Υπάρχει μια κρυφή ατζέντα (που τώρα δεν είναι πια και τόσο «κρυφή») από τους υποτιθέμενους υποστηρικτές της «νέας εποχής» - αριστερόστροφους και «φιλελεδες», σε κάθε περίπτωση «εθνομηδενιστές», όπως θα έλεγε και ο Μίκης:
Του Θανάση Κ.
Θέλουν ένα κόσμο, όπου οι άνθρωποι θα είναι «απογυμνωμένα άτομα», χωρίς εθνικές ταυτότητες, χωρίς θρησκευτική συνείδηση, χωρίς ταυτότητα φύλου, χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο απ’ όσα συνιστούν την κοινωνική τους υπόσταση ως «πρόσωπα».
Έτσι, κυριαρχούν σήμερα μια σειρά από «νεοταξίτικες δοξασίες» περιβεβλημένες με τον μανδύα της… «επιστημοσύνης»: ότι τάχα δεν υπάρχουν «έθνη», δεν υπάρχει φυσική «συνείδηση φύλου», δεν υπάρχει έμφυτη «θρησκευτικότητα»…
Όλα αυτά που έχουν βαθιές ρίζες στην Ιστορία των κοινωνιών στην φύση των ανθρώπων και στην μεταφυσική αγωνία των προσώπων, τάχα δεν υπάρχουν!
Όλα αυτά είναι, δήθεν, «κατασκευάσματα» που επιβάλλονται «άνωθεν» και «έξωθεν»…
Μας λένε λοιπόν:
--Ότι εθνική συνείδηση δεν είναι η πολιτιστική ταυτότητα που δημιουργείται σε λαούς μέσα από τα πέρασμα της Ιστορίας, αλλά το αποτέλεσμα μιας προπαγανδιστικής επιβολής από το κράτος!
--Ότι η θρησκευτική συνείδηση, δεν είναι κι αυτή μια πολιτιστική έκφραση που μπολιάζει ιστορικά την μεταφυσική αγωνία των ανθρώπων – την προσπάθειά τους να δώσουν «νόημα» στη ζωή τους, ενόσω ξέρουν ότι κάποτε θα πεθάνουν – αλλά κι αυτή επιβάλλεται «άνωθεν» (από την Εκκλησία ή και το Κράτος).
--Κι ότι συναίσθηση του «φύλου» (ο «ανδρισμός» ή «θηλυκότητα») δεν είναι κι αυτά πολιτιστικά πρότυπα που διαμορφώνονται πάνω στη φυσική διαφορετικότητα των δύο φύλων, αλλά «κοινωνική κατασκευή» που επιβάλλεται έξωθεν στα άτομα…
Οι λεγόμενοι «φιλελέφτ» όχι μόνο επιμένουν σε αυτά, αλλά προσπαθούν να τα επιβάλουν στο όνομα της «πολιτικής ορθότητας», στιγματίζοντας όσους διαφωνούν μαζί τους…
Θέλουν «άτομα» χωρίς συναίσθηση της Ιστορίας τους,
χωρίς συναίσθηση της φυσικής-σεξουαλικής τους ταυτότητας,
χωρίς μεταφυσική αγωνία, άρα και χωρίς συναίσθηση του θανάτου.
Θέλουν ανθρώπους επιλήσμονες της Ιστορίας τους, αρνητές της φύσης τους και αδιάφορους για ο,τιδήποτε νοηματοδοτεί τη ζωή τους – άρα και αδιάφορους απέναντι στη βεβαιότητα του θανάτου τους.
Ο καθένας ό,τι φάει, ό,τι πιεί κλπ. κλπ…
Τέτοια «αδιαφοροποίητα» – δηλαδή πλήρως αλλοτριωμένα - άτομα, είναι το …«ιδανικό» της σύγχρονης Μεγάλης Φενάκης…
Μιας «παγκοσμιοποιημένης» κοινωνίας, χωρίς σύνορα, χωρίς εθνικές και θρησκευτικές ταυτότητες, χωρίς πολιτισμικές διαφορές, χωρίς κοινωνικούς «ρόλους» και ηθικά πρότυπα, χωρίς οικογενειακούς δεσμούς (αφού η έννοια της οικογένειας προϋποθέτει την συμπληρωματική ένωση «άνδρα» και «γυναίκας»)…
Τελικά ονειρεύονται μια «παγκοσμιοποιημένη κοινωνία» χωρίς… επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της, αφού μέσα από την επικοινωνία δημιουργούνται οι «σχέσεις», αναδεικνύονται οι «ρόλοι» και τα «πρότυπα»…
Άρα, οραματίζονται τον απόλυτο εφιάλτη: ένα συνονθύλευμα απρόσωπων ατόμων – τον «μαζοποιημένο άνθρωπο» - χωρίς αξίες, χωρίς όνειρα, χωρίς φιλοδοξίες, χωρίς μεταξύ τους τριβές και ανταγωνισμούς, χωρίς την ικανότητα να αγαπηθούν, να μισηθούν, να δημιουργήσουν…
Θέλουν μια «Οικουμένη» διαιρεμένη σε διαφορετικούς «χώρους» όχι σε χώρες. Και αποτελούμενη από ετερογενείς «πληθυσμούς», όχι από λαούς.
