--«Αν μπουν κλέφτες στο σπίτι σας, τη νύχτα, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι… να προσποιηθείτε ότι κοιμάστε»!
Αυτό συμβουλεύει η Αστυνομία τους πολίτες!
Ιδιαίτερα του αδύναμους, γιατί αυτοί κινδυνεύουν, οι άλλοι έχουν συνήθως κάποιας μορφής ιδιωτική φρούρηση…
Κι ιδιαίτερα τους πιο ηλικιωμένους, που κινδυνεύουν περισσότερο. Διότι αυτοί βρίσκονται στο «στόχαστρο» των κακοποιών…
Να κάνουν ότι κοιμούνται, λοιπόν.
Και με την ίδια λογική, αν προσπαθήσουν να… βιάσουν την κόρη τους ή τη γυναίκα τους, να της πουν να… χαλαρώσει και να το ευχαριστηθεί! Έτσι;
Όχι, αυτό δεν το λέει η Αστυνομία. Ευτυχώς…
Αλλά με την ίδια ακριβώς λογική θα μπορούσε να το πει και αυτό…
Αλήθεια, για να το σκεφτούμε λίγο:
Μπαίνουν διαρρήκτες στο σπίτι σας το βράδυ. Κι εσείς, φρόνιμα-φρόνιμα, τηρώντας τις «συστάσεις» της Αστυνομίας, κάνετε πως κοιμάστε…
Κι ύστερα διαπιστώνετε ότι μπήκαν στο δωμάτια της κόρης σας και προσπαθούν να τη βιάσουν. Ή της οικιακής βοηθού – δεν έχει σημασία…
Το κορίτσι φωνάζει βοήθεια…
Εσείς τι κάνετε;
Εξακολουθείτε να προσποιείστε ότι κοιμάστε;
Εδώ η αστυνομία δεν το διευκρινίζει επακριβώς…
Τους παίρνετε τηλέφωνο λοιπόν, και τους ρωτάτε:
--Το και το. Μέχρι που μπήκαν να κλέψουν έκανα τον «ψόφιο κοριό»…
Τώρα που βιάζουν το κορίτσι μου, καλοί μου άνθρωποι, τι να κάνω;
Να εξακολουθήσω να «κοιμάμαι»;
Ή να μπουκάρω με την καραμπίνα και να τους… «αλλάξω τον αδόξαστο»;
Τι απαντά επ’ αυτού η Αστυνομία, επισήμως;
Ρωτάει… αν έχεις άδεια για την κυνηγετική καραμπίνα;
Δεν νομίζω…
Αλήθεια, τι θα απαντούσε η Αστυνομία σε ένα τέτοιο ερώτημα;
Όχι, πρέπει να μας πει από τώρα…
Διότι εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην είναι εύκολο να τηλεφωνήσουμε…
Ξέρω, βέβαια, πως η Αστυνομία δεν μπορεί να το απαντήσει αυτό…
--Γιατί αν πει: κάντε την κορόιδα και πάλι – θα ξεσηκωθούν οι φεμινίστριες και με το δίκιο τους! Θα ξεσηκωθούν και όλοι οι άλλοι, που δεν είναι «φεμινίστριες», αλλά δεν ανέχονται το βιασμό – τελεία και παύλα.
--Αν πάλι η αστυνομία πει, προς Θεού, αν βιάζουν το κορίτσι μπουκάρετε μέσα και τσακίστε τους – θα υπάρξει το εύλογο ερώτημα από τους πολίτες:
--Δηλαδή τι μας λέτε; Να ανεχθούμε όλα τα υπόλοιπα, αλλά να αντιδράσουμε βίαια μόνο σε περίπτωση βιασμού; Δύσκολο κι αυτό…
Κι αν στο διπλανό δωμάτιο δεν κοιμάται το βράδυ νεαρή κοπέλα, που κινδυνεύει από βιασμό, αλλά μια γιαγιά που προφανώς δεν διατρέχει τέτοιο κίνδυνο, αλλά αν τρομάξει ξαφνικά μπορεί να πεθάνει, τι κάνουμε;
Λέμε πάλι, εντάξει, βιασμός δεν πρόκειται να γίνει, οπότε κάνε την κορόιδα;
Η μπουκάρουμε με ό,τι έχουμε και… γαία πυρί μιχθήτω;
Ξέρω τι μπορεί να μου πει κάποιος:
Πως αν δεν αντιδράσουμε, μπορεί οι κλέφτες να πάρουν ό,τι θέλουν και να φύγουν χωρίς να πειράξουν κανένα. Ενώ, αν αντιδράσουμε, μπορεί να γίνει αιματοχυσία.
