Όλοι γνωρίζετε το παιγνίδι με τις μουσικές καρέκλες. Υπάρχουν πάντα λιγότερες καρέκλες απο τους παίκτες και οταν τελειώνει η μουσική, αυτός που δε βρίσκει θέση να καθήσει βγαίνει απο το παιγνίδι. Στη συνέχεια αφαιρείται μια καρέκλα και το παιγνίδι συνεχίζεται. Πάντα οι καρέκλες είναι λιγότερες απο τους παίκτες με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η ίδια κατάσταση μέχρι δύο παίκτες να μείνουν με μια καρέκλα.
του Μιχάλη Χαιρετάκη
Το ίδιο συμβαίνει και με τα πλεονάσματα των μνημονιακών κυβερνήσεων. Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων αυτών, που βέβαια δεν περισσεύουν αφαιρούνται απο την αγορά και δίνονται στους δανειστές. Η μόνη λύση για να μπορεί να συνεχισει κάποιος παίκτης να συμμετέχει στο μνημονιακό παιγνίδι των δανειστών είναι να εκποιήσει περιουσιακά του στοιχεία ή να τα χάσει σε πλειστηριασμό ενώ η κάθε κυβέρνηση εκποιεί αντιστοιχα δημόσια περιουσία.
Πολλοί δεν αντέχουν την πίεση, άλλοι αυτοκτονούν, άλλοι μεταναστεύουν, άλλοι πεθαίνουν απο το άγχος. Είναι προφανές οτι το παιγνίδι είναι πολύ πονηρά στημένο ώστε να κρατήσει για πολλά πολλά χρόνια, μέχρι να αδειάσουν οι τσέπες αυτών που συμμετέχουν και να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Σα να μη φτάνει αυτό, στο παιγνίδι αυτό συμμετέχουν και οι νέοι έποικοι της χώρας, οι "καλοδεχούμενοι" που έχουν γραπώσει γερά τις καρέκλες που τους αντιστοιχούν χωρίς αντίτιμο και χωρίς ανταγωνισμό.
Μην ακούτε τις σαχλαμάρες των κάθε φορά κυβερνώντων για success story, για καθαρή έξοδο απο τα μνημόνια και άλλες τέτοιες βαρύγδουπες μπουρδολογίες. Η αλήθεια είναι οτι εφαρμόζουν κατα γράμμα τις εντολές των δανειστών μειώνοντας τις συντάξεις το 2019 και το αφορολόγητο, το 2020, σε επίπεδα που αντιστοιχούν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες στο όριο της φτώχειας ή και κάτω απο αυτό.
Προφανώς δεν ερχεται η ανάπτυξη με ΦΠΑ 24%, εργοδοτικές και ασφαλιστικές εισφορές υπέρογκες,που καταργούν όποιο αναπτυξιακό όφελος έχει προκύψει απο τη μείωση των μισθών.
Η ανάπτυξη δεν έρχεται με εγχώριους απατεώνες που αφου φαλήρισαν 2 και 3 φορές τις εταιρείες τους χωρίς να πληρώσουν 1 ευρώ, παίρνουν σήμερα τη μερίδα του λέοντος απο τα προγράμματα για να κάνουν ανάλογες κομπίνες.
Η ανάπτυξη δεν έρχεται ξεπουλώντας τις κερδοφόρες ή όσες έχουν τη δυνατότητα να είναι κερδοφόρες επιχειρήσεις του Δημοσίου.
Η ανάπτυξη δεν έρχεται με φόρους στα καύσιμα και διόδια κάθε 100 μέτρα που τώρα (κοροϊδεύοντάς μας μπροστά στα μούτρα μας οτι τα καταργούν) τα κάνουν ηλεκτρονικά.
Η ανάπτυξη δεν έρχεται με το επιστημονικό δυναμικό, τους εξειδικευμένους και τους νέους να ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για το εξωτερικό.
Η ανάπτυξη δεν έρχεται μοιράζοντας παροχές και επιδόματα σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που καταφθάνουν στη χώρα εξαϋλώνοντας παράλληλα, την υγεία, την παιδεία, την εργασία, την ασφάλεια.
Η ανάπτυξη δεν έρχεται γιατί το μόνο που ενδιαφέρει τους κάθε φορά κυβερνώντες είναι πως θα βάλουν στο χέρι και στην τσέπη περισσότερα και πως θα καταφέρουν να φορολογήσουν ακόμα πιο σκληρά το λαό χωρίς να επαναστατήσει.
Το μόνο σίγουρο, με τις τεχνικές και τις μεθόδους που εφαρμόζουν, είναι αυτό που θα συμβεί στο τέλος και είναι το ίδιο που έπαθε ο γάιδαρος του Χότζα, πάνω που είχε μάθει να μην τρώει...