--Απαξιώνουν τον πατριωτισμό και τον θεωρούν «επιθετικό εθνικισμό».
--Απαξιώνουν τον «ανδρισμό» και τη «θηλυκότητα» κι αναδεικνύουν πρότυπα «ουδέτερους γένους», όπως ΤΟ… Jason-Αντιγόνη!
--Απαξιώνουν την θρησκευτικότητα και την ταυτίζουν με την πιο σκοταδιστική θρησκοληψία.
Θεωρούν «Ελευθερία» τη… λοβοτομή! Να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε και τι είμαστε και πού πάμε, και να γίνουμε όλοι ομοειδή «ανδράποδα» που μας ενδιαφέρει μόνο το σήμερα – χωρίς καμία αγωνία για το αύριο…
Ξεχνάνε έτσι ότι τον Ανθρώπινο Πολιτισμό τον δημιούργησαν λαοί (κι όχι «πληθυσμοί»), που διαμόρφωσαν ιστορικά ιδιαίτερη κοινή συνείδηση για το τι είναι οι ίδιοι, ιδιαίτερη «ταυτότητα» για το που διαφέρουν από τους άλλους, ιδιαίτερα ήθη για το πώς συμπεριφέρονται μεταξύ τους και ιδιαίτερα πρότυπα για το τι θεωρούν καλό ή κακό…
Ξεχνάνε επίσης, ότι την Ελευθερία την κατέκτησαν λαοί έτοιμοι να πολεμήσουν και να πεθάνουν γι’ αυτήν!
Έτοιμοι δηλαδή να κάνουν την υπέρτατη θυσία ζωής! Η οποία δεν θα είχε απολύτως κανένα νόημα χωρίς τους οικογενειακούς δεσμούς ανάμεσα στα μέλη τους, χωρίς την ιδιαίτερη αγάπη για την πατρίδα τους και χωρίς την πεποίθηση ότι υπάρχει κάτι σπουδαιότερο στο «επέκεινα», πέρα από τα όρια της φυσικής τους ζωής.
Δηλαδή ότι η θυσία τους– για την «Πόλη» τους και την Ελευθερία της - μπορεί να δώσει το υπέρτατο νόημα στη ζωή τους.
Πράγματι, χωρίς όλα αυτά, οι λέξεις «Πολιτισμός» και «Ελευθερία» δεν θα είχαν κανένα απολύτως νόημα!
Όλα τα εικαστικά μνημεία Πολιτισμού (από τον Παρθενώνα ως το Ταζ Μαχάλ και από τις Πυραμίδες μέχρι την Καπέλα Σιστίνα και την Παναγία των Παρισίων) είναι λατρευτικά αφιερωμένα σε θεότητες ή στη μεταθανάτια «πορεία» μεγάλων ηγετών.
Όλα τα αθάνατα ποιητικά μνημεία (από την Ινδική Μαχαβαράτα μέχρι τα Ομηρικά έπη, μέχρι το Γκιλγκαμές των Σουμερίων, μέχρι τις αρχαίες Ελληνικές τραγωδίες μέχρι τα Σεξπηρικά έργα) είναι όλα ύμνοι σε ηρωϊκά κατορθώματα, ή σε ερωτικά πάθη, ή σε ανθρώπινες υπαρξιακές αγωνίες!
Προσπαθήστε να φανταστείτε προς στιγμήν μιαν «ανθρωπότητα» χωρίς μεταφυσικές αγωνίες, χωρίς πάθη, χωρίς φόβους, χωρίς σχέσεις, χωρίς έφεση προς τη θυσιαστική προσφορά, χωρίς «ήρωες», χωρίς αξιακή κλίμακα, που συνεχώς την αμφισβητεί και συνεχώς την ανακατασκευάζει - και δεν θα μείνει τίποτε όρθιο απ’ ό,τι γνωρίζουμε ως «ανθρώπινο Πολιτισμό».
Προσπαθήστε να φανταστείτε μιαν «ανθρωπότητα» από άτομα χωρίς συλλογική συνείδηση, χωρίς θρησκευτικότητα, χωρίς ηθικά πρότυπα - και θα σας προκύψει ένας φοβερός εφιάλτης.
Αυτόν τον εφιάλτη επιχειρούν να δημιουργήσουν οι φιλελέφτ «νεοταξίτες» μας!
* Άλλοτε εμφανίζονται ως αριστεροί. Αν και η Αριστερά ύμνησε τη συλλογικότητα και κατακεραύνωσε το όραμα των «απογυμνωμένων ατόμων».