Ναι, μπορεί πράγματι. Αλλά μπορεί και όχι. Και πάντως δεν το ξέρουμε εκ των προτέρων…
Κι όταν νιώσεις τον κίνδυνο, δεν αντιδράς αφότου γίνει το κακό. Αντιδράς για να ΜΗ γίνει το κακό. Για να το αποτρέψεις! Κι ευθύνη για ό,τι συμβεί έχει όποιος σε απειλεί.
Αν μπει κάποιος στο σπίτι σου, δεν μπορείς να ξέρεις τις προθέσεις του, δεν έχεις την ευκαιρία να τον… συζητήσεις μαζί του, να προσπαθήσεις να τον «μεταπείσεις», ή να εξιχνιάσεις τον «ψυχικό του κόσμο», απλά ξέρεις πώς δεν μπήκε για καλό, και μπορείς ευλόγως να υποθέσεις ότι μπορεί να φτάσει στα άκρα.
Κι αν μπορείς να τον σταματήσεις, όχι μόνο «δικαιούσαι», αλλά είναι καθήκον σου, είναι υποχρέωσή σου…
Διότι απλούστατα εκείνη τη στιγμή και υπ’ ευθύνη του, είναι η ζωή σου ή η ζωή του.
Ξέρω ότι ο Νόμος απαγορεύει την Αυτοδικία. Και σωστά!
Αλλά μη μπερδεύουμε την Αυτοδικία με την Αυτοάμυνα.
Το να εκδικηθείς «στην ψύχρα» κάποιον που σε αδίκησε κατάφωρα, ή έτσι νομίζεις, είναι Αυτοδικία. Κι είναι παράνομο. Και καταδικαστέο.
Αλλά το να προστατέψεις τη ζωή σου και την ζωή και ασφάλεια των οικείων σου, από κάποιον που μπήκε στο σπίτι σου για να σε κλέψει και ΔΕΝ ξέρεις μέχρι που έχει σκοπό να φτάσει, δεν είναι «αυτοδικία»! Είναι Αυτοάμυνα!
Κι αυτό είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις. Ό,τι κι αν λέει ο νόμος…
Και δεν υπάρχει «όριο» – αν πάνε για βιασμό, χτυπάτε τους, αλλά αν απλώς θέλουν χρήματα δώστε τα τους και μην αντιδράτε…
Αυτά είναι φρικαλέα πράγματα.
Και να γιατί:
Υπάρχουν δεκάδες περιστατικά που ληστές μπήκαν σε σπίτια, βρήκαν ηλικιωμένα άτομα, τα έδεσαν, τα φίμωσαν, τα βασάνισαν - τα έκαψαν με πυροστιές ή τους έβγαλαν τα νύχια - για να «ομολογήσουν» που είχαν κρυμμένα χρήματα ή κοσμήματα…
Αν μπορούσαν τα θύματά τους να τους «καθαρίσουν», θα αντιμετώπιζαν τα δικαστήρια. Αυτό ΔΕΝ είναι Δικαιοσύνη.
Ο 88χρονος συνταξιούχος Λιμενικός στην Άνω Γλυφάδα, τους πυροβόλησε! Δεν τους σκότωσε (από τύχη), αλλά γλίτωσε τα βασανιστήρια των κακοποιών. Και τώρα τον «βασανίζει» η… Πολιτεία. Παραπέμπεται για κακούργημα!
