Και να εκθέτει στο φως της ημέρας τα "καμώματα" της νυχτός! Αυτό είναι μια επιφατική αντίληψη περί Δημοκρατίας. Δημοκρατία δεν έχουμε ωστόσο όταν κανένα "κυνικόμετρο" δεν μπορεί να προσμετρήσει πόσο κυνικά και με πόση κοροιδία αντιμετωπίζονται οι πολίτες από τη διεφθαρμένη πολιτική λογική, με συνιστώσες τον αριβισμό, την ασυνέπεια, την παχυλή υποκρισία και την αυταρέσκεια.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Δημοκρατία δεν έχουμε όταν μόνιμα κυοφορούνται σκέψεις παγίδευσης της νοημοσύνης του λαού. Δημοκρατία δεν έχουμε όταν με ολέθριες πολιτικές εξαφανίζεται το κοινωνικό κράτος, βάναυσα προσβάλλεται η εθνική αξιοπρέπεια και "περίτεχνα" καλύπτονται ενέργειες που εξαχρειώνουν το εθνικό εύρος της χώρας.
Δημοκρατία δεν έχουμε όταν οι ίδιοι πολιτικοί συμβάλλουν τα μέγιστα με λόγια και μεθοδευμένες πράξεις, ώστε να ενσπείρουν διχόνοια στην κοινωνία και εν τέλει τη διχάζουν για να εξυπηρετούν πρόσκαιρες πολιτικές τους.
Δεν έχουμε Δημοκρατία στην Ελλάδα! Η ιδεολογική πίστη στην εποχή μας δεν είναι υπόθεση του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου. Προσλαμβάνει πρακτικές μορφές, που αποτελούν την απόδειξη της ύπαρξης της πίστης. Εσωτερικό ζήτημα είναι να βρει κάθε λαός τη μορφή της Δημοκρατίας, που θα του επιτρέψει να εξελιχθεί προς την ενότητα του περιεχομένου της Δημοκρατίας.
Η Δημοκρατία είναι συνήθως μια εύθραστη έννοια και βρίσκεται συχνά εν κινδύνω. Η κύρια νόσος της Δημοκρατίας είναι η έλλειψη αποδοτικότητας και παραγωγής πολιτικής. Και στις λεγόμενες "σταθερές δημοκρατίες" η αποδοτικότητα δεν είναι κανόνας. Νόσος είναι η απάθεια των μαζών. Νόσος και συγχρόνως θρυαλλίς. Στην πραγματική Δημοκρατία δεν κυβερνούν τους λαούς οι αριθμοί, αλλά η ψυχή. Οπως δε η πολιτική δημοκρατία δεν μπορεί σήμερα να αδιαφορήσει για τον οικονομικό παράγοντα, έτσι και ο τελευταίος είναι ανίκανος να λυτρωθεί από τον κοινωνικό.
Και ο κοινωνικός παράγοντας συναρτώμενος με τα ψυχολογικά υπόβαθρα της κοινωνικής ζωής και με βαθύτερα ρεύματα που κινούν το πλήθος, επαναφέρει στη βασική του πηγή τον ποταμό της Δημοκρατίας στην πολιτική.
Πολιτική όμως δεν είναι η γραφτοδιφική ερμηνεία των Συνταγματικών μηχανισμών και η εκμετάλλευση των νομικών κειμένων. Είναι η αναζήτηση των συνθηκών ζωής του λαού, η επιδίωξη των καλυτέρων θεσμών, η προσαρμογή προς το ρεύμα της ιστορίας και η σύνθεση των ιδιοτυπιών ενός λαού σε διεθνές πλαίσιο.
Για ποιες πολιτικές τέτοιες, για ποιους πολιτικούς με έρμα ευθύνης και για ποια Δημοκρατία μιλάμε σε τούτο τον τόπο;