Μπορεί η Αριστερά να ευαγγελίστηκε την «διεθνιστική κοινωνία» (ένα κόσμο χωρίς εθνικές διαφορές), αλλά πολύ συχνά ύμνησε τα «εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα»! Για να μη μιλήσουμε για τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο»…
Μπορεί η Αριστερά να διακήρυξε την ισότητα ανδρών γυναικών (όπως και ο Χριστιανισμός, άλλωστε), αλλά ποτέ δεν αποδέχθηκε η Αριστερά την εξομοίωση τους ή – πολύ περισσότερο - την «κατάργηση» της διαφορετικότητάς τους.
(Για να μη θυμηθούμε πόση αμείλικτη σκληρότητα έδειξαν τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» απέναντι στους ομοφυλόφιλους, πράγμα που είναι ένα από τα πολλά μελανά σημεία τους, ασφαλώς…)
* Άλλοτε, όμως, εμφανίζονται και ως «φιλελεύθεροι»!
Ξεχνώντας πως Φιλελευθερισμός δεν είναι η άρνηση της διαφορετικότητας – δεν είναι η βίαιη ισοπέδωση ή η αναγκαστική «εξομοίωση» των ανθρώπων – αλλά η ισότητα.
Ξεχνώντας ακόμα ότι «Δικαιοσύνη» για τους Φιλελεύθερους δεν είναι η ισοπέδωσή-εξομοίωσή τους, αλλά η ισότητά τους στις ευκαιρίες. Όχι να αμείβονται όλοι το ίδιο. Αλλά να έχουν όλοι ίδιες και άφθονες ευκαιρίες να προκόψουν.
Ξεχνώντας ότι τα δικαιώματα συνεπάγονται πάντα και υποχρεώσεις!
Ξεχνώντας ότι τα δικαιώματα καθενός σταματούν όπου αρχίζουν να θίγουν αντίστοιχα δικαιώματα των γύρω.
Ξεχνώντας ότι «δικαιώματα» μπορούν να υπάρξουν μόνο σε κοινωνίες με συλλογικά προτάγματα και με ηθικά-αξιακά πρότυπα. Μέσα σε ελεύθερες κοινωνίες «προσώπων», όχι σε πληθυσμούς αλλοτριωμένων «ατόμων».
Αυτή την Μεγάλη Φενάκη την «ευαγγελίζονται» κάποιοι που το παίζουν «αριστεροί» χωρίς καμία από τις πνευματικές παραδόσεις της Αριστεράς ή το παίζουν φιλελεύθεροι χωρίς καμία από τις πνευματικές παραδόσεις του Φιλελευθερισμού. Γι’ αυτό ονομάστηκαν ειρωνικά «φιλελέφτ»!
Αληθινά ζόμπι της Αριστεράς και του Φιλελευθερισμού οι ίδιοι, στηρίζουν από κοινού τη Μεγάλη Φενάκη: να μετατρέψουν την ανθρωπότητα «κατ’ εικόνα και ομοίωσή» τους - σε ένα τεράστιο αδιαφοροποίητο «πληθυσμό» από… ζόμπι!
--Η σύγχρονη Λογοτεχνία μας έχει προειδοποιήσει γι’ αυτόν τον εφιάλτη:
Το «1984» του Όργουελ! Όπου, μεταξύ άλλων, το new talk που διεκτραγωδεί, δεν είναι τίποτε διαφορετικό απ’ ό,τι βιώνουμε τώρα ως «πολιτική ορθότητα»…
--Η ανθρώπινη Ιστορία – ιδιαίτερα στη Δύση - μας έχει επίσης προειδοποιήσει γι’ αυτό: Η ίδια η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία! Εξασφάλισε σε όλο τον τότε «γνωστό κόσμο» την «παγκοσμιοποίηση» της Pax Romana…
Αλλά μετά από δύο-τρείς αιώνες κοσμοκρατορίας, χωρίς σύνορα και με απόλυτο θρησκευτικό «συγκριτισμό» και ηθικό «σχετικισμό» - που δεν τον βίωναν ως «ελευθερία», ωστόσο - οι κοινωνίες οδηγήθηκαν σε ένα χιλιόχρονο Μεσαίωνα!
--Η σύγχρονη Ιστορία, επίσης μας έχει προειδοποιήσει: Η προσπάθεια να χτιστεί ο «σοβιετικός άνθρωπος» - απαλλαγμένος από θρησκευτικές και εθνικές παρωπίδες, όπως έλεγαν τότε - οδήγησε σε μια απερίγραπτη τυραννία και μια κοινωνική υστέρηση που κατέληξε στην παταγώδη κατάρρευση των καθεστώτων εκείνων και στην μεγάλη ταλαιπωρία των κοινωνιών τους μέχρι να ορθοποδήσουν.
Με έντονα πια τα στοιχεία της θρησκευτικότητας και την εθνικής συνείδησης, όπως αποδεικνύεται σε χώρες όπως η Ρωσία, ή Πολωνία ή η Ουγγαρία.
