Εκτός κι αν ανήκετε στους μονίμως ευαπάτητους και μακάριους πολίτες, με τη συνείδησή τους και την αντίληψή τους, μη φυσιολογικά βραδυπορούσα, που εξιδανικεύουν την πολιτική διαδικασία, όσο κι αν διαθέτει εμφανώς στοιχεία γκροτέσκο, απάτης και βλακείας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Αν ισχύει αυτό, τότε πραγματικότητα και προσδοκίες είναι σε πλήρη διάσταση. Σταθερή κατεύθυνση προς τον στρόβιλο της αυταπάτης. Με τέτοια λογική δε προσμετράται το σταθμητό. Πολιτική και κοινωνία μεταφέρονται στο χώρο του αστάθμητου. Στη συμβατική σήμανση του αδιατύπωτου.
Φτάσαμε σ' αυτή την άθλια κατάσταση, γιατί για πολλά χρόνια τρεφόμαστε με ψευδαισθήσεις. Η φρεναπάτη είναι δημιούργημά μας . Η αλήθεια όχι. Χάθηκε το "ρυθμιστικό ένστικτο" της κοινωνίας. Και περάσαμε στην αντίπερα όχθη. Να θεωρούμε την πολιτική όπως εκδηλωνόταν "φυσιολογική σχιζοφρένεια", χωρίς να υπολογίσουμε τις επιπτώσεις της στο νευρικό μας σύστημα.
Και αντιμετωπίζαμε την αναγκαιότητα των κοινωνικών αλλαγών, των μεταρρυθμίσεων με την ουσιαστική τους όμως έννοια και απόδοση, με την αταραξία των στωικών και ενίοτε με την έκσταση των περιστρεφόμενων δερβίσιδων.
Και συνεχίζουμε να τρεφόμαστε με μύθους και προσδοκίες.
Οι κοινωνίες ωστόσο ανέκαθεν πίστευαν σε μύθους, αλλά ήταν ταυτόχρονα προσκολλημένες στην πίστη του απτού. Η κοινωνική ανάγκη πάντα ή σχεδόν πάντα κατέλυε τους μύθους για χάρη της αλήθειας, αφήνοντας την πολιτική εξουσία να ποντοπορεί καταμεσίς στον ωκεανό ενός απροσδιόριστου στόχου.
Βλέπετε έξοδο από την κρίση; και δεν βλέπετε ότι οι αγωνίες της ψυχής και οι κρίσεις της συνείδησης των περισσοτέρων πολικών, έχουν προ πολλού χάσει την ελληνική ιθαγένεια; Και ζουν την αυτόχθονη συμφορά ως μακρινοί και αδιάφοροι θεατές. Εχουμε εθιστεί στη διάσταση της θεωρίας με την πράξη.