Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επικείμενη οικονομική κρίση ώθησε τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να προκηρύξει εκλογές. Προτού το κάνει, ο πολιτικός σύμμαχος του Ερντογάν είχε ήδη προτείνει πρόωρες εκλογές.
Yavuz Baydar / ahvalnews.com
Απόδοση: Freepen.gr
Ο κ. Devlet Bahceli, αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος, δήλωσε ότι η Τουρκία πρέπει να προσέλθει στις κάλπες στις 26 Αυγούστου. Ωστόσο, ο Ερντογάν έθεσε 24 Ιουνίου ως ημερομηνία, καθιστώντας προφανές ότι θέλει να το ολοκληρώσει το συντομότερο δυνατό.
Με αυτόν τον τρόπο, ελπίζει να πιάσει την αντιπολίτευση εκτός φρουράς. Πρόκειται για μια πολιτική ενόχληση και ένα masterstroke.
Από τον Αύγουστο του 2014, όταν εξελέγη πρόεδρος, ο Ερντογάν έχει θέσει τις βάσεις για να αναλάβει τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης. Έχουν θεσπιστεί διαρθρωτικές αλλαγές για το σκοπό αυτό που δύσκολα πλέον αναστρέφονται δεδομένης της αδυναμίας και της αταξίας της αντιπολίτευσης και της σταθερής νομιμοποίησης της διαφωνίας.
Για παράδειγμα, τον περασμένο Ιούλιο, οι εσωτερικοί κανόνες του Κοινοβουλίου τροποποιήθηκαν για να μειωθεί ο διαθέσιμος χρόνος για τους βουλευτές να μιλήσουν κατά τη συζήτηση σχετικά με νομοσχέδια και άλλα θέματα. Τα ανώτατα δικαστήρια έχουν αναδιαρθρωθεί, επιτρέποντας στον Ερντογάν να σφίξει τα χέρια του στο δικαστικό σώμα. Η αγορά της μαζικής, ημι-ανεξάρτητης αυτοκρατορίας των μέσων ενημέρωσης Dogan από μια συκοφαντική επιχειρηματική οικογένεια καθιστά πιο δύσκολη την ελεύθερη και δίκαιη δημοσιογραφία. Ένας νέος νόμος για το διαδίκτυο έχει ως στόχο να περιορίσει το πεδίο εφαρμογής των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης της Τουρκίας έχει επεκταθεί για άλλη μια φορά - την έβδομη φορά από τότε που τέθηκε σε εφαρμογή για πρώτη φορά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016.
Όταν η χώρα θα ψηφίζει τον Ιούνιο, θα τελεί υπό αυτές τις συνθήκες.
Ο Ερντογάν, ωστόσο, μπορεί να αισθάνεται ότι οι συνθήκες είναι ώριμες για να δώσει το τελευταίο χτύπημα στον παλιό τρόπο που γίνονταν τα πράγματα και να θεσμοθετηθεί αντ 'αυτού η αυταρχική κυριαρχία.
Εδώ είναι η ουσία. Για να πάρει την απόλυτη εξουσία και να γίνει σούπερ-πρόεδρος, ο Ερντογάν πρέπει να εξασφαλίσει ότι θα κερδίσει τις εκλογές όσο το δυνατόν με περισσότερο ποσοστό. Ακολουθώντας τα βήματα του πρότυπου ρόλου του, του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ερντογάν παρουσιάστηκε ως ηγέτης που αποκαταστήσει την ηγεμονία της χώρας του. Πριν από τρία χρόνια, απέρριψε μια ειρηνευτική συμφωνία με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα και την πολιτική του πτέρυγα, το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, και ακολούθησε την πορεία από την οποία δεν παρέκλινε.
Τώρα έχει συνειδητοποιήσει ότι η εθνικιστική ρητορική δεν είναι μόνο ένας ψηφοφόρος, αλλά και μια προσέγγιση που πιέζει τα εθνικιστικά κόμματα της αντιπολίτευσης όπως το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) και το νεοσυσταθέν Iyi Parti.
Ο Ερντογάν έχει ήδη επιτύχει δύο εμφανείς νίκες: την εισβολή στο θύλακα Αφρίν της Συρίας και μια αφήγηση που γιορτάζει την ήττα των εχθρικών Κούρδων.
Χρειάζεται περισσότερο. Αυτό εξηγεί γιατί η Ελλάδα υπήρξε για αρκετό καιρό πολιτικός σάκος του μποξ. Οι εντάσεις κλιμακώνονται σε ορισμένες μικροσκοπικές νησίδες στο Αιγαίο. Υπήρξαν μάχες στον αέρα και τις θάλασσες. Μπορεί να χρειαστεί μόνο μία ψευδή κίνηση για να φέρει τις δύο χώρες σε πραγματικό πόλεμο.
Η Αθήνα ανησυχεί, κυρίως επειδή οι εντάσεις ενδέχεται να επηρεάσουν τον τουρισμό, ο οποίος αναμένεται να φτάσει τα 30 εκατομμύρια επισκέπτες φέτος.
Ωστόσο, ο Ερντογάν συνειδητοποίησε το εθνικιστικό επιχείρημα τόσο έξυπνα ώστε τα αντιπολιτευόμενα κόμματα CHP και Iyi φαίνεται να συμφωνούν μαζί του για τις εικαζόμενες «ελληνικές εχθροπραξίες» στο Αιγαίο, καθώς και για την εξόρυξη στην Κύπρο.
Το CHP κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι συμπεριφέρεται «ασθενώς» προς την Ελλάδα. Η ηγέτιδα του Iyi Parti, Meral Aksener μιλά σκληρά και έχει φωτογραφηθεί με πρώην αξιωματικούς του στρατού που είναι γνωστοί ως ήρωες ενάντια στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του 1990.
Δεδομένης της πολιτικής συναίνεσης για έναν επιθετικό εθνικισμό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι πιο έντονες στη σύγχρονη εποχή. Οι εντάσεις δεν θα μπορούσαν να έρθουν σε χειρότερη στιγμή και για τις δύο χώρες. Η Τουρκία αντιμετωπίζει μια επιδείνωση της οικονομίας και η Ελλάδα αγωνίζεται να ανακάμψει από τα οικονομικά της προβλήματα. Τα προβλήματα με την διευθέτηση του προσφυγικού καθεστώτος και την επανεγκατάσταση συνεχίζονται. Για τους επόμενους δύο μήνες, οι εταίροι του ΝΑΤΟ θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή ώστε να αποφευχθεί η κλιμάκωση της σύγκρουσης σε πόλεμο.
Φήμες έχουν ότι τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Γαλλία έρχονται σε επαφή με την Αθήνα και είναι διατεθειμένες να στείλουν πολεμικά πλοία για να αγκυροβολήσουν στα νησάκια αυτά στα ανοικτά των τουρκικών ακτών [σε αυτό άραγε αναφερόταν ο αμετροεπής Γιγκίτ Μπουλούτ στην τουρκική κρατική τηλεόραση; Μπουλούτ: Ελληνες δε θα σας σώσει ο Μακρόν! Ξεμένει από πυραύλους και το βάλει στα πόδια μπροστά στον στόλο μας! http://www.freepen.gr/2018/04/blog-post_6554.html]. Τα πλοία θα παραμείνουν για όσο διάστημα κρίνεται απαραίτητο. Θα μπορούσε να έχει θετική επίδραση στη διατήρηση της ειρήνης.