Γιατί λέει πυροβόλησε (με κυνηγετική καραμπίνα), χωρίς να έχει άδεια οπλοφορίας. Όμως το ερώτημα είναι, αν βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα ή όχι. Γιατί αν βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα – που προφανώς βρισκόταν - πρέπει να απαλλαγεί. Πάραυτα…
(Άντε και με ένα εικονικό πρόστιμο για «παράνομη οπλοχρησία»).
Όχι να τον παραπέμπουν για κακούργημα, οι… μη πω καλύτερα. Δηλαδή, αν δεν τους πυροβολούσε, αν τους μαχαίρωνε με κουζινομάχαιρο (που δεν χρειάζεται «άδεια»), θα ήταν «εντάξει»;
Η «νόμιμη άδεια» της καραμπίνας βαραίνει περισσότερο ή η νόμιμη αυτοάμυνα;
Ο άνθρωπος που κινδυνεύει η ζωή του αμύνεται με ό,τι βρει!
Παρακαλώ μη μπούμε σε φιλοσοφικές συζητήσεις του τύπου, αν η «ζωή» ενός ανθρώπου (του… κλέφτη, εν προκειμένω) είναι πιο σημαντική από την «περιουσία» (του νοικοκύρη - που θέλει να του την αποσπάσει ο κλέφτης)…
Τη στιγμή της ληστείας το θύμα δεν γνωρίζει μέχρι που θα φτάσει ο κλέφτης. Δεν γνωρίζει αν θα πάρει ό,τι βρει και θα φύγει ήσυχα, ή θα βασανίσει το θύμα του, για να βρει κρυμμένα κι άλλα…
Τη στιγμή της ληστείας είναι «η ζωή μου ή η ζωή σου».
Κι αν ρωτήσετε τα θύματα των ληστών που τους βασάνισαν ανατριχιαστικά για να αποκαλύψουν που είχαν κρύψει την περιουσία τους, θα σας πουν πως απέναντι τους δεν είχαν ανθρώπους - είχαν κτήνη!
Η «ιερότητα της ανθρώπινης ζωής», ενισχύει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα - δεν το καταργεί!
Η κοπέλα που τη στριμώχνουν σε ένα σκοτεινό σοκάκι και πάνε να τη βιάσουν έχει δικαίωμα όχι απλώς να αμυνθεί, αλλά και να τους σκοτώσει. Γιατί αυτοί που πάνε να τη βιάσουν, εκείνη τη στιγμή είναι κτήνη!
Και τα γεροντάκια που μπήκαν οι κλέφτες στο σπίτι τους βραδιάτικα έχουν δικαίωμα να αμυνθούν γιατί δεν είναι η «περιουσία» τους που κινδυνεύει, είναι, τελικά, η ίδια η ζωή τους! Τόσο απλά…
Κι αν αυτό περάσει, είναι «μήνυμα» στους κλέφτες να διστάζουν και να το σκέπτονται δύο φορές πριν μπουκάρουν σε σπίτια ανήμπορων ανθρώπων.
Γιατί μπορεί να μην είναι τόσο «ανυπεράσπιστοι», όσο νομίζουν. Και γιατί η Πολιτεία θα σεβαστεί απολύτως το δικαίωμά τους στην Αυτοάμυνα.
Ενώ με αυτά που λέει η Αστυνομία τώρα («κάντε πως κοιμάστε») δίνει «σήμα» στους κακοποιούς:
--Τρεχάτε και μπείτε στα σπίτια των ανθρώπων το βράδυ. Τους συμβουλέψαμε εμείς να μην αντιδρούν. Κι αν αντιδράσει κανείς (όπως ο 88χρονος συνταξιούχος) θα τον τιμωρήσουμε δεόντως.
Ανατριχιαστικό έτσι;
Κι όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα…
Και μη πει κανείς παν ηλίθιος πως αυτά είναι… «ακροδεξιά» πράγματα!
