Αυτοκρατορία υπό προθεσμία; Ο δρόμος για το 2025. Ετοιμαστείτε για έναν πολυκεντρικό κόσμο

Mike Krieger, Zero Hedge via Liberty Blitzkrieg blog, 18-4-18

[Ο Βραζιλιανής καταγωγής Αμερικανός Mike Krieger, σπούδασε Μηχανικός Λογισμικών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, δημιούργησε με συμφοιτητή του το Instagram , έγινε πολυεκατομμυριούχος σε πολύ νεαρή ηλικία, ίδρυσε και προικοδότησε φιλανθρωπική οργάνωση που χρηματοδοτεί εγχειρήσεις και υποτροφίες, εγκατέλειψε τις κερδοφόρες επιχειρήσεις και σε ηλικία 32 ετών μάχεται ,με την ηλεκτρονική εφημερίδα του Liberty Blitz (Κεραυνός Ελευθερίας), για την διάσωση πολιτισμικών αξιών που φαλκιδεύονται και συντρίβονται στην χώρα του και σε πολλές άλλες. Τα άρθρα του απολαμβάνουν διεθνούς ζήτησης και αναδημοσιεύονται ευρύτατα στα ομόδοξα κοινωνικά δίκτυα. Στο παρόν άρθρο προβλέπει την προσεχή κατάρρευση της αμερικανικής αυτοκρατορίας, επειδή έχει πάψει να είναι επωφελής για τον μέσο Αμερικανό, όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Aν με πίεζαν να περιγράψω όσο το δυνατό λακωνικότερα πως νομίζω πως θα μοιάζουν τα προσεχή χρόνια, απλά θα θα ανέφερα την ακόλουθη ρήση, που αποδίδεται λανθασμένα στο Λένιν:

«Είναι δεκαετίες όπου τίποτα δεν συμβαίνει και είναι βδομάδες όπου συμβαίνουν δεκαετίες»

Θα υπάρξουν πολλές τέτοιες εβδομάδες από τώρα ως το 2025, με τελικό αποτέλεσμα την ανάδυση ενός πολυκεντρικού κόσμου που θα ανατρέψει μόνιμα το αποκρουστικό αμερικανικό αυτοκρατορικό πρότυπο.

Από τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ πέτυχαν να διατηρήσουν μιαν παγκόσμια κυριαρχία χωρίς προηγούμενο. Σε σχεδόν κάθε γωνιά του πλανήτη είχε εδραιωθεί η αναπόδραστη και καταπιεστική αμερικανική επιρροή, τόσο πολιτιστική όσο και οικονομική. Η ισχύς αυτής της επιρροής δεν πηγάζει από το ύψος του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος, αλλά από το Χόλυγουντ, την λαϊκή μουσική και τα τηλεοπτικά θεάματα. Η επίδραση της αμερικανικής αυτοκρατορίας στον πλανήτη, αυτά τα 70 τελευταία χρόνια υπήρξε εξαιρετική, αλλά όπως όλα και αυτή θα περάσει. Πιστεύω πως αυτό το τέλος θα έρθει γύρω στο 2025.

Όταν λέω κάτι τέτοια μερικοί άνθρωποι νομίζουν πως εύχομαι για το τέλος του κόσμου. Υποθέτω πως κάπως έτσι θα μοιάζει σε πολλούς, επειδή μια τέτοιου μεγέθους αλλαγή προτύπου θα έχει πράγματι μνημειώδεις παγκόσμιες συνέπειες. Ωστόσο ο κόσμος θα συνεχίσει την πορεία του, μόνο πως θα είναι ένας πολύ διαφορετικός τόπος.

Τούτου λεχθέντος, οι Αμερικανοί δεν πρέπει να βλέπουν τα πάρα πάνω σαν αγγελία της Αποκάλυψης. Δεν είναι υγιές και ανθεκτικό στον χρόνο ένα έθνος να κυριαρχεί έτσι στον πλανήτη για τόσον πολύ καιρό. Σε πολλούς από εμάς αρέσει να πιστεύουμε ότι μια καλοπροαίρετη παγκόσμια αυτοκρατορία υπό φιλόσοφους βασιλείς θα ήταν μια χαρά, αλλά το πρόβλημα είναι πως κάτι τέτοιο ανήκει στον χώρο της φαντασίας. Αυτό που συμβαίνει στην γήινη πραγματικότητα είναι -κατά τον Λόρδο ‘Ακτον- ότι « η εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα». Αυτό ακριβώς συνέβη στις ΗΠΑ.

Η χώρα λεηλατήθηκε και λαφυραγωγήθηκε με αρπαχτική ζέση τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ μια ασύδοτη τάξη ανθρώπων, τους οποίους αποκαλώ κορυφαία αρπακτικά, δρουν κατά βούληση με πλήρη δικαστική ασυλία. Ο απλός άνθρωπος ρίχνεται στην φυλακή με το παραμικρό πλημμέλημα, ενώ οι κάτοχοι πολύ μεγάλων κεφαλαίων, που κατέστρεψαν με απάτες την παγκόσμια οικονομία, αποσύρονται άνετα στα ανάκτορά τους. Η αμερικανική αυτοκρατορία δεν εξασφαλίζει πλέον οφέλη στον μέσο Αμερικανό, αντίθετα διοχετεύει συστηματικά όλα τα λάφυρα σε ένα συνεχώς μικρότερο μόριο του πληθυσμού. Ο περισσότερος κόσμος το βλέπει ήδη και ο μέσος Αμερικανός πολίτης αρχίζει επίσης να το βλέπει. Και αυτό δεν είναι καλό για το Κατεστημένο.

