Η αρχή της ασθένειας ενός πολιτεύματος, δημοκρατικού ή ολοκληρωτικού, βρίσκεται στην ψυχή του ατόμου, της οποίας η υγεία εξαρτάται από την αποφυγή ή μη της μοναρχίας ενός των μερών της, που είναι το λογικόν, το συναίσθημα και η βούληση.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Είναι υγιής η ψυχή του ατόμου όταν η παιδεία επιδρά επί των τριών μερών της συμμετρικώς με ηνίοχον πάντοτε το λογικόν. Αντίθετα, είναι ασθενής , όταν η επίδραση της αγωγής είναι ασύμμετρη. Κατά συνέπεια, αιτία της ασθένειας είναι η ιδιάζουσα βαρύτητα που δίδεται στα μέρη της ψυχής ή στο ένα από εκείνα, που είναι προορισμένα να είναι υποταγμένα, δηλαδή στο συναίσθημα ή τη βούληση.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι αν στην εκπαίδευση επιχειρείται κατά καιρούς "μεταρρύθμιση" είναι βέβαιο ότι αυτή αποβλέπει σε πολιτειακό "μετασχηματισμό". Οπως επίσης, αν στο πολίτευμα επιχειρείται "αναθεώρηση", είναι πλέον βέβαιο ότι ο στόχος είναι η "μεταρρύθμιση της παιδείας".
Η ασθένεια της ατομικής ψυχής μεταδίδεται στην ομαδική και από εκεί στη μαζική ψυχή, η οποία εκδηλώνεται τελικά στον δημοκρατικό ή αυταρχικό τύπο του ανθρώπου, ο οποίος ενσαρκώνει το δημοκρατικό ή ολοκληρωτικό πολίτευμα, αποτέλεσμα πάντοτε κακής Παιδείας!
Η μαζική ψυχή χωρίς ελευθερία είναι ψυχή χωρίς λογικό, χωρίς πνεύμα, συγκινείται μόνο από το ένστικτο και το συναίσθημα, τα σύμβολα και τα ομαδικά παραληρήματα, οπότε υποβάλλεται εύκολα και άγεται και φέρεται από την προπαγάνδα. Γι' αυτό αισθάνεται σαν δύναμή της τη δύναμη της μάζας, που την κάνει να νιώθει ασφαλής. Η χωρίς λογική ατομική ψυχή δεν έχει αυτοέλεγχο, είναι ακρατής. Προσβάλλεται από τον "Βοναπαρτισμό" και αισθάνεται επιτακτική ανάγκη για δράση, επακόλουθον της οποίας είναι η ώθησή της σε άσκηση βίας και αποχαλίνωση ενστίκτων.
Μια τέτοια ασθενής ψυχή δέχεται ως αξίωμα ό,τι της προσφέρεται και συνήθως γίνεται σημαιοφόρος πολιτικών συνθημάτων. Κι αυτή η ασθένεια της ψυχής διαβρώνει το Κράτος κι αυτό το Πολίτευμα, το οποίο ορκίζεται στη Δημοκρατία, αλλά απεργάζεται τον αυταρχισμό. Η δε πορεία της διαδικασίας του ψυχολογικού μηχανισμού της παθολογίας της ατομικής ψυχής, του κράτους και του πολιτεύματος, φέρει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, στο αντιδραστικό κίνητρο και το κίνητρο των αναγκών και από εκεί στο "ενεργείν" και "πράττειν".
Αυτή πορεία της "ασθένειας" εκδηλώνεται τελικά ως δίψα για την εξουσία σε πολλούς και διαποτίζει τις διαφορετικές κοινωνικές ομάδες. Και το κράτος δια της κακής παιδείας εκτρέφει κηφήνες, συκοφάντες, ρουφιάνους, απατεώνες, κλέφτες, καταχραστές και προδότες, οι οποίοι οδηγούν τον κρατικό μηχανισμό σε παράλυση και το έθνος σε αφανισμό>
Μήπως αναγνωρίζετε αρκετούς απ' αυτούς που ψηφίσατε ή και ψηφίζετε διαβάζοντας τούτες τις αράδες;