Γιατί όποιος το πει, να είναι έτοιμος να πει και στη γυναίκα του, πως αν μπουν κακοποιοί και πάνε να βιάσουν το κορίτσι τους, δεν θα κάνει τίποτε για να το εμποδίσει. Μην τον πουν… «ακροδεξιό».
Αυτό αρκεί! Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η… γυναίκα του! (Θα φάει «παντόφλα» που θα τη θυμάται για καιρό…)
Ήξερα μια φίλη, καλή κοπέλα, αλλά πολύ… «πολιτικώς ορθή». Συνέχεια έβριζε τους «μπάτσους».
Κάποια στιγμή που την κόντραρα με αποπήρε:
--Από πότε έγινες «ακροδεξιός»; βρυχήθηκε μες τη μούρη μου...
Έδωσα τόπο στην οργή και δεν της απάντησα (αλλά το θυμόμουν…)
Κάποια μέρα, λοιπόν, μπήκαν κλέφτες στο σπίτι της γριάς μάνας της. Δεν την χτύπησαν, απλώς πήραν ό,τι βρήκαν κι έφυγαν, αφού όμως, κατατρόμαξαν τη γιαγιά.
Η κόρη της που έμενε πολύ κοντά, έσπευσε αμέσως μέσα στη νύχτα, και βρήκε τη μάνα της να τρέμει και να κλαίει.
Ταράχτηκε και η ίδια, και πήρε το 100. Αλλά η αστυνομία έκανε μισάωρο θα εμφανιστεί.
Την άλλη μέρα μου παραπονιόταν οργίλη, «γιατί άργησε τόσο να φτάσει το περιπολικό»…
--Και τι θα έκανε, αν έσπευδε αμέσως; τη ρωτάω.
--Μα θα μπορούσε τουλάχιστον να τους πιάσει, μου απαντάει…
--Ναι, αλλά τότε θα έπρεπε οι αστυνομικοί να εμπλακούν μαζί τους και να χρησιμοποιήσουν βία, επιμένω εγώ…
--Μωρέ να τους τσάκιζαν έπρεπε! Που κόντεψαν να πεθάνουν τη μανούλα μου…
--Μπα; της λέω. Όταν πρόκειται για τη μανούλα σου οι αστυνομικοί πρέπει να ρίχνουν ξύλο, αλλά όταν πρόκειται για την ασφάλεια άλλων, είναι… «μπάτσοι γουρούνια, δολοφόνοι»;
--Τελικά έγινες «ακροδεξιός»; με ρωτάει έκπληκτη;
--Όχι, της απαντάω. Εσύ ήσουν ανέκαθεν ηλίθια, αλλά τώρα αποκαλύφθηκε πως είσαι και φοβερή υποκρίτρια: Απαξιώνεις την αστυνομία με πολύ μεγάλη ευκολία κι ύστερα αναρωτιέσαι… που είναι οι αστυνομικοί τη στιγμή που εσύ τους έχεις ανάγκη - αφού προηγουμένως τους έχεις απαξιώσει!
Κι εκτός από ηλίθια και υποκρίτρια είσαι και… «χορηγός» της Χρυσής Αυγής τρομάρα σου! Γιατί κάτι σαν και σένα στέλνουν κόσμο στους ΧΑ!
Μαλακισμένη!
ΥΓ. Καιρός η ΝΔ να πάρει χαμπάρι ότι έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει με καθαρές κουβέντες σε τέτοια θέματα. Που αφορούν ολόκληρη την κοινωνία. Και πρέπει να μιλήσει, όχι με μισόλογα. Όχι «περιδιαγραμμάτου». Ούτε με «ενοχικά» πλέγματα.
Για να κερδίσει την κοινωνία που έχει φρικάρει. Όχι για να δώσει… εξετάσεις «πολιτικής ορθότητας».