Οι υπερβολές που βιώνουν σήμερα είναι αποτέλεσμα «υπέρ-αναπλήρωσης» όσων στερήθηκαν στα χρόνια του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Για τον οποίο ούτε να ακούσουν θέλουν πια…
Αλλά και η σύγχρονη συμπεριφορά των «φιλελέφτ» no borders εθνομηδενιστών - είναι έκδηλη των αντιφάσεών τους:
Πολεμούν τη θρησκευτικότητα! Αλλά αποστρέφονται μόνο τη Χριστιανική θρησκευτικότητα! Το Ισλάμ δεν τολμούν να το αγγίξουν!
Χτυπάνε αλύπητα τη θρησκευτικότητα της φιλελεύθερης Χριστιανικής Δύσης, αλλά κολακεύουν και ανέχονται – ενίοτε και υποστηρίζουν - τη σκληρότητα του Ισλάμ!
Διεκδικούν πάσης φύσεων «δικαιώματα» των «σεξουαλικών μειονοτήτων» (ΛΟΑΤΚΙ κλπ.), αλλά δεν τολμάνε να αγγίξουν τη «Σαρία», την επιβολή του Ισλαμικού νόμου ανάμεσα στις μουσουλμανικες μειονότητες της Δύσης! Όπου, μεταξύ άλλων επιβάλλεται ενίοτε και η… κλειτοριδοεκτομή στα κοριτσάκια!
Η Μεγάλη Φενάκη των «φιλελέφτ» πάσης φύσεως, ήδη αρχίζει να ηττάται! Σε παγκόσμια κλίμακα…
Οι κοινωνίες της Δύσης αντιδρούν! Οι υπόλοιπες κοινωνίες – από την Αυστραλία μέχρι την Κίνα, την Ιαπωνία και το μουσουλμανικό κόσμο - απλώς δεν ασχολούνται με τέτοιες ανοησίες.
Όμως οι κοινωνίες των Δύσης, αντιδρούν βέβαια, αλλά στο μεταξύ το πληρώνουν ακριβά και οι ίδιες. Παντού ενισχύονται δυνάμεις που είναι αντίθετες στην επιβολή της «πολιτικής ορθότητας» των «φιλελέφτ»!
Είτε παραδοσιακά κόμματα που είχαν προσχωρήσει στην «πολιτική ορθότητα» αναγκάζονται να μετακινηθούν για να πάψουν να χάνουν ψηφοφόρους, είτε αναδεικνύονται νέα κόμματα που βάζουν στο περιθώριο τα δόγματα της «πολιτικής ορθότητας».
Μόνο που αυτό δεν γίνεται ομαλά. Ούτε ανώδυνα…
Γίνεται συχνά με συγκρούσεις, με υπερβολές και ακρότητες. Κι αυτό είναι μέρος του τιμήματος που πληρώνουν οι δυτικές κοινωνίες. Η υπερβολή σε μια κατεύθυνση οδηγεί συχνά σε αντίθετη υπερβολή. Και θα χρειαστεί χρόνος μέχρι να αποκατασταθεί μια ισορροπία ξανά…
Στο μεταξύ η Ελλάδα, που βρίσκεται σε «μεταίχμιο» ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, κινδυνεύει να πληρώσει το ακριβότερο τίμημα.
Κινδυνεύει να σαρωθεί από νέο τσουνάμι παρανόμων μεταναστών (από την πολιτική του Τσίπρα να ανοίξει τα σύνορα), κινδυνεύει να βουλιάξει σε εσωτερική ανομία (από την μέγιστη ανοχή στα αριστερίστικα «τάγματα εφόδου» εκ μέρους του Τόσκα, αλλά και από τον Νόμο Παρασκευόπουλου) και σε παρατεταμένη ακυβερνησία (από την απειλή της «απλής αναλογικής»).
Για την Ελλάδα ο κίνδυνος δεν είναι απλώς «ιστορικός», όπως για την υπόλοιπη Δύση. Είναι υπαρξιακός! Και η μάχη σήμερα για να αποτρέψουμε τα χειρότερα εδώ, δεν είναι …business as usual, δεν είναι συνηθισμένη «πολιτική διαμάχη εξουσίας»…
Είναι Πόλεμος επιβίωσης, είναι σύγκρουση για να υπάρξει η χώρα, για να μπει ένα τέλος στην κατηφόρα και την παρακμή…
Είναι αναμέτρηση της Ελλάδας, με το χειρότερο εαυτό της, και με τα φαντάσματα που την κυνηγάνε από το παρελθόν…
ΥΓ: Το ευτύχημα είναι ότι παντού στον κόσμο οι «φιλελέφτ» χάνουν έδαφος πλέον.
