Καθώς ο χρωστήρας προσθέτει άφθονο γκρίζο χρώμα στον καμβά της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας, οι "συστροφές της ψυχής" είναι απροσμέτρητες και επιστρέφουν καταιγιστικά στη γυμνή συνείδηση, για να την πληροφορήσουν και να την αποπληροφορήσουν.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ο ούριος άνεμος της αίθριας προοπτικής ατονεί καθημερινά, για να αφήσει την αμφιβολία να πτερωθεί ιδιότυπα. Και αγγίζει κρυπτές και ευαίσθητες πτυχές της συνείδησης και μάλιστα της στοχαζόμενης συνείδησης. Και μόνο ένας ποιητής, ο οποίος ζει το σπαραγμό της κοινωνικής πραγματικότητας και των αξιών γενικότερα στον ιστορικό χρόνο, συλλαμβάνει ενορατικά και πολλές φορές βίαια τις αιχμηρές διαστάσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι, ιχνηλατεί τα άδηλα και τα κρύφια, άγεται στην αλήθεια, για να αποκαλύψει ποιητικά τα λάφυρα που του προσφέρει η Μούσα του κοινωνικού πόνου.
Και μόνο όσοι βρίσκονται στο "κέντρο του καιρού" τους, σ' αυτό το παλλόμενο, αντιφατικό, συχνά σουρεαλιστικό κέντρο, διεκδικώντας μερίδιο της αλήθειας και δεν παρατηρούν απλώς την κοινωνική επιφάνεια, διαπιστώνουν την "ποίηση" του απλού πόνου, μια ποίηση του ανθρώπινου.
Αυτή η ποίηση του καθημερινού που περνά και χάνεται παίρνοντας μαζί της τον βιωμένο μέσα στις απλές στιγμές χρόνο. Για πολλούς σε τούτο τον τόπο, ο βιωμένος χρόνος είναι, μέσα στο παρελθόν τους, 'ένα πάθος σβησμένο. Κι όσα πρόσωπα συμβαίνει ακόμη να είναι ορμητικά, αντιδρώντας μέσα στον κραδασμό ενός πάθους ή μιας ιδέας, κινδυνεύουν να αποδεχθούν την πραγματικότητα. Και το επόμενο στάδιο θα είναι να σωπάσουν μέσα στη γνώση και την οδυνηρή εμπειρία, που είναι η σοφία της βιωμένης τους ύπαρξης.
Με την εκμηδένιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας επέρχεται ο κοινωνικός κάματος. Και οι υπερχρεωμένοι Ελληνες αρκούνται στα άεργα όνειρα. Και οι κυβερνώντες συνιστούν έναν τέλειο ονειροκρίτη. Τα άεργα όνειρα, και μάλιστα σε πολιτικά σουρεαλιστικό φόντο, αφορούν το απώτατο μέλλον. Δεν χρεώνουν κανέναν. Δεν απαιτούν από κανέναν δεσμεύσεις και μόχθο. Μόνο τα μεσοπρόθεσμα όνειρα κοστίζουν, γιατί θέλουν σαφές πρόγραμμα και δράση, όπως και ακέραια την ευθύνη.