Επί τέλους…
Ας μας πει κάποιος σοβαρός άνθρωπος: Που σταματάει η παθητική ανοχή και που αρχίζει η νόμιμη αυτοάμυνα;
Αυτό συμβουλεύει η Αστυνομία τους πολίτες!
Ιδιαίτερα του αδύναμους, γιατί αυτοί κινδυνεύουν, οι άλλοι έχουν συνήθως κάποιας μορφής ιδιωτική φρούρηση…
Κι ιδιαίτερα τους πιο ηλικιωμένους, που κινδυνεύουν περισσότερο. Διότι αυτοί βρίσκονται στο «στόχαστρο» των κακοποιών…
Να κάνουν ότι κοιμούνται, λοιπόν.
Και με την ίδια λογική, αν προσπαθήσουν να… βιάσουν την κόρη τους ή τη γυναίκα τους, να της πουν να… χαλαρώσει και να το ευχαριστηθεί! Έτσι;
Όχι, αυτό δεν το λέει η Αστυνομία. Ευτυχώς…
Αλλά με την ίδια ακριβώς λογική θα μπορούσε να το πει και αυτό…
Αλήθεια, για να το σκεφτούμε λίγο:
Μπαίνουν διαρρήκτες στο σπίτι σας το βράδυ. Κι εσείς, φρόνιμα-φρόνιμα, τηρώντας τις «συστάσεις» της Αστυνομίας, κάνετε πως κοιμάστε…
Κι ύστερα διαπιστώνετε ότι μπήκαν στο δωμάτια της κόρης σας και προσπαθούν να τη βιάσουν. Ή της οικιακής βοηθού – δεν έχει σημασία…
Το κορίτσι φωνάζει βοήθεια…
Εσείς τι κάνετε;
Εξακολουθείτε να προσποιείστε ότι κοιμάστε;
Εδώ η αστυνομία δεν το διευκρινίζει επακριβώς…
Τους παίρνετε τηλέφωνο λοιπόν, και τους ρωτάτε:
--Το και το. Μέχρι που μπήκαν να κλέψουν έκανα τον «ψόφιο κοριό»…
Τώρα που βιάζουν το κορίτσι μου, καλοί μου άνθρωποι, τι να κάνω;
Να εξακολουθήσω να «κοιμάμαι»;
Ή να μπουκάρω με την καραμπίνα και να τους… «αλλάξω τον αδόξαστο»;
Τι απαντά επ’ αυτού η Αστυνομία, επισήμως;
Ρωτάει… αν έχεις άδεια για την κυνηγετική καραμπίνα;
Δεν νομίζω…
Αλήθεια, τι θα απαντούσε η Αστυνομία σε ένα τέτοιο ερώτημα;
Όχι, πρέπει να μας πει από τώρα…
Διότι εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην είναι εύκολο να τηλεφωνήσουμε…
Ξέρω, βέβαια, πως η Αστυνομία δεν μπορεί να το απαντήσει αυτό…
--Γιατί αν πει: κάντε την κορόιδα και πάλι – θα ξεσηκωθούν οι φεμινίστριες και με το δίκιο τους! Θα ξεσηκωθούν και όλοι οι άλλοι, που δεν είναι «φεμινίστριες», αλλά δεν ανέχονται το βιασμό – τελεία και παύλα.
--Αν πάλι η αστυνομία πει, προς Θεού, αν βιάζουν το κορίτσι μπουκάρετε μέσα και τσακίστε τους – θα υπάρξει το εύλογο ερώτημα από τους πολίτες:
--Δηλαδή τι μας λέτε; Να ανεχθούμε όλα τα υπόλοιπα, αλλά να αντιδράσουμε βίαια μόνο σε περίπτωση βιασμού; Δύσκολο κι αυτό…
Κι αν στο διπλανό δωμάτιο δεν κοιμάται το βράδυ νεαρή κοπέλα, που κινδυνεύει από βιασμό, αλλά μια γιαγιά που προφανώς δεν διατρέχει τέτοιο κίνδυνο, αλλά αν τρομάξει ξαφνικά μπορεί να πεθάνει, τι κάνουμε;
Λέμε πάλι, εντάξει, βιασμός δεν πρόκειται να γίνει, οπότε κάνε την κορόιδα;
Η μπουκάρουμε με ό,τι έχουμε και… γαία πυρί μιχθήτω;
Ξέρω τι μπορεί να μου πει κάποιος:
Πως αν δεν αντιδράσουμε, μπορεί οι κλέφτες να πάρουν ό,τι θέλουν και να φύγουν χωρίς να πειράξουν κανένα. Ενώ, αν αντιδράσουμε, μπορεί να γίνει αιματοχυσία.
