Είμαστε ικανοί να φανταστούμε μια πραγματικότητα που ξεπερνά τα όρια του πραγματικού; Αυτό τη συμπαγή εκτίμηση έχει προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνοδοιπόροι του που χαλκεύουν την αλήθεια, όσο κι αν τα γεγονότα των τελευταίων μηνών έχουν αμαυρώσει την 'εικόνα" της κυβέρνησης και του ιδίου του πρωθυπουργού.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και επειδή ο Αύγουστος πλησιάζει, μαζί με την πάχυνση των μυγών, ευνοείται και η δημιουργία ενός κλίματος πανηγυρισμού και χαράς για την ανακτημένη και κατακτημένη εθνική ελευθερία με την έξοδο μας από τα μνημόνια. Ευνοείται ίσως ένα κλίμα λήθης, έστω κι αν "έξοδος" , όπως παρουσιάζεται, είναι επί της ουσίας η "είσοδος" σε άλλου είδους αυστηρής επιτήρησης και απαρέγκλιτης τήρησης των συμπεφωνημένων με τους δανειστές. Τους δανειστές κι όχι τους θεσμούς!
Ο Τσίπρας όμως επενδύει στη λήθη, αμέσως μετά την πανηγυριώτικη ατμόσφαιρα και τη θερινή ραστώνη. Αυτή, λοιπόν, τη λέξη, τη λήθη, πρέπει να τη διαγράψουμε οριστικά και ενσυνείδητα από το λεξιλόγιό μας αν θέλουμε να ζήσουμε όχι μόνο σαν έθνος, αλλά σαν έθνος ελεύθερο.
Να αντικαταστήσουμε τη λήθη με την υποψία και την αμφισβήτηση για όσα ακούμε από επίσημα κυβερνητικά κι όχι μόνο χείλη. Και να συντηρήσουμε τη ζωτική τούτη αμφισβήτηση, που θα θρέψει τους ιστούς της ελεύθερης συνείδησης.
Μέχρι τώρα έχουμε πληρώσει ακριβά το τίμημα της ευπιστίας και της αδράνειας. Γιατί μολονότι τόσα χρόνια περπατάμε ανάμεσα από εθνικά χαλάσματα, και πολλοί ανάμεσα από τόση συμφορά, ασχολούμαστε με τα ανούσια και τα ανιαρά, με τη συνείδησή μας υπνωμένη, αντί να είναι Πράξη και αδιάλειπτη εγρήγορση.
Η ατομική θέληση έχει την ικανότητα, συμμορφούμενη προς τη γενική κατεύθυνση της εξέλιξης, να εκμεταλλευτεί γόνιμα τους προωθητικούς της παράγοντες και να επισπεύσει και συνάμα να εμβαθύνει τις δυνατότητες που προσφέρει για να βοηθήσει την κοινωνία να εξοικονομήσει άσκοπα διαλείμματα χρόνου, που συνήθως αποτελούν περιττή χρονοτριβή προς την πραγμάτωση του αντικειμενικού σκοπού.
Ο δε σκοπός δεν μπορεί παρά να είναι η αρτίωση της αναζωογόνησης της κοινωνίας και του έθνους μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατικής άμιλλας των κοινωνικών δυνάμεων.