 |
| geralt - pixabay |
Μου παρατήρησε κάποιος φίλος, ότι αποφεύγω να γράφω επικαιρικά σχόλια για τις αλλεπάλληλες προκλήσεις της Τουρκίας – και καθημερινά κλιμακούμενες πλέον…
Του Θανάση Κ. (fb)
Όντως το αποφεύγω!
Λέγονται, γράφονται και ακούγονται τόσα κάθε μέρα πια, που «θολώνουν τα νερά» (της ενημέρωσης), όπως θολώνουν και τα μυαλά των ανθρώπων.
Οι απλοί πολίτες που παρακολουθούν άναυδοι, δεν ξέρουν πια τι να πιστέψουν. Οι επίσημες εκδοχές δεν πείθουν. Οι ανεπίσημες φήμες (που κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο) είναι συχνά… «τερατολογικές» και αντιφατικές μεταξύ τους.
Κι όποιος, παρ’ όλα αυτά, πληροφορείται την αλήθεια – ή περισσότερες λεπτομέρειες για ό,τι πραγματικά συνέβη - απλώς δεν μπορεί να τα πει.
Για ποικίλους λόγους…
Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που μπορούν να ειπωθούν πλέον. Και κάποια που πρέπει να ειπωθούν…
* Πρώτον, ακούω συνέχεια σε διάφορα «σοβαρά» κανάλια ή διαβάζω «έγκυρες» εφημερίδες, από «έγκριτους» αρθρογράφους, να επικαλούνται την… «ψυχραιμία» και την «υπευθυνότητα»!
Αλλά το κάνουν σαν να επιδιώκουν το ακριβώς… αντίθετο: Να εξάψουν τα πάθη και να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στη χώρα τους. Ζητούν συνεχώς από το κοινό τους να αντιμετωπίσει την κατάσταση με «λογική και όχι με συναίσθημα».
Αλλά την ίδια στιγμή κάνουν το παν για να δημιουργήσουν… έντονη συγκινησιακή φόρτιση στο κοινό τους!
Κι είναι φυσικό! Όταν σκοτώνεται ένας πιλότος μαχητικού αεροσκάφους μας, ή όταν κινδυνεύουν να σκοτωθούν ναύτες μας από εμβολισμό τουρκικού σκάφους, ή όταν συλλαμβάνονται συνοριακοί φρουροί μας από τουρκική περίπολο στα σύνορα, δεν μπορούν οι ειδήσεις αυτές να παρουσιάζονται με… «ουδέτερο» συναισθηματικά τρόπο.
Αλλά όταν τα ίδια τα ΜΜΕ φορτίζουν συναισθηματικά της παρουσίαση των ειδήσεων – κάποιες φορές και καθ’ υπερβολήν – το να επικαλούνται στη συνέχεια τη «ψυχρή λογική» είναι λίγο παράταιρο. Σαν να προσπαθούν απεγνωσμένα να καταστείλουν αυτό που τα ίδια προκάλεσαν.
Κι αυτό δεν είναι ένδειξη «υπευθυνότητας». Ούτε «ψυχραιμίας». Είναι απόδειξη φοβικότητας, ασυναρτησίας και σύγχυσης…
Το φόβο οφείλεις να τον εκλογικεύεις και να τον διαχειρίζεσαι. Όχι να τον εξορκίζεις την ώρα που τον… πυροδοτείς!
Κι αυτό ακριβώς «προσλαμβάνει» το ευρύ κοινό:
Πώς κάτι σοβαρό και επικίνδυνο συμβαίνει πλέον. Που δεν μπορούμε ούτε να το καταλάβουμε, ούτε να μας το εξηγήσουν, ούτε να το αντιμετωπίσουμε ως χώρα…
Δηλαδή προκαλούν τις χειρότερες εντυπώσεις στο «εθνικό ακροατήριο»…
* Δεύτερον, η συνεχής επίκληση «ψυχραιμίας» και «υπευθυνότητας», καταντά κομματάκι… γελοία!
Πρέπει πολύ απλά να εξηγήσουμε στους εαυτούς μας και στον κόσμο μας δύο απλά πράγματα:
Πως «ψυχραιμία», δεν σημαίνει απόλυτη παθητικότητα!
Και «υπευθυνότητα», δεν σημαίνει πλήρης αδράνεια!