Ναι, μπορεί πράγματι. Αλλά μπορεί και όχι. Και πάντως δεν το ξέρουμε εκ των προτέρων…
Κι όταν νιώσεις τον κίνδυνο, δεν αντιδράς αφότου γίνει το κακό. Αντιδράς για να ΜΗ γίνει το κακό. Για να το αποτρέψεις! Κι ευθύνη για ό,τι συμβεί έχει όποιος σε απειλεί.
Αν μπει κάποιος στο σπίτι σου, δεν μπορείς να ξέρεις τις προθέσεις του, δεν έχεις την ευκαιρία να τον… συζητήσεις μαζί του, να προσπαθήσεις να τον «μεταπείσεις», ή να εξιχνιάσεις τον «ψυχικό του κόσμο», απλά ξέρεις πώς δεν μπήκε για καλό, και μπορείς ευλόγως να υποθέσεις ότι μπορεί να φτάσει στα άκρα.
Κι αν μπορείς να τον σταματήσεις, όχι μόνο «δικαιούσαι», αλλά είναι καθήκον σου, είναι υποχρέωσή σου…
Διότι απλούστατα εκείνη τη στιγμή και υπ’ ευθύνη του, είναι η ζωή σου ή η ζωή του.
Ξέρω ότι ο Νόμος απαγορεύει την Αυτοδικία. Και σωστά!
Αλλά μη μπερδεύουμε την Αυτοδικία με την Αυτοάμυνα.
Το να εκδικηθείς «στην ψύχρα» κάποιον που σε αδίκησε κατάφωρα, ή έτσι νομίζεις, είναι Αυτοδικία. Κι είναι παράνομο. Και καταδικαστέο.
Αλλά το να προστατέψεις τη ζωή σου και την ζωή και ασφάλεια των οικείων σου, από κάποιον που μπήκε στο σπίτι σου για να σε κλέψει και ΔΕΝ ξέρεις μέχρι που έχει σκοπό να φτάσει, δεν είναι «αυτοδικία»! Είναι Αυτοάμυνα!
Κι αυτό είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις. Ό,τι κι αν λέει ο νόμος…
Και δεν υπάρχει «όριο» – αν πάνε για βιασμό, χτυπάτε τους, αλλά αν απλώς θέλουν χρήματα δώστε τα τους και μην αντιδράτε…
Αυτά είναι φρικαλέα πράγματα.
Και να γιατί:
Υπάρχουν δεκάδες περιστατικά που ληστές μπήκαν σε σπίτια, βρήκαν ηλικιωμένα άτομα, τα έδεσαν, τα φίμωσαν, τα βασάνισαν - τα έκαψαν με πυροστιές ή τους έβγαλαν τα νύχια - για να «ομολογήσουν» που είχαν κρυμμένα χρήματα ή κοσμήματα…
Αν μπορούσαν τα θύματά τους να τους «καθαρίσουν», θα αντιμετώπιζαν τα δικαστήρια. Αυτό ΔΕΝ είναι Δικαιοσύνη.
Ο 88χρονος συνταξιούχος Λιμενικός στην Άνω Γλυφάδα, τους πυροβόλησε! Δεν τους σκότωσε (από τύχη), αλλά γλίτωσε τα βασανιστήρια των κακοποιών. Και τώρα τον «βασανίζει» η… Πολιτεία. Παραπέμπεται για κακούργημα!