Το δυστύχημα είναι ότι ειδικά στην Ελλάδα οι «φιλελέφτ» κυριαρχούν ακόμα. Και πέραν του ΣΥΡΙΖΑ…
Το παρήγορο είναι ότι ο Ελληνικός λαός αφυπνίζεται πια…
Αλλά ο χρόνος τρέχει! Και όλα πρέπει να γίνουν πολύ γρήγορα…
Θέλουν ένα κόσμο, όπου οι άνθρωποι θα είναι «απογυμνωμένα άτομα», χωρίς εθνικές ταυτότητες, χωρίς θρησκευτική συνείδηση, χωρίς ταυτότητα φύλου, χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο απ’ όσα συνιστούν την κοινωνική τους υπόσταση ως «πρόσωπα».
Έτσι, κυριαρχούν σήμερα μια σειρά από «νεοταξίτικες δοξασίες» περιβεβλημένες με τον μανδύα της… «επιστημοσύνης»: ότι τάχα δεν υπάρχουν «έθνη», δεν υπάρχει φυσική «συνείδηση φύλου», δεν υπάρχει έμφυτη «θρησκευτικότητα»…
Όλα αυτά που έχουν βαθιές ρίζες στην Ιστορία των κοινωνιών στην φύση των ανθρώπων και στην μεταφυσική αγωνία των προσώπων, τάχα δεν υπάρχουν!
Όλα αυτά είναι, δήθεν, «κατασκευάσματα» που επιβάλλονται «άνωθεν» και «έξωθεν»…
Μας λένε λοιπόν:
--Ότι εθνική συνείδηση δεν είναι η πολιτιστική ταυτότητα που δημιουργείται σε λαούς μέσα από τα πέρασμα της Ιστορίας, αλλά το αποτέλεσμα μιας προπαγανδιστικής επιβολής από το κράτος!
--Ότι η θρησκευτική συνείδηση, δεν είναι κι αυτή μια πολιτιστική έκφραση που μπολιάζει ιστορικά την μεταφυσική αγωνία των ανθρώπων – την προσπάθειά τους να δώσουν «νόημα» στη ζωή τους, ενόσω ξέρουν ότι κάποτε θα πεθάνουν – αλλά κι αυτή επιβάλλεται «άνωθεν» (από την Εκκλησία ή και το Κράτος).
--Κι ότι συναίσθηση του «φύλου» (ο «ανδρισμός» ή «θηλυκότητα») δεν είναι κι αυτά πολιτιστικά πρότυπα που διαμορφώνονται πάνω στη φυσική διαφορετικότητα των δύο φύλων, αλλά «κοινωνική κατασκευή» που επιβάλλεται έξωθεν στα άτομα…
Οι λεγόμενοι «φιλελέφτ» όχι μόνο επιμένουν σε αυτά, αλλά προσπαθούν να τα επιβάλουν στο όνομα της «πολιτικής ορθότητας», στιγματίζοντας όσους διαφωνούν μαζί τους…
Θέλουν «άτομα» χωρίς συναίσθηση της Ιστορίας τους,
χωρίς συναίσθηση της φυσικής-σεξουαλικής τους ταυτότητας,
χωρίς μεταφυσική αγωνία, άρα και χωρίς συναίσθηση του θανάτου.
Θέλουν ανθρώπους επιλήσμονες της Ιστορίας τους, αρνητές της φύσης τους και αδιάφορους για ο,τιδήποτε νοηματοδοτεί τη ζωή τους – άρα και αδιάφορους απέναντι στη βεβαιότητα του θανάτου τους.
Ο καθένας ό,τι φάει, ό,τι πιεί κλπ. κλπ…
Τέτοια «αδιαφοροποίητα» – δηλαδή πλήρως αλλοτριωμένα - άτομα, είναι το …«ιδανικό» της σύγχρονης Μεγάλης Φενάκης…
Μιας «παγκοσμιοποιημένης» κοινωνίας, χωρίς σύνορα, χωρίς εθνικές και θρησκευτικές ταυτότητες, χωρίς πολιτισμικές διαφορές, χωρίς κοινωνικούς «ρόλους» και ηθικά πρότυπα, χωρίς οικογενειακούς δεσμούς (αφού η έννοια της οικογένειας προϋποθέτει την συμπληρωματική ένωση «άνδρα» και «γυναίκας»)…
Τελικά ονειρεύονται μια «παγκοσμιοποιημένη κοινωνία» χωρίς… επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της, αφού μέσα από την επικοινωνία δημιουργούνται οι «σχέσεις», αναδεικνύονται οι «ρόλοι» και τα «πρότυπα»…
Άρα, οραματίζονται τον απόλυτο εφιάλτη: ένα συνονθύλευμα απρόσωπων ατόμων – τον «μαζοποιημένο άνθρωπο» - χωρίς αξίες, χωρίς όνειρα, χωρίς φιλοδοξίες, χωρίς μεταξύ τους τριβές και ανταγωνισμούς, χωρίς την ικανότητα να αγαπηθούν, να μισηθούν, να δημιουργήσουν…
Θέλουν μια «Οικουμένη» διαιρεμένη σε διαφορετικούς «χώρους» όχι σε χώρες. Και αποτελούμενη από ετερογενείς «πληθυσμούς», όχι από λαούς.