Η ψυχραιμία και η υπευθυνότητα είναι πολύτιμες αρετές όταν διαχειρίζεται κάποιος μια κρίση, εφ’ όσον ξέρει τι να κάνει και έχει σχέδιο για το πώς θα την αντιμετωπίσει.
Αν δεν έχει κανένα σχέδιο, τότε η «ψυχραιμία» θυμίζει αυτό το ανεπανάληπτο που μας είπε προχθές ο κ. Τόσκας.
--Αν μπουν κλέφτες στο σπίτι σας κι είστε μέσα… κάντε πως κοιμόσαστε!
Είναι σημαντικό πλέον να αντιληφθεί ο Ελληνικός λαός, πως ΔΕΝ είναι τέτοιου είδους η… «ψυχραιμία» που επιδεικνύει η Ελλάδα όταν προκαλείται!
Δεν «κάνει πως κοιμάται», για να γλιτώσει τα χειρότερα…
Γιατί, αν δημιουργηθεί στον Ελληνικό λαό η πεποίθηση, πώς αυτό ακριβώς συμβαίνει, δηλαδή ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το... «να κάνουμε πως κοιμόμαστε», τότε:
πρώτον ως χώρα έχουμε ήδη χάσει,
δεύτερον τότε ως κοινωνία έχουμε διαλυθεί,
και τρίτον ανοίγουμε το δρόμο σε πάσης φύσεως επικίνδυνους «ακραίους», να εκμεταλλευτούν το κενό της επίσημης αδράνειας.
Ίσως δεν έχουμε φτάσει εκεί ακόμα, πάντως πλησιάζουμε…
* Τρίτον, ένα άλλο πράγμα που υπονομεύει το δημόσιο αίσθημα και δυναμιτίζει το εθνικό φρόνημα είναι η συνεχής επίκληση του… «Διεθνούς Δικαίου»!
Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε μιαν ανοικτή πρόκληση από την Τουρκία, βγαίνει κάποιος επίσημος, και βγάζει ένα… «δεκάρικο» περί «Διεθνούς Δικαίου»…
Δεν θέλω να μειώσω τη σημασία του Διεθνούς Δικαίου και της επίκλησής του για την διπλωματία μας. Κάθε άλλο…
Αλλά ο Ελληνικός λαός έχει καταλάβει ότι το Διεθνές Δίκαιο από μόνο του ΔΕΝ μας προστατεύει!
Το γεγονός ότι η Τουρκία το παραβιάζει συστηματικά – και ανοικτά – δεν σημαίνει ότι θα «τιμωρηθεί» για αυτό. Προς στιγμήν «ανταμείβεται»! Της «βγαίνει»…
Το γεγονός ότι ανήκουμε σε ευρωατλαντικούς θεσμούς (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ κλπ), ασφαλώς είναι ενισχυτικό της θέσης μας (αλίμονο αν ΔΕΝ ανήκαμε κι όλα!), αλλά από μόνο του πια ΔΕΝ μας εξασφαλίζει…
Ο Ελληνικός λαός τείνει να πιστέψει, πως το Διεθνές Δίκαιο και οι Ευρωατλαντικοί θεσμοί, είναι ένα είδος «αυτόματου πιλότου»!
Χρειάζεται όμως και κάποια «ενεργός πολιτική» από την πλευρά μας. Να ξέρει ο κόσμος πως, αν συμβεί κάτι πέρα και έξω από την ρουτίνα της φραστικής κλιμάκωσης, τότε έχουμε τη δυνατότητα να το αντιμετωπίσουμε.
Και δεν επαφιόμαστε μόνο στις πρόνοιες των Διεθνούς Δικαίου και στην «μη αυτόματη» και πλήρως ανεπαρκή «στήριξη» των εταίρων μας…
Αυτή η ενεργός πολιτική λέγεται «Αποτροπή»!
Και είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ ό,τι κάνουμε ως τώρα: «Κατευνασμό»!
Προσπαθούμε να «κατευνάσουμε το θηρίο» …
Ενώ θα έπρεπε να το αποθαρρύνουμε από την κλιμάκωση που επιχειρεί. Κι έτσι, «κατευνάζοντας», φέρνουμε πια πιο κοντά το επόμενο βήμα κλιμάκωσης της απειλής!
Όμως, αυτά θα τα εξετάσουμε σε άλλο σημείωμα.