Αυτός είναι επίσης ο λόγος γιατί η αμερικανική άρχουσα τάξη συνεχώς ψεύδεται στο κοινό, με το κούφο αφήγημά της ότι η υπερπόντια αμερικανική στρατιωτική δράση ορμάται από ανθρωπιστικές φροντίδες και από την επιθυμία της να διαδώσει την Δημοκρατία. Τίποτα δεν είναι ανακριβέστερο. Στην πραγματικότητα, κίνητρο για κάθε σημαντική αμερικανική στρατιωτική ενέργεια στο εξωτερικό είναι το χρήμα και η εξουσία. Οι ανθρωπιστικές ανησυχίες παίζουν μηδενικό ρόλο. Όχι περιορισμένον, ή μικρό ρόλο, σκέτα μηδενικό.

H Caitlin Johnstone πρόσφατα συνόψισε τι συμβαίνει στην γεωπολιτική με την ακόλουθη παράγραφο:

Η βιομηχανία αφηγημάτων των ΜΜΕ προσπαθεί να φαίνεται απορροφημένη με τα χημικά όπλα, την παρέμβαση σε εκλογές, την δηλητηρίαση τέως κατασκόπων, τα ανθρωπιστικά προβλήματα, ενώ στην πραγματικότητα το πρόβλημά της ήταν πάντα πως θα αυξήσει την εξουσία και την επιρροή των ολιγαρχών και των συνδεομένων με αυτούς μυστικών και στρατιωτικών υπηρεσιών που κυβερνούν την Δυτική Αυτοκρατορία. Όλες οι πολεμικές συγκρούσεις που βλέπουμε δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα εξαιρετικό άθροισμα δυνάμεων που κεντρίζουν και πιέζουν απρόθυμες κυβερνήσεις για να τις εξαναγκάσουν σε υποταγή, πριν από την αναδόμηση της διεθνούς εξουσίας σε ένα πολυκεντρικό κόσμο.

Το μεγαλύτερο τώρα πρόβλημα του αμερικανικό κατεστημένου είναι πως ο κόσμος δεν χάφτει πλέον αυτό το αφήγημα. Σίγουρα δεν το πιστεύουν στο εξωτερικό, αλλά ακόμη και εδώ στην Αμερική αρχίζουν να μη το πιστεύουν. Οι Αμερικανοί πολίτες αρχίζουν τελικά να βλέπουν την απάτη σ΄αυτούς τους ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς. 

 

Θα ήταν ίσως διαφορετικά εάν ο μέσος Αμερικανός έβλεπε οφέλη από την αμερικανική αυτοκρατορία, αλλά δε βλέπει. Αυτό που βλέπει είναι πως η λεία πηγαίνει όλη σε μια μικρή δράκα ανθρώπων της τάξης των κορυφαίων αρπακτικών, ενώ η ζωή δεκάδων εκατομμυρίων Αμερικανών συνθλίβεται από καταρρέουσες υποδομές, ένα τελείως αποσαθρωμένο σύστημα υγείας, συνεχή ασύδοτη χρηματοπιστωτική λεηλασία, κατακρεούργηση των πολιτικών ελευθεριών και μιαν καθολικά επισφαλή επιβίωση στην κόψη του οικονομικού ξυραφιού.

Οι μόνοι που δεν βλέπουν πόσο δυσλειτουργική είναι η αμερικανική αυτοκρατορία είναι αυτοί που την διοικούν. Το αμερικανικό Κατεστημένο, που σύγκειται από ένα ετερόκλητο άθροισμα προυχόντων του κύκλου του χρήματος, των μυστικών υπηρεσιών, των ΜΜΕ, του Κογκρέσου, του Στρατιωτικό-Βιομηχανικού Συμπλέγματος κλπ., διαφωνούν μεταξύ τους για πολλά πράγματα, αλλά επί ενός συμφωνούν απόλυτα: Ότι η αμερικανική αυτοκρατορία πρέπει όχι μόνο να διατηρηθεί αλλά και να επεκταθεί. Το μεγάλο πρόβλημα γι΄αυτούς είναι πως δεν είμαστε πια στο 1995 -αλλά η είδηση δεν τους ήρθε ακόμη.

Το αμερικανικό Κατεστημένο είναι πολύ απασχολημένο, είτε με το να κάνει καραβιές λεφτά, είτε με το να κινεί στο πληκτρολόγιο πολέμους με τις ζωές άλλων λαών, για να αντιληφτεί τι γίνεται τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό. Μια αποσυνδεμένη και ασύδοτη άρχουσα τάξη, γεμάτη υπεροψία και ακόρεστη δίψα εξουσίας, είναι το στοιχείο-πυρήνας κάθε αυτοκρατορικής κατάρρευσης. Και τέτοιοι υπάρχουν κοπάδια στην Αμερική αυτή την στιγμή. Η μέρα των λογαριασμών έρχεται.