--Απαξιώνουν τον πατριωτισμό και τον θεωρούν «επιθετικό εθνικισμό».
--Απαξιώνουν τον «ανδρισμό» και τη «θηλυκότητα» κι αναδεικνύουν πρότυπα «ουδέτερους γένους», όπως ΤΟ… Jason-Αντιγόνη!
--Απαξιώνουν την θρησκευτικότητα και την ταυτίζουν με την πιο σκοταδιστική θρησκοληψία.
Θεωρούν «Ελευθερία» τη… λοβοτομή! Να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε και τι είμαστε και πού πάμε, και να γίνουμε όλοι ομοειδή «ανδράποδα» που μας ενδιαφέρει μόνο το σήμερα – χωρίς καμία αγωνία για το αύριο…
Ξεχνάνε έτσι ότι τον Ανθρώπινο Πολιτισμό τον δημιούργησαν λαοί (κι όχι «πληθυσμοί»), που διαμόρφωσαν ιστορικά ιδιαίτερη κοινή συνείδηση για το τι είναι οι ίδιοι, ιδιαίτερη «ταυτότητα» για το που διαφέρουν από τους άλλους, ιδιαίτερα ήθη για το πώς συμπεριφέρονται μεταξύ τους και ιδιαίτερα πρότυπα για το τι θεωρούν καλό ή κακό…
Ξεχνάνε επίσης, ότι την Ελευθερία την κατέκτησαν λαοί έτοιμοι να πολεμήσουν και να πεθάνουν γι’ αυτήν!
Έτοιμοι δηλαδή να κάνουν την υπέρτατη θυσία ζωής! Η οποία δεν θα είχε απολύτως κανένα νόημα χωρίς τους οικογενειακούς δεσμούς ανάμεσα στα μέλη τους, χωρίς την ιδιαίτερη αγάπη για την πατρίδα τους και χωρίς την πεποίθηση ότι υπάρχει κάτι σπουδαιότερο στο «επέκεινα», πέρα από τα όρια της φυσικής τους ζωής.
Δηλαδή ότι η θυσία τους– για την «Πόλη» τους και την Ελευθερία της - μπορεί να δώσει το υπέρτατο νόημα στη ζωή τους.
Πράγματι, χωρίς όλα αυτά, οι λέξεις «Πολιτισμός» και «Ελευθερία» δεν θα είχαν κανένα απολύτως νόημα!
Όλα τα εικαστικά μνημεία Πολιτισμού (από τον Παρθενώνα ως το Ταζ Μαχάλ και από τις Πυραμίδες μέχρι την Καπέλα Σιστίνα και την Παναγία των Παρισίων) είναι λατρευτικά αφιερωμένα σε θεότητες ή στη μεταθανάτια «πορεία» μεγάλων ηγετών.
Όλα τα αθάνατα ποιητικά μνημεία (από την Ινδική Μαχαβαράτα μέχρι τα Ομηρικά έπη, μέχρι το Γκιλγκαμές των Σουμερίων, μέχρι τις αρχαίες Ελληνικές τραγωδίες μέχρι τα Σεξπηρικά έργα) είναι όλα ύμνοι σε ηρωϊκά κατορθώματα, ή σε ερωτικά πάθη, ή σε ανθρώπινες υπαρξιακές αγωνίες!
Προσπαθήστε να φανταστείτε προς στιγμήν μιαν «ανθρωπότητα» χωρίς μεταφυσικές αγωνίες, χωρίς πάθη, χωρίς φόβους, χωρίς σχέσεις, χωρίς έφεση προς τη θυσιαστική προσφορά, χωρίς «ήρωες», χωρίς αξιακή κλίμακα, που συνεχώς την αμφισβητεί και συνεχώς την ανακατασκευάζει - και δεν θα μείνει τίποτε όρθιο απ’ ό,τι γνωρίζουμε ως «ανθρώπινο Πολιτισμό».
Προσπαθήστε να φανταστείτε μιαν «ανθρωπότητα» από άτομα χωρίς συλλογική συνείδηση, χωρίς θρησκευτικότητα, χωρίς ηθικά πρότυπα - και θα σας προκύψει ένας φοβερός εφιάλτης.
Αυτόν τον εφιάλτη επιχειρούν να δημιουργήσουν οι φιλελέφτ «νεοταξίτες» μας!
* Άλλοτε εμφανίζονται ως αριστεροί. Αν και η Αριστερά ύμνησε τη συλλογικότητα και κατακεραύνωσε το όραμα των «απογυμνωμένων ατόμων».