Δεν συμφωνούν όλοι τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε. Πράγματι…
Όμως όλοι ανεξαιρέτως, όταν ακούν επανειλημμένες εκκλήσεις «ψυχραιμίας» και διαλέξεις επισήμων περί «Διεθνούς Δικαίου», καταλαβαίνουν πως η ηγεσία της χώρας βρίσκεται σε πλήρη παραζάλη και σε απόλυτη αμηχανία.
Πράγμα όχι καλό για το ηθικό της χώρας, ασφαλώς…
* Το προχθεσινό περιστατικό με την ανάρτηση ελληνικών σημαιών σε βραχονησίδες έξω από τους Φούρνους Ικαρίας συμπυκνώνει όλα αυτά που ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε πια...
Να εξηγηθώ: Δεν θεωρώ ότι πρέπει να ασκείται η εξωτερική πολιτική από «ιδιώτες», πρωτοβουλιακά και ανεύθυνα. Αυτό είναι αυτονόητο και δεν χρειάζεται καν να το εξηγήσει κανείς.
Προσέξτε όμως: το να κάνεις αυθαίρετα «επίδειξη σημαίας» εκτός συνόρων ή πάνω στη συνοριογραμμή, είναι μια πράξη ανευθυνότητας...
Αλλά τα νησάκια αυτά («Ανρωποφάδες» όπως το λένε οι ντόπιοι ή «Ανθρωποφάγοι», όπως το γράφουν οι ναυτικοί χάρτες) ΔΕΝ είναι πάνω στην συνοριογραμμή! Είναι πολύ πιο πίσω…
Είναι λιγότερο από ένα μίλι μακριά από τους Φούρνους και δεκάδες μίλια μακριά (δυτικά) από την διαχωριστική γραμμή των χωρικών υδάτων με την Τουρκία!
Δεκάδες μίλια…!
Η ανάρτηση ελληνικής σημαίας πάνω σε βραχονησίδες τόσο μακριά από τα «σύνορα» ΔΕΝ είναι «εξωτερική πολιτική»!
Είναι άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος ΜΕΣΑ στην χώρα μας!
Είναι εσωτερικό μας ζήτημα. Αν είναι καν «ζήτημα»…
Δεν έχει σημασία ποια είναι τα «κίνητρα» των νεαρών που το έκαναν. Το σημαντικό είναι πως η Τουρκία το θεωρεί «πρόκληση»!
Είτε τουρκική ακταιωρός πήγε και “έβγαλε” τη σημαία από μια βραχονησίδα τόσο μακριά από τη υδάτινη συνοριογραμμή, όπως ανακοίνωσε επίσημα ο Τούρκος Πρωθυπουργός, είτε πήγαν… Τούρκοι κομμάντος το βράδυ και την αφαίρεσαν όπως ανακοίνωσε λίγο αργότερα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, είτε δεν πήγε κανείς τους, όπως ανακοίνωσε στην Αθήνα το Μαξίμου, το γεγονός και μόνο ότι Τούρκοι επίσημοι θέτουν θέμα για το… αν αναρτάμε σημαίες σε βραχονησίδες βαθιά μέσα στα χωρικά μας ύδατα και πολύ μακριά από τις ακτές τους, σημαίνει ότι αμφισβητούν ευθέως το μισό Αιγαίο!
Κι αυτό, το κατάλαβαν όλοι οι Έλληνες, αλλά δεν τους το λέει κανείς!
Οπότε ενισχύεται η αίσθηση ότι η χώρα αντιμετωπίζει μείζονα απειλή – και άμεσα μάλιστα – με ηγεσία παντελώς αμήχανη (μη πω τίποτε πιο βαρύ!).
Για να πως την «αμαρτία» μου, χθες κι εγώ σκέφτηκα προς στιγμήν, πως ίσως πράγματι, κάποιοι «θερμοκέφαλοι» να προσπάθησαν από την πλευρά μας να «προκαλέσουν» κάτι…
Βέβαια, κι έτσι να ήταν τα πράγματα, πάλι τόσο μακριά από τα τουρκικά χωρικά ύδατα δεν είναι – ούτε θα μπορούσε, ούτε έχουμε δικαίωμα εμείς οι ίδιοι να το αποκαλούμε - “πρόκληση”!
Τόσο μακριά, ΔΕΝ είναι πρόκληση για την Τουρκία. Τελεία και παύλα…
Αλλά όταν ψάξαμε και μάθαμε τι ακριβώς ήταν αυτά τα παιδιά κι όταν διαβάσαμε τις δηλώσεις τους, τότε καταλάβαμε πως όχι, ΔΕΝ είναι «προβοκάτορες»!
