 |
| MIH83 - pixabay |
Υπάρχει λόγος που οι αμερικανικές σχέσεις με την Ρωσία είναι τώρα χειρότερες από ότι ήταν για αρκετό καιρό και η Ρωσία δεν είναι υπεύθυνη γι΄αυτό. Η κυβέρνηση Τζωρτζ Μπους σκότωσε την συνθήκη βαλλιστικών αντιπυραύλων, που εγγυάτο την αμοιβαία πυρηνική καταστροφή και έτσι εξασφάλιζε την στρατηγική σταθερότητα. Η κυβέρνηση Ομπάμα εισήγαγε ένα πρόγραμμα δαπάνης ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων για την αναβάθμιση των αμερικανικών πυρηνικών δυνατοτήτων και της άμυνας με βαλλιστικούς πυραύλους, για να εξασφαλίσει την υπεροχή σε μια πυρηνική σύρραξη.
Moon of Alabama 11-4-18 / μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Οι ΗΠΑ υπό τον Τραμπ διεξάγουν ένα οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας, εφαρμόζοντας όλο και περισσότερες οικονομικές κυρώσεις. Ο τελευταίος γύρος, την Παρασκευή, είχε σαν στόχους Ρώσους βιομηχάνους, πολλοί από τους οποίους δεν συμπαθούν καν τον Πούτιν. Ο Όλεγκ Ντεριπάσκα, που το Κρεμλίνο αντιπαθεί, έχασε το 15% της περιουσίας του. Το Ρούβλι έπεφτε σε σχέση με το δολάρια δυο μέρες συνέχεια. Όργανα του αμερικανικού υπουργείου των Οικονομικών ταξιδεύουν τώρα στην Ευρώπη για να πιέσουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες να κλείσουν όλες τις υπηρεσίες τους στις ρωσικές εταιρείες.
(Kατά μια ειρωνική συγκυρία και οι δυο κατευθύνσεις της οικονομικής επίθεσης θα βοηθήσουν το πρόγραμμα του Πούτιν. Από το 2014 η Ρωσία πιέζει τους ολιγάρχες να επαναπατρίσουν τα δισεκατομμύρια π0υ έχουν καταχωνιάσει σε «Δυτικές» εξωχώριες τράπεζες. Τώρα θα το κάνουν από φόβο των κατασχέσεων. Το φτηνότερο ρούβλι θα ενισχύσει την τοπική παραγωγή και τις φτηνότερες εξαγωγές.)
Οι ΗΠΑ υποκίνησαν τη Γεωργία να επιτεθεί στη Ρωσία. «Άλλαξαν το καθεστώς» της Ουκρανίας. Επιτίθενται στη Συρία, παλαιό σύμμαχο της Ρωσίας. ΄Επειτα είναι οι φάρσες χημικών επιέσεωνπου αποδίδονται στη Ρωσία χωρίς αποδείξεις. Η Ρωσία δεν επηρέασε τις αμερικανικές εκλογές. Δεν δηλητηρίασε τους Σκρίπαλ. Δεν έγινε «χημική επίθεση» στην Ντούμα.
Οι Ρωσία έχει κάθε είδους λόγους να είναι εχθρική προς τις ΗΠΑ, αλλά μένει πάντοτε ήρεμη και ευγενής. Είναι βλακώδες να εκλαμβάνεις αυτή την στάση για φόβο ή μειονεκτικότητα. Προκαλώντας τη Ρωσία, όπως κάνει τώρα ο Τραμπ, απλώς ενισχύεις την αντίστασή της στις αμερικανικές κινήσεις.
Προσπαθεί ο Τραμπ να κάνει μια προσφορά πραγματικής βοήθειας στην οικονομία της Ρωσίας και τερματισμού της κούρσας των εξοπλισμών (με το πρόσφατο μήνυμα στο Τουίτερ);
Εάν η Ρωσία υποχωρούσε και εγκατέλειπε τη Συρία θα ακύρωνε αλήθεια ο Τραμπ τις κυρώσεις; Θα σταματούσε αλήθεια την αμερικανική κούρσα για πυρηνική υπεροχή; Θα υποσχόταν τουλάχιστον πως θα το κάνει; Και ποιος θα πίστευε τον Τραμπ σε κάθε περίπτωση;
Αντίθετα με τις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες, η ηγεσία της Ρωσίας δεν είναι σκυλάκια του καναπέ που γαυγίζουν. Η κυβέρνηση και ο λαός της Ρωσίας δε θα κάνουν στην άκρη. Δεν το έκαναν ποτέ στην ιστορία τους. Ο πρόεδρος Πούτιν θα αρχίσει στις 7 Μαΐου τη νέα θητεία του με ένα πολεμικό υπουργικό συμβούλιο, δομημένο και επανδρωμένο για σύρραξη. Προβλέπει ένα μακρόν αγώνα.
