Χθές το απόγευμα με περίμενε μια έκπληξη κατεβαίνοντας στην είσοδο του σπιτιού μου. Στο κλειστό γκαράζ που έχουμε δίπλα, μπροστά ακριβώς στο δρόμο η πόρτα ήταν ανοιχτή.
του Μιχάλη Χαιρετάκη
του Μιχάλη Χαιρετάκη
Το πρώτο που πέρασε για δευτερόλεπτα απο το μυαλό μου είναι οτι είχαμε δεχθεί την επίσκεψη κάποιου διαρρήκτη, όμως μέσα σε ελάχιστο χρόνο διαπίστωσα οτι δεν έλειπε κάτι απο μέσα, κι ας είχε αρκετά πράγματα αξίας μερικών χιλιάδων ευρώ πέρα απο το αυτοκίνητο.
Τι έμενε λοιπόν; Ο ξεχασιάρης, εγώ δηλαδή, δεν κοίταξε πίσω του αν πατήθηκε καλά το χειριστήριο της γκαραζοπόρτας.
Ομως, αν και η ορθάνοιχτη πόρτα ήταν μπροστά στο δρόμο σχεδόν για ένα 24ωρο κανείς περαστικός δε διανοήθηκε να μπεί στον πειρασμό να αφαιρέσει κάτι.
Μοιραία έκανα τις συγκρίσεις ,που κάνετε και εσείς τώρα με σημερινή ανάλογη περίπτωση ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο χωριό της Ελλάδας. ¨Οσοι-ες είστε πάνω απο 40 θα θυμόσαστε ή θα έχετε ακούσει απο διηγήσεις, εποχές που όχι μόνο δεν διπλοκλείδωνε ο κόσμος το σπίτι του, οχι μόνο δεν υπήρχαν κάγκελα σαν να ειναι κελι φυλακής σε κάθε παράθυρο και μπαλκονόπορτα, αλλά οι κάτοικοι άφηναν τα κλειδιά τους έξω απο την πόρτα.
Μετά έπεσε το ανατολικό τείχος και άρχισαν να έρχονται "τα αδέρφια μας οι Βορειοηπειρώτες". Μαζί με αυτούς ήρθαν και πολλοί Αλβανοί οικογενειάρχες, αλλά και χιλιάδες σκληροί παραβατικοί απο τις φυλακές που άνοιξαν διάπλατα.
Λίγο αργότερα έγινε το ίδιο και με τις χώρες της πρώην Σοβιετικής ¨Ενωσης. Μαζί με τους παλιννοστούντες ομογενείς ήρθαν και Ρώσοι, Γεωργιανοί, Τσετσένοι, Μολδαβοί κλπ αλλά και χιλιάδες παραβατικοί.
Κάθε φορά η ίδια ιστορία. Η αλήθεια (οτι δηλαδή υπήρχαν πολίτες που είχαν ελληνικές ρίζες ανάμεσά τους),η μπίζνα (οι πλαστές ταυτότητες, διαβατήρια και βίζες) και η πραγματικότητα (οτι δηλαδή μαζί με τους πολίτες με τις ελληνικές ρίζες ερχόταν και οικονομικοί μετανάστες ή σκληροί παραβατικοί)
Σήμερα η ίδια μεγάλη μπίζνα συνεχίζεται με τα "καημένα τα προσφυγόπουλα" που ανάμεσα σε ελάχιστους φιλήσυχους πρόσφυγες έρχονται ορδές απο οικονομικούς πρόσφυγες, ισλαμιστές και σκληρούς παραβατικούς.
Για τις ΜΚΟ, τους αλληλέγγυους και κάποια κόμματα της "δήθεν αριστεράς" όλοι είναι καλοδεχούμενοι , φυσικά με τα χρήματα του εργάτη, του συνταξιούχου και του φορολογούμενου. Ποτέ με τα χρήματα των ίδιων ή του μεγάλου κεφαλαίου.
Αν προσέξετε όλα αυτά τα χρόνια, κανείς απο αυτούς που έσκουζε με το να έχουν"το δικαίωμα" όλης της γής οι κολασμένοι να έρχονται στη χώρα, δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το πως θα ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία και αν οι νόμοι που ισχύουν για όλους θα ισχύουν και γι αυτούς. Ούτε απο που θα βρεθούν τα χρήματα.
Τα χρήματα, έτσι αόριστα θα "τα δώσει το κράτος" γιατί έχει υποχρέωση, υποχρέωση που φαίνεται οτι πηγάζει στο μυαλό τους απο τη θολή θεωρία ότι τόσα χρόνια τους εκμεταλλευόμασταν.
Στην πράξη όμως τα χρήματα τα δίνει ο φορολογούμενος, ο μισθωτός και ο συνταξιούχος απο την έξτρα φορολογία ενώ η χώρα απο σχεδόν μηδενική εγκληματικότητα πριν απο χρόνια, σήμερα έχει αρχίσει να θυμίζει αμερικάνικες μεγαλουπόλεις σε ιστορικές περιόδους ανομίας.
Ο Αλεξάντερ Σολόνικ,γνωστός ρώσος εκτελεστής, βρέθηκε νεκρός στην Αθήνα το 1997 ενώ είχε ψηφίσει στις ελληνικές εκλογές ως δημότης Περιστερίου (!!!)
https://en.wikipedia.org/wiki/Alexander_Solonik
https://www.newsbeast.gr/portraita/arthro/2465292/o-rosos-pliromenos-fonias-pou-i-piatsa-apokalouse-mega-alexandro
http://www.pronews.gr/istoria/506854_o-koryfaios-ektelestis-tis-rosikis-mafias-alexanter-solonik-foto-vinteo
Προφανώς δε θέλει κανείς ούτε να ελέγξει την πραγματική ταυτότητα αυτού που μπαίνει παράνομα στη χώρα, χωρίς χαρτιά ή με πλαστά χαρτιά αλλά ούτε να ασχοληθεί και με το τι ακριβώς θα κάνει στη συνέχεια, αν θα βρεί μια δουλειά νόμιμη με ένσημα (ανέκδοτα λέμε τώρα), αν θα είναι απασχολημένος σε "μαύρη" εργασία ή αν μπαινοβγαίνει στις φυλακές.
Και ανάμεσα σε αυτούς βρίσκουν την ευκαιρία, επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι και πολιτικοί, ντόπιοι απατεώνες να μένουν έξω ή να βγαίνουν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ουσιαστικά ατιμώρητοι, απο τις υπερπλήρεις ελληνικές φυλακές.
Φανταστείτε κάποιο άλλο σοβαρό κράτος, με σοβαρούς πολιτικούς στη θέση της Ελλάδας. Να υπήρχαν σκληροί νόμοι και ποινές που θα εξέτειαν στο σύνολό τους οι παραβατικόι. Να υπήρχαν 20.000 ή 30.000 θέσεις στα σωφρονιστικά ιδρύματα και οι συνθήκες να ήταν αυστηρές ωστε να γίνεται σωφρονισμός και όχι να είναι πανεπιστήμια παραβατικότητας. Θανατική ποινή για αποτρόπαια εγκλήματα, τα ισόβια να είναι ισόβια και μετά την έκτιση της ποινής να υπάρχει ισόβια απέλαση για αλλοδαπούς σκληρούς παραβατικούς.
Αν υπήρχαν όλα αυτά, κάποια στιγμή οι κάτοικοι θα έβγαζαν τα κάγκελα και τις σιδεριές απο τα παράθυρα και τις πόρτες τους και θα άφηναν ξανά τα κλειδιά έξω απο τις πόρτες.