Έκαναν κάτι παιδιάστικο ίσως και αυθόρμητο βέβαια, αλλά σίγουρα δεν θέλησαν να προκαλέσουν οποιονδήποτε κίνδυνο για τη χώρα τους!
Γιατί αν αρχίσουμε να λέμε, πως είναι «επικίνδυνο» αυτό που έκαναν τα παιδιά αυτά, τότε είναι σαν να παραδεχόμαστε μόνοι μας ότι «δικαιούται» η Τουρκία να «προκαλείται» για τις ελληνικές σημαίες που ανεμίζουν δεκάδες μίλια μακριά από τα χωρικά της ύδατα και βαθιά μέσα στην Ελληνική επικράτεια.
Κόψτε τις… ανοησίες, λοιπόν! Άντε πια…
Αν θέλετε να «μαλώσετε» νεαρά θρασίμια, αφήστε τα παιδιά που έβαλαν σημαίες έξω από τους Φούρνους και ασχοληθείτε με κάποιους άλλους που την ίδια μέρα προσπαθούσαν να… γκρεμίσουν το άγαλμα του Τρούμαν στην Αθήνα!
Κι έκαναν και δηλώσεις δημόσια – και τις έπαιξαν όλα τα κανάλια που κάνουν έκκληση για «ψυχραιμία» και «υπευθυνότητα»! – ότι ο Τρούμαν, λέει, ήταν «φονιάς» των λαών και «εγκληματίας πολέμου»!
Αυτό δεν έχει επιπτώσεις στην εξωτερική εικόνα της χώρας μας, άραγε;
Αυτό δεν έχει επιπτώσεις στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, και μάλιστα σε κρίσιμες στιγμές για μας;
Ποιά εντύπωση δημιουργείται εκτός Ελλάδος από το γεγονός πως τη στιγμή που μας «την πέφτει» από παντού η Τουρκία, δικά μας κωλόπαιδα πάνε και γκρεμίζουν το άγαλμα του Τρούμαν στο κέντρο της πρωτεύουσας;
Δεν θα πουν άπαντες εκτός συνόρων – φίλοι και εχθροί – ότι έχουμε …μουρλαθεί εντελώς;
Κι όμως αυτό - που είναι και ποινικό αδίκημα - δεν βγήκε κανείς να το στηλιτεύσει!
Παρά περίσσεψαν οι επίσημοι «ψόγοι» και οι δημόσιες επικρίσεις για τα άλλα παιδιά, που αντί να κάνουν «αντιπολεμικές» διαδηλώσεις στην Αθήνα ή «ντου» μαζί με το «Ρουβίκωνα» σε ξένες πρεσβείες, πήγαν και ανάρτησαν ελληνικές σημαίες σε ελληνικούς βράχους μακριά από τα τουρκικά χωρικά ύδατα…
Ντροπή! Έτσι;
Κάποιος μάλιστα «ειδήμων» - και καλά - ανέφερε το αποστομωτικό «επιχείρημα»:
--Δεν βάζω τη σημαία μου όπου δεν μπορώ να την υπερασπιστώ!
Τι λες ρε φίλε;
Μέσα στη χώρα μου, δεν μπορώ να την «υπερασπιστώ»;
Από ποιόν να την υπερασπιστώ, ΜΕΣΑ στη χώρα μου;
Μήπως θα ρωτάμε την Τουρκία, αν θα βάζουμε σημαία και στις νησίδες των Κυκλάδων - ή μόνο από την Ικαρία και πέρα;
Έχετε δεχθεί «διχοτόμηση» του Αιγαίου και δεν μας το είπατε;
Η μήπως πρέπει να παίρνουμε άδεια για να βάζουμε σημαία και στις νησίδες του Αργοσαρωνικού;
Μήπως και στο μπαλκόνι μας;
Όσοι τα λένε αυτά, δεν είναι ούτε «ψύχραιμοι», ούτε «υπεύθυνοι», ούτε «σοβαροί»…
Είναι απλώς… χεσμένοι από το φόβο τους!
Και φαίνεται πια…
ΥΓ: Προσπάθησα να γράψω τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις…
Σε επόμενα σημειώματα θα αρχίσω να περιγράφω τι μπορούμε να κάνουμε. Και τι κάνουν όλοι οι άλλοι. Που είναι και ψύχραιμοι και υπεύθυνοι και αληθινά σοβαροί…
Όντως το αποφεύγω!
