Με τα ιστορικά και συμβατικά προσωπεία της καθημερινότητας να τρέπονται σε άτακτη φυγή και να αποκαλύπτεται η ρωγμή της ανευθυνότητας μας. Για εκείνους μάλιστα που αγρυπνούν και είναι ολίγιστοι, γιατί λίγοι είναι εκείνοι που έχουν το θάρρος να είναι λίγοι, η ρωγμή της ανευθυνότητας είναι αβυσσαλέα και αναδύεται ως πληροφορία και σταθμεύει ως διαφάνεια ζωής.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και η ρωγμή αυτή της ανευθυνότητας για ό,τι συντελείται σε βάρος μας, εν ονόματι της "σωτηρίας" μας, συνιστά το πρόβλημα της πληρότητας της λογικότητας, της ιστορικότητας και των συνειδησιακών καταστάσεων.
Ακόμα και οι λέξεις μας έχουν αποβάλλει το ιστορικό τους βάρος. Δεν θέλουμε, ωστόσο, να παραδεχθούμε αυτή τη ρωγμή της ανευθυνότητας μας. Και συνεχίζουμε τη μακάρια αποδοχή των πολιτικών συμβαινόντων με την όποια γελοία μορφή παρουσιάζονται στο οπτικό μας πεδίο ή εισέρχονται προς επεξεργασία στον εγκέφαλό μας, που έχει υποστεί πολλαπλές "πλύσεις", ιδίως τα τελευταία χρόνια.
Με τους πολιτικούς να ψεύδονται με μοναδική ψυχρότητα για τα ευεξήγητα και τα ευαπόδεικτα και τη δική μας ανοχή, σιωπή και αναυδία για τα τεκταινόμενα, για όσους βάλθηκαν να ανασκολοπίσουν το πανάχραντο σώμα της πατρίδας μας.
Η οιμωγή της ιστορίας πρέπει να μας διδάξει να κοιτάξουμε κατά πρόσωπο την πιθανή συμφορά. Αυτός είναι ένας παράγων σωτηρίας μας, διότι απολακτίζει την απερισκεψία και την ηθικοκοινωνική ανευθυνότητα. Και οδηγεί το έθνος στη σύμπνοια και τη σύννοια.