν άκουσαν;;; Κανείς και με κανέναν τρόπο δεν παρενέβη;;;
Πως τα παιδιά αυτά βγήκαν στο Τουρκικό έδαφος χωρίς να το καταλάβουν, αλλά στη συνέχεια κατάλαβαν ότι βγήκαν και ενημέρωσαν προς τούτο τις Ελληνικές αρχές καθ υπόδειξην των απαγωγέων τους;;;
Γιατί δεν έπεσε καμία τουφεκιά κατά τη διάρκεια του επεισοδίου και ενώ τα γεγονότα βρίσκονταν σε εξέλιξη;;;
Ποιος επιτελάρχης συσκέφτηκε και σε τι αποφάσεις κατέληξε με το επιτελείο του, για τη διαχείριση σε επιχειρησιακό επίπεδο της απαράδεκτης πρόκλησης των Τούρκων, εν μέσω μιας καθολικά τεταμένης κατάστασης;;;
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από τα εύλογα ερωτήματα που αφορούν στην ίδια την καρδιά των γεγονότων, και προφανώς δεν θεωρούμε καθόλου άκαιρο, καθόλου αντιδεοντολογικό και φυσικά καθόλου λαϊκίστικο το να τίθενται ΚΑΙ αυτά τα ερωτήματα, διότι στον τόπο μας ξέρουμε πάρα πολύ καλά πως…
Όταν δεν τίθενται ερωτήματα, δεν δίνονται απαντήσεις…
Όταν δεν δίνονται απαντήσεις, συγκαλύπτονται οι ευθύνες…
Όταν συγκαλύπτονται οι ευθύνες, κανείς δεν φροντίζει ν αλλάξει έγκαιρα τους όρους του παιχνιδιού…
Και όταν οι όροι του παιχνιδιού παραμένουν προκλητικά αμετάβλητοι, τότε οι εθνικές τραγωδίες είναι απλά θέμα χρόνου να προκύψουν και να σημαδέψουν τη χώρα ανεξίτηλα.
Χορτάσαμε νουθεσίες… Διάφοροι αυτόκλητοι με υπερπλεόνασμα στη σύνεση και στην εγκράτεια, μας καλούν να σιωπήσουμε στο όνομα της δήθεν νηφάλιας διαχείρισης μιας κατάστασης που έτσι κι αλλιώς έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Τι λέτε καλέ… Και όταν σιωπούμε απέναντι στην καταφανή ηττοπάθεια και με τα φοβικά σύνδρομα να παρελαύνουν ολούθε, ποια ακριβώς συνετή διαχείριση είχαμε;;; Ποια χειρότερα απέτρεψε αυτή η διαχείριση;;; Σε τι ακριβώς συνέβαλε στη βελτίωση της θέσης και του κύρους της χώρας;;; Ποια Μαδρίτη αποδόμησε, προκειμένου να μη την επικαλείτι σήμερα ως θεσμικό βατήρα η Τουρκική επιθετική προκλητικότητα;;; Αλλά μήπως και το χθεσινό περιστατικό δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα σιωπής, συγκατάβασης και εν τέλει συγκάλυψης και συμβιβασμού με πολιτικές ανεπάρκειες χρόνων;;;
Ας επιχειρήσουμε ωστόσο να δούμε, και στο επίπεδο της πολιτικής διαχείρισης πως έχουν τα πράγματα μέχρι αυτή τη στιγμή.
Ο Αμερικανός πρέσβης, με τον διπλωματικό τρόπο με τον οποίο εξέφρασε την ανησυχία του, ουσιαστικά προϊδεάζει τους πάντες για τα χειρότερα που έρχονται. Είναι ο άνθρωπος άλλωστε που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μόλις την περασμένη εβδομάδα έφυγε αιφνιδίως από την Αθήνα για να παρακαθίσει στην Άγκυρα σε γεύμα με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ και πολιτικό του προϊστάμενο τον κ. Τήλερσον.
Ο κ. Βούτσης… Αυτός ο απίθανος τύπος... Ο τρίτος τη τάξη πολιτειακός άρχων της χώρας… Σε μια συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, που σύμπασα η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία θα έπρεπε να βρίσκεται σε έναν οργασμό επιθετικών διπλωματικών παρεμβάσεων σε ολόκληρο τον πλανήτη, απαιτώντας και επιβάλλοντας να τεθούν όλοι ενώπιον των ευθυνών τους...
Αυτός… Ο κ. Βούτσης… Αρκείται στο να παραδίδει μαθήματα διπλωματικού σαβουάρ βιβρ στο χασάπη της Ανατολίας, κοροϊδεύοντας τον εαυτό του και τους πάντες γύρω του, ως νέος Τσάμπερλεν, αρνούμενος να κοιτάξει κατάματα τα πρόδρομα φαινόμενα που κρούουν τον κώδωνα για την επερχόμενη καταιγίδα.