Η Ρωσία είναι υποχρεωμένη να απαντήσει σε οποιαδήποτε αμερικανική επίθεση στη Συρία. Πρέπει να το κάνει για να μη χάσει γόητρο και την εμπιστοσύνη των συμμάχων της. Αλλά επίσης έχει ανάγκη να το κάνει αποφεύγοντας περαιτέρω κλιμάκωση. Κάτι που να είναι πολύ δυνατό, σε ένα διαφορετικό θέατρο και που να μην δείχνει ταυτότητα; Η κάτι που απροκάλυπτα να πλήττει αμερικανικά συμφέροντα, αλλά όχι Αμερικανούς στρατιώτες, στην Μέση Ανατολή;
Το Ισραήλ είναι ο υποκινητής του πολέμου στη Συρία και που πιέζει για συνέχιση της σύρραξης. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο Ρώσοι στο Ισραήλ, πολλοί από τους οποίους δεν είναι καν εβραίοι. Θα μπορούσε η Ρωσία να τους ζητήσει βοήθεια για την αλλαγή της στρατηγικής εικόνας; ΄Η θα πρέπει να αυξήσει την υποστήριξή της σε εκείνους που απροκάλυπτα πολεμούν το σιωνιστικό κράτος;
Οι ΗΠΑ υπό τον Τραμπ διεξάγουν ένα οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας, εφαρμόζοντας όλο και περισσότερες οικονομικές κυρώσεις. Ο τελευταίος γύρος, την Παρασκευή, είχε σαν στόχους Ρώσους βιομηχάνους, πολλοί από τους οποίους δεν συμπαθούν καν τον Πούτιν. Ο Όλεγκ Ντεριπάσκα, που το Κρεμλίνο αντιπαθεί, έχασε το 15% της περιουσίας του. Το Ρούβλι έπεφτε σε σχέση με το δολάρια δυο μέρες συνέχεια. Όργανα του αμερικανικού υπουργείου των Οικονομικών ταξιδεύουν τώρα στην Ευρώπη για να πιέσουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες να κλείσουν όλες τις υπηρεσίες τους στις ρωσικές εταιρείες.
(Kατά μια ειρωνική συγκυρία και οι δυο κατευθύνσεις της οικονομικής επίθεσης θα βοηθήσουν το πρόγραμμα του Πούτιν. Από το 2014 η Ρωσία πιέζει τους ολιγάρχες να επαναπατρίσουν τα δισεκατομμύρια π0υ έχουν καταχωνιάσει σε «Δυτικές» εξωχώριες τράπεζες. Τώρα θα το κάνουν από φόβο των κατασχέσεων. Το φτηνότερο ρούβλι θα ενισχύσει την τοπική παραγωγή και τις φτηνότερες εξαγωγές.)
Οι ΗΠΑ υποκίνησαν τη Γεωργία να επιτεθεί στη Ρωσία. «Άλλαξαν το καθεστώς» της Ουκρανίας. Επιτίθενται στη Συρία, παλαιό σύμμαχο της Ρωσίας. ΄Επειτα είναι οι φάρσες χημικών επιέσεωνπου αποδίδονται στη Ρωσία χωρίς αποδείξεις. Η Ρωσία δεν επηρέασε τις αμερικανικές εκλογές. Δεν δηλητηρίασε τους Σκρίπαλ. Δεν έγινε «χημική επίθεση» στην Ντούμα.
Οι Ρωσία έχει κάθε είδους λόγους να είναι εχθρική προς τις ΗΠΑ, αλλά μένει πάντοτε ήρεμη και ευγενής. Είναι βλακώδες να εκλαμβάνεις αυτή την στάση για φόβο ή μειονεκτικότητα. Προκαλώντας τη Ρωσία, όπως κάνει τώρα ο Τραμπ, απλώς ενισχύεις την αντίστασή της στις αμερικανικές κινήσεις.
Προσπαθεί ο Τραμπ να κάνει μια προσφορά πραγματικής βοήθειας στην οικονομία της Ρωσίας και τερματισμού της κούρσας των εξοπλισμών (με το πρόσφατο μήνυμα στο Τουίτερ);
Εάν η Ρωσία υποχωρούσε και εγκατέλειπε τη Συρία θα ακύρωνε αλήθεια ο Τραμπ τις κυρώσεις; Θα σταματούσε αλήθεια την αμερικανική κούρσα για πυρηνική υπεροχή; Θα υποσχόταν τουλάχιστον πως θα το κάνει; Και ποιος θα πίστευε τον Τραμπ σε κάθε περίπτωση;
Αντίθετα με τις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες, η ηγεσία της Ρωσίας δεν είναι σκυλάκια του καναπέ που γαυγίζουν. Η κυβέρνηση και ο λαός της Ρωσίας δε θα κάνουν στην άκρη. Δεν το έκαναν ποτέ στην ιστορία τους. Ο πρόεδρος Πούτιν θα αρχίσει στις 7 Μαΐου τη νέα θητεία του με ένα πολεμικό υπουργικό συμβούλιο, δομημένο και επανδρωμένο για σύρραξη. Προβλέπει ένα μακρόν αγώνα.
Η Ρωσία είναι υποχρεωμένη να απαντήσει σε οποιαδήποτε αμερικανική επίθεση στη Συρία. Πρέπει να το κάνει για να μη χάσει γόητρο και την εμπιστοσύνη των συμμάχων της. Αλλά επίσης έχει ανάγκη να το κάνει αποφεύγοντας περαιτέρω κλιμάκωση. Κάτι που να είναι πολύ δυνατό, σε ένα διαφορετικό θέατρο και που να μην δείχνει ταυτότητα; Η κάτι που απροκάλυπτα να πλήττει αμερικανικά συμφέροντα, αλλά όχι Αμερικανούς στρατιώτες, στην Μέση Ανατολή;
Το Ισραήλ είναι ο υποκινητής του πολέμου στη Συρία και που πιέζει για συνέχιση της σύρραξης. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο Ρώσοι στο Ισραήλ, πολλοί από τους οποίους δεν είναι καν εβραίοι. Θα μπορούσε η Ρωσία να τους ζητήσει βοήθεια για την αλλαγή της στρατηγικής εικόνας; ΄Η θα πρέπει να αυξήσει την υποστήριξή της σε εκείνους που απροκάλυπτα πολεμούν το σιωνιστικό κράτος;