Γιατί λέει πυροβόλησε (με κυνηγετική καραμπίνα), χωρίς να έχει άδεια οπλοφορίας. Όμως το ερώτημα είναι, αν βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα ή όχι. Γιατί αν βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα – που προφανώς βρισκόταν - πρέπει να απαλλαγεί. Πάραυτα…
(Άντε και με ένα εικονικό πρόστιμο για «παράνομη οπλοχρησία»).
Όχι να τον παραπέμπουν για κακούργημα, οι… μη πω καλύτερα. Δηλαδή, αν δεν τους πυροβολούσε, αν τους μαχαίρωνε με κουζινομάχαιρο (που δεν χρειάζεται «άδεια»), θα ήταν «εντάξει»;
Η «νόμιμη άδεια» της καραμπίνας βαραίνει περισσότερο ή η νόμιμη αυτοάμυνα;
Ο άνθρωπος που κινδυνεύει η ζωή του αμύνεται με ό,τι βρει!
Παρακαλώ μη μπούμε σε φιλοσοφικές συζητήσεις του τύπου, αν η «ζωή» ενός ανθρώπου (του… κλέφτη, εν προκειμένω) είναι πιο σημαντική από την «περιουσία» (του νοικοκύρη - που θέλει να του την αποσπάσει ο κλέφτης)…
Τη στιγμή της ληστείας το θύμα δεν γνωρίζει μέχρι που θα φτάσει ο κλέφτης. Δεν γνωρίζει αν θα πάρει ό,τι βρει και θα φύγει ήσυχα, ή θα βασανίσει το θύμα του, για να βρει κρυμμένα κι άλλα…
Τη στιγμή της ληστείας είναι «η ζωή μου ή η ζωή σου».
Κι αν ρωτήσετε τα θύματα των ληστών που τους βασάνισαν ανατριχιαστικά για να αποκαλύψουν που είχαν κρύψει την περιουσία τους, θα σας πουν πως απέναντι τους δεν είχαν ανθρώπους - είχαν κτήνη!
Η «ιερότητα της ανθρώπινης ζωής», ενισχύει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα - δεν το καταργεί!
Η κοπέλα που τη στριμώχνουν σε ένα σκοτεινό σοκάκι και πάνε να τη βιάσουν έχει δικαίωμα όχι απλώς να αμυνθεί, αλλά και να τους σκοτώσει. Γιατί αυτοί που πάνε να τη βιάσουν, εκείνη τη στιγμή είναι κτήνη!
Και τα γεροντάκια που μπήκαν οι κλέφτες στο σπίτι τους βραδιάτικα έχουν δικαίωμα να αμυνθούν γιατί δεν είναι η «περιουσία» τους που κινδυνεύει, είναι, τελικά, η ίδια η ζωή τους! Τόσο απλά…
Κι αν αυτό περάσει, είναι «μήνυμα» στους κλέφτες να διστάζουν και να το σκέπτονται δύο φορές πριν μπουκάρουν σε σπίτια ανήμπορων ανθρώπων.
Γιατί μπορεί να μην είναι τόσο «ανυπεράσπιστοι», όσο νομίζουν. Και γιατί η Πολιτεία θα σεβαστεί απολύτως το δικαίωμά τους στην Αυτοάμυνα.
Ενώ με αυτά που λέει η Αστυνομία τώρα («κάντε πως κοιμάστε») δίνει «σήμα» στους κακοποιούς:
--Τρεχάτε και μπείτε στα σπίτια των ανθρώπων το βράδυ. Τους συμβουλέψαμε εμείς να μην αντιδρούν. Κι αν αντιδράσει κανείς (όπως ο 88χρονος συνταξιούχος) θα τον τιμωρήσουμε δεόντως.
Ανατριχιαστικό έτσι;
Κι όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα…
Και μη πει κανείς παν ηλίθιος πως αυτά είναι… «ακροδεξιά» πράγματα!