Λέγονται, γράφονται και ακούγονται τόσα κάθε μέρα πια, που «θολώνουν τα νερά» (της ενημέρωσης), όπως θολώνουν και τα μυαλά των ανθρώπων.
Οι απλοί πολίτες που παρακολουθούν άναυδοι, δεν ξέρουν πια τι να πιστέψουν. Οι επίσημες εκδοχές δεν πείθουν. Οι ανεπίσημες φήμες (που κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο) είναι συχνά… «τερατολογικές» και αντιφατικές μεταξύ τους.
Κι όποιος, παρ’ όλα αυτά, πληροφορείται την αλήθεια – ή περισσότερες λεπτομέρειες για ό,τι πραγματικά συνέβη - απλώς δεν μπορεί να τα πει.
Για ποικίλους λόγους…
Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που μπορούν να ειπωθούν πλέον. Και κάποια που πρέπει να ειπωθούν…
* Πρώτον, ακούω συνέχεια σε διάφορα «σοβαρά» κανάλια ή διαβάζω «έγκυρες» εφημερίδες, από «έγκριτους» αρθρογράφους, να επικαλούνται την… «ψυχραιμία» και την «υπευθυνότητα»!
Αλλά το κάνουν σαν να επιδιώκουν το ακριβώς… αντίθετο: Να εξάψουν τα πάθη και να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στη χώρα τους. Ζητούν συνεχώς από το κοινό τους να αντιμετωπίσει την κατάσταση με «λογική και όχι με συναίσθημα».
Αλλά την ίδια στιγμή κάνουν το παν για να δημιουργήσουν… έντονη συγκινησιακή φόρτιση στο κοινό τους!
Κι είναι φυσικό! Όταν σκοτώνεται ένας πιλότος μαχητικού αεροσκάφους μας, ή όταν κινδυνεύουν να σκοτωθούν ναύτες μας από εμβολισμό τουρκικού σκάφους, ή όταν συλλαμβάνονται συνοριακοί φρουροί μας από τουρκική περίπολο στα σύνορα, δεν μπορούν οι ειδήσεις αυτές να παρουσιάζονται με… «ουδέτερο» συναισθηματικά τρόπο.
Αλλά όταν τα ίδια τα ΜΜΕ φορτίζουν συναισθηματικά της παρουσίαση των ειδήσεων – κάποιες φορές και καθ’ υπερβολήν – το να επικαλούνται στη συνέχεια τη «ψυχρή λογική» είναι λίγο παράταιρο. Σαν να προσπαθούν απεγνωσμένα να καταστείλουν αυτό που τα ίδια προκάλεσαν.
Κι αυτό δεν είναι ένδειξη «υπευθυνότητας». Ούτε «ψυχραιμίας». Είναι απόδειξη φοβικότητας, ασυναρτησίας και σύγχυσης…
Το φόβο οφείλεις να τον εκλογικεύεις και να τον διαχειρίζεσαι. Όχι να τον εξορκίζεις την ώρα που τον… πυροδοτείς!
Κι αυτό ακριβώς «προσλαμβάνει» το ευρύ κοινό:
Πώς κάτι σοβαρό και επικίνδυνο συμβαίνει πλέον. Που δεν μπορούμε ούτε να το καταλάβουμε, ούτε να μας το εξηγήσουν, ούτε να το αντιμετωπίσουμε ως χώρα…
Δηλαδή προκαλούν τις χειρότερες εντυπώσεις στο «εθνικό ακροατήριο»…
* Δεύτερον, η συνεχής επίκληση «ψυχραιμίας» και «υπευθυνότητας», καταντά κομματάκι… γελοία!
Πρέπει πολύ απλά να εξηγήσουμε στους εαυτούς μας και στον κόσμο μας δύο απλά πράγματα:
Πως «ψυχραιμία», δεν σημαίνει απόλυτη παθητικότητα!
Και «υπευθυνότητα», δεν σημαίνει πλήρης αδράνεια!
Η ψυχραιμία και η υπευθυνότητα είναι πολύτιμες αρετές όταν διαχειρίζεται κάποιος μια κρίση, εφ’ όσον ξέρει τι να κάνει και έχει σχέδιο για το πώς θα την αντιμετωπίσει.