Μπορεί η Αριστερά να ευαγγελίστηκε την «διεθνιστική κοινωνία» (ένα κόσμο χωρίς εθνικές διαφορές), αλλά πολύ συχνά ύμνησε τα «εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα»! Για να μη μιλήσουμε για τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο»…
Μπορεί η Αριστερά να διακήρυξε την ισότητα ανδρών γυναικών (όπως και ο Χριστιανισμός, άλλωστε), αλλά ποτέ δεν αποδέχθηκε η Αριστερά την εξομοίωση τους ή – πολύ περισσότερο - την «κατάργηση» της διαφορετικότητάς τους.
(Για να μη θυμηθούμε πόση αμείλικτη σκληρότητα έδειξαν τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» απέναντι στους ομοφυλόφιλους, πράγμα που είναι ένα από τα πολλά μελανά σημεία τους, ασφαλώς…)
* Άλλοτε, όμως, εμφανίζονται και ως «φιλελεύθεροι»!
Ξεχνώντας πως Φιλελευθερισμός δεν είναι η άρνηση της διαφορετικότητας – δεν είναι η βίαιη ισοπέδωση ή η αναγκαστική «εξομοίωση» των ανθρώπων – αλλά η ισότητα.
Ξεχνώντας ακόμα ότι «Δικαιοσύνη» για τους Φιλελεύθερους δεν είναι η ισοπέδωσή-εξομοίωσή τους, αλλά η ισότητά τους στις ευκαιρίες. Όχι να αμείβονται όλοι το ίδιο. Αλλά να έχουν όλοι ίδιες και άφθονες ευκαιρίες να προκόψουν.
Ξεχνώντας ότι τα δικαιώματα συνεπάγονται πάντα και υποχρεώσεις!
Ξεχνώντας ότι τα δικαιώματα καθενός σταματούν όπου αρχίζουν να θίγουν αντίστοιχα δικαιώματα των γύρω.
Ξεχνώντας ότι «δικαιώματα» μπορούν να υπάρξουν μόνο σε κοινωνίες με συλλογικά προτάγματα και με ηθικά-αξιακά πρότυπα. Μέσα σε ελεύθερες κοινωνίες «προσώπων», όχι σε πληθυσμούς αλλοτριωμένων «ατόμων».
Αυτή την Μεγάλη Φενάκη την «ευαγγελίζονται» κάποιοι που το παίζουν «αριστεροί» χωρίς καμία από τις πνευματικές παραδόσεις της Αριστεράς ή το παίζουν φιλελεύθεροι χωρίς καμία από τις πνευματικές παραδόσεις του Φιλελευθερισμού. Γι’ αυτό ονομάστηκαν ειρωνικά «φιλελέφτ»!
Αληθινά ζόμπι της Αριστεράς και του Φιλελευθερισμού οι ίδιοι, στηρίζουν από κοινού τη Μεγάλη Φενάκη: να μετατρέψουν την ανθρωπότητα «κατ’ εικόνα και ομοίωσή» τους - σε ένα τεράστιο αδιαφοροποίητο «πληθυσμό» από… ζόμπι!
--Η σύγχρονη Λογοτεχνία μας έχει προειδοποιήσει γι’ αυτόν τον εφιάλτη:
Το «1984» του Όργουελ! Όπου, μεταξύ άλλων, το new talk που διεκτραγωδεί, δεν είναι τίποτε διαφορετικό απ’ ό,τι βιώνουμε τώρα ως «πολιτική ορθότητα»…
--Η ανθρώπινη Ιστορία – ιδιαίτερα στη Δύση - μας έχει επίσης προειδοποιήσει γι’ αυτό: Η ίδια η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία! Εξασφάλισε σε όλο τον τότε «γνωστό κόσμο» την «παγκοσμιοποίηση» της Pax Romana…
Αλλά μετά από δύο-τρείς αιώνες κοσμοκρατορίας, χωρίς σύνορα και με απόλυτο θρησκευτικό «συγκριτισμό» και ηθικό «σχετικισμό» - που δεν τον βίωναν ως «ελευθερία», ωστόσο - οι κοινωνίες οδηγήθηκαν σε ένα χιλιόχρονο Μεσαίωνα!
--Η σύγχρονη Ιστορία, επίσης μας έχει προειδοποιήσει: Η προσπάθεια να χτιστεί ο «σοβιετικός άνθρωπος» - απαλλαγμένος από θρησκευτικές και εθνικές παρωπίδες, όπως έλεγαν τότε - οδήγησε σε μια απερίγραπτη τυραννία και μια κοινωνική υστέρηση που κατέληξε στην παταγώδη κατάρρευση των καθεστώτων εκείνων και στην μεγάλη ταλαιπωρία των κοινωνιών τους μέχρι να ορθοποδήσουν.
Με έντονα πια τα στοιχεία της θρησκευτικότητας και την εθνικής συνείδησης, όπως αποδεικνύεται σε χώρες όπως η Ρωσία, ή Πολωνία ή η Ουγγαρία.
