Θα μπορούσε επίσης να διατυπωθεί ως η έλλειψη αισθητικής και σεβασμού στην πολιτική, ως έλλειψη αυτεπίγνωσης που οδηγεί σε ατραπούς μια κοινωνία ανθρώπων, που για οκτώ χρόνια βρίσκονται στη δίνη μιας ατελείωτης πολύπλευρης κρίσης και χρησιμοποιούνται ως "πειραματόζωα" από τους δανειστές και τις "αγορές", αλλά και από τους εγχώριους τσαρλατάνους της πολιτικής οσφυοκαμψίας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ολα αυτά τα χρόνια δεν βρέθηκε ένας Σαρδανάπαλος της πολιτικής, ικανός να εμφανίσει έστω ένα προσχέδιο κοινωνικής λύτρωσης και εθνικής αναπτέρωσης. Και κανένας από τους Σαρδανάπαλους της πολιτικής δεν υπέστη τα δεινά των πολιτών, δεν ένιωσε στο πετσί του την ανάγκη της επιβίωσης, την αγωνία για το μεροκάματο.
Η μόνη τους μέριμνα η διαρκής μετάθεση των ελπίδων στο μέλλον, η διαιώνιση της μεταβατικότητας, η οριστικοποίηση του προσωρινού, η μόνιμη εναλλαγή των θυσιών του λαού χωρίς αντίκρυσμα, η περιφρόνηση των απαιτήσεων του παρόντος με το πρόσχημα της αναγκαιότητας που επιβάλλουν οι δανειστές, η βαθμιαία αποκρυστάλλωση μιας φιλοσοφίας παραίτησης και εγκαρτέρησης με την αόριστη υπόσχεση μιας μελλοντικής ανταμοιβής που δεν ήταν ποτέ ληξιπρόθεσμη.
Και μολονότι οι Ταρτούφοι της πολιτικής έχουν εξαντλήσει όλα τα αποθέματα της υπομονής του λαού, της καλοπροαίρετης πίστης ή της απλοικής ευπιστίας, επιμένουν σαν μεταπράτες των ελπίδων των Ελλήνων να εκδιπλώνουν το θράσος τους με ψέματα κι όλο περισσότερα ψέματα.
Και κάτω από την πίεση του επείγοντος μια ολόκληρη κοινωνία βιώνει την πολιτική αναλγησία, χωρίς καμία παρακαταθήκη σοβαρότητας και ευθύνης, περιμένοντας τις άμεσες και πρακτικές εκείνες λύσεις που θα δώσουν αποτελέσματα...
Ο Ελληνας "πειραματόζωο" της πολιτικής αθλιότητας έδωσε τα πάντα. Του ζήτησαν την πίστη του και την υπομονή του και την ελπίδα του, και τους έδωσε την ψυχή του. Του πήραν την ψυχή του και του έδωσαν σ' αντάλλαγμα τον κοινωνικό θάνατο. .
Τώρα στην παρυφή του γκρεμού, προτιμά ο απατημένος ν' ατενίζει το χάος χωρίς να είναι υποχρεωμένος να μετρά το γεωμετρικό του σχήμα.