Αν δεν έχει κανένα σχέδιο, τότε η «ψυχραιμία» θυμίζει αυτό το ανεπανάληπτο που μας είπε προχθές ο κ. Τόσκας.
--Αν μπουν κλέφτες στο σπίτι σας κι είστε μέσα… κάντε πως κοιμόσαστε!
Είναι σημαντικό πλέον να αντιληφθεί ο Ελληνικός λαός, πως ΔΕΝ είναι τέτοιου είδους η… «ψυχραιμία» που επιδεικνύει η Ελλάδα όταν προκαλείται!
Δεν «κάνει πως κοιμάται», για να γλιτώσει τα χειρότερα…
Γιατί, αν δημιουργηθεί στον Ελληνικό λαό η πεποίθηση, πώς αυτό ακριβώς συμβαίνει, δηλαδή ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το... «να κάνουμε πως κοιμόμαστε», τότε:
πρώτον ως χώρα έχουμε ήδη χάσει,
δεύτερον τότε ως κοινωνία έχουμε διαλυθεί,
και τρίτον ανοίγουμε το δρόμο σε πάσης φύσεως επικίνδυνους «ακραίους», να εκμεταλλευτούν το κενό της επίσημης αδράνειας.
Ίσως δεν έχουμε φτάσει εκεί ακόμα, πάντως πλησιάζουμε…
* Τρίτον, ένα άλλο πράγμα που υπονομεύει το δημόσιο αίσθημα και δυναμιτίζει το εθνικό φρόνημα είναι η συνεχής επίκληση του… «Διεθνούς Δικαίου»!
Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε μιαν ανοικτή πρόκληση από την Τουρκία, βγαίνει κάποιος επίσημος, και βγάζει ένα… «δεκάρικο» περί «Διεθνούς Δικαίου»…
Δεν θέλω να μειώσω τη σημασία του Διεθνούς Δικαίου και της επίκλησής του για την διπλωματία μας. Κάθε άλλο…
Αλλά ο Ελληνικός λαός έχει καταλάβει ότι το Διεθνές Δίκαιο από μόνο του ΔΕΝ μας προστατεύει!
Το γεγονός ότι η Τουρκία το παραβιάζει συστηματικά – και ανοικτά – δεν σημαίνει ότι θα «τιμωρηθεί» για αυτό. Προς στιγμήν «ανταμείβεται»! Της «βγαίνει»…
Το γεγονός ότι ανήκουμε σε ευρωατλαντικούς θεσμούς (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ κλπ), ασφαλώς είναι ενισχυτικό της θέσης μας (αλίμονο αν ΔΕΝ ανήκαμε κι όλα!), αλλά από μόνο του πια ΔΕΝ μας εξασφαλίζει…
Ο Ελληνικός λαός τείνει να πιστέψει, πως το Διεθνές Δίκαιο και οι Ευρωατλαντικοί θεσμοί, είναι ένα είδος «αυτόματου πιλότου»!
Χρειάζεται όμως και κάποια «ενεργός πολιτική» από την πλευρά μας. Να ξέρει ο κόσμος πως, αν συμβεί κάτι πέρα και έξω από την ρουτίνα της φραστικής κλιμάκωσης, τότε έχουμε τη δυνατότητα να το αντιμετωπίσουμε.
Και δεν επαφιόμαστε μόνο στις πρόνοιες των Διεθνούς Δικαίου και στην «μη αυτόματη» και πλήρως ανεπαρκή «στήριξη» των εταίρων μας…
Αυτή η ενεργός πολιτική λέγεται «Αποτροπή»!
Και είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ ό,τι κάνουμε ως τώρα: «Κατευνασμό»!
Προσπαθούμε να «κατευνάσουμε το θηρίο» …
Ενώ θα έπρεπε να το αποθαρρύνουμε από την κλιμάκωση που επιχειρεί. Κι έτσι, «κατευνάζοντας», φέρνουμε πια πιο κοντά το επόμενο βήμα κλιμάκωσης της απειλής!
Όμως, αυτά θα τα εξετάσουμε σε άλλο σημείωμα.
Δεν συμφωνούν όλοι τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε. Πράγματι…
Όμως όλοι ανεξαιρέτως, όταν ακούν επανειλημμένες εκκλήσεις «ψυχραιμίας» και διαλέξεις επισήμων περί «Διεθνούς Δικαίου», καταλαβαίνουν πως η ηγεσία της χώρας βρίσκεται σε πλήρη παραζάλη και σε απόλυτη αμηχανία.