Ο κ. Βίτσας… Θυμάται και νοσταλγεί «τρυφερές» στιγμές κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Αυτοί είναι… Τόσο λίγοι… Τόσο ανεπαρκείς… Τόσο επικίνδυνοι… Και δεν το λέμε απλά γιατί είμαστε διαφορετικοί από αυτούς στην πολιτική αντίληψη. Το λέμε γιατί έχουμε την απαίτηση ΚΑΙ από αυτούς αλλά ΚΑΙ από οποιονδήποτε άλλον στη θέση τους…
Να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.
Να υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια της χώρας όταν επιχειρείται με πρώτο βήμα την αποκαθήλωση της αξιοπρέπειάς της, να διεμβολιστεί η ίδια η χώρα σε δεύτερο χρόνο.
Να ενισχύει σε μια ρευστή εποχή το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, και το αίσθημα της εμπιστοσύνης των Ελλήνων πολιτών.
Και όλα αυτά δεν συνιστούν κομματικό αντίλογο… Είναι η αυτονόητη απαίτηση και του τελευταίου Έλληνα πολίτη, από το πολιτικό προσωπικό – το όποιο πολιτικό προσωπικό – που διαχειρίζεται κάθε φορά τις υποθέσεις της χώρας.
Επίλογος…
Οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί, κάποια στιγμή θα επιστρέψουν. Και φυσικά ευχόμαστε να επιστρέψουν σε ελάχιστες ώρες αν είναι δυνατόν.
Η τρωθείσα προσωπική τους αξιοπρέπεια πότε θα επιστρέψει;;;
Το γλέντι που έστησαν τα μαντρόσκυλα του Ερντογάν, σε βάρος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, πω ς θα αναιρεθεί;;;
Οι βουλιμικές ορέξεις που άνοιξαν πως θα κλείσουν;;;
Την τρύπα αξιοπρέπειας που κατάφεραν οι Τούρκοι καταδρομείς ποιος την επωμίζεται;;;
Και εν τέλει μετά από όλα τούτα, τι ακριβώς είναι αυτό που συνιστά νίκη;;;
Τα δυο Ελληνόπουλα που αυτή τη στιγμή τσουβαλιάζονται στις φυλακές του Σουλτανάτου;;;
Η επάνοδός τους με όλο το φορτίο της αρνητικής κριτικής που θα την συνοδεύει ανεξίτηλα;;;
Η επιβεβαίωση του τρισάθλιου Γιλντιρίμ πως μπορούν να κάνουν οτιδήποτε θελήσουν όποτε το θελήσουν;;;
Και επειδή ο αντίλογος του ενδοτισμού και της ηττοπάθειας είναι απολύτως προβλέψιμος πια, μη ρωτάτε εμάς κύριοι για το αν άξιζε τον κόπο να υπάρξει άλλου είδους απάντηση με τον κίνδυνο να εμπλακεί η χώρα σε περιπέτειες με την Τουρκία. Είναι καλύτερα να ρωτήσετε των εαυτό σας τα εξής:
Πότε αξίζει τον κόπο κατά τι δική σας την αντίληψη, να δίνεται άλλου είδους απάντηση από μια κυρίαρχη χώρα;;;
Τι ακριβώς θα πρέπει να γίνει για να μπορείτε κι εσείς να πείτε «ως εδώ»;;;
Πως θα αντιδρούσε άραγε η γειτονική χώρα, αν σε αντίστοιχη περίπτωση είχαν απαχθεί από Έλληνες στρατιωτικούς δυο Τούρκοι φαντάροι;;;
Που οδήγησε μέχρι τώρα η πολιτική του εξευμενισμού;;;
Τι θερίζουμε σήμερα από το "ευχαριστώ την κυβέρνηση των ΗΠΑ" που βροντοφωνάξαμε τη νύχτα των Ιμίων δίνοντας «τόπο στην οργή»;;;
Πιστεύετε ειλικρινά ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε εμπλακεί σε περιπέτειες μη αναστρέψιμες με την Τουρκία;;;
Με χαρά θα περιμένουμε τις απαντήσεις σας. Και μέχρι να τις δουλέψετε στο μυαλό σας, καλό θα είναι να σας θυμίσουμε, ότι στους πιο ταπεινωτικούς πολέμους στην ιστορία, οι χώρες σύρθηκαν από Εφιάλτες και δουλοπρεπείς, γιατί σ αυτούς βρήκαν το προσφορότερο πλυντήριο για τη δουλοπρέπειά τους, και για όλα όσα δεν έκαναν προκειμένου να αποδείξουν την ικανότητα και την αποφασιστικότητά τους να επιβάλουν την Ειρήνη, όχι ζητιανεύοντας ανοχή αλλά απαιτώντας σεβασμό από τους πάντες.