Οι υπερβολές που βιώνουν σήμερα είναι αποτέλεσμα «υπέρ-αναπλήρωσης» όσων στερήθηκαν στα χρόνια του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Για τον οποίο ούτε να ακούσουν θέλουν πια…
Αλλά και η σύγχρονη συμπεριφορά των «φιλελέφτ» no borders εθνομηδενιστών - είναι έκδηλη των αντιφάσεών τους:
Πολεμούν τη θρησκευτικότητα! Αλλά αποστρέφονται μόνο τη Χριστιανική θρησκευτικότητα! Το Ισλάμ δεν τολμούν να το αγγίξουν!
Χτυπάνε αλύπητα τη θρησκευτικότητα της φιλελεύθερης Χριστιανικής Δύσης, αλλά κολακεύουν και ανέχονται – ενίοτε και υποστηρίζουν - τη σκληρότητα του Ισλάμ!
Διεκδικούν πάσης φύσεων «δικαιώματα» των «σεξουαλικών μειονοτήτων» (ΛΟΑΤΚΙ κλπ.), αλλά δεν τολμάνε να αγγίξουν τη «Σαρία», την επιβολή του Ισλαμικού νόμου ανάμεσα στις μουσουλμανικες μειονότητες της Δύσης! Όπου, μεταξύ άλλων επιβάλλεται ενίοτε και η… κλειτοριδοεκτομή στα κοριτσάκια!
Η Μεγάλη Φενάκη των «φιλελέφτ» πάσης φύσεως, ήδη αρχίζει να ηττάται! Σε παγκόσμια κλίμακα…
Οι κοινωνίες της Δύσης αντιδρούν! Οι υπόλοιπες κοινωνίες – από την Αυστραλία μέχρι την Κίνα, την Ιαπωνία και το μουσουλμανικό κόσμο - απλώς δεν ασχολούνται με τέτοιες ανοησίες.
Όμως οι κοινωνίες των Δύσης, αντιδρούν βέβαια, αλλά στο μεταξύ το πληρώνουν ακριβά και οι ίδιες. Παντού ενισχύονται δυνάμεις που είναι αντίθετες στην επιβολή της «πολιτικής ορθότητας» των «φιλελέφτ»!
Είτε παραδοσιακά κόμματα που είχαν προσχωρήσει στην «πολιτική ορθότητα» αναγκάζονται να μετακινηθούν για να πάψουν να χάνουν ψηφοφόρους, είτε αναδεικνύονται νέα κόμματα που βάζουν στο περιθώριο τα δόγματα της «πολιτικής ορθότητας».
Μόνο που αυτό δεν γίνεται ομαλά. Ούτε ανώδυνα…
Γίνεται συχνά με συγκρούσεις, με υπερβολές και ακρότητες. Κι αυτό είναι μέρος του τιμήματος που πληρώνουν οι δυτικές κοινωνίες. Η υπερβολή σε μια κατεύθυνση οδηγεί συχνά σε αντίθετη υπερβολή. Και θα χρειαστεί χρόνος μέχρι να αποκατασταθεί μια ισορροπία ξανά…
Στο μεταξύ η Ελλάδα, που βρίσκεται σε «μεταίχμιο» ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, κινδυνεύει να πληρώσει το ακριβότερο τίμημα.
Κινδυνεύει να σαρωθεί από νέο τσουνάμι παρανόμων μεταναστών (από την πολιτική του Τσίπρα να ανοίξει τα σύνορα), κινδυνεύει να βουλιάξει σε εσωτερική ανομία (από την μέγιστη ανοχή στα αριστερίστικα «τάγματα εφόδου» εκ μέρους του Τόσκα, αλλά και από τον Νόμο Παρασκευόπουλου) και σε παρατεταμένη ακυβερνησία (από την απειλή της «απλής αναλογικής»).
Για την Ελλάδα ο κίνδυνος δεν είναι απλώς «ιστορικός», όπως για την υπόλοιπη Δύση. Είναι υπαρξιακός! Και η μάχη σήμερα για να αποτρέψουμε τα χειρότερα εδώ, δεν είναι …business as usual, δεν είναι συνηθισμένη «πολιτική διαμάχη εξουσίας»…
Είναι Πόλεμος επιβίωσης, είναι σύγκρουση για να υπάρξει η χώρα, για να μπει ένα τέλος στην κατηφόρα και την παρακμή…
Είναι αναμέτρηση της Ελλάδας, με το χειρότερο εαυτό της, και με τα φαντάσματα που την κυνηγάνε από το παρελθόν…
ΥΓ: Το ευτύχημα είναι ότι παντού στον κόσμο οι «φιλελέφτ» χάνουν έδαφος πλέον.
Το δυστύχημα είναι ότι ειδικά στην Ελλάδα οι «φιλελέφτ» κυριαρχούν ακόμα. Και πέραν του ΣΥΡΙΖΑ…
Το παρήγορο είναι ότι ο Ελληνικός λαός αφυπνίζεται πια…
Αλλά ο χρόνος τρέχει! Και όλα πρέπει να γίνουν πολύ γρήγορα…