Πράγμα όχι καλό για το ηθικό της χώρας, ασφαλώς…
* Το προχθεσινό περιστατικό με την ανάρτηση ελληνικών σημαιών σε βραχονησίδες έξω από τους Φούρνους Ικαρίας συμπυκνώνει όλα αυτά που ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε πια...
Να εξηγηθώ: Δεν θεωρώ ότι πρέπει να ασκείται η εξωτερική πολιτική από «ιδιώτες», πρωτοβουλιακά και ανεύθυνα. Αυτό είναι αυτονόητο και δεν χρειάζεται καν να το εξηγήσει κανείς.
Προσέξτε όμως: το να κάνεις αυθαίρετα «επίδειξη σημαίας» εκτός συνόρων ή πάνω στη συνοριογραμμή, είναι μια πράξη ανευθυνότητας...
Αλλά τα νησάκια αυτά («Ανρωποφάδες» όπως το λένε οι ντόπιοι ή «Ανθρωποφάγοι», όπως το γράφουν οι ναυτικοί χάρτες) ΔΕΝ είναι πάνω στην συνοριογραμμή! Είναι πολύ πιο πίσω…
Είναι λιγότερο από ένα μίλι μακριά από τους Φούρνους και δεκάδες μίλια μακριά (δυτικά) από την διαχωριστική γραμμή των χωρικών υδάτων με την Τουρκία!
Δεκάδες μίλια…!
Η ανάρτηση ελληνικής σημαίας πάνω σε βραχονησίδες τόσο μακριά από τα «σύνορα» ΔΕΝ είναι «εξωτερική πολιτική»!
Είναι άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος ΜΕΣΑ στην χώρα μας!
Είναι εσωτερικό μας ζήτημα. Αν είναι καν «ζήτημα»…
Δεν έχει σημασία ποια είναι τα «κίνητρα» των νεαρών που το έκαναν. Το σημαντικό είναι πως η Τουρκία το θεωρεί «πρόκληση»!
Είτε τουρκική ακταιωρός πήγε και “έβγαλε” τη σημαία από μια βραχονησίδα τόσο μακριά από τη υδάτινη συνοριογραμμή, όπως ανακοίνωσε επίσημα ο Τούρκος Πρωθυπουργός, είτε πήγαν… Τούρκοι κομμάντος το βράδυ και την αφαίρεσαν όπως ανακοίνωσε λίγο αργότερα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, είτε δεν πήγε κανείς τους, όπως ανακοίνωσε στην Αθήνα το Μαξίμου, το γεγονός και μόνο ότι Τούρκοι επίσημοι θέτουν θέμα για το… αν αναρτάμε σημαίες σε βραχονησίδες βαθιά μέσα στα χωρικά μας ύδατα και πολύ μακριά από τις ακτές τους, σημαίνει ότι αμφισβητούν ευθέως το μισό Αιγαίο!
Κι αυτό, το κατάλαβαν όλοι οι Έλληνες, αλλά δεν τους το λέει κανείς!
Οπότε ενισχύεται η αίσθηση ότι η χώρα αντιμετωπίζει μείζονα απειλή – και άμεσα μάλιστα – με ηγεσία παντελώς αμήχανη (μη πω τίποτε πιο βαρύ!).
Για να πως την «αμαρτία» μου, χθες κι εγώ σκέφτηκα προς στιγμήν, πως ίσως πράγματι, κάποιοι «θερμοκέφαλοι» να προσπάθησαν από την πλευρά μας να «προκαλέσουν» κάτι…
Βέβαια, κι έτσι να ήταν τα πράγματα, πάλι τόσο μακριά από τα τουρκικά χωρικά ύδατα δεν είναι – ούτε θα μπορούσε, ούτε έχουμε δικαίωμα εμείς οι ίδιοι να το αποκαλούμε - “πρόκληση”!
Τόσο μακριά, ΔΕΝ είναι πρόκληση για την Τουρκία. Τελεία και παύλα…
Αλλά όταν ψάξαμε και μάθαμε τι ακριβώς ήταν αυτά τα παιδιά κι όταν διαβάσαμε τις δηλώσεις τους, τότε καταλάβαμε πως όχι, ΔΕΝ είναι «προβοκάτορες»!
