Τα τελευταία δημοσιεύματα που αφορούσαν στην υπόθεση της "σχεδιαζόμενης" δολοφονίας Καραμανλή φέρνουν στο φως νεώτερα στοιχεία που δείχνουν ότι στην πραγματικότητα μάλλον κανείς δεν είχε σκοπό να εκτελέσει τον πρώην πρωθυπουργό.
Του Στρατή Μαζίδη
Βέβαια δε χρειαζόμασταν τα νεώτερα στοιχεία για να το αντιληφθούμε αυτό. Το είχαμε γράψει και πολύ παλαιότερα. Τι λόγο είχαν ξένες υπηρεσίες να απασχολήσουν δυναμικό για να βγάλουν από τη μέση κάποιον ο οποίος δεν είχε καμία όρεξη για δουλειά και επί 5,5 έτη δεν έκανε απολύτως τίποτε εκτός από το να συνεχίσει τις μονιμοποιήσεις στο δημόσιο, το μοίρασμα πρόωρων συντάξεων, να βάλει ένα βέτο που δεν έβαλε ποτέ, να αντιμετωπίσει με...στρατηγική ψυχραιμία την κατάρριψη του Ηλιάκη, το κάψιμο της χώρας το 2007 και της Αθήνας το 2008;
Όσο για το φλερτ με τους Ρώσους, η ερώτηση είναι απλή. Αφού φλέρταρε με τον Πούτιν γιατί δεν αγόρασε ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη; Για ποιο λόγο δεν ενεργοποίησε τους S-300 στην Σκύρο, τη Χίο και τη Ρόδο; Γιατί δεν του έδωσε πχ μια ναυτική βάση στη Λήμνο; Ακόμη και ο περιβόητος αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη ήταν σε επίπεδο συνομιλιών. Ένα φλερτ που μένει μόνο στα λόγια δίχως έστω ένα φιλί, δεν έχει νόημα.
Ο Κώστας Καραμανλής υπήρξε η τελευταία ευκαιρία της χώρας σε εποχή ας το πούμε ομαλότητας να μπει σε ένα καλούπι. Αλλά δεν μπήκε. Ο Καραμανλής παρέλαβε μια Α κατάσταση και απλά φρόντισε αντί να τη βελτιώσει, να την καταστήσει ακόμη χειρότερη. Ήταν ο άνθρωπος που το 2008 αποφάσισε να φορτώσει 28 δις ευρώ στο χρέος για να στηρίξει τις τράπεζες με την κρίση οι οποίες θεωρητικά ήταν θωρακισμένες. Το θυμάστε; Μήπως θυμάστε και τα καμπανάκια που του χτυπούσαν από την Ευρώπη για την οικονομία; Ο Καραμανλής σαφέστατα και έβλεπε την καταστροφή που ερχόταν αφού ως καπετάνιος ανέπτυξε ταχύτητα για πρόσκρουσε σε αυτή. Δεν είπε καμία αλήθεια. Μόνο ένα μέρος της και αυτό αφού είχε διασφαλίσει ότι δε θα έσπαγε πάλι ο διάολος το πόδι του όπως το 2007, και αυτήν τη φορά θα έχανε και θα τα φορτωνόταν όλα ο αφελής και εξ ίσου επικίνδυνος Παπανδρέου.
Ο Καραμανλής επί 9 χρόνια ζει το μύθο του, θεωρείται εθνικό κεφάλαιο, σωτήρας, μεσσίας, λυτρωτής, ηρωωποιήθηκε με τη δήθεν σχεδιαζόμενη δολοφονία του, είναι ο βουλευτής με το σχεδόν ανύπαρκτο κοινοβουλευτικό έργο που όμως καταδέχεται να καταλαμβάνει θέση στη Βουλή. Επισκέπτεται ταβέρνες, γεύεται μεζέδες και μιλά μέσω κύκλων και λοιπών σχημάτων της γεωμετρίας.
Αν δε λεγόταν Καραμανλής αλλά πχ Κολοκυθογιαννόπουλος (τυχαίο το όνομα) μάλλον δε θα τον ήξερε κανείς μας.
Βασικά κανείς δεν έχει λόγο να σκοτώσει Ελληνες πρωθυπουργούς των τελευταίων δεκαετιών. Σκοτώνουν όμως αυτοί εμάς.