Από τότε που πήγε ο Αλέξης Τσίπρας στις ΗΠΑ και έγινε η πρώτη αναφορά για κλείσιμο της αναβάθμισης των F-16, έχουν περάσει περίπου έξι μήνες! Έξι μήνες για να πάρουμε μια απόφαση αν πρέπει να τα φτιάξουμε ή όχι κι έχοντας, όπως γράφεται, δύο προσφορές. Κι όμως ούτε χθες πήραμε την απόφαση.
Του Στρατή Μαζίδη
Διαβάσαμε για τις φρεγάτες FREMM ότι θα μισθώσουμε δύο και θα φτιάξουμε άλλες δύο ή ότι θα πάρουμε δύο FREMM και τέσσερις Belh@rra, μέχρι που οι Γάλλοι μας προσγείωσαν απότομα. Κι όμως ούτε χθες πήραμε την απόφαση.
Ακούμε διαρκώς για τα Mirage και τα στρατηγικά τους όπλα καθώς επίσης για τις ανάγκες τους. Κι όμως ούτε χθες πήραμε την απόφαση.
Για νέο μαχητικό 5ης γενιάς, ούτε να το σκεπτόμαστε.
Τι στην ευχή κουβέντιαζαν χθες; Τελικά ποια παραγγελία έκλεισε; Των καφέδων για τη συνάντηση; Την ίδια στιγμή σχεδόν καθημερινά διαβάζουμε στο διεθνή τύπο ειδήσεις για την τουρκική αμυντική βιομηχανία και τις ένοπλες δυνάμεις. Νέα αποβατικά, υπό κατασκευή υποβρύχια ανάλογα των δικών μας, οπλισμένα drones, μίνι αεροπλανοφόρο, οχήματα με τηλεχειρισμό, σελάχια που θα μπορούν να ανατινάζουν ένα πλοίο κτλ.
Είμαστε στο και πέντε αλλά ακόμη δεν αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα της κατάστασης. Κι αυτή είναι η κουλτούρα του κράτους μας. Συζητήσεις, ξανά μανά συζητήσεις και χρονοτριβές.