Έκαναν κάτι παιδιάστικο ίσως και αυθόρμητο βέβαια, αλλά σίγουρα δεν θέλησαν να προκαλέσουν οποιονδήποτε κίνδυνο για τη χώρα τους!
Γιατί αν αρχίσουμε να λέμε, πως είναι «επικίνδυνο» αυτό που έκαναν τα παιδιά αυτά, τότε είναι σαν να παραδεχόμαστε μόνοι μας ότι «δικαιούται» η Τουρκία να «προκαλείται» για τις ελληνικές σημαίες που ανεμίζουν δεκάδες μίλια μακριά από τα χωρικά της ύδατα και βαθιά μέσα στην Ελληνική επικράτεια.
Κόψτε τις… ανοησίες, λοιπόν! Άντε πια…
Αν θέλετε να «μαλώσετε» νεαρά θρασίμια, αφήστε τα παιδιά που έβαλαν σημαίες έξω από τους Φούρνους και ασχοληθείτε με κάποιους άλλους που την ίδια μέρα προσπαθούσαν να… γκρεμίσουν το άγαλμα του Τρούμαν στην Αθήνα!
Κι έκαναν και δηλώσεις δημόσια – και τις έπαιξαν όλα τα κανάλια που κάνουν έκκληση για «ψυχραιμία» και «υπευθυνότητα»! – ότι ο Τρούμαν, λέει, ήταν «φονιάς» των λαών και «εγκληματίας πολέμου»!
Αυτό δεν έχει επιπτώσεις στην εξωτερική εικόνα της χώρας μας, άραγε;
Αυτό δεν έχει επιπτώσεις στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, και μάλιστα σε κρίσιμες στιγμές για μας;
Ποιά εντύπωση δημιουργείται εκτός Ελλάδος από το γεγονός πως τη στιγμή που μας «την πέφτει» από παντού η Τουρκία, δικά μας κωλόπαιδα πάνε και γκρεμίζουν το άγαλμα του Τρούμαν στο κέντρο της πρωτεύουσας;
Δεν θα πουν άπαντες εκτός συνόρων – φίλοι και εχθροί – ότι έχουμε …μουρλαθεί εντελώς;
Κι όμως αυτό - που είναι και ποινικό αδίκημα - δεν βγήκε κανείς να το στηλιτεύσει!
Παρά περίσσεψαν οι επίσημοι «ψόγοι» και οι δημόσιες επικρίσεις για τα άλλα παιδιά, που αντί να κάνουν «αντιπολεμικές» διαδηλώσεις στην Αθήνα ή «ντου» μαζί με το «Ρουβίκωνα» σε ξένες πρεσβείες, πήγαν και ανάρτησαν ελληνικές σημαίες σε ελληνικούς βράχους μακριά από τα τουρκικά χωρικά ύδατα…
Ντροπή! Έτσι;
Κάποιος μάλιστα «ειδήμων» - και καλά - ανέφερε το αποστομωτικό «επιχείρημα»:
--Δεν βάζω τη σημαία μου όπου δεν μπορώ να την υπερασπιστώ!
Τι λες ρε φίλε;
Μέσα στη χώρα μου, δεν μπορώ να την «υπερασπιστώ»;
Από ποιόν να την υπερασπιστώ, ΜΕΣΑ στη χώρα μου;
Μήπως θα ρωτάμε την Τουρκία, αν θα βάζουμε σημαία και στις νησίδες των Κυκλάδων - ή μόνο από την Ικαρία και πέρα;
Έχετε δεχθεί «διχοτόμηση» του Αιγαίου και δεν μας το είπατε;
Η μήπως πρέπει να παίρνουμε άδεια για να βάζουμε σημαία και στις νησίδες του Αργοσαρωνικού;
Μήπως και στο μπαλκόνι μας;
Όσοι τα λένε αυτά, δεν είναι ούτε «ψύχραιμοι», ούτε «υπεύθυνοι», ούτε «σοβαροί»…
Είναι απλώς… χεσμένοι από το φόβο τους!
Και φαίνεται πια…
ΥΓ: Προσπάθησα να γράψω τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις…
Σε επόμενα σημειώματα θα αρχίσω να περιγράφω τι μπορούμε να κάνουμε. Και τι κάνουν όλοι οι άλλοι. Που είναι και ψύχραιμοι και υπεύθυνοι και αληθινά σοβαροί…