Γιατί όποιος το πει, να είναι έτοιμος να πει και στη γυναίκα του, πως αν μπουν κακοποιοί και πάνε να βιάσουν το κορίτσι τους, δεν θα κάνει τίποτε για να το εμποδίσει. Μην τον πουν… «ακροδεξιό».
Αυτό αρκεί! Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η… γυναίκα του! (Θα φάει «παντόφλα» που θα τη θυμάται για καιρό…)
Ήξερα μια φίλη, καλή κοπέλα, αλλά πολύ… «πολιτικώς ορθή». Συνέχεια έβριζε τους «μπάτσους».
Κάποια στιγμή που την κόντραρα με αποπήρε:
--Από πότε έγινες «ακροδεξιός»; βρυχήθηκε μες τη μούρη μου...
Έδωσα τόπο στην οργή και δεν της απάντησα (αλλά το θυμόμουν…)
Κάποια μέρα, λοιπόν, μπήκαν κλέφτες στο σπίτι της γριάς μάνας της. Δεν την χτύπησαν, απλώς πήραν ό,τι βρήκαν κι έφυγαν, αφού όμως, κατατρόμαξαν τη γιαγιά.
Η κόρη της που έμενε πολύ κοντά, έσπευσε αμέσως μέσα στη νύχτα, και βρήκε τη μάνα της να τρέμει και να κλαίει.
Ταράχτηκε και η ίδια, και πήρε το 100. Αλλά η αστυνομία έκανε μισάωρο θα εμφανιστεί.
Την άλλη μέρα μου παραπονιόταν οργίλη, «γιατί άργησε τόσο να φτάσει το περιπολικό»…
--Και τι θα έκανε, αν έσπευδε αμέσως; τη ρωτάω.
--Μα θα μπορούσε τουλάχιστον να τους πιάσει, μου απαντάει…
--Ναι, αλλά τότε θα έπρεπε οι αστυνομικοί να εμπλακούν μαζί τους και να χρησιμοποιήσουν βία, επιμένω εγώ…
--Μωρέ να τους τσάκιζαν έπρεπε! Που κόντεψαν να πεθάνουν τη μανούλα μου…
--Μπα; της λέω. Όταν πρόκειται για τη μανούλα σου οι αστυνομικοί πρέπει να ρίχνουν ξύλο, αλλά όταν πρόκειται για την ασφάλεια άλλων, είναι… «μπάτσοι γουρούνια, δολοφόνοι»;
--Τελικά έγινες «ακροδεξιός»; με ρωτάει έκπληκτη;
--Όχι, της απαντάω. Εσύ ήσουν ανέκαθεν ηλίθια, αλλά τώρα αποκαλύφθηκε πως είσαι και φοβερή υποκρίτρια: Απαξιώνεις την αστυνομία με πολύ μεγάλη ευκολία κι ύστερα αναρωτιέσαι… που είναι οι αστυνομικοί τη στιγμή που εσύ τους έχεις ανάγκη - αφού προηγουμένως τους έχεις απαξιώσει!
Κι εκτός από ηλίθια και υποκρίτρια είσαι και… «χορηγός» της Χρυσής Αυγής τρομάρα σου! Γιατί κάτι σαν και σένα στέλνουν κόσμο στους ΧΑ!
Μαλακισμένη!
ΥΓ. Καιρός η ΝΔ να πάρει χαμπάρι ότι έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει με καθαρές κουβέντες σε τέτοια θέματα. Που αφορούν ολόκληρη την κοινωνία. Και πρέπει να μιλήσει, όχι με μισόλογα. Όχι «περιδιαγραμμάτου». Ούτε με «ενοχικά» πλέγματα.
Για να κερδίσει την κοινωνία που έχει φρικάρει. Όχι για να δώσει… εξετάσεις «πολιτικής ορθότητας».
Επί τέλους…
Ας μας πει κάποιος σοβαρός άνθρωπος: Που σταματάει η παθητική ανοχή και που αρχίζει η νόμιμη αυτοάμυνα;