Έχω την αίσθηση ότι το να περπατάς στο δρόμο και να αποκαλούν "προδότη" ρίχνοντάς σου ταυτόχρονα κέρματα ως τα τριάκοντα αργύρια, είναι από τα χειρότερα που θα μπορούσαν να σου συμβούν. Όταν μάλιστα αυτό γίνεται ενώ είσαι πρωθυπουργός και βρίσκεσαι σε μια τρίτη χώρα, τότε ο διασυρμός πολλαπλασιάζεται.
Του Στρατή Μαζίδη
Βέβαια η Μακεδονία δόθηκε χωρίς καν το αντάλλαγμα των τριάκοντα αργυρίων. Ακόμη και το εξευτελιστικό δώρο του να κοπούν οι συντάξεις έξι μήνες αργότερα δεν πήραμε. Αυτό κι αν θα ήταν διασυρμός διότι ακόμη κι ο Ιούδας πέταξε τα αργύρια, εμείς θα τα κρατούσαμε.
Όταν λοιπόν ως πρωθυπουργός η αντίδρασή σου σε όλα αυτά είναι να αποχωρείς χαμογελώντας τότε αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι πιθανότητα η αντίληψη σε σχέση με την ερμηνεία της πραγματικότητας είναι μάλλον προβληματική.
Ο πρωθυπουργός θα πάει μέχρι τέλους. Δε θα σηκωθεί με τίποτε από την καρέκλα του. Αυτήν σκέπτεται από το πρωί ως το βράδυ, κι όταν κοιμάται, την ονειρεύεται.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε δύο σημαντικά πράγματα. Ο Τσίπρας εξελέγη. Κάποιοι τον ψήφισαν. Επίσης κάποιοι άλλοι τα είχαν κάνει τόσο θάλασσα ώστε έκαναν έναν άκαπνο να φαντάζει ναυαγοσώστης. Πάμε τώρα να πνιγούμε